Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Jarząbek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 czerwca 2024 r.

w Warszawie

sprawy I. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania I. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 15 grudnia 2022 r. znak (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje I. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lutego 2023r. do dnia 30 września 2024r.;

2.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

Sygn. akt VII U 439/23

UZASADNIENIE

I. W. w dniu 19 stycznia 2023 r. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 15 grudnia 2022 r., znak (...), odmawiającej ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swojego stanowiska odwołująca się wskazała, że od ponad 10 lat zmaga się z bólem, który potęguje się po pozostawaniu w bezruchu. Odwołująca się wskazała, że leczy się także u lekarza psychiatry, bo ból nie pozwala jej żyć i myśleć. Rozruszanie się zabiera jej około 2-3 godzin. Większość nocy nie przesypia, budzi się z ogromnym bólem. Odwołująca się podniosła, że dostała skierowanie do (...), bowiem z badań krwi wynikało, że przyczyną jej wszystkich dolegliwości jest choroba genetyczna. Po serii dodatkowych badań w Instytucie dowiedziała się, że jest to zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa/spondyloartropatia osiowo obwodowa. Następie otrzymała skierowanie na kompleksowe badania do szpitala, a po dwóch tygodniach wezwano ją ponownie do szpitala i zaproponowano leczenie biologiczne. Od pół roku jest na leczeniu biologicznym, co dwa tygodnie przyjmuje zastrzyki, dodatkowo bierze leki od psychiatry. Ubezpieczona dodała, że przeszła już jedną operację kręgosłupa szyjnego, oczekuje na kolejną. Zakwalifikowana jest również do operacji kolana, wymiana stawu kolanowego oraz wydłużenia kości w trybie pilnym. Planuje także operacje cieśni prawego nadgarstka oraz barku. Ciągłe bóle całego ciała sprawiają, że nie tylko trudno jest jej poruszać się, ale ma też problemy z koncentracją i pamięcią, co za tym idzie trudno jest jej wykonywać obowiązki pracownicze (odwołanie z dnia 19 stycznia 2023 r. – k. 3-4 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy powołując się na treść art. 57 i 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że w toku postępowania komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 29 listopada 2022 r. uznała, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy. W oparciu o powyższe orzeczenie oddział zaskarżoną decyzją z dnia 15 grudnia 2022 r. odmówił odwołującej się prawa do roszczonego świadczenia (odpowiedź na odwołanie z dnia 23 lutego 2023 r., k. 5 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. W., ur. (...), posiada wykształcenie średnie ogólnokształcące, z zawodu jest urzędnikiem państwowym i pracuje w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych od 28 lat. Ubezpieczona od wielu lat jest leczona z powodu uporczywych dolegliwości bólowych kręgosłupa i stawów z objawami drażnienia korzeni nerwowych, głównie w odcinku szyjnym. Na podstawie objawów klinicznych, wykonanych badań obrazowych i genetycznych ustalono rozpoznanie spondyloartropatii osiowo-obwodowej, została zakwalifikowana do leczenia biologicznego (certolizumab) i nadal kontynuuje to leczenie pod opieką Poradni Reumatologicznej (...). Ze względu na zmiany dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego dwukrotnie operowana (2020r. i 2023r.) z zastosowaniem wielopoziomowej stabilizacji instrumentalnej. Ostatni zabieg operacyjny powikłany uszkodzeniem prawdopodobnie nerwu krtaniowego wstecznego po stronie prawej. Regularnie korzysta z leczenia usprawniającego/fizykoterapii ambulatoryjnie i w warunkach sanatoryjnych, pozostaje pod opieką lekarzy specjalistów. Rozważane jest podjęcie leczenia operacyjnego prawego stawu kolanowego (dokumentacja medyczna ubezpieczonej; opinia biegłego sądowego z dnia 22 maja 2023 r. – k. 28-33 a.s.).

W dniu 22 września 2022 r. odwołująca się złożyła wniosek o rentę z tytuły niezdolności o pracy. Została skierowania na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 25 października 2022 r. stwierdził, że nie jest ona niezdolna do pracy. Komisja lekarska orzeczeniem z dnia 29 listopada 2022 r. również stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że przy dokonywaniu ustaleń uwzględniono stopień naruszenia sprawności organizmu, rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy, poziom wykształcenia oraz wiek. Biorąc pod uwagę dane z dokumentacji medycznej i akt ZUS z uwzględnieniem aktualnego stanu zdrowia i funkcjonalnego zawartego w opinii Lekarza Orzecznika stwierdziła schorzenia przewlekłe, z obecnie miernie wyrażonymi objawami, bez znaczących funkcjonalnie deficytów, które nie powodują ograniczenia sprawności w stopniu znacznym w kontekście posiadanego wykształcenia i kwalifikacji – całość danych nie uzasadnia orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Okresy nasilenia dolegliwości mogą być leczone w ramach krótkotrwałej niezdolności do pracy (wniosek z 22 wrześni 2022 r. – a.r.; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – a.r.; orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – a.r.).

Decyzją z dnia 15 grudnia 2022 r., znak (...) organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej z 29 listopada 2022 r. ustalające, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (decyzja ZUS z 15 grudnia 2022 r. – a.r.).

Ubezpieczona odwołała się od tej decyzji, a Sąd postanowieniem z dnia 22 marca 2023r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty neurologa celem ustalenia, czy ubezpieczona jest zdolna czy też całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy, ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności, czy jest to niezdolność trwała, czy okresowa, a jeśli okresowa to na jaki okres, a jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonej (poprawa lub pogorszenie) to na czym ona polegała (postanowienie z dnia 22 marca 2023 r., k. 18 a.s.).

Biegły sądowy lekarz neurolog W. G. w opinii z dnia 22 maja 2023 r. wskazał, że w przedmiotowym badaniu neurologicznym nie stwierdzono niedowładów ruchowych, niezborności, ogniskowych objawów wynikających z dysfunkcji mózgowia. Zaburzenia dotyczą głównie zgłaszanych dolegliwości bólowych i wyraźnego upośledzenia sprawności ruchowej spowodowanej ograniczeniem ruchomości kręgosłupa (najbardziej odcinka szyjnego) i prawej kończyny dolnej, obecnością objawów rozciągowych z kończyn górnych i dolnych, osłabieniem siły ręki prawej oraz niecharakterystycznymi zaburzeniami czucia powierzchownego po stronie prawej. Ma poczucie ciężkiej choroby i niesprawności fizycznej, co może być wynikiem zaburzeń depresyjnych m. in. spowodowanych długoletnim odczuwaniem dolegliwości bólowych i wielochorobowością. W ocenie końcowej uwzględniono kilkuletni wywiad chorobowy, stwierdzane zmiany w badaniach obrazowych i biochemicznych korelujące ze zgłaszanymi dolegliwościami i mające odzwierciedlenie w przedmiotowym badaniu neurologicznym, przebyte ostatnio (luty 2023 r.) leczenie operacyjne odcinka szyjnego kręgosłupa powikłane uszkodzeniem nerwu krtaniowego wstecznego skutkujące porażeniem prawego fałdu głosowego, co powoduje zaburzenia mowy i utrudnia połykanie. W obecnym stanie zdrowia biegły stwierdził u powódki częściową niezdolność do pracy. Krótki czas od ostatniego zabiegu operacyjnego kręgosłupa szyjnego (luty 2023 r.) powikłanego zaburzeniami aparatu mowy i połykania, zmiany w zakresie stawów obwodowych oraz odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa ograniczają, w ocenie biegłego, sprawność do wykonywania pracy związanej z długotrwałym utrzymywaniem pozycji siedzącej, pracę w pozycji wymuszonej. Powódka wymaga kontynuacji leczenia farmakologicznego, rehabilitacji i fizykoterapii, być może leczenia operacyjnego. Ze względu na postępujące od kilku lat zmiany w zakresie narządu ruchu i istniejącą wielochorobowość, zdaniem biegłego, nie da się precyzyjnie wskazać daty powstania częściowej niezdolności do pracy - powódka od wielu lat pozostaje pod opieką specjalistyczną, miała zabiegi operacyjne kręgosłupa szyjnego, korzystała z farmakoterapii, rehabilitacji/fizykoterapii (także leczenie sanatoryjne) w ramach zasiłku chorobowego, po wyczerpaniu którego była dopuszczana do pracy na dotychczasowym stanowisku. Pomimo tego postępowania wymagała kolejnego zabiegu operacyjnego kręgosłupa, niestety powikłanego porażeniem fałdu głosowego prawego. Zasadność zwolnień chorobowych z których powódka korzystała wielokrotnie nigdy nie była kwestionowana przez płatnika, obecnie także jest w trakcie kolejnego długookresowego zwolnienia. Stan zdrowia powódki ulegał stopniowemu pogarszaniu powodując w efekcie częściowe ograniczenie możliwości do wykonywania pracy zarobkowej. W ocenie biegłego zasadne jest orzeczenie u powódki częściowej niezdolności do pracy na okres jednego roku tj. do maja 2024r.

