Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Adam Bednarczyk

protokolant sądowy Justyna Kutnikowska

po rozpoznaniu dnia 25 czerwca 2024 r.

sprawy W. J. (1) syn F. i M., ur. (...) w F.

obwinionego o wykroczenie z art. 107 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 23 października 2023 r. sygn. akt IV W 614/23

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50,00 zł tytułem zryczałtowanych kosztów postępowania odwoławczego; zasądza od obwinionego na rzecz E. J. kwotę 840 zł tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika w instancji odwoławczej.

Sygn. akt VI Ka 202/24

UZASADNIENIE

W. J. (1) został obwiniony o to, że w czasie od 26 sierpnia 2022 r. do 9 listopada 2022 r. w W. złośliwie niepokoił E. J. poprzez nachodzenie jej w miejscu zamieszkania i w miejscu pracy

tj. o czyn z art. 107 k.w.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi- Południe w Warszawie wyrokiem z dnia 23 października 2023 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt IV W 614/23 w ramach zarzucanego czynu uznał obwinionego W. J. (1) za winnego tego, że w okresie od 26 sierpnia 2022 r. do 9 listopada 2022 r. w W. w celu dokuczenia E. J. złośliwie ją niepokoił poprzez obserwowanie jej miejsca zamieszkania, obserwowanie jej podczas spacerów z psem, częste dzwonienie, słowne zaczepki, a także posądzanie E. J. w miejscu pracy o kradzież koców ze szpitala, tj. wykroczenia z art. 107 k.w. i na tej podstawie wymierzył mu karę grzywny w wysokości 500 zł oraz obciążył kosztami postępowania w sprawie.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca obwinionego, zarzucając obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 107 k.w. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w niniejszej sprawie i uznanie W. J. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu wykroczenia złośliwego niepokojenia pokrzywdzonej E. J. w celu dokuczenia jej, pomimo że zachowania obwinionego ustalone na podstawie przeprowadzonych dowodów nie wypełniły znamion złośliwego niepokojenia, o których mowa w tym przepisie. Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie W. J. (1) od zarzucanego mu wykroczenia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja obrońcy obwinionego W. J. (1) nie zasługuje na uwzględnienie.

Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku wykazała, że Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w sprawie, dokonując trafnych ustaleń faktycznych na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, oceniając go swobodnie, zgodnie ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

W ocenie Sądu Okręgowego, prawidłowo ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, iż zachowanie obwinionego w okresie od 26 sierpnia 2022 r. do 9 listopada 2022 r. wypełniło znamiona wykroczenia stypizowanego w treści art. 107 k.w. Ocenie sądu w realiach niniejszej sprawy podlegają bowiem łącznie wszystkie zachowania W. J. (1) ujawnione w podanym wyżej okresie, nie zaś ich odrębna, subiektywna interpretacja, która została zaprezentowana przez obrońcę w treści złożonej apelacji. Również- na co słusznie wskazuje Sąd Rejonowy- w realiach niniejszej sprawy należy uznać, że wszystkie ujawnione zachowania obwinionego motywowane były swoistą chęcią odwetu na E. J., w związku z prawomocnym skazaniem obwinionego za występek z art. 207 § 1 k.k. popełniony na jej szkodę oraz postępowaniem o eksmisję podsądnego z lokalu przy ul. (...). W. J. (1) bowiem zaczął złośliwie niepokoić pokrzywdzoną bezpośrednio po ustaniu zakazu zbliżania się do oskarżycielki posiłkowej. Ujawnione zachowania obwinionego, polegające na obserwowaniu miejsca zamieszkania E. J., obserwowaniu jej podczas spacerów z psem, częstym dzwonieniu, słownych zaczepkach, a także pomawianiu oskarżycielki posiłkowej w miejscu pracy o kradzież koców ze szpitala z pewnością podejmowane były w celu dokuczenia – o czym ewidentnie świadczą zeznania przesłuchanych przed Sądem Rejonowym świadków. Argumentacja obrońcy, jakoby cel działania obwinionego był inny (chęć ustalenia kwestii związanych z mieszkaniem, którego był formalnym najemcą, czy też chęć ustrzeżenia Szpitala (...) przed utratą mienia) nie została w żaden sposób poparta dowodowo, jak tez nie znajduje odzwierciedlenia w dowodach znajdujących się w aktach niniejszej sprawy

Ponadto, w doktrynie wskazuje się, że dla zaistnienia wykroczenia z art. 107 k.w. wystarczy już jedno zachowanie stanowiące złośliwe wprowadzenie w błąd bądź innego rodzaju złośliwe niepokojenie. Nie musi to być więc ani zespół kilku zachowań, ani zachowanie długotrwałe bądź powtarzające się- które miało miejsce w ramach zarzucanego podsądnemu czynu.

W ocenie zatem Sądu Okręgowego wina W. J. (1) w zakresie przypisanego mu wykroczenia z art. 107 k.w. nie budzi żadnych wątpliwości, a polemiczna argumentacja obrońcy stanowi wyłącznie przejaw przyjętej linii obrony obwinionego.

Kara wymierzona W. J. (1) nie nosi cech rażącej surowości. Jest także w pełni zgodna z dyrektywami określonymi w treści art. 33 k.w. i w odpowiedni sposób uwzględnia naganność zachowania podsądnego, jak też stopień uciążliwości jego czynów dla oskarżycielki posiłkowej.

Sąd Okręgowy obciążył obwinionego W. J. (2) opłatą i wydatkami w postępowaniu odwoławczym, albowiem uznał, że brak jest podstaw do zwolnienia go od kosztów sądowych. Zgodnie z przepisem art. 121 § 1 k.p.s.w. do kosztów postępowania stosuje się odpowiednio m.in. przepisy art. 636 § 1 kpk, a zatem w razie nieuwzględnienia apelacji wniesionej wyłącznie przez oskarżonego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych zasadach ten, kto wniósł środek odwoławczy.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł, jak w wyroku.

SSO Adam Bednarczyk