Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 230/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sadu Rejonowego w Otwocku z dnia 16 listopada 2023 r. sygn. akt II K 287/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych z pkt.I odnoszący się do czynu z art. 160§2 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny. Przede wszystkim bowiem oparty został na tej części czy też fragmentach zeznań świadka E. B., które są ewidentnie niekorzystne dla oskarżonego z pominięciem tych fragmentów które wskazują na całkiem inny przebieg zdarzenia jak ten wykorzystany do konstrukcji zdarzenia. W pierwszym rzędzie odnieść się należy do kwestii zagrożenia dla małoletniej z powodu odległości w jakiej oskarżony stał od okna trzymając w rękach małoletnią. Jedyny naoczny świadek a więc właśnie E. B. na różnych etapach postępowania a nawet w czasie przesłuchania bezpośredniego przed sądem podaje w tym zakresie co najmniej trzy wersje, a więc " ..w świetle okna.." następnie " w ".. świetle framugi okna... " następnie "... na wysokości parapetu okna" z wszystkich jednak tych wersji nie wynika jak blisko samego otwartego okna znajdował się oskarżony , a z całą pewnością nie znajdował się bezpośrednio przy oknie bowiem określenie na wysokości parapetu odnosiło się do odległości od okna inaczej logicznie rzecz biorąc położenie oskarżonego a raczej miejsce w jakim trzymał małoletnią określone było by słowami " nad parapetem" wówczas faktycznie oznaczało by to bliskość otworu okiennego i faktyczne zagrożenie wypadnięciem dziecka za okno już choćby biorąc pod uwagę stan trzeżwości oskarżonego i możliwość zachwiania się go na skutek utraty równowagi. Jak słusznie ustalił natomiast sąd pierwszej instancji nie ma jakichkolwiