Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Lucyna Łaciak

Protokolant: Grzegorz Gut

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2014 r. w Warszawie

sprawy M. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 21 listopada 2013 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. O. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 listopada 2013 roku do dnia 31 października 2015 roku.

UZASADNIENIE

Ubezpieczona M. O. w dniu 8 stycznia 2014 r. złożyła za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Inspektoratu W. – P. odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 21 listopada 2013 r., znak: (...), którą to decyzją organ rentowy odmówił jej prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, że w dniu 11 października 2013 r. była badana przez lekarza orzecznika ZUS, który stwierdził, iż jest ona częściowo niezdolna do pracy na okres 2 lat. Jednakże ponownie została wezwana przez ZUS i Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, iż jest ona zdolna do pracy.

Nadto odwołująca podniosła, że przez 13 lat pobierała rentę z tytułu niezdolności do pracy (k.2-2v a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie, złożone w tutejszym Sądzie Okręgowym, w dniu 16 stycznia 2013 r., wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wskazał, że odwołująca pobierała rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, która przysługiwała jej do 31 października 2013 r.. W dniu 27 września 2013 r. odwołująca złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku postępowania ubezpieczona została skierowana na badanie do lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 11 października 2013 r. uznał ją za częściowo niezdolną do pracy do dnia 31 października 2015 r.. Sprawa została w dniu 16 października 2013r. skierowana do rozpatrzenia przez komisję lekarską ZUS w związku ze zgłoszeniem zarzutu wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 11 października 2013 r.. Komisja lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania oraz dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, orzeczeniem z dnia 19 listopada 2013 r., uznała M. O. za zdolną do pracy.

W oparciu o powyższe orzeczenie ZUS decyzją z dnia 21 listopada 2013 r. odmówił odwołującej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. (k.4-5 a.s.).

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny:

M. O., ur. (...), miała przyznaną rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia 31 października 2013 r.. Z uwagi na zbliżającą się datę, do której przysługiwało jej w/w prawo, w dniu 27 września 2013 r. złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Inspektoracie W. – P. wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 261 a.r.).

Orzeczeniem z dnia 11 października 2013 r. lekarz orzecznik ZUS ustalił po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, w tym: dokumentacji z przebiegu leczenia w latach 2011 do 2013; zaświadczeń o stanie zdrowia wystawionych przez lekarzy leczących w dniach 16 września 2013 r., że M. O. jest częściowo nadal niezdolna do pracy do 31 października 2015 r. (k.265 a.r.).

Na w/w orzeczenie został zgłoszony zarzut wadliwości. W związku z tym, sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS. Komisja Lekarska ZUS przeprowadziła kolejne badanie ubezpieczonej, po którym wydała w dniu 19 listopada 2013 r. orzeczenie stwierdzające, że M. O. nie jest niezdolna do pracy (k. 277 a.r.).

W oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS organ rentowy wydał, w dniu 21 listopada 2013 roku, decyzję znak: (...) odmawiającą ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k.281 a.r.).

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w toku postępowania dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty neurologa, ortopedy, celem ustalenia czy odwołująca się jest zdolna czy też całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy zarobkowej, ze wskazaniem daty powstania tej niezdolności; czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, jeśli okresowa to na jaki okres; jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonej (poprawa lub pogorszenie) to na czym ona polegała (k.8 a.s.).

Biegły sądowy specjalista neurolog dr B. A. w opinii z dnia 11 marca 2014 r. wskazała, że M. O. była leczona neurologicznie od 12 roku życia z powodu padaczki. Napady u odwołującej mają charakter napadów toniczno – klonicznych. Nadto, biegła podniosła, że ubezpieczona jest leczona z powodu powtarzających się zespołów korzeniowych kręgosłupa L-S w przebiegu dyskopatii .

W ocenie biegłej padaczka występująca u odwołującej wymaga systematycznego leczenia, ograniczeń w trybie życia i pracy, typowych jak dla osób z tą chorobą, ale nie sprowadza całkowitej niezdolności do pracy, obecnie jak i w przeszłości. Zatem, w ocenie biegłej odwołująca się jest częściowo niezdolna do pracy od dnia 11 października 2013 r. do dnia 31 października 2015 r. (k.19 a.s.).

Biegły sądowy specjalista ortopeda M. G. w opinii z dnia 3 czerwca 2014 r. stwierdził, że ubezpieczona nie utraciła zdolności do pracy. Nadto podniósł, że odwołująca ma zmiany dyskopatyczne i zwyrodnieniowe w obrębie kręgosłupa, ale są one bardzo niewielkiego stopnia i nie powodują objawów zespołu bólowego kręgosłupa. Zatem w ocenie biegłego nastąpiła poprawa zdrowia u M. O. z uwagi na niewystępowanie zespołu bólowego i dobrej sprawności ruchowej. Nadto biegły wskazał, że u odwołującej może dochodzić do zaostrzeń w przebiegu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych, ale te zaostrzenia mogą być leczone w ramach krótkotrwałej niezdolności do pracy (k.27 a.s.).

Biegły sądowy specjalista neurolog dr B. A. w opinii z dnia 19 września 2014 r. podniosła, że odwołująca była leczona neurologicznie od 12 roku życia z powodu padaczki. Napady te mają charakter napadów grand – mal, toniczno – klonicznych, tj. przebiegają z całkowitą utratą przytomności. Nadto biegła wskazała, że u M. O. rozpoznano charakteropatię padaczkową. Ma stwierdzony zakaz pracy przy urządzeniach pod napięciem i maszynach w ruchu, pracy na wysokości.

