Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Graczyk

Protokolant: Grzegorz Gut

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2014 r. w Warszawie

sprawy M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

o przyznanie niezrealizowanego świadczenia

na skutek odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W.

z dnia 8 września 2014 r., znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. K. prawo do wypłaty niezrealizowanego świadczenia za miesiąc sierpień 2014 roku po zmarłej w dniu 17 sierpnia 2014 roku kuzynce A. M..

Sygn. akt VII U 2005/14

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2014 r. M. K. złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych odwołanie od decyzji ZUS I Oddział w W. z dnia 8 września 22014 r. znak (...) odmawiającej jej wypłaty niezrealizowanego świadczenia po zmarłej kuzynce A. M.. W uzasadnieniu odwołania odwołująca podniosła, że od dłuższego czasu opiekowała się zmarłą kuzynką, dokonywała zapłaty zobowiązań zmarłej, której większość zasobów finansowych była zużywana na intensywne leczenie, opiekę i lekarstwa. Zdaniem odwołującej się, A. M. pozostawała na jej utrzymaniu.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i podkreślił, że w jego ocenie A. M. nie pozostawała na utrzymaniu M. K., a odwołująca się nie należy do kręgu osób uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłej kuzynce.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

A. M. urodzona w dniu (...) nabyła prawo do emerytury od dnia 1 grudnia 1989 r. (decyzja z dnia 20 kwietnia 1990 r. – k. 7 akt rentowych).

A. M. po śmierci swojego męża pozostawała osobą samotną. Z uwagi na stan zdrowia i samopoczucie potrzebowała pomocy osób trzecich. Opiekę nad A. M. sprawowała M. K., kuzynka A. M..

M. K. wraz z mężem opiekowała się A. M.. Ponadto dokonywała za nią płatności, dokonywała dla niej zakupów, w tym wyposażenia i mebli kuchennych. ( kopie przelewów z tytułu czynszu za miesiąc kwiecień 2014 r., maj 2014, czerwiec 2014 , lipiec 2014 , sierpień 2014 r. – k. 4, 5, 6, 7, 8 , kopia przelewu z tytułu opłaty za energię elektryczną - k. 9 i 10). Większość emerytury należnej A. M. była wydawana na jej leczenie i badania. Ponadto, M. K. zapewniła opiekę Anie M., zarówno osobistą, jak i przy pomocy osoby trzeciej.

A. M. zmarła w dniu 17 sierpnia 2014 r. w dniu 27 sierpnia 2014 r. M. K. złożyła w ZUS wniosek o przyznanie zasiłku pogrzebowego po zmarłej A. M.. M. K. w dniu 27 sierpnia 2014 r. zgłosiła wniosek o zapłatę niezrealizowanego świadczenia za miesiąc sierpień 2014 r. po zmarłej kuzynce A. M..

W dniu 8 września 2014 r. organ rentowy wydał decyzję odmawiającą przyznania M. K. prawa do niezrealizowanego świadczenia (emerytury) po zmarłej A. M..

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach rentowych, aktach sprawy i zeznania świadka A. K. oraz odwołującej się M. K.. Zarówno dokumenty jak i zeznania świadka i strony potwierdzają, że odwołująca się zajmowała się A. M., a także ponosiła wydatki związane z utrzymaniem A. M., jej leczeniem i zapewnieniem godziwej starości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Odwołanie zasługuje na uwzględnienie

Zgodnie z treścią art. 136 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) w razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenie określone ustawą, świadczenie należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku – małżonkowi, dzieciom, z którymi nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w zrazie ich braku – innym członkom rodzimy uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba. Do tej ostatniej grupy osób należą: przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletniości wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, w tym również w ramach rodziny zastępczej, rodzice w tym ojczym i macocha oraz osoby przysposobione).

