Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 39/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi–Północ w Warszawie z dnia 23 września 2024 roku, sygn. akt IV K 606/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. Z.

stan majątkowy oskarżonego

Informacja e-PUAP

254

2.1.1.2.

A. Z.

karalność sądowa

Zapytanie o karalność

256-260

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja z e-PUAP

Dowód bezsporny, z dokumentu urzędowego – w sposób jednoznaczny stanowi podstawę do dokonania ustaleń co do dochodów uzyskanych przez oskarżonego

2.1.1.2

Informacja o karalności

Dowód bezsporny, z dokumentu urzędowego, wskazujący na uprzednią wielokrotną karalność sądową oskarżonego

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

I. Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku,

A. tj. art. 5 § 2 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy z uwagi na śmierć wskazanego przez oskarżonego mężczyzny jako właściciela ujawnionych środków odurzających w lokalu przy ul. (...) w W. oraz niemożności przesłuchania (...), która mogłaby potwierdzić wyjaśnienia oskarżonego jako naoczny świadek tych wydarzeń w sprawie wystąpiły niedające się usunąć wątpliwości,

B. tj. art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonego.

Co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku w zakresie w którym sąd uznał za niedorzeczne twierdzenia jakoby, narkotyki ujawnione w przedmiotowym lokalu należały do „rzekomego" kolegi, podczas gdy, oskarżony wskazał z imienia i nazwiska osobę K. S., ponadto podał jego pseudonim (...) a także w miarę swojej wiedzy przybliżone miejsce zamieszkania, aby ułatwić poszukiwania. Co więcej, zgodnie z ustaleniami miejscowej Policji, w/w mężczyzna zmarł 2 lutego 2021 r. tym samym potwierdza to tylko rzetelność i autentyczność wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie, iż nie była to wyimaginowana osoba na potrzeby swojej linii obrony. Ponadto z uwagi na wyjazd świadka (...) do Norwegii, oraz brak jakichkolwiek danych odnośnie jej miejsca zamieszkania, nie jest możliwym aby potwierdziła, bądź zaprzeczyła wyjaśnieniom złożonym przed sądem przez oskarżonego - jako naoczny świadek tych wydarzeń.

C. tj. art. 7 k.p.k. przez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonego.

Co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, w zakresie w którym sąd nie dał wiary oskarżonemu, iż ujawnione środki odurzające i substancje psychotropowe w lokalu przy ul. (...) w W., nie należały do oskarżonego a zmiana treści wyjaśnień na rozprawie przed sądem stanowi li tylko linię obrony, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego w postaci zeznań świadka (...) oraz wyjaśnień oskarżonego wynika, iż pierwotnie oskarżony przyznał się do posiadania narkotyków pod wpływem strachu o swoją partnerkę i możliwy współudział (...).

D. tj. art. 410 k.p.k. polegającą na pominięciu przy czynieniu ustaleń faktycznych części zeznań świadka P. P. odnoszących się do zachowywania oskarżonego w czasie interwencji. Zgodnie z zeznaniami w/w świadka oskarżony zachowywał się niespokojnie, agresywnie podczas każdej z interwencji z udziałem świadka

Co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, polegającym na błędnym ustaleniu, iż agresywne, niespokojne zachowanie oskarżonego podczas interwencji świadczyło o fakcie, iż ujawnione środki odurzające i substancje psychotropowe w lokalu przy ul. (...) w W., należały do oskarżonego. Podczas gdy z zeznań w/w świadka, oskarżony zachowywał się podobnie w trakcie każdej przeprowadzanej z jego udziałem interwencji.

II. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, polegający na:

A. błędnym przyjęciu, że znalezione w lokalu ujawnione środki odurzające i substancje psychotropowe w lokalu przy ul. (...) w W., były przeznaczone na handel, podczas gdy w zgromadzonym materiale dowodowym w tym z zeznań świadków T. S., P. P. oraz (...), wynika iż partnerka oskarżonego L. V., mieszkała z oskarżonym ponad 2 miesiące w w/w lokalu, ponadto była zaskoczona ujawnionymi narkotykami nie wiedząc o nich. Tym samym doświadczenie życiowe podpowiada iż nie jest możliwym aby partnerka oskarżonego mieszkając z nim pod jednym dachem nie wiedziała o procederze handlu narkotykami w tym mieszkaniu przez oskarżonego.

