Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2020 roku

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie Wydział II Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Dubinowicz – Motyk

Protokolant: Marzena Przybysz - Zaklika

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2020 roku na rozprawie

z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko K. K. (1), K. B.

o zapłatę kwoty 1106492,34 zł

I zasądza od pozwanych K. K. (2) i B. K. solidarnie na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 1052565,24zł (milion pięćdziesiąt dwa tysiące pięćset sześćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia cztery grosze) z:

- umownymi odsetkami za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie od kwoty 934465,25zł (dziewięćset trzydzieści cztery tysiące czterysta sześćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia pięć groszy) od dnia 20 października 2017 roku do dnia zapłaty,

- ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 63529,47zł (sześćdziesiąt trzy tysiące pięćset dwadzieścia dziewięć złotych czterdzieści siedem groszy) za okres od dnia 27 października 2017 roku do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III zasądza od pozwanych K. K. (2) i B. K. solidarnie na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 57325zł (pięćdziesiąt siedem tysięcy trzysta dwadzieścia pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV nakazuje pobrać od pozwanych K. K. (2) i B. K. na rzecz Skarbu Państwa – tut. Sądu kwotę 2048,28zł (dwa tysiące czterdzieści osiem złotych dwadzieścia osiem groszy) tytułem zwrotu wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

Sygn. akt II C 3/18

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2017 roku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko K. K. (2) i B. K., domagając się zasądzenia od pozwanych kwoty 1 106 492,34zł z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie od kwoty 1 042 943,16zł za okres od 20 października 2017 roku do dnia zapłaty i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 63 529,47zł za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż strony łączyła umowa kredytu hipotecznego nr (...) H. (...)/ (...) z dnia 23 grudnia 2009 roku z późniejszymi zmianami, pozwani nie uiszczali w terminie rat kredytu, wobec czego strona powodowa pismem z dnia 24 stycznia 2017 roku wypowiedziała umowę i na dzień wniesienia pozwu należność pozwanych wynosi 1 106 492,34zł, w tym 1 042 943,16zł tytułem kapitału kredytu. (k.2-5)

Postanowieniem z dnia 22 listopada 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do rozpoznania sprawy w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę do tut. Sądu. (k.6v)

K. K. (2) i B. K. domagali się oddalenia powództwa w całości i zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwani zarzucili, iż osoby podpisujące umowę kredytu w imieniu banku nie były do tego umocowane, że umowa nie została skutecznie wypowiedziana (oświadczenia złożyły osoby nie umocowane do reprezentowania banku oraz oświadczenia nie doręczono pozwanej), że wypowiedzenie umowy było nadużyciem prawa podmiotowego przez powodowy bank, że roszczenie nie zostało udowodnione, że umowa po jej zmianie aneksem tzw. (...) (...) zawiera w swej treści klauzule abuzywne skutkujące jej nieważnością z uwagi na sprzeczność tak ukształtowanego stosunku prawnego z naturą zobowiązania i z zasadami współżycia społecznego. (k.137-146, 172-173, 246-249)

Strona powodowa podtrzymywała żądanie pozwu. (k.155-158, 275-276)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 grudnia 2009 roku między powodowym bankiem, występującym wówczas pod nazwą (...) Bank S.A. w W., a B. K. i K. K. (2) zawarta została umowa kredytu hipotecznego, na mocy której bank udzielił pozwanym kredytu w kwocie 615 371,74zł przeznaczonego na zakup nieruchomości na rynku pierwotnym, remont oraz spłatę innych zobowiązań kredytowych, na okres 360 miesięcy, a pozwani zobowiązali się spłacić do 7 lutego 2040 roku kredyt wraz z oprocentowaniem w miesięcznych równych ratach.

W §9 umowy przewidziano, iż bank może wypowiedzieć umowę kredytu m.in. w przypadku, gdy kredytobiorca zalega w całości lub w części z zapłatą dwóch rat kredytu i pomimo pisemnego wezwania do zapłaty nie spłaci zaległości w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania.