Niesprawność powódki w niewielkim stopniu spowodowana jest zaburzeniami ze strony układu nerwowego, a głównie zaburzeniami w zakresie narządu ruchu wymagającymi poza kontynuacją leczenia farmakologicznego, fizykoterapii i rehabilitacji, w przyszłości ewentualnego leczenia operacyjnego (kolano prawe). Celem kompleksowej oceny stanu zdrowia powódki pod tym kątem i ewentualnego określenia jej zdolności do pracy zarobkowej i możliwości poprawy stanu zdrowia w stopniu umożliwiającym odzyskanie zdolności do pracy zarobkowej, niezbędna jest opinia wyrażona przez biegłych/biegłego w zakresie reumatologii i ortopedii (opinia biegłego sądowego z 22 maja 2023 r. – k. 28-33 a.s.).

Zastrzeżenia do powyższej opinii złożył organ rentowy wskazując, że nie podziela ustaleń zawartych w opinii biegłego sądowego w dziedzinie neurologii w zakresie ustalonego czasokresu częściowej niezdolności do pracy. W ocenie organu rentowego rozstrzygnięcia wymaga, czy niezdolność do pracy istniała w okresie spornym, zaś ustalenia opinii są niespójne w zakresie daty powstania długotrwałej niezdolności do pracy, bo z jednej strony biegły uznał, że daty jej powstania nie da się ustalić, a z drugiej wskazał, że zaostrzenia dolegliwości były leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy, po czym odwołująca była dopuszczona do pracy. Organ rentowy zaproponował rozważanie przez biegłego uznania za datę powstania częściowej niezdolności do pracy daty hospitalizacji w lutym 2023 r., podczas której ubezpieczona była leczona operacyjnie z powodu dyskopatii szyjnej. Od tego czasu odwołująca ma orzekaną przez lekarzy leczących czasową niezdolność do pracy (pismo procesowe z dnia 19 czerwca 2023 r. – k 44 a.s.).

Postanowieniem z dnia 21 czerwca 2023 r. Sąd dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego W. G. celem odniesienia się do wniosków organu rentowego, przedstawionych w piśmie z dnia 16 czerwca 2023 r. (postanowienie z dnia 21 czerwca 2023 r. – k. 17 a.s.).