B. błędnym przyjęciu, iż z relacji świadka T. S. prawdopodobnym powodem zatrzymania konkubiny oskarżonego był fakt próby przekazania jej przez oskarżonego kwoty 2260 zł, podczas gdy z zeznań tego świadka wynika iż L. V. została zatrzymana w związku z ujawnieniem narkotyków w lokalu przy ul. (...), co potwierdza i uwiarygadnia wyjaśnienia oskarżonego w zakresie obawy o problemy z prawem jego partnerki w związku z przedmiotową interwencją.

Co w konsekwencji doprowadziło do bezpodstawnego skazania oskarżonego za zarzucane mu czyny, uznając iż zmiana treści wyjaśnień na rozprawie przed sądem stanowi tylko linię obrony oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Dokonując analizy prawidłowości zaskarżonego wyroku przez pryzmat zarzutów apelacyjnych należało stwierdzić, iż apelacja obrońcy nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, a ustalenia faktyczne zostały poczynione na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób wszechstronny z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego.

W pierwszej kolejności stwierdzić trzeba, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.pk., jeśli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (por. np.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., II KK 12/06, LEX nr 193084; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2004 r., sygn. WK 26/03, OSNwSK 2004, nr 1, poz. 53). W ocenie Sądu Okręgowego, powyższy warunek został w przedmiotowej sprawie spełniony. To, że skarżący nie akceptuje oceny zebranego materiału dowodowego i poczynionych w wyniku tej oceny ustaleń faktycznych, prezentując własne oceny i krytykę ocen dokonanych przez Sąd I instancji, nie upoważnia do automatycznego uznania, że zaskarżone orzeczenie jest wadliwe.

Zarzut obrońcy oskarżonego, iż Sąd I instancji w sposób nieprawidłowy odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w postępowaniu sądowym, nie zasługuje na uwzględnienie. Twierdzenie to abstrahuje bowiem od zasad wynikających z art. 7 k.p.k., które przyznają sądowi swobodę w ocenie wiarygodności dowodów przy uwzględnieniu zasad logiki oraz doświadczenia życiowego.

Sąd Rejonowy w sposób rzetelny i wyczerpujący wskazał, dlaczego odmówił waloru wiarygodności późniejszym wyjaśnieniom oskarżonego, w których przerzucał odpowiedzialność za posiadane narkotyki na nieżyjącego już znajomego – K. S.. Argumentacja oskarżonego, pojawiająca się dopiero po upływie 3 lat od zdarzenia, nie znalazła potwierdzenia w żadnym innym materiale dowodowym. Partnerka oskarżonego zeznała jednoznacznie, że nie posiadała wiedzy o narkotykach, a ponadto nie wskazywała, aby K. S. był w mieszkaniu w dniu zdarzenia, podczas gdy oskarżony twierdził, iż wyszedł on w chwili powrotu (...) do lokalu. Sam fakt, iż nie było możliwości ponownego przesłuchania świadka nie oznacza, że wersja wydarzeń przedstawiona przez oskarżonego nabiera waloru prawdy.