W treści umowy sprecyzowano, iż w dniu jego udzielenia, oprocentowanie kredytu wynosi 11,65%, z czego 6,94% to podwyższona – do czasu wpisu hipotek – marża banku i 4,71% to indeks bazowy banku, jak również że całkowity koszt kredytu na dzień zawarcia umowy wynosi 1 604 916,30zł.

Jako załącznik do umowy kredytu, stanowiący jej integralną część, wymieniono m.in. regulamin kredytowania hipotecznego (...) Bank S.A. w W.. Regulamin ów przewidywał, że w przypadku nie spłacenia przez kredytobiorcę wierzytelności banku z tytułu umowy kredytu, po upływie okresu jej wypowiedzenia niespłacona kwota staje się zadłużeniem przeterminowanym, a wysokość stopy procentowej dla kredytów przeterminowanych wynosi czterokrotność oprocentowania kredytu lombardowego.

Przy zawarciu umowy za bank działały p. M. R. i p. R. K., dysponujące stosownym pełnomocnictwem.

Dowód: umowa kredytu k.41-46, regulamin kredytowania hipotecznego k.34-40, pełnomocnictwo k.205-206 i 220, potwierdzenie zawarcia umowy przez osoby umocowane k.223-224

Składając w październiku 2009 roku wniosek o zawarcie umowy kredytu, pozwani zostali poinformowani m.in. o oferowanym przez bank produkcie o charakterze kredytowym tzw. (...) (...) oraz o jego charakterze. Pozwani wnioskowali, by oprocentowanie udzielonego im kredytu było stałe 7,9%, a jednocześnie by zastosować (...)%.

B. K. zaznaczył we wniosku, że pracuje w branży bankowości i finansów. Dowód: wniosek kredytowy k.162-166

Strony wielokrotnie zawierały aneksy do w/w umowy kredytu. W dniu 10 lutego 2010 roku zawarto aneks (...) (...), przewidujący, iż w okresie kolejnych 24 miesięcy odroczona zostaje zapłata części rat odsetkowych (tj. obliczane one będą w oparciu o stałe oprocentowanie 3% rocznie), w zamian za co kredytobiorcy wyrażają zgodę na zwiększenie w w/w okresie marży banku o 2,45% w skali roku (z 4,94% na 7,39%), a więc by oprocentowanie kredytu wynosiło 14,10% (z czego 9,39% to podwyższona – do czasu wpisu hipotek – marża banku i 4,71% to indeks bazowy banku). Strony uzgodniły, iż po 24 miesiącach bank wyliczy sumę kwot wszystkich odroczonych rat odsetkowych i doliczy ją do salda kredytu pozostającego do spłaty. Równocześnie strony zmieniły poszczególne postanowienia umowy kredytu, w tym wprowadziły zapis, iż całkowity koszt kredytu na dzień sporządzenia aneksu (...) (...) wynosi 2 028 132,84zł.

W treści aneksu zamieszczono oświadczenie kredytobiorców, iż są świadomi parametrów kredytu w trakcie trwania oferty (...) (...) i po jej upływie oraz że otrzymali pełne informacje o tej ofercie.

Następnie podpisano jeszcze następujące aneksy: 1) w dniu 21 października 2011 roku zmieniający prawne zabezpieczenia kredytu, 2) w dniu 30 marca 2012 roku przedłużający termin spłaty kredytu do 7 stycznia 2045 roku i odraczający w okresie 5 lat obowiązek płatności „odsetkowej” części rat kredytu z doliczeniem ich po upływie okresu karencji do kwoty kapitału kredytu, 3) w dniu 25 lutego 2013 roku przewidujący obniżenie raty na 6 miesięcy do kwoty 2000zł i zaliczanie spłat dokonywanych w tym okresie na kapitał kredytu, 4) w dniu 25 stycznia 2014 roku przewidujący obniżenie rat na 3 miesiące do kwoty 3000zł i zaliczanie spłat dokonywanych w tym okresie na kapitał kredytu, 5) w dniu 28 maja 2014 roku przewidujący karencję w spłacie raty przypadającej na 7 czerwca 2014 roku i karencję w spłacie rat odsetkowych na kolejne 5 miesięcy, z obowiązkiem płatności rat w wysokości 2500zł i zaliczaniem spłat na poczet spłaty kapitału kredytu, 6) w dniu 24 października 2014 roku przewidujący karencję w spłacie raty przypadającej na 7 listopada 2014 roku i karencję w spłacie rat odsetkowych na kolejne 3 miesiące, z obowiązkiem płatności rat w wysokości 2500zł i zaliczaniem spłat na poczet spłaty kapitału kredytu, 7) w dniu 26 sierpnia 2015 roku przewidujący karencję w spłacie rat odsetkowych na 6 miesięcy, począwszy od września 2015 roku i obowiązek pozwanych uiszczania jedynie kwoty 2000zł miesięcznie na poczet spłaty kapitału kredytu, 8) w dniu 30 maja 2016 roku, stanowiący rozliczenie poprzednich restrukturyzacji dokonywanych w/w aneksami i przewidujący doliczenie do kapitału kredytu należności w kwocie 11 894,15zł. Dowody: aneksy do umowy kredytu k.47-74 i 149-150

Po kwietniu 2016 roku pozwani zaprzestali uiszczania rat kredytu. niesporne (k.249)

Pismem z dnia 21 września 2016 roku (...) Bank S.A. w W. wezwał K. K. (2) i B. K. do zapłaty w terminie 14 dni zaległości w spłacie kredytu, w tym 15644zł kapitału, 255,30zł odsetek oraz 10,29zł i 3,14zł dodatkowych opłat windykacyjnych, pod rygorem wypowiedzenia umowy. W piśmie zamieszczono informację, iż w terminie 14 dni kredytobiorca może złożyć wniosek o restrukturyzację zadłużenia. Dowody: pisma z 21 września 2016 roku z potwierdzeniem nadania k.75-77

Pismem z dnia 24 stycznia 2017 roku (...) Bank S.A. w W. złożył K. K. (2) oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu, w związku z nieuregulowaniem zaległości w spłacie kredytu, z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia liczonego od dnia doręczenia pisma. Bank zastrzegł, iż rozważy wycofanie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, jeżeli w okresie biegu terminu wypowiedzenia uregulowane zostaną zaległości w spłacie kredytu, w tym w zapłacie kapitału kredytu w kwocie 31288zł. W imieniu banku pismo podpisała p. M. J., dysponująca pełnomocnictwem do składania jednoosobowo oświadczeń woli w imieniu (...) Bank S.A. w W. w zakresie czynności związanych z wezwaniami do zapłaty i wypowiedzeniami umów. Pismo to zostało skierowane na adres: W. ul. (...), który pozwana podawała jako swój adres zamieszkania jeszcze przy podpisywaniu aneksu w dniu 30 maja 2016 roku, i zostało odebrane przez p. E. S.. Tożsame pismo zostało wysłane do pozwanej także na adres: W. ul. (...) i odebrane przez pozwanego. Dowody: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z potwierdzeniem doręczenia k.78-81, aneks z 30 maja 2016 roku k.72, pełnomocnictwo k.161, oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z potwierdzeniem doręczenia k.167-168 Tego samego dnia, pismo zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu umowy zostało wystosowane do B. K. i wysłane na adres: W. ul. (...), gdzie zostało odebrane przez pozwanego w dniu 7 lutego 2017 roku. Dowody: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z potwierdzeniem doręczenia k.82-85

W chwili wysłania pozwanym oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytu zaległości pozwanych wobec powodowego banku wynosiły 32 369,43zł, w tym 31 288zł z tytułu zaległych rat kredytu. Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu rachunkowości k.312-329

W marcu 2017 roku powodowy bank wystosował do pozwanych przedsądowe wezwanie do zapłaty należności. Dowody: wezwania do zapłaty k.86-89

W dniu 19 października 2017 roku (...) Bank S.A. w W. wystawił wyciąg z ksiąg bankowych, stwierdzając, iż widnieje w nich wymagalne zadłużenie K. K. (2) i B. K. z tytułu umowy kredytu nr (...) H. (...)/ (...) z dnia 23 grudnia 2009 roku z późniejszymi zmianami, na które składają się: - 1 042 943,16zł niespłaconego kapitału kredytu, - odsetki za opóźnienie w zapłacie kapitału kredytu za okres od 7 czerwca 2016 roku do 19 października 2017 roku w kwocie 63 529,47zł, - opłaty i inne prowizje w kwocie 19,71zł. Dowód: wyciąg z ksiąg bankowych nr (...) k.11