W opinii uzupełniającej z 17 lipca 2023 r. biegły sądowy W. G. wskazał, że ustalenie dokładnej daty powstania niezdolności do pracy jest dość proste i jednoznaczne w sytuacjach schorzeń, których początek jest nagły np. zawał mięśnia serca, udar mózgu, uraz itp., a leczenie i ewentualna rehabilitacja nie powodują powrotu do zdrowia. W przypadku schorzeń, które postępują, rozwijają się na przestrzeni lat, a z takim przypadkiem mamy tutaj do czynienia (dodatkowo dochodzi wielochorobowość), ustalenie konkretnej daty powstania niezdolności do pracy zarobkowej jest trudne. Biegły zaznaczył, że I. W. choruje od wielu lat, w tym czasie przebywała wielokrotnie na zwolnieniach lekarskich (nigdy nie kwestionowanych przez organ ubezpieczający), przebyła dwukrotnie leczenia operacyjne kręgosłupa szyjnego (2020 i 2023r), korzystała z rehabilitacji w warunkach ambulatoryjnych i stacjonarnych oraz leczenia farmakologicznego, a z dokumentacji medycznej w aktach sprawy wynika, że pogarszanie się jej stanu zdrowia było stopniowe na przestrzeni tego okresu. Pozostawała i pozostaje pod opieką lekarzy specjalistów laryngologa, reumatologa, ortopedy, neurologa, psychiatry i endokrynologa. Kontynuowane jest leczenie biologiczne certolizumabem, a w przyszłości być może będzie wymagała leczenia operacyjnego (staw kolanowy). Biorąc pod uwagę, że za każdym razem po zakończeniu okresu zasiłkowego była ona dopuszczana do pracy przez lekarzy leczących i orzeczników ZUS należy uznać, że postępowanie lecznicze było skuteczne i jej stan zdrowia, przynajmniej na pewien czasu, poprawiał się umożliwiając podejmowanie dotychczasowej pracy zarobkowej. Kolejny zabieg operacyjny w zakresie kręgosłupa szyjnego miał miejsce w lutym 2023r, niestety obarczony powikłaniem w postaci uszkodzenia nerwu krtaniowego wstecznego w wyniku czego dołączyły się dodatkowe zaburzenia wymagające leczenia i ograniczające sprawność powódki. Biegły wskazał, że zgadza się z argumentacją przedstawioną w stanowisku Przewodniczącego Komisji Lekarskich przy (...) Oddziale ZUS w W. z dnia 15-06- 2023 r. (k.45) odnośnie daty powstania częściowej niezdolności do pracy i ustalenie jej na luty 2023 r. (miesiąc wykonania zabiegu operacyjnego), jakkolwiek kwalifikacja do takiego leczenia miała miejsce przed lutym 2023r. Jednocześnie biegły podtrzymał zawarte w końcowej konkluzji pierwotnej opinii stwierdzenie, że niesprawność powódki w niewielkim stopniu spowodowana jest zaburzeniami ze strony układu nerwowego, a głównie zaburzeniami w zakresie narządu ruchu wymagającymi poza kontynuacją leczenia farmakologicznego, fizykoterapii i rehabilitacji, w przyszłości ewentualnego leczenia operacyjnego (kolano prawe). Celem kompleksowej oceny stanu zdrowia powódki pod tym kątem i ewentualnego określenia jej zdolności do pracy i możliwości poprawy stanu zdrowia w stopniu umożliwiającym odzyskanie zdolności do pracy zarobkowej, niezbędna jest opinia wyrażona przez biegłych/biegłego w zakresie reumatologii i ortopedii (opinia biegłego sądowego z dnia 17 lipca 2023 r. – k. 60-61 a.s.).

Organ rentowy nie wniósł uwag do uzupełniającej opinii biegłego sądowego neurologii (pismo procesowe z dnia 17 sierpnia 2023 r. – k. 72 a.s.). Natomiast ubezpieczona wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego reumatologa i ortopedy zgodnie z opinią biegłego neurologa (pismo procesowe dnia 13 października 2023 r. – k. 76 a.s.).

Postanowieniem z dnia 3 stycznia 2024 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza specjalisty ortopedy celem ustalenia jak w postanowieniu z dnia 22 marca 2023 r. (postanowienie z dnia 3 stycznia 2024 r. – k. 78 a.s.).

W opinii z dnia 3 kwietnia 2024 r. biegły sądowy lekarz ortopeda M. G. rozpoznał u ubezpieczonej dyskopatię kręgosłupa, stan po usztywnienia od C3 do C7, początkowe zmiany zwyrodnieniowe kolan, bóle stawów, zespół kanału nadgarstka lewego po dekompresji. Biegły wskazał, że analiza przedstawionej dokumentacji, zebrany wywiad oraz przeprowadzone badanie, pozwalają stwierdzić, że odwołująca od lutego 2023 r., to jest od wykonana operacji usztywnienia kręgosłupa w odcinku od C3 do C7 pozostaje osobą częściowo niezdolną do pracy. W tym czasie odwołująca korzystała z rehabilitacji. Miała też dwukrotne wykonany zabieg neurolezji w odcinku lędźwiowym, a także zabieg wykonania blokady sterydowej okolicy gęsiej stópki kolana prawego. W 2024 roku wykonano dekompresję nerwu pośrodkowego lewego. Aktualnie wymaga rehabilitacji. Rokuje poprawę. Biegły uznał, że odwołująca się jest częściowo niezdolna do pracy do 30 września 2024 r. Inną (wcześniejszą) datę powstania częściowej niezdolności do pracy mógłby ewentualnie określić biegły lekarz reumatolog – w razie wątpliwości co do powstania daty niezdolności do pracy (opinia biegłego sądowego z dnia 3 kwietnia 2024 r. – k. 89-91 a.s.).

Organ rentowy nie wniósł uwag do powyższej opinii biegłego sądowego ortopedy-traumatologa. Wskazał, że orzeczona przez biegłego niezdolność do pracy nie powstała w spornym okresie (pismo procesowe organu rentowego z dnia 29 kwietnia 2024 r. – k. 100 a.s.).

Decyzją z dnia 9 sierpnia 2023 r. organ rentowy przyznał na wniosek ubezpieczonej z dnia 16 marca 2023 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 20 lutego 2023 r. (pismo organu rentowego z dnia 17 sierpnia 2023 r. – k. 72 a.s.).

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumentację medyczną zawartą w aktach sądowych, dokumentację znajdującą się w aktach rentowych ubezpieczonej oraz w oparciu o dowody z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii i ortopedii. Autentyczność zgromadzonych dokumentów i ich zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy nie budziła zastrzeżeń, w związku z tym sąd uznał dokumenty za pełnowartościowy i bezsporny materiał dowodowy.

Opinie biegłych z zakresu neurologii oraz ortopedii zostały sporządzone w sposób rzetelny i fachowy, z uwzględnieniem dostępnej w sprawie dokumentacji medycznej ubezpieczonej oraz po przeprowadzeniu badań. Ponadto prezentowane przez biegłych wnioski dotyczące istnienia u ubezpieczonej częściowej niezdolności do pracy oraz czasu, kiedy powstało naruszenie sprawności organizmu taką niezdolność do pracy powodujące, mają charakter stanowczy i jednoznaczny, a poza tym zostały wyczerpująco uzasadnione oraz są spójne. Zastrzeżenia organu rentowego co o opinii biegłego neurologa nie podważyły rzetelności i prawidłowości powyższych opinii. Biegły odniósł się do twierdzeń organu i precyzyjnie opisał stan zdrowia ubezpieczonej oraz dokumentację, na której opierał swoje wnioski. Biegli tożsamo wskazali moment powstania częściowej niezdolności do pracy, różnice dotyczyły tylko okresu jej trwania.