Nie ulega wątpliwości, ze M. K. nie należy do kręgu osób uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłej A. M.. Natomiast z materiału dowodowego wnika, że A. M. pozostawała na utrzymaniu M. K. od kilku lat. W ocenie Sądu Okręgowego poprzez „pozostawanie na czyimś utrzymaniu” należy rozumieć nie tylko taką sytuację gdy inna osoba w pełni pokrywa wszystkie należności za osobą pozostającą na jej utrzymaniu ale również sytuację, gdy poza świadczeniami pieniężnymi, osoba pozostająca na czyimś utrzymaniu korzysta z pomocy tej osoby przy rozwiązywaniu problemów życia codziennego, z jej pomocy w sprawach urzędowych. Zdaniem Sądu Okręgowego do tego rodzaju sytuacji należy również taka, w której osoba uprawniona do świadczenia uzyskuje stałe świadczenie (np. emeryturę) ale bez pomocy innej osoby nie byłaby w stanie skorzystać z tych środków.

W niniejszej sprawie A. M. pobierała emeryturę. Wysokość emerytury od dnia 1 marca 2011 r. wynosiła 1466 zł netto. (decyzja ZUS z dnia 8 marca 2011 r. W aktach rentowych brak dalszych decyzji o waloryzacji świadczenia, niemniej jednak należy przyjąć, że kolejne waloryzacje, o ile miały miejsce, nie podwyższyły znacznie tego świadczenia. Sam czynsz za mieszkanie A. M. wynosił miesięcznie 329,57 zł. Co oznacza, ze na wyżywienie i inne opłaty, lekarstwa i inne niezbędne wydatki pozostawało jej niewiele ponad 1000 zł. W realiach (...) nie są to środki wygórowane. Mając na względzie, że w ostatnim okresie życia A. M., jej stan zdrowia stale się pogarszał, konieczne było dowożenie jej na wizyty lekarskie, badania, zakup środków niezbędnych do jej pielęgnacji, to kwota ta nie była wystarczająca do zapewnienia jej odpowiedniego, godziwego poziomu życia. Nadto, bezradność życiowa A. M. i pogarszający się stan zdrowia nie pozwalały dokonywanie zwykłych czynności życia codziennego. Nie robiła ona sama zakupów, nie dokonywała opłat, bez pomocy osób trzecich nie była w stanie dokonać niezbędnych remontów czy napraw w domu. To dzięki pomocy M. K. doszło do wymiany drzwi wejściowych w mieszkaniu oraz mebli kuchennych. Kiedy stan zdrowia A. M. nagle się pogorszył i konieczne były wizyty u lekarzy oraz przeprowadzenie badań, to właśnie M. K. i jej mąż zawozili A. M. na badania i wizyty lekarskie. Oni również dokonywali zakupu za własne środki niezbędnych leków oraz takich rzeczy jak pieluchy.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 16 stycznia 2014 r. (sygn. akt III AUa 859/13) przez użyte w przepisie art. 136 ust. 1 in fine u.e.r.f.u.s. pojęcie pozostawania przez zmarłego na utrzymaniu członka rodziny należy rozumieć sytuację, kiedy zmarły wystąpił z wnioskiem o przyznanie świadczenia i w ogóle go nie otrzymał lub sytuację, gdy otrzymane świadczenie zostało przyznane w najniższej wysokości, zaś koszt zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb zmarłego był znacznie wyższy niż kwota uzyskanego świadczenia.

Zdaniem Sądu Okręgowego, świadczenie uzyskiwane przez A. M. było zbyt małe by zaspokoić jej wszystkie podstawowe potrzeby, zwłaszcza z uwagi na pogarszający się stan zdrowia i konieczność zapewnienia opieki osób trzecich. Z własnych pieniędzy nie mogłaby zapewnić sobie niezbędnych leków i opieki lekarskiej, a także pomocy w zwykłych sprawach życia codziennego. W ocenie Sądu Okręgowego należy stwierdzić, że w ostatnim okresie życia A. M. pozostawała na utrzymaniu M. K.. Dodać także należy, że M. K. nie świadczyła doraźnej pomocy, lecz stale i przez wiele lat zajmowała się A. M..

Z powyższych względów Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

Zarządzenie: (...)