Należy przy tym podkreślić, że oskarżony w postępowaniu przygotowawczym, bezpośrednio po zdarzeniu, przyznał się do posiadania ujawnionych substancji. Wyjaśnienia te miały charakter spontaniczny, były spójne i korespondowały z obiektywnym materiałem dowodowym. Późniejsza zmiana stanowiska, dokonana dopiero w toku postępowania sądowego, nosi wszelkie cechy przyjętej wyłącznie dla celów procesowych, mającej na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Nietrafny jest również zarzut obrazy art. 410 k.p.k. Obrońca podniósł, że Sąd I instancji w sposób wybiórczy potraktował zeznania funkcjonariusza policji P. P., akcentując ich fragment dotyczący spokojnego zachowania (...) i oporu stawianego przez oskarżonego, a pomijając część relacji świadka, w której wskazał on, że oskarżony zachowywał się agresywnie podczas każdej z interwencji. Nie można jednak podzielić stanowiska jakoby takie ustalenie skutkowało obrazą art. 410 k.p.k. Sąd nie oparł bowiem rozstrzygnięcia wyłącznie na tym jednym fragmencie zeznań, lecz uwzględnił całokształt zgromadzonego materiału dowodowego. Ocena zachowania oskarżonego podczas interwencji miała charakter pomocniczy i uzupełniający, a nie rozstrzygający. Wyciągnięcie przez Sąd wniosku, że reakcja oskarżonego na działania policji pozostawała w zgodzie z innymi dowodami wskazującymi na jego sprawstwo, mieściło się w granicach swobodnej oceny dowodów.

Obrońca oskarżonego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił również błąd w ustaleniach faktycznych, wskazując, że Sąd I instancji bezpodstawnie przyjął, iż oskarżony trudnił się handlem środkami odurzającymi. Argumentacja ta opiera się na twierdzeniu, iż z zeznań (...) oraz funkcjonariuszy policji wynika, że kobieta ta nie posiadała wiedzy o narkotykach, mimo iż mieszkała z oskarżonym od 2 miesięcy, co zdaniem obrony podważa ustalenia Sądu Rejonowego. Należy jednak podkreślić, że brak wiedzy partnerki oskarżonego o jego działalności przestępczej nie może automatycznie prowadzić do wniosku o braku tej działalności. Nie jest niczym wyjątkowym, że współdomownik nie ma świadomości co do wszelkich aktywności drugiej osoby, zwłaszcza gdy ta ostatnia ma oczywisty interes w ukrywaniu swojej przestępczej aktywności. Zeznania partnerki oskarżonego nie wykluczają zatem prowadzenia przez niego procederu handlu narkotykami, a ich ocena dokonana przez Sąd I instancji, była logiczna i zgoda z zasadami doświadczenia życiowego.

Drugim zarzutem obrońcy w tym zakresie jest twierdzenie, iż Sąd Rejonowy błędnie ustalił, że z relacji świadka T. S. prawdopodobnym powodem zatrzymania partnerki oskarżonego był fakt próby przekazania jej przez A. Z. pieniędzy, podczas gdy z zeznań tego świadka wynika, iż L. V. została zatrzymana w związku z ujawnieniem narkotyków. Należy zauważyć, że sam świadek nie był w tej kwestii stanowczy i nie potrafił jednoznacznie przesądzić okoliczności zatrzymania, ponieważ w momencie jego przesłuchania przez Sąd Rejonowy od zdarzenia upłynęły 4 lata. Co istotne, wersja ta pozostaje w sprzeczności z treścią protokołu zatrzymania (...), w którym jednoznacznie wskazano, iż przyczyną zatrzymania było ujawnienie w mieszkaniu narkotyków. Dokument ten stanowi obiektywne źródło dowodowe i nie budzi wątpliwości.

W tej sytuacji nie sposób podzielić stanowiska obrony, jakoby wątpliwa relacja funkcjonariusza mogła wspierać wersję oskarżonego, że w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu z obawy o swoją partnerkę. Materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia takiej tezy, a ocena dokonana przez Sąd I instancji znajduje pełne oparcie w dowodach, w szczególności w dokumentacji urzędowej.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność podniesionych przez skarżącego zarzutów skorelowany z nimi wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi–Północ w Warszawie z dnia 23 września 2024 roku, sygn. akt IV K 606/20

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok jest w pełni zasadny. Brak podstaw do uwzględnienia zarzutów apelacyjnych oraz brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu określonych w art. 439 k.p.k. oraz art. 440 k.p.k.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

brak numeracji

O wynagrodzeniu adw. G. K. orzeczono na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

O zwolnieniu oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym rozstrzygnięto w oparciu o treść art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.

7.  PODPIS

SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda SSO Anita Jarząbek-Bocian SSR (del.) Małgorzata Nowak-Januchta

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość rozstrzygnięcia

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana