Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Stachurska

Protokolant: asystent sędziego Barbara Trokowska

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2014r. w Warszawie

sprawy E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o wyrównanie emerytury

na skutek odwołania E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 10 lutego 2014r., znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. do wypłaty E. K. emerytury za okres od 1 lipca 2013 roku do 31 października 2013 roku;

2.  sprawę o odsetki przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.;

3.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. na rzecz E. K. kwotę 60,00 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

E. K. w dniu 2 kwietnia 2014r. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 10 lutego 2014r., znak: (...), dotyczącej odmowy wypłaty wyrównania emerytury i wniosła o jej zmianę.

W uzasadnieniu odwołania odwołująca podniosła, że pismo z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 10 lutego 2014r. potraktowała jako odmowną decyzję o wypłacie zaległych świadczeń emerytalnych, ponieważ od dnia przyznania jej prawa do emerytury nie otrzymała decyzji o wstrzymaniu wypłaty należnego jej świadczenia. Jednocześnie nadmieniła, że odwołanie od zaskarżonej decyzji jest wynikiem niewypłacenia jej przez organ rentowy emerytury przez okres 4 miesięcy pomimo spełnienia przez nią wszystkich warunków niezbędnych do nabycia przedmiotowego świadczenia, w tym warunku rozwiązania stosunku pracy. W ocenie E. K., Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął za udowodniony powyższy fakt, bowiem przyznał jej wnioskowane świadczenie. Ponadto odwołująca wniosła o obciążenie organu rentowego wypłatą na jej rzecz zaległych świadczeń za okres od lipca do października 2013r. wraz z odsetkami ustawowymi, ponieważ zaniechanie wydania decyzji o wstrzymaniu wypłaty emerytury naraziło ją na szkodę (odwołanie z dnia 10 marca 2014r., k. 2 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ k.p.c. i wskazał, że w dniu 18 czerwca 2013r. E. K. złożyła wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Decyzją z dnia
8 listopada 2013r. organ rentowy przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od dnia
1 czerwca 2013r., ale jej wysokość ustalił w formie zaliczki i zawiesił prawo do emerytury z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. Wobec powyższego, zdaniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych bezzasadny pozostaje zarzut, że odwołująca nie otrzymała decyzji o zawieszeniu prawa do emerytury. Ponadto organ rentowy wskazał, że w dniu 25 listopada 2013r. E. K. złożyła wniosek o emeryturę z oświadczeniem, że nie pozostaje już w stosunku pracy, do którego dołączyła świadectwo pracy z dnia 1 lipca 2013r. wystawione przez Centrum (...) S.A. z siedzibą w W. z informacją, że stosunek pracy uległ rozwiązaniu z ostatnim dniem czerwca 2013r. Z uwagi na ten wniosek Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 4 grudnia 2013r. ostatecznie ustalił wysokość świadczenia emerytalnego i podjął jego wypłatę od dnia 1 listopada 2013r., tj. od miesiąca złożenia wniosku, jednakże w dniu 13 grudnia 2013r. odwołująca wniosła o wyrównanie świadczenia za okres 1 lipca 2013r. do 31 października 2013r. W związku z powyższym organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 10 lutego 2014r. odmówił wyrównania wypłaty świadczeń emerytalnych za żądany okres na podstawie art. 135 ustawy emerytalnej.

Dodatkowo w uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych podniósł, że odwołująca w decyzji z dnia 8 listopada 2013r. została poinformowana o art. 25 ustawy emerytalnej. Zdaniem organu rentowego, dopiero wniosek E. K. o podjęcie wypłaty zawieszonej emerytury wraz z dokumentem potwierdzającym rozwiązanie stosunku pracy pozwolił na ustalenie daty, od której zostanie podjęta jej wypłata oraz na ostateczne ustalenie wysokości świadczenia na zasadach określonych w art. 26 ustawy emerytalnej, a więc na zasadach przewidzianych dla świadczeń przyznawanych po raz pierwszy. Bez znaczenia pozostaje natomiast okoliczność, że dokument potwierdzający rozwiązanie stosunku pracy odwołująca złożyła przed uprawomocnieniem się decyzji przyznającej emeryturę, ponieważ w tym czasie i tak nie przysługiwała jej wypłata emerytury ustalona w ostatecznej wysokości (odpowiedź na odwołanie z dnia 10 kwietnia 2014r., k. 5 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

E. K. ur. (...) była zatrudniona:

- od dnia 1 listopada 1968r. do dnia 30 września 1990r. w Centrum (...)
(...) w Z. na stanowisku technik – instruktor (zaświadczenie o zatrudnieniu
i wynagrodzeniu, k. 9 - 10 akt emerytalnych, świadectwo pracy z dnia 29 września 1990r., k. 5 akt kapitałowych);

- od dnia 1 października 1990r. do dnia 31 grudnia 1992r. w Akademii (...) w W., gdzie zajmowała stanowisko programisty (zaświadczenie o zatrudnieniu
i wynagrodzeniu, k. 11-12 akt emerytalnych);

- od dnia 2 stycznia 1992r. do dnia 31 sierpnia 1993r. w (...) Szkole Handlu
w R. jako asystentka zarządu (oświadczenie wnioskodawczyni, k. 37-38 akt emerytalnych, zeznania świadków, k. 41 – 44 akt emerytalnych);

- od dnia 1 września 1993r. do dnia 27 lipca 1998r. w (...) sp. z o.o.
w W. jako menager (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 13 - 14 akt emerytalnych, zaświadczenie, k. 29-30 akt emerytalnych);

- od dnia 3 sierpnia 1998r. do dnia 30 czerwca 2013r. w Centrum (...) S.A. w W. na stanowisku dyrektora ds. rozwoju oraz dyrektora operacyjnego (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 15 - 22 akt emerytalnych, świadectwo pracy z dnia 1 lipca 2013r., k. 89 - 90 akt emerytalnych);

W dniu 18 czerwca 2013r. odwołująca złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o emeryturę wraz z kwestionariuszem dotyczącym okresów składkowych i nieskładkowych oraz zaświadczeniami o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (wniosek wraz z załącznikami, k. 1 - 32 akt emerytalnych). Wówczas pozostawała jeszcze w zatrudnieniu, ale jej stosunek pracy zakończył się w dacie 30 czerwca 2013r. za porozumieniem stron w związku z zamiarem skorzystania z emerytury. Z uwagi na ten fakt pracodawca wypłacił odwołującej odprawę emerytalną. Ponadto przesłał do organu rentowego dokument (...) wystawiony w dniu 5 lipca 2013r., wyrejestrowujący E. K. z ubezpieczeń społecznych (zeznania świadka P. K., k. 44 – 45 a.s., zeznania E. K., k. 45 – 46 a.s., (...), k. 3 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych rozpatrując wniosek emerytalny odwołującej dokonywał dodatkowych czynności związanych z potwierdzeniem ubezpieczenia w niektórych okresach i w związku z tym termin wydania decyzji uległ przesunięciu, o czym E. K. była informowana (zawiadomienie o przesunięciu terminu, k. 61 – 62 akt emerytalnych).

Przed wydaniem decyzji pracownik organu rentowego aprobant U. K. sporządziła kartę przebiegu zatrudnienia odwołującej, na której dokonała odręcznej adnotacji, że odwołująca nie jest członkiem OFE oraz, że brak jest świadectwa pracy przy czym odwołująca pracowała do 30 czerwca 2013r. (karta przebiegu zatrudnienia, k. 73 akt emerytalnych). Odwołującej nie przekazano jednak informacji o konieczności złożenia dokumentu potwierdzającego zakończenie stosunku pracy (zeznania E. K., k. 45 – 48 a.s.).

Decyzją z dnia 8 listopada 2013r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. przyznał E. K. emeryturę od dnia 1 czerwca 2013r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od 1995 roku do 2004 roku oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 328,23 %, który został ograniczony do 250 %. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę bazową 3080,84 zł wyniosła 7702,10 zł. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił okresy składkowe w wysokości 42 lat, 11 miesięcy i 10 dni oraz okresy nieskładkowe
w wysokości 5 miesięcy i 27 dni. Do obliczenia emerytury zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej przyjęto kwotę składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano emeryturę. Wysokość emerytury do wypłaty wyniosła 5124,48 zł. Jednocześnie organ rentowy wskazał w decyzji, że z uwagi na to, że zgodnie z art. 25 ustawy emerytalnej podstawę obliczenia emerytury wskazanej w części dotyczącej obliczenia wysokości emerytury zgodnie z art. 26 stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, to wysokość emerytury zostanie ustalona w ostatecznej kwocie z chwilą podjęcia wypłaty emerytury, tj. po rozwiązaniu stosunku pracy i zgłoszeniu wniosku o podjęcie wypłaty świadczenia. Jednocześnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych nadmienił, że sprawa może być przedmiotem ponownego rozpatrzenia po dostarczeniu zaświadczenia o okresie zatrudnienia i wynagrodzenia za okres pracy w (...) Szkole Handlu od dnia 2 stycznia 1992r. do dnia 31 sierpnia 1993r., ponieważ pracodawca ten składał deklaracje bezimienne, podając liczbę zatrudnionych pracowników ogółem bez imiennego wykazu osób ubezpieczonych i informacji o składnikach wynagrodzenia tych osób. Ponadto organ rentowy poinformował ubezpieczoną, że złożenie dokumentów w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania decyzji umożliwi przeliczenie emerytury od daty jej przyznania (decyzja ZUS z dnia 8 listopada 2013r., znak: (...), k. 75-78 akt emerytalnych).