Na dzień wniesienia pozwu zadłużenie pozwanych wobec powodowego banku wynosiło 1 052 565,24zł, w tym: 934 465,25zł kapitału kredytu, 118 082,57zł z tytułu odsetek i 17,42zł z tytułu opłat i prowizji bankowych.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu rachunkowości k.312-329, historia rachunku kredytowego pozwanych k.90-131 i 250-268, rozliczenia aneksów k.229-236

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się w przeważającej części uzasadnione.

Jego podstawą prawną jest postanowienie zamieszczone w §4 i 5 umowy o kredyt z dnia 23 grudnia 2009 roku, przewidujące obowiązek pozwanych jako kredytobiorców spłaty zadłużenia wynikającego z umowy kredytu wraz z odsetkami. Wspomniane postanowienia umowy stron, w powiązaniu z dyspozycją art. 353 kc i art. 69 ust.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe, uzasadniają żądanie powoda wobec pozwanych o wykonanie ich zobowiązania z umowy kredytu. Stosownie bowiem do art. 69 ust.1 ustawy Prawo bankowe, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Strona powodowa przedłożyła dokumenty wykazujące fakt zawarcia przez strony umowy kredytu, warunki tej umowy, udostępnienie pozwanym kwoty kredytu (ta okoliczność była bezsporna), sposób zarachowania spłat dokonywanych przez pozwanych i wypowiedzenie umowy – wypełniając tym samym spoczywający na niej ciężar dowodu. Podnoszone przez pozwanych zarzuty, iż osoby podpisujące w imieniu banku umowę kredytu i oświadczenia o jej wypowiedzeniu nie miały umocowania do tej czynności, okazały się nietrafne, jako że strona powodowa przedłożyła pełnomocnictwa w oparciu o które w/w osoby działały oraz aktualne oświadczenie o potwierdzeniu dokonanych przez nie czynności. Wnioski o przeprowadzenie dowodu z owych dokumentów nie były spóźnione, zważywszy iż przez wiele lat pozwani nie kwestionowali skuteczności zawarcia umowy, kilkakrotnie podpisując aneksy do umowy kredytu i jednocześnie uznając swoje zadłużenie z niej wynikające. Bezzasadne było także zaprzeczanie przez pozwanych temu, iż oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu nie zostało złożone pozwanej K. K. (2) – strona powodowa wykazała, że pismo zawierające powyższe oświadczenie zostało wysłane i na adres podawany przez pozwaną jako jej adres zamieszkania i na adres faktycznego miejsca zamieszkania i w obu tych miejscach zostało odebrane przez osobę upoważnioną. Konkludując, wykazane przez powodowy bank okoliczności są wystarczające dla udowodnienia zasadności powództwa i to na pozwanych spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających oddalenie powództwa. Zastosowanie art. 6 kc prowadzi do wniosku, że w sytuacji gdy powód udowodnił fakt zawarcia umowy kredytu i wskazywał na brak spełnienia świadczenia przez B. K. i K. K. (2), to na stronę pozwaną przeniesiony jest obowiązek udowodnienia, że spłaciła należność z umowy kredytu w całości lub w większym zakresie niż wskazywany przez powodowy bank. Pozwani kwestionowali istnienie i wysokość swego zadłużenia, podważając – jak zdaje się wynikać z treści złożonych pism procesowych – poprawność zaksięgowania dokonywanych przez nich wpłat, twierdząc iż obowiązki umowne zostały ukształtowane od chwili podpisania aneksu z dnia 10 lutego 2010 roku w sposób abuzywny i nie powinny być uznawane za wiążące. Stosownie do art. 385 ^{( 1)} kc postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy, przy czym nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Podstawowym obowiązkiem kredytobiorcy jest ratalna spłata kwoty kredytu wraz z oprocentowaniem, tym samym aneks przewidujący przejściową zmianę wysokości oprocentowania kredytu i obniżenie wysokości „odsetkowej” części rat