Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda

Protokolant: sekr. sądowy Robert Wójcik

przy udziale prokuratora Agaty Stawiarz

po rozpoznaniu dnia 18 sierpnia 2017 r. w W.

sprawy W. Ś. s. M. i J., ur. (...) w W. oskarżonego o przestępstwo z art. 278 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

z dnia 5 października 2016 r. sygn. akt II K 450/15

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu
w Wołominie.

VI Ka 1602/16

UZASADNIENIE

W. Ś. został oskarżony o to, że w dniu 10 maja 2015 roku z terenu posesji przy ul. (...) w miejscowości J., gm. T., powiatu (...), województwa (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. K. i R. R. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia motoroweru marki (...) o nr. rej. (...) o wartości 1800 zł na D. K., tj. o cyn z art. 278 § 1 k.k.

Wyrokiem z 5 października 2016 roku w sprawie o sygn. akt II K 450/15 Sąd Rejonowy w Wołominie uznał W. Ś. za winnego zarzucanego mu czynu i skazał go na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 10 złotych każda. Wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 4 lat. Na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10 maja 2015 roku do 11 maja 2015 roku i karę grzywny w wysokości 4 stawek dziennych uznał za wykonaną. Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 280 złotych z tytułu opłaty sądowej i obciążył go kosztami postępowania.

Od powyższego wyroku apelację wniósł prokurator, w której zarzucił:

⚫

Obrazę przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. przepisu art. 366 § 1 k.p.k., polegającą na nieprzeprowadzeniu czynności zmierzających do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, a mianowicie zaniechaniu uzyskania aktualnych danych o karalności oskarżonego, co w oczywisty sposób mogłoby rzutować na wymiar orzeczonej kary;

⚫

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść wyroku, polegający na błędnym przyjęciu, iż po stronie oskarżonego istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna, pozwalająca na orzeczenie wobec ww. kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat, podczas gdy wzgląd na konieczność stosowania reakcji karnej uwzględniającej potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak również baczenie na cele wychowawcze kary w stosunku do oskarżonego, jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, a w szczególności dotychczasowa karalność oskarżonego przemawiają za orzeczeniem wobec niego kary pozbawienia wolności bez warunkowego jej zawieszenia.

W konsekwencji powyższych zarzutów prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacji prokuratora nie można odmówić słuszności, co musiało skutkować uwzględnieniem zawartego w niej wniosku o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

W ocenie sądu odwoławczego kształtując orzeczoną wobec oskarżonego karę sąd I instancji nie tylko nie wziął pod uwagę wszystkich okoliczności, które w istotny sposób rzutują na jej wymiar w świetle dyrektyw z art. 53 kk oraz w świetle przesłanek niezbędnych do przyjęcia pozytywnej prognozy, o której mowa w art. 69 § 1 kk, ale dodatkowo nie dołożył należytej staranności w celu uaktualnienia danych, które mają zasadnicze znaczenie dla wymiaru kary.

Ma rację prokurator podnosząc, że Sąd Rejonowy zaniechał dołączenia aktualnych danych o karalności oskarżonego przed wydaniem wyroku. Karta karna, na której oparł się tenże Sąd (k. 87) zawierała dane na dzień 11 maja 2015 r., a wyrok zapadł w dniu 5 października 2016 r. Jak wskazują dane o karalności dołączone w toku postępowania odwoławczego, do momentu wyrokowania przez Sąd I instancji do 6 wyroków skazujących zawartych w danych z k.87 doszło kolejnych 9 skazań. Poza jednym, wszystkie za przestępstwa przeciwko mieniu. Obecnie w danych o karalności widnieje 19 skazań, w tym 18 za przestępstwa przeciwko mieniu. Tych ustalonych w postępowaniu odwoławczym okoliczności Sąd Rejonowy, z powodu własnego zaniechania, nie brał pod uwagę wymierzając karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Zresztą nawet przy uwzględnieniu danych o karalności, którymi dysponował Sąd I instancji trudno zrozumieć, jakie przesłanki w realiach sprawy niniejszej. zdecydowały w jego ocenie o skorzystaniu wobec oskarżonego z instytucji przewidzianej w art. 69 k.k.. Uzasadnienie w tym zakresie jest ogólnikowe i trudno w rozważaniach Sądu doszukać się jakichkolwiek konkretów przemawiających, w świetle wymogów z art. 69 k.k., za warunkowym zwieszeniem wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. Przecież już w świetle danych z k. 87 wynika, że orzekane wcześniej kary, w tym pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, nie osiągnęły wobec oskarżonego pożądanych celów, a mając świadomość ewentualnych konsekwencji dokonania kolejnej kradzieży z pełną premedytacją zdecydował się na jej popełnienie. Jeśli zatem dodatkowo weźmie się pod uwagę aktualne dane o karalności oskarżonego i wynikającą z wywiadu kuratora okoliczność, że przeciwko niemu, poza postępowaniami karnymi, toczyły się również sprawy o wykroczenia, to nie można odmówić słuszności zarzutom apelacji prokuratora wniesionej na niekorzyść oskarżonego.

Biorąc pod uwagę powyższe sąd odwoławczy zmuszony był uchylić zaskarżony wyrok i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Konieczność takiego rozstrzygnięcia wynika z treści art. 454 § 2 k.p.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 r., która z uwagi na datę wniesienia w sprawie niniejszej aktu oskarżenia jest podstawą orzekania Sądu Odwoławczego. Przepis ten zawiera istotną z punktu widzenia gwarancji oskarżonego regułę, w myśl której sąd odwoławczy może orzec surowszą karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy nie zmienia ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku (reguła ne peius). Sąd odwoławczy może dokonywać odmiennych aniżeli sąd pierwszej instancji ocen ustalonych okoliczności, nadawać tym samym okolicznościom większe lub mniejsze znaczenie, pod warunkiem tylko, że katalog tych okoliczności nie ulega zmianie, a więc nie dochodzi do rozszerzenia katalogu rozszerzenia katalogu okoliczności obciążających lub zmniejszenia katalogu okoliczności łagodzących wymiar kary. Takie bowiem rozszerzenie lub zmniejszenie uznane być musi za nowe ustalenie faktyczne. Reguła ne peius obejmuje każde ustalenie faktyczne przyjęte za podstawę zaskarżonego wyroku. Będą to ustalenia o przedmiotowej stronie czynu, a także o jego stronie podmiotowej (umyślność, nieumyślność, rodzaj zamiaru), motywach, pobudkach, innych okolicznościach wpływających na stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu oraz ustalenia dotyczące samego oskarżonego, jego właściwości i warunków osobistych, o których mowa w art. 53 § 2 k.k., jego zachowania przed popełnieniem przestępstwa i po jego popełnieniu (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 VI 2008 r. sygn. akt IV KK 38/08).

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd I instancji wyrokując co do kary winien kierować się przedstawionymi wyżej uwagami, w prawidłowy sposób weryfikując okoliczności mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w tym zakresie.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.

Biorąc powyższe pod uwagę, orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.