Przed otrzymaniem decyzji przyznającej emeryturę E. K. kilkukrotnie dzwoniła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych celem uzyskania informacji o stanie sprawy. Podczas jednej z rozmów z pracownikiem ZUS-u, przeprowadzonej w listopadzie 2013r., została poinformowana o konieczności dostarczenia do organu rentowego świadectwa pracy. W związku z taką informacją w dniu 25 listopada 2013r. sporządziła – z uwagi na udzielone jej pouczenie – nowy wniosek o emeryturę i dołączyła do niego świadectwo pracy wydane przez Centrum (...) S.A. w W. (wniosek wraz z załącznikiem, k. 81 - 90 akt emerytalnych, zeznania E. K., k. 45 – 48 a.s.).

Decyzją z dnia 4 grudnia 2013r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. ustalił wysokość emerytury i podjął jej wypłatę od dnia 1 listopada 2013r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych od 1995 do 2004 oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 328,23 %, który został ograniczony do 250 %. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę bazową 3080,84 zł wyniosła 7702,10 zł. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił okresy składkowe w ilości 43 lat i 10 dni oraz okresy nieskładkowe wynoszące 5 miesięcy
i 27 dni. Do obliczenia emerytury zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej przyjęto kwotę składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano emeryturę. Ponadto w decyzji organ rentowy nadmienił, że emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, które ustalono na dzień zgłoszenia wniosku o emeryturę. Wysokość emerytury do wypłaty została ustalona na kwotę 6034,73 zł (decyzja ZUS z dnia 4 grudnia 2013r., znak: (...),
k. 93-96 akt emerytalnych).

W związku z otrzymaniem decyzji z dnia 28 listopada 2013r. i nabyciem prawa do emerytury od dnia 1 czerwca 2013r., pismem z dnia 8 grudnia 2013r. E. K. wnioskowała do organu rentowego o wypłatę zaległych świadczeń na rachunek bankowy (wniosek, k. 97 - 100 akt emerytalnych).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 10 lutego 2014r., znak: (...), odmówił E. K. wypłaty wyrównania emerytury. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wskazał, że zgodnie z art. 135 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu. W związku z przedłożeniem przez odwołującą świadectwa pracy w dniu 25 listopada 2013r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 4 grudnia 2013r. wznowił wypłatę emerytury od dnia 1 listopada 2013r., zgodnie z w/w przepisem (decyzja ZUS z dnia 10 lutego 2014r., znak: (...), k. 101 akt emerytalnych). E. K. odwołała się od powyższej decyzji.

Wskazany stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów
z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych.
Powołane przez Sąd dowody z dokumentów, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, były wiarygodne, korespondowały ze sobą oraz tworzyły spójny stan faktyczny. Strony, w tym organ rentowy, nie kwestionowały ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem na ich podstawie należało dokonać ustaleń faktycznych.

Dodatkowo Sąd oparł ustalenia faktyczne również na zeznania odwołującej oraz świadka P. K., które w znaczącej części znalazły potwierdzenie w dowodach z dokumentów. Tam zaś, gdzie strona i świadek opisywali okoliczności i zdarzenia, które nie mają odzwierciedlenia w dokumentach, Sąd ich zeznaniom dał wiarę uznając, że brak jest podstaw, by je zakwestionować.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie E. K. od decyzji z dnia 10 lutego 2014r. jest uzasadnione i zasługuje na uwzględnienie.