Jednocześnie biegła wywiodła, że współistnienie wszystkich schorzeń stwierdzonych u odwołującej (zwyrodnienie kręgosłupa, zaburzenia zachowania, stany agresji, lękowo – depresyjne) powodują naruszenie sprawności organizmu z ogólnego stanu zdrowia, sprowadzając obniżenie zdolności do wykonywania pracy, zgodnie z jej kwalifikacjami. Zatem w ocenie biegłej odwołująca jest częściowo okresowo niezdolna do pracy do 31 października 2015 r. (k.51 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 18 lipca 2014r. i 8 października 2014 r. organ rentowy wniósł o powołanie innego biegłego neurologa (k.33 a.s., k,57 a.s.).

Powyższy stan faktyczny, Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy oraz na podstawnie dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych ubezpieczonej. Autentyczność zgromadzonych dokumentów, przywołanych powyżej, ich zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy nie była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego Sąd Okręgowy uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych są wiarygodnym dowodem w sprawie, gdyż zostały wydane w oparciu o obiektywne wyniki badań odwołującej, zaś biegli lekarze są specjalistami w swojej dziedzinie, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną i wieloletnie doświadczenie zawodowe. Zdaniem Sądu Okręgowego, opinie powołanego w sprawie biegłego ortopedy, neurologa nie pozostawiają wątpliwości co do dokładnego określenia stanu zdrowia wnioskodawczyni.

Sąd postanowił oddalić wnioski organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego neurologa sformułowany w piśmie procesowym z dnia 18 lipca 2014 r. i 9 października 2014r., gdyż opinie biegłych, jakie zostały już sporządzone są miarodajne dla ustalenia stanu zdrowia odwołującej w zakresie jej zdolności do wykonywania pracy. Opiniujący w sposób klarowny i spójny wyjaśnili podstawy i przyczyny, dla których uznali odwołującą za częściowo niezdolną do pracy.

Nadto, należy podkreślić, iż zgromadzony materiał dowodowy jest pełny i wiarygodny, a także pozwala na ustalenie stanu faktycznego.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu Okręgowego, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowi wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie zważył, co następuje:

Odwołanie M. O. od decyzji organu rentowego z dnia 21 listopada 2013 r., znak: (...) jest uzasadnione i zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W treści wskazanej powyżej regulacji zostały określone warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie.

Niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu (art. 12 ustawy). Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy) (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 stycznia 2004 roku, II UK 222/03). Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku.

Art. 12 powołanej wyżej ustawy rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy - całkowitą i częściową. Zgodnie z ust. 3 w/w przepisu częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2000 roku, II UKN 134/00 i z dnia 7 września 1979 r., II URN 111/79).

Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności złożonego przez ubezpieczoną M. O. odwołania wskazać należy, że zaskarżona decyzja organu rentowego jest nieprawidłowa, gdyż nie odpowiada rzeczywistemu stanowi rzeczy. Sąd Okręgowy w oparciu o opinie biegłego z zakresu neurologii ustalił, że ubezpieczona jest nadal częściowo niezdolna do pracy na okres od dnia 1 listopada 2013 r. do dnia 31 października 2015 r. Jak wynika z treści przedmiotowych opinii odwołująca od 12 roku życia choruje na padaczkę. Występują u niej napady padaczkowe, które mają charakter napadów , toniczno – klonicznych z całkowitą utratą przytomności. W związku z tym odwołująca ma zakaz pracy przy urządzeniach pod napięciem i maszynach w ruchu oraz pracy na wysokości.

Sąd Okręgowy podzielił wskazane stanowisko biegłego neurologa z przyczyn już wyjaśnionych. Jednocześnie Sąd nie uwzględnił wniosków organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego neurologa. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 września 2009r. „ nie ma uzasadnienia wniosek o powołanie kolejnego biegłego jedynie w sytuacji, gdy już złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Wykazywanie okoliczności, uzasadniających powołanie kolejnego biegłego pozostaje w gestii strony. To strona winna wykazać się niezbędną aktywnością i wykazać błędy, sprzeczności lub inne wady w opiniach biegłych, które dyskwalifikują istniejące opinie, ewentualnie uzasadniają powołanie dodatkowych opinii” (I UK 102/09). W rozważanym przypadku organ rentowy złożył tego rodzaju zastrzeżenia do opinii , które w ocenie Sądu Okręgowego nie mogą stanowić podstawy do kwestionowania opinii ponieważ dotyczą oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni już po wykonaniu opinii uzupełniającej przez biegłą neurolog. Sąd w całości podzielił opinię sporządzoną przez biegłą neurolog i uznał iż jest wyczerpująca i zasługuje na wiarę. Podnoszone przez organ rentowy zastrzeżenia spowodowałyby tylko wydłużenie postępowania dowodowego o co najmniej rok .

W tym stanie rzeczy, z uwagi na fakt, że odwołująca jest osobą częściowo niezdolną do pracy, to spełnia ustawowe przesłanki, które są niezbędne do otrzymania świadczenia rentowego z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 listopada 2013 r. do dnia 31 października 2015 r.

Z tych względów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.

Ustalenie terminu, od jakiego Sąd Okręgowy uznał za zasadne przyznać odwołującej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy wynika z dyspozycji art. 133 ust.1 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013r. poz. 1440 ze zm.) zgodnie, z którym w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu.