Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

w stosunku do pozwanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

Dnia 14 grudnia 2020 r.

Sąd Okręgowy Warszawa Praga w Warszawie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Marek Grodzki

Protokolant: Bartłomiej Wielczyk

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2020 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa D. W. i K. D. (1)

przeciwko (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., R. G. i G. J.

o zapłatę:

1.  zasądza od pozwanej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. solidarnie na rzecz powodów D. W. i K. D. (1) kwotę 138.065,24 (sto trzydzieści osiem tysięcy sześćdziesiąt pięć 24/100) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 08 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w stosunku do pozwanych R. G. i G. J.;

3.  zasądza od pozwanej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. solidarnie na rzecz powodów D. W. i K. D. (1) kwotę 4.117 (cztery tysiące sto siedemnaście) złotych tytułem kosztów procesu;

4.  zasądza solidarnie od powodów D. W. i K. D. (1) na rzecz pozwanego R. G. kwotę 3617 (trzy tysiące sześćset siedemnaście) złotych tytułem kosztów procesu;

5.  zasądza solidarnie od powodów D. W. i K. D. (1) na rzecz pozwanego G. J. kwotę 3617 (trzy tysiące sześćset siedemnaście) złotych tytułem kosztów procesu;

6.  nakazuje pobrać od pozwanej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa Sad Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie kwotę 6.404 (sześć tysięcy czterysta cztery) złote tytułem nieuiszczonej części opłaty;

7.  wyrokowi w punktach 1 i 3 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 368/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 8 grudnia 2015 roku (data stempla) G. W. wniosła o zasądzenie solidarnie od (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., R. G. oraz G. J. na jej rzecz kwotę 138.065,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu oraz zasądzenie od pozwanych na rzecz powódki kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając wniesione powództwo G. W. wskazała, że na podstawie zawartej umowy zlecenia pośrednictwa finansowego z dnia 5 kwietnia 2011 r. zobowiązała się do pozyskania dla spółki (...) Sp. z o.o. kredytu, w kwocie realnie odpowiadającej zdolności kredytowej spółki i posiadanemu przez spółkę zabezpieczeniu. Kwota uzyskana w drodze kredytu miała zostać przeznaczona przez spółkę na realizację inwestycji w postaci wzięcia udziału w przetargu na zakup przedsiębiorstwa - zakładów mięsnych od syndyka. G. W. podała, że w wyniku działań podjętych przez nią w ramach umowy zlecenia pośrednictwa finansowego, Bank (...) S.A. wydał pozytywną decyzję o przyznaniu kredytu i zaproponował (...) sp. z o.o. zawarcie dwóch umów kredytu w wysokości odpowiednio 6.545.867,00 zł oraz 1.505.549,00 zł. Zgodnie z zapisami zawartej z (...) Sp. z o.o. umowy zlecenia pośrednictwa finansowego, od wyżej wymienionych kwot, G. W. winna uzyskać od (...) Sp. z o.o. poza bezzwrotną zaliczką w wysokości 17.000,00 zł, kwotę prowizji w wysokości 402.570,80 zł. Wskazała, że odmowa zawarcia umów kredytu przez (...) Sp. z o.o. uprawniała ją do dochodzenia kary umownej, o której mowa w § 10 w zw. z § 9 w zw. z § 8 umowy zlecenia pośrednictwa finansowego, bowiem w przypadku odstąpienia przez (...) Sp. z o.o. od umowy, za który strony uznały m.in. odmowę przyjęcia przyznanych środków finansowych, strony zastrzegły karę umowną w wysokości 25% prowizji określonej w § 8 umowy. Mając na uwadze powyższe G. W. podała, że uprawniona jest do dochodzenia kwoty 100.642,70 zł liczonej w następujący sposób: 8.051.416,00 zł (łączna kwota kredytu) x 5% (kwota prowizji) x 25% (wysokość kary umownej) tytułem kary umownej przewidzianej przez strony umowy zlecenia pośrednictwa finansowego. G. W. wskazała, że dokonała kapitalizacji zaległych odsetek na dzień wnoszenia pozwu tj. 8 grudnia 2015 roku w łącznej wysokości 37.422,54 zł w związku z czym tytułem kary umownej dochodzi łącznej kwoty 138.065,24 zł. ( pozew, k. 9-14)

Pozwany R. G. w odpowiedzi na pozew z dnia 12 sierpnia 2016 roku wniósł o oddalenie w całości powództwa i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany zaprzeczył wszystkim okolicznościom podnoszonym przez stronę powodową, argumentując, że żądanie zapłaty jest oczywiście bezzasadne. Ponadto poniósł zarzut przedawnienia roszczenia, wskazując że roszczenie względem niego uległo przedawnieniu w 2013 roku. Podkreślił, że wniosek o zawezwanie do próby ugodowej przerwał bieg terminu przedawnienia jedynie w stosunku do pozwanej spółki. ( odpowiedź na pozew, k. 165-168)

Pozwany G. J. w piśmie procesowym z dnia 29 czerwca 2017 roku wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że od momentu powstania spółki jest jej wspólnikiem i posiada 40 udziałów w kapitale zakładowym o łącznej wartości nominalnej 4.000 zł i wniósł wkład pieniężny w pełnej wysokości na pokrycie udziałów objętych kapitałem zakładowym spółki co jego zdaniem wyłącza jego odpowiedzialność za zobowiązania spółki w organizacji z uwagi na treść art. 13 § 2 k.s.h. Podniósł on również zarzut przedawnienia roszczenia z tych samych przyczyn co R. G.. ( pismo procesowe, k. 265-268)

Pozwana (...) Sp. z o.o. nie zajęła stanowiska w toku postępowania, pomimo skutecznego doręczania jej przez Sąd pism i wezwań.

G. W. zmarła w dniu 7 listopada 2017 roku. Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2020 roku Sąd podjął zawieszone postępowanie z działem jej następców prawnych tj. D. W. i K. D. (2). ( postanowienie, k. 368)

Do zamknięcia rozprawy strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska. ( protokół rozprawy z 18 listopada 2020 roku, k. 383-384)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. W. w okresie od dnia 28 marca 2011 roku do dnia 31 lipca 2011 roku prowadziła działalność gospodarczą pod firmą (...). ( wydruk z CEiDG, k. 17)

W dniu 30 marca 2011 roku G. W. udzieliła w formie aktu notarialnego pełnomocnictwa D. D. (swojemu zięciowi) do reprezentowania jej w najszerszym zakresie we wszelkich sprawach związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Pełnomocnictwo powyższe uprawniało D. D. do reprezentowania G. W. w zakresie wszelkich spraw związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. ( pełnomocnictwo - akt notarialny rep. A (...) z dnia 30 marca 2011 roku, k. 18-21, zeznania świadka D. D., k. 221-223)

W dniu 5 kwietnia 2011 roku G. W. reprezentowana przez pełnomocnika zawarła z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (na dzień zawierania umowy „w organizacji”), reprezentowaną przez członka zarządu R. G. oraz prokurenta G. J. umowę zlecenia pośrednictwa finansowego. Na podstawie § 1 zawartej umowy G. W. zobowiązała się do pozyskania dla (...) sp. z o.o. kredytu, w kwocie realnie odpowiadającej zdolności kredytowej (...) sp. z o.o. i posiadanemu przez spółkę zabezpieczeniu. W § 3 zostały ustalone granice kredytu, który G. W. miała pozyskać, na kwotę od 9.500.000 zł do 10.500.000 zł oraz pozostałe parametry. Kwota uzyskana w drodze kredytu miała zostać przeznaczona przez spółkę na realizację inwestycji w postaci wykupienia zakładów (...) od syndyka.

Zgodnie z § 8 umowy strony ustaliły wynagrodzenie na które składała się jednorazowa bezzwrotna zaliczka w wysokości 17.000,00 zł na poczet kosztów kredytu oraz prowizja w kwocie 5% netto od wartości faktycznie przyznanej (...) Sp. z o.o. kwoty kredytu, przy czym wypłata wynagrodzenia nastąpić miała w terminie trzech dni roboczych liczonych od momentu uruchomienia kredytu.

W § 10 umowy strony ustaliły, że spółka wypłaci G. W. karę umowną w wysokości 25% prowizji określonej w § 8 umowy np. w przypadku odmowy przyjęcia przyznanych środków. ( umowa z dnia 5 kwietnia 2011 roku, k. 22-25, zeznania świadka D. D., k. 221-223, kserokopia wniosku KRS-W3 (...) Sp. z o.o. z dnia 31 marca 2011 roku, k. 30-33)

W ramach prowadzonej przez G. W. działalności gospodarczej jej pełnomocnik podejmował czynności niezbędne do pozyskania kredytu dla (...) sp. z o.o. przez okres kilku miesięcy do września 2011 roku. W tym okresie D. D. m.in. kompletował niezbędną dokumentację, opracowywał biznes plan, organizował operaty szacunkowe, odbywał spotkania z analitykami oraz dyrektorami poszczególnych banków. W wyniku ww. działań Bank (...) S.A. wydał pozytywną dla spółki decyzję o przyznaniu kredytu i zaproponował jej zawarcie dwóch umów kredytu w wysokości odpowiednio 6.545.867,00 zł oraz 1.505.549,00 zł. Kredyt został przyznany przez (...) S.A., na krótko przed planowanym drugim przetargiem na zakup zakładów (...), jako kredyt inwestycyjny i obrotowy na pokrycie podatku od towarów i usług. Pomimo przyznania przez ww. bank kredytu, spółka (...) odmówiła podpisania umów kredytowych w związku z poczynionymi międzyczasie ustaleniami z właścicielem (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., która wygrała przetarg i przejęła od syndyka zakład (...). ( zeznania świadka D. D., k. 221-223, kopia decyzji kredytowych, k. 236-244)

Zgodnie z brzmieniem §3 umowy z dnia 5 kwietnia 2011 roku, pierwotna wysokość kredytu, o przyznanie jakiego miała ubiegać się w imieniu (...) Sp. z o.o. strona powodowa miała wynosić 9.500.000,00 zł-10.500.000,00 zł, która to kwota miała stanowić niezbędne minimum umożliwiające (...) sp. z o.o. przystąpienie do przetargu na zakup zakładów mięsnych. Ostatecznie jednak strony ustaliły, że kwota przyznanych przez bank (...) S.A. kredytów w łącznej wysokości 8.051.416,00 zł jest wystarczająca by zrealizować cele (...) Sp. z o.o. Wyrazem powyższego była treść maili prokurenta spółki, w którym zgadza się on na wkład własny w wysokości 25%, po otrzymaniu informacji na temat wysokości kredytu oferowanego przez (...) S.A. ( korespondencja e-mail, k. 230-235, zeznania świadka D. D., k. 221-223, kopia decyzji kredytowych, k. 236-244)

(...) sp. z o.o. odmówił podpisania przygotowanych umów kredytowych. Miedzy stronami nie było już dalszych kontaktów w zakresie realizacji umowy. ( zeznania świadka D. D., k. 221-223, zeznania K. D. (1), k. 383v-384)

W związku z odmową zawarcia przez (...) sp. z o.o. umów kredytu na warunkach i w wysokości proponowanej przez (...) S.A., G. W. pismem z dnia 27 października 2012 roku wezwała spółkę do zapłaty należności w wysokości 100.642,70 zł zakreślając jej termin do dnia 15 września 2012 roku. ( przedprocesowe wezwanie do zapłaty, k. 74)

G. W. skierowała w dniu 3 października 2013 roku do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie II Wydział Cywilny wniosek o zawezwanie do próby ugodowej w sprawie o zapłatę należności z tytułu kary umownej oraz utraconych korzyści w związku z nieprzyjęciem przyznanych kredytów z udziałem spółki (...) Sp. z o.o. ( wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, k. 75-76)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sądowych oraz w części w oparciu o zeznania świadka D. D. oraz w bardzo ograniczonym zakresie na podstawie zeznań stron.

Dokumenty, na których Sąd oparł poczynione ustalenia faktyczne, nie budziły wątpliwości stron.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka D. D., które były logiczne i wewnętrznie spójne, a także pokrywały się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Za nieprzydatne przy ustalaniu stanu faktycznego, a zarazem niewiarygodne okazały się co do zasady zeznania pozwanego R. G., który na pytania Sądu odpowiadał wymijająco, nie udzielał jednoznacznych odpowiedzi zasłaniając się w sposób wątpliwy niepamięcią m.in. co do statusu jaki posiadał w pozwanej spółce.

Zeznania powodów-następców prawnych G. W.: D. W. i K. D. (2) Sąd uznał z wiarygodne, jednak nie były one przydatne przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy bowiem nie byli oni stronami umowy zawartej przez matką z (...) sp. o.o. oraz nie brali udziału w ustaleniach związanych z realizacją umowy.

Sąd zważył, co następuje:

Wyrok w niniejszej sprawie jest wyrokiem zaocznym w stosunku do pozwanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. gdyż zostały spełnione przesłanki pozytywne do jego wydania, określone w art. 339 k.p.c. i brak było przesłanek negatywnych, określonych w art. 340 k.p.c.

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. łączyła umowa, w ramach której G. W. miała świadczyć na rzecz (...) sp. z o.o. doradztwo finansowe. Zgromadzony materiał potwierdza, że strona powodowa miała uzyskać korzystną dla spółki decyzję kredytową. Jak wynika z korespondencji e-mail oraz zeznań świadka D. D., umowa była przez stronę powodową zrealizowana, i to osoby decyzyjne reprezentujące pozwaną spółkę zdecydowały, że do podpisania umów kredytowych nie doszło, a zatem zgodnie z zapisami umowy powstało zobowiązanie (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. do zapłaty G. W. kary umownej w wysokości określonej w umowie. W toku niniejszego procesu pozwana spółka nie kwestionowała dochodzonej pozwem należności oraz jej wymagalności, ani co do zasady, ani co do wysokości oraz nikt w imieniu spółki nie stawił się na rozprawie, jak i nie zajął stanowiska w sprawie, zatem w tym przypadku Sąd przyjął za prawdziwe twierdzenie strony powodowej o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie i w pismach procesowych doręczonych pozwanej spółce przed rozprawą (art. 339 § 2 k.p.c.). Co istotne w przypadku spółki (...) brak podstaw do przyjęcia przedawnienia roszczenia, ponieważ doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia poprzez wniesienie przez G. W. wniosku o zawezwanie do próby ugodowej.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji.

Odnośnie odpowiedzialności pozwanych R. G. oraz G. J. Sąd przyjął, że roszczenie jest przedawnione.

Powódka względem ww. pozwanych swoje roszczenie opierała o treść art. 13 § 1 k.s.h., zgodnie z którym za zobowiązania spółki kapitałowej w organizacji odpowiadają solidarnie spółka i osoby, które działały w jej imieniu.

W myśl art. 445 k.c., jeżeli termin świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. W judykaturze od dawna prezentowany jest pogląd, że wezwanie do wykonania świadczenia nie wymaga żadnej szczególnej formy, wystarczy jeśli wierzyciel wyrazi je w sposób dostateczny (art. 60 k.c.) przez swoje zachowanie swoją wolę, aby dłużnik spełnił świadczenie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 1972 r., LEX nr 7184).

Z kolei w literaturze podkreślono, że znaczenie wezwania wierzyciela, stosownie do art. 455 k.c. polega na tym, że z jego chwilą na dłużniku zaczyna ciążyć obowiązek niezwłocznego spełnienia świadczenia. Wezwanie jest więc jednostronnym oświadczeniem o charakterze prawokształtującym. Nie wymaga ono szczególnej formy i może zostać złożone w sposób dowolny (wyraźny lub dorozumiany). Wezwania zatem można dokonać ustnie lub pisemnie, w tym również w formie telefonicznej, telegraficznej czy też teleksowej. Każdorazowo na wierzycielu ciąży obowiązek udowodnienia, że dłużnik powziął wiadomość o wezwaniu (art. 6 i 61 k.c.). W literaturze zaprezentowano nawet pogląd, że jest to przejaw woli podobny do oświadczenia woli, do którego należy stosować przepisy o oświadczeniach woli w drodze analogi. Wierzyciel wzywając dłużnika do wykonania zobowiązania może posłużyć się w tym względzie wszelkimi sposobami, które ujawniają wolę przyjęcia oznaczonego świadczenia (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 1992 r., OSNC 1992, Nr 12, poz. 219). Wystarczy więc, że wierzyciel wyrazi w sposób dorozumiany przez swe zachowanie wolę, aby dłużnik spełnił świadczenie.

Termin spełnienia świadczenia określa sama ustawa, art. 455 k.c. bowiem wyraźnie stanowi, że dłużnik ma spełnić świadczenie "niezwłocznie" po wezwaniu go do wykonania. Termin "niezwłocznie" oznacza termin realny, mający na względzie okoliczności miejsca i czasu. Nie można go utożsamiać z terminem natychmiastowym.