Organ rentowy wskazując na niezasadność stanowiska odwołującej podnosił, iż w dniu 8 listopada 2013r. została wydana decyzja o przyznaniu E. K. emerytury oraz o zawieszeniu jej wypłaty z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. Z kolei w dacie 4 grudnia 2013r. nastąpiło podjęcie wypłaty świadczenia od daty zgłoszenia wniosku, tj. od 1 listopada 2013r., a podstawę tego stanowił art. 135 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.).

E. K. w odwołaniu wskazywała, że decyzja wstrzymująca wypłatę emerytury nie została jej doręczona i Sąd z takim stanowiskiem zgodził się uznając, że nie mogło dojść do doręczenia odwołującej decyzji w w/w przedmiocie, skoro taka decyzja nie została wydana. Wbrew stanowisku organu rentowego decyzji zawieszającej emeryturę nie stanowi decyzja z dnia 8 listopada 2013r., choć w końcowej jej części Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał odwołującej, że świadczenie zostanie ustalone w ostatecznej wysokości z chwilą podjęcia wypłaty emerytury, tj. po rozwiązaniu stosunku pracy i zgłoszeniu wniosku o podjęcie świadczenia. Przywołanego zapisu nie można – wbrew temu na co wskazuje organ rentowy – utożsamiać z rozstrzygnięciem zawieszającym wypłatę świadczenia szczególnie, że stosowne rozstrzygnięcie zawieszające świadczenie nie zostało zamieszczone w osnowie decyzji.

Wskazane stanowisko wynika przede wszystkim z tego, iż decyzja organu rentowego, zgodnie z art. 107 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, stosowanym w postępowaniu o świadczenia emerytalno - rentowe, z mocy art. 124 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, powinna zawierać pewne konieczne elementy takie jak: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji lub, jeżeli decyzja wydana została w formie dokumentu elektronicznego, powinna być opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Pamiętać przy tym należy, że rozstrzygnięcie (zwane też osnową lub sentencją decyzji) sformułowane musi być jasno i precyzyjnie, aby było zrozumiałe dla stron. Nie jest przy tym dopuszczalne rozstrzyganie o części uprawnień lub obowiązków stron w osnowie decyzji, a o pozostałej części w uzasadnieniu (wyrok WSA w Szczecinie z dnia 31 stycznia 2012r., II Sa/Sz 1071/11 oraz wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 1999r., IV Sa 1886/96).

W przedmiotowej sprawie organ rentowy wydał decyzję, której osnowa jest jasna i zrozumiała. Wynika z niej, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznaje emeryturę. Dopiero w uzasadnieniu znajduje się, nie tyle rozstrzygnięcie o zawieszeniu wypłaty, co pouczenie, że wysokość emerytury zostanie ostatecznie obliczona z chwilą podjęcia jej wypłaty. Co więcej, w treści decyzji brak jest odwołania do przepisu wskazującego na konieczność zawieszenia świadczenia. W takiej sytuacji odwołująca miała prawo pozostawać w słusznym zresztą przekonaniu, iż decyzja z dnia 8 listopada 2013r. przyznaje jej emeryturę od daty zgłoszenia wniosku, czyli od 1 czerwca 2013r. i od tego dnia powinna być jej wypłacana. Sąd to stanowisko w pełni aprobuje i dlatego wyrównanie za okres od 1 lipca 2013r. (tj. od daty, w której odwołująca nie pozostawała już w zatrudnieniu) do 31 października 2013r. powinno być wypłacone.

Dodatkowo należy wskazać na jeszcze jeden aspekt występujący w przedmiotowej sprawie, a mianowicie na to, jaki był stan faktyczny sprawy w dacie wydawania decyzji z dnia 8 listopada 2013r. Wówczas odwołująca nie pozostawała już w stosunku pracy, który ustał z dniem 30 czerwca 2013r. i poza tym, że o konieczności złożenia świadectwa pracy nikt jej nie pouczył, to dodatkowo podkreślić trzeba, iż organ rentowy wiedział, że stosunek pracy został rozwiązany z tym, że nie został przedstawiony potwierdzający to dokument. Świadczy o tym adnotacja aprobanta U. K. znajdująca się na karcie przebiegu zatrudnienia (k. 73 akt emerytalnych).