Wskazać również należy, że powołani biegli są specjalistami w swoich dziedzinach, legitymują się wiedzą medyczną z zakresu schorzeń, które stanowią podstawową jednostkę chorobową ubezpieczonego, posiadają bogate doświadczenie zawodowe oraz jak już zostało wskazane wyżej zapoznali się z całokształtem dokumentacji medycznej dotyczącej ubezpieczonej, jak też przeprowadzili jej badanie. W sposób przekonujący przedstawili również uzasadnienie rozpoznania oraz rzetelnie i logicznie odpowiedzieli na postawione w tezie dowodowej pytania. Wobec tego sporządzone przez nich opinie nie pozostawiają żadnych wątpliwości, co do dokładnego określenia stanu zdrowia ubezpieczonego. Sąd Okręgowy uznał, że charakterystyka schorzenia została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, posiadanej wiedzy medycznej oraz doświadczenia zawodowego. Wobec powyższego Sąd Okręgowy ocenił ww. opinie biegłych na równi z innymi środkami dowodowymi, a w szczególności ze znajdującą się w aktach sprawy i aktach organu rentowego kompleksową dokumentacją medyczną i uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do uznania, że opinie ww. biegłych spełniają wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych, które zostały określone w art. 278 k.p.c. i 285 k.p.c., a także w art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2023 r. poz. 1251 ze zm.).

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie I. W. było uzasadnione.

W ocenie Sądu, zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający do wydania orzeczenia na posiedzeniu niejawnym, na podstawie art. 148 ¹§ 1 k.p.c., albowiem Sąd uznał - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne.

W niniejszej sprawie, Sąd badał prawo I. W. do świadczenia rentowego, o które się ubiegała, w oparciu o przepisy ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1251), zwanej dalej ustawą emerytalną. Przepis art. 57 ust. 1 tej ustawy wskazuje, że renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Wskazane warunki muszą być spełnione łącznie. Pierwszy z nich, tj. niezdolność do pracy, jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania odzyskania tej sprawności po przekwalifikowaniu. Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy) (por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 stycznia 2004 r., II UK 222/03). Przepis art. 12 ustawy emerytalnej rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy - całkowitą i częściową. Zgodnie z ust. 3 ww. przepisu, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Kolejna przesłanka, o której mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej, wiąże się z treścią art. 58. Wskazany przepis określa w ust. 1, że warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej: 1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat, 2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat, 3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat, 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat, 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy, do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej. Jeżeli chodzi zaś o trzeci z warunków z art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy emerytalnej, to wiąże się on z okresami, w czasie których powinna powstać niezdolność do pracy (bądź w ciągu 18 miesięcy od ich ustania), aby ubezpieczony mógł skorzystać z prawa do renty. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Badając w przedmiotowej sprawie kwestionowane przez organ rentowy przesłanki warunkujące przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy neurologa oraz ortopedii. Biegli przeprowadzili badania ubezpieczonej i dokonali analizy dokumentacji medycznej, po czym dokładnie opisali schorzenia ubezpieczonej i postęp jej choroby. Biegły neurolog odniósł się w opinii uzupełniającej do zastrzeżeń organu rentowego, podtrzymując wnioski o częściowej niezdolności ubezpieczonej do pracy i okresie jej trwania. Z uwagi na tożsame stanowiska biegłych, dokładną analizę dokumentacji medycznej ubezpieczonej oraz przeprowadzone badania sąd dał wiarę tym opiniom.

Sąd podzielił twierdzenia biegłych, którzy wskazali na częściową niezdolność od pracy odwołującej trwającą od dnia 1 lutego 2023 r., to jest od wykonana operacji usztywnienia kręgosłupa w odcinku od C3 do C7. Sąd przyjął datę powstania częściowej niezdolności do pracy wskazaną spójnie przez biegłych, uznając ich opinie za rzetelne i spójne. Okres na jaki Sąd przyznał odwołującej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności wynika z opinii biegłego ortopedy, który wskazał, że w 2024 roku wykonano dekompresję nerwu pośrodkowego lewego, aktualnie ubezpieczona wymaga rehabilitacji. Rokuje poprawę. Sąd podzielił stanowisko biegłego, że odwołująca się jest częściowo niezdolna do pracy do 30 września 2024 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w ten sposób, że przyznał odwołującej I. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lutego 2023r. do 30 września 2024 r., zaś na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c w pozostałym zakresie oddalił odwołanie.