Sąd Najwyższy Wydział I Cywilny w postanowieniu z dnia 19 października 2018 r., sygn. akt I CSK 249/18 (Legalis Nr 1832674) stwierdził, iż: „zobowiązanie do zapłaty kary umownej jest zobowiązaniem bezterminowym, które staje się wymagalne dopiero niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do jego wykonania, co odnoszone jest także do kary umownej za opóźnienie w spełnieniu świadczenia.”

Przedsądowe wezwanie do zapłaty zostało skierowane, w stosunku do spółki, która w momencie zawierania umowy była w organizacji (odpowiedzialność solidarna założycieli), w dniu 27 sierpnia 2012 roku i zakreślono w nim termin wykonania zobowiązania na dzień 15 września 2012 roku. Zatem roszczenie względem pozwanych R. G. oraz G. J. stało się wymagalne 16 września 2012 roku i od tej daty rozpoczął bieg terminu przedawnienia.

Strony zawarły umowę zlecenia. Zgodnie z przepisem art. 751 pkt 1 k.c., roszczenia o wynagrodzenie za spełnione czynności i o zwrot poniesionych wydatków przysługujące osobom, które stale lub w zakresie działalności przedsiębiorstwa trudnią się czynnościami danego rodzaju przedawnia się z upływem lat dwóch, to samo dotyczy roszczeń z tytułu zaliczek udzielonych tym osobom. Jak wskazano wyżej termin przedawnienia zaczął biec od dnia 16 września 2012 roku, natomiast pozew wniesiony został w dniu 8 grudnia 2015 roku, a więc po upływie dwuletniego okresu przedawnienia.

W związku z powyższym Sąd oddalił powództwo względem R. G. oraz G. J. o czym orzeczono w punkcie 2 sentencji.

Na marginesie wskazać należy, że pozwany G. J. w swoim piśmie procesowym wskazywał przede wszystkim, że jego odpowiedzialność jest wyłączona na podstawie art. 13 § 2 k.s.h. W ocenie Sądu nie było jednak podstaw do uwzględnienia tej argumentacji. Odpowiedzialność wspólników (akcjonariuszy) spółki kapitałowej w organizacji uregulowana jest specyficznie.

Zgodnie z art.13 §1 k.s.h. za zobowiązania spółki kapitałowej w organizacji odpowiadają solidarnie spółka i osoby, które działały w jej imieniu. Pozwany R. G. był członkiem zarządu, a pozwany G. J. prokurentem, co wynika z umowy spółki. Oboje działali w imieniu spółki na dzień zawarcia umowy z G. W.. Podstawa odpowiedzialności pozwanych nie budzi zatem wątpliwości.

Odnośnie art. 13 §2 k.s.h. dotyczy on podmiotów innych, niż działające w imieniu spółki, a zatem nie dotyczy pozwanych.

Wniesienie wkładu w całości zwalnia te podmioty z odpowiedzialności, jeżeli nie są one osobami działającymi. Powyższe rozważania pozostają bez wpływu na rozstrzygnięcie z uwagi na przedawnienie roszczenia względem naturalnie nie zmienia faktu, że roszczenie względem R. G. i G. J. uległo przedawnieniu.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Uznając za przegraną (...) sp. z o.o., Sąd zasądził od niej na rzecz powodów kwotę 4.117 zł, na którą składają się wynagrodzenie reprezentującego powodów pełnomocnika w kwocie 3.600 zł tj. w stawce minimalnej ustalonej zgodnie z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 490 t.j.) oraz uiszczona opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa, a także 500 zł opłaty od pozwu, którą uiściła G. W.

Traktując powodów jako stronę przegrywającą w stosunku do pozwanych R. G. oraz G. J. Sąd w punktach 4 i 5 obciążył ich kosztami postępowania poniesionymi przez ww. pozwanych. Na zasądzone na rzecz każdego z pozwanych koszty procesu złożyło się wynagrodzenie reprezentujących ich pełnomocników w kwotach po 3.600 zł tj. w stawce minimalnej ustalonej zgodnie z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 490 t.j.) oraz uiszczone opłaty skarbowe od udzielonych pełnomocnictw.

W punkcie 6 wyroku Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 785 z późn. zm.) nakazał pobrać od pozwanej (...) sp. z o.o. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 6.404 złotych tytułem części opłaty sądowej od pozwu, od której G. W. została zwolniona.

Rygor natychmiastowej wykonalności Sąd nadał wyrokowi na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c.

SSO Marek Grodzki

ZARZĄDZENIE

(...)