W związku z powyższym, jeśli nawet zachodziłyby przesłanki, aby przyjąć że prawidłowe jest stanowisko organu rentowego o tym, że decyzja z 8 listopada 2013r. zawiera rozstrzygnięcie o zawieszeniu wypłaty emerytury, to należałoby stwierdzić, iż w tym zakresie organ rentowy popełnił błąd. Wiedząc o rozwiązaniu stosunku pracy, nie dokonywał wypłaty świadczenia, co nie znajduje oparcia w przepisach, gdyż realizacja prawa do emerytury uzależniona jest od istnienia (lub nie) przyczyny zawieszenia świadczenia, tj. trwania stosunku pracy. Przesłanką zawieszenia emerytury jest więc nierozwiązanie stosunku pracy po ukończeniu 60/65 lat przez świadczeniobiorcę, a zatem dopiero ziszczenie się ryzyka emerytalnego (zaprzestanie zatrudnienia) otwiera drogę do pełnej realizacji nabytego prawa, tj. pobierania emerytury. W sytuacji kontynuowania zatrudnienia konsekwencją zawieszenia świadczenia jest wstrzymanie jego wypłaty (art. 134 ust. 1 pkt 1). W przepisach regulujących zawieszalność emerytury nie ma mowy o warunku złożenia świadectwa pracy, a zatem istotna jest nie data przedstawienia tego dokumentu, lecz data kiedy rzeczywiście został rozwiązany stosunek pracy i kiedy organ rentowy powziął o tym wiedzę z tym, że niekoniecznie tylko i wyłącznie w oparciu o świadectwo pracy. Wiedza organu rentowego może też pochodzić z innego źródła i jeśli organ rentowy zawieszając świadczenie ma o tym wiedzę, że wnioskodawca nie pracuje, choć tego nie udokumentował, a mimo to uznaje, że stosunek pracy jest kontynuowany i znajduje podstawy do zawieszenia emerytury, to popełnia oczywisty i niewątpliwy błąd. Taka właśnie sytuacja zaistniała w przedmiotowej sprawie. Osoba, która podpisała się pod decyzją ZUS z dnia 8 listopada 2013r. i która sporządziła kartę przebiegu zatrudnienia wraz z odręczną adnotacją dotyczącą ustania stosunku pracy, miała świadomość, że E. K. nie jest już zatrudniona, gdyż 30 czerwca 2013r. stosunek pracy został rozwiązany. W takiej sytuacji wydanie decyzji zawieszającej emeryturę – gdyby przyjąć, że tak się faktycznie stało – daje podstawę do dokonania wyrównania na podstawie art. 135 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Wyrównanie to – jak już było wskazywane – nie może być jednak wypłacone odwołującej od daty 1 czerwca 2013r., lecz od 1 lipca 2013r., t.j. od dnia, w którym odwołująca nie pozostawała już w stosunku pracy.

Podsumowując, niezależnie od tego, czy prawidłowe byłoby stanowisko dotyczące braku w decyzji z dnia 8 listopada 2013r. rozstrzygnięcia o zawieszeniu emerytury czy też przeciwne, jakie prezentował organ rentowy, zaskarżona decyzja z dnia 10 lutego 2014r. odmawiająca E. K. wyrównania emerytury, nie jest prawidłowa. Z tego względu, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. podlegała ona zmianie w sposób wynikający z pkt 1 wyroku.

Jeśli chodzi o wniosek odwołującej o przyznanie odsetek od kwoty wyrównania, to w tym zakresie Sąd na podstawie art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c., przekazał sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.. Wynika to z brzmienia powołanego przepisu i faktu, iż w zaskarżonej decyzji oraz we wniosku, który spowodował jej wydanie, nie było mowy o odsetkach. Takie żądanie odwołująca po raz pierwszy zgłosiła w odwołaniu i stąd nie było możliwości rozstrzygnięcia przez Sąd o tym żądaniu. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 22 maja 2013r. (III AUa 346/13) postępowanie sądowe ma charakter kontrolny w stosunku do decyzji organu rentowego (art. 477 ⁹ k.p.c.). Oznacza to, że o roszczeniu ubezpieczonej w pierwszej kolejności powinien orzekać i o nim rozstrzygać pozwany organ rentowy. Dotyczy to również odsetek. Sąd Okręgowy orzekł zatem jak w punkcie 2 wyroku.

Sąd na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 12 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. 2013 r., poz. 461) zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. na rzecz E. K. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

ZARZĄDZENIE

(...)