Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Zenon Stankiewicz (spr.)

Sędziowie: SO Ludmiła Tułaczko

SO Remigiusz Pawłowski

protokolant apl. adw. Weronika Szyszka

przy udziale prokuratora Mariusza Ejflera

po rozpoznaniu dnia 27 maja 2019 r. w Warszawie

sprawy E. D., syna W. i E., ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 7 sierpnia 2018 r. sygn. akt III K 94/18

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych
w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa; zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie na rzecz adwokata D. T. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek od towarów i usług.

SSO Ludmiła Tułaczko SSO Zenon Stankiewicz SSO Remigiusz Pawłowski

Sygn. akt VI Ka 1489/18

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie

z dnia 27 maja 2019r.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie
z dnia 7 sierpnia 2018r. został zaskarżony przez prokuratora oraz obrońcę oskarżonego E. D.. Niniejsze uzasadnienie sporządzone jest na wniosek prokuratora i dotyczy całości orzeczenia.

Obie apelacje nie są zasadne. Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, nie dopuszczając się dowolności w ocenie zgromadzonego
w sprawie materiału dowodowego. Ocena ta, dokonana z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, nie wykracza poza ramy sędziowskiego uznania, nakreślone w art. 7 kpk.

Zarzuty obu środków odwoławczych sprowadzają się w sposób oczywisty do polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu, wyczerpująco uargumentowanymi w uzasadnieniu orzeczenia. Nie jest bowiem tak – jak utrzymuje prokurator – że Sąd Rejonowy uznał, iż zeznania A. K. są
w jednej części wiarygodne, a w drugiej części nie można im przypisać takiego przymiotu (cyt. z apelacji). Nie sposób też przyjąć, w ślad za środkiem odwoławczym sporządzonym przez obrońcę, że depozycje wskazanego świadka pozbawione są w ogóle waloru wiarygodności. Kwestii tej poświęcił Sąd znaczącą część uzasadnienia i wywody te sąd odwoławczy w pełni podziela. Wskazał, że świadek jest osobą uzależnioną; podczas rozprawy nie potrafił przypomnieć sobie istotnych dla sprawy kwestii, zaś wskazana w kolejnym przesłuchaniu w postępowaniu przygotowawczym ilość zakupionego od oskarżonego środka odurzającego stoi w oczywistej sprzeczności z podawaną częstotliwością zakupów. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie zezwala na weryfikację złożonych zeznań. W tym stanie sprawy zobligowany był Sąd do sięgnięcia po instrumentarium art. 5§2 kpk, przyjmując za bezsporne ustalenia
z pierwszego przesłuchania świadka. Przypomnieć zaś należy, że zeznał on wówczas, iż nabył od oskarżonego 6 porcji heroiny po 0,25 g każda. Pięć owych porcji zakwestionowano u niego, on sam zaś znajdował się pod działaniem narkotyku, co w sposób oczywisty uprawdopodabnia podawaną wersję zdarzenia. Nietrafne są zatem zarówno wywody obrony kwestionujące całokształt depozycji A. K., jak i dążenie oskarżyciela do rozszerzenia przypisanego oskarżonemu czynu w oparciu o domniemania obarczone ryzykiem popełnienia omyłki sądowej.

Nie znajdując przy tym podstaw do uznania, iż kara wymierzona wielokrotnie karanemu sądownie, działającemu w warunkach powrotu do przestępstwa sprawcy przekracza stopień zawinienia, należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.