kredytu niewątpliwie modyfikował główne świadczenia umowne pozwanych. Lektura dokumentów znajdujących się w aktach sprawy nie uzasadnia twierdzenia pozwanych, iżby postanowienia aneksu z 10 lutego 2010 roku nie zostały sformułowane w jednoznaczny sposób. Sąd nadmienia, iż jedynym dowodem w oparciu o który Sąd mógł analizować zastrzeżenia pozwanych były dokumenty przedłożone przez stronę przeciwną, gdyż pozwani nie stawili się na termin własnego przesłuchania w charakterze strony pozwanej, nie wskazali danych adresowych świadka P. J., a zeznania wskazanego przez nich świadka M. K. (poprzednio R.) nie wniosły nic do sprawy, gdyż świadek nie miała bezpośredniego kontaktu z pozwanymi przy podpisywaniu umowy kredytu i aneksu do umowy. Porównanie treści umowy kredytowej z 23 grudnia 2009 roku (część A.IV) z treścią aneksu do umowy z 10 lutego 2010 roku prowadzi, w ocenie Sądu, do przyjęcia, że postanowienia aneksu zostały sformułowane w klarowny i czytelny sposób. W dacie zawarcia umowy kredytu jasno wskazano, iż jest on oprocentowany 11,65%, przy czym wysokość oprocentowania jest sumą indeksu bazowego banku (4,71%) i marży banku (6,94%), a marża ta ma jedynie czasowo taką wysokość i docelowo wynosić będzie 4,94%, gdyż do czasu wpisu hipotek jest podwyższona o 2 punkty procentowe. Aneks (...) (...) w §1 ust.1 przewidywał, że przez 24 miesiące od jego podpisania element składowy oprocentowania kredytu – marża banku zostanie podwyższony o 2,45% w skali roku, tym samym oprocentowanie wynosić będzie 14,10%, będąc sumą indeksu bazowego banku (4,71%) i podwyższonej marży banku (7,39%), przy czym do czasu wpisu hipotek dodatkowo marża jest podwyższona o 2 punkty procentowe, tj. do 9,39%. Twierdzenia pozwanych, że owe zapisy są niezrozumiałe nie znajdują więc uzasadnienia, a pewien stopień ich skomplikowania wynika z ograniczonego czasowo okresu obowiązywania poszczególnych postanowień umowy – tu: podwyższenie marży banku, i pierwotnej i zwiększonej aneksem, o 2 punkty procentowe do czasu ustanowienia zabezpieczeń kredytu w postaci hipotek. Z aneksu jasno też wynika, że w okresie jego obowiązywania odroczona będzie zapłata części „odsetkowej” ustalonych rat kredytu, tj. obliczane one będą w oparciu o stałe oprocentowanie 3% rocznie i przez to będą miały niższą wysokość niż pierwotnie ustalona przez strony, jak również to, iż po 24 miesiącach bank wyliczy sumę kwot wszystkich odroczonych rat odsetkowych i doliczy ją do salda kredytu pozostającego do spłaty. Tym samym – wyrażane aktualnie przez pozwanych zdumienie, iż kwota kredytu zwiększała się mimo dokonywania ratalnych spłat, nie znajduje żadnego uzasadnienia. To pozwani godzili się na takie rozwiązanie, uznając je – jak można domniemywać, ze względu na swą ówczesną sytuację finansową – za korzystne, przy czym byli informowani o jego istocie już na etapie wnioskowania o udzielenie kredytu (październik 2009 roku) i potem przy podpisywaniu aneksu z 10 lutego 2010 roku. Zważywszy na to, iż podpisaniu aneksu towarzyszyła m.in. zmiana postanowienia umowy o całkowitym koszcie kredytu z 1 604 916,30zł na 2 028 132,84zł, każdy „nieprofesjonalny” klient banku powinien być świadomym, że dwuletniemu obniżeniu wysokości rat kredytu towarzyszyć będzie późniejsze zwiększenie jego obowiązków finansowych wobec banku. Nie można też nie zauważyć, że pozwani musieli być ponadprzeciętnie zorientowani w problematyce kredytowej, skoro p. B. K. był merytorycznym pracownikiem (...) Banku. Konkludując – w ocenie Sądu brak jest podstaw do przyjęcia, by zapisy aneksu do umowy zawartego dnia 10 lutego 2010 roku stanowiły niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 385 ^{( 1)} kc.

Ponieważ pozwani kwestionowali powództwo co do wysokości, poprawność wyliczeń strony powodowej przedstawionych w pozwie i w wyciągu z ksiąg banku była przedmiotem opinii biegłego do spraw rachunkowości. Zarzut pozwanych okazał się uzasadniony jedynie co do kwoty 53 927,10zł – z opinii biegłego i towarzyszących jej wyliczeń wynika bowiem, iż zadłużenie pozwanych na dzień wniesienia pozwu wynosiło 1 052 565,24zł (w tym 934 465,25zł kapitał, 118 082,57zł odsetki i 17,42zł opłaty). Wymaga zaznaczenia, iż żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego, wobec powyższego Sąd uznał ją za wiarygodną podstawę ustalenia, iż na dzień wniesienia pozwu zadłużenie pozwanych z tytułu umowy kredytu wynosiło 1 052 565,24zł, zaś w momencie wystosowywania do pozwanych oświadczenia o wypowiedzeniu umowy – 32 369,43zł. Jednocześnie Sąd oddalił wniosek pozwanych o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego na okoliczność ustalenia salda rozliczeń stron przy przyjęciu założenia, że postanowienia aneksu do umowy podpisanego dnia 10 lutego 2010 roku, gdyż – co wyżej wyjaśniono – uznał zarzut abuzywności postanowień tego aneksu za nieudowodniony i nieuzasadniony.

Bezzasadne było także stanowisko pozwanych, jakoby złożenie przez powodowy bank oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytu było działaniem stanowiącym nadużycie prawa podmiotowego i wykorzystywaniem dominującej pozycji banku. Jak wskazano w części wstępnej uzasadnienia, bank był uprawniony do wypowiedzenia umowy w razie zalegania przez kredytobiorców ze spłatą części lub całości dwóch rat. W realiach niniejszej sprawy oświadczenie o wypowiedzeniu umowy zostało złożone w styczniu 2017 roku, w sytuacji, gdy pozwani od kwietnia 2016 roku nie uiszczali rat kredytu i zaległości w spłacie kredytu wynosiły 32 369,43zł i gdy wcześniej kilkakrotnie strony podpisywały tzw. aneksy restrukturyzacyjne do umowy, przewidujące karencję w spłacie rat kredytu czy czasowe obniżenie wysokości rat. Nie można więc postawić stronie powodowej zarzutu, że nie wykazała woli współpracy z pozwanymi i bezpośrednio po wypełnieniu umownej przesłanki wypowiedzenia umowy wykorzystała tę możliwość.

Mając na uwadze wszystkie powyższe ustalenia i rozważania, Sąd zasądził od pozwanych na rzecz powoda kwotę 1 052 565,24zł wraz z odsetkami, oddalając powództwo w części dotyczącej kwoty 53 927,10zł, jako nieuzasadnione.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98§1 i 2 kpc, uznając – po porównaniu wartości żądania zamieszczonego w pozwie z wartością żądania uwzględnionego w wyroku – stronę powodową za wygrywającą sprawę. Poniesione przez powoda koszty procesu wyrażały się kwotą 57325zł, na którą składały się opłata od pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym – 13832zł, uzupełniająca opłata od pozwu – 41493zł, uiszczona zaliczka na wynagrodzenie biegłego – 2000zł i uiszczona opłata skarbowa od pełnomocnictw procesowych – 34zł.

W toku postępowania Skarb Państwa tymczasowo poniósł wydatki wiążące się z przeprowadzeniem dowodu z opinii biegłego w kwocie 2048,28zł. Stosownie do art. 83 ust.2 w zw. z art. 113 ust.1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd nakazał pobrać tę kwotę od pozwanych, jako strony przegrywającej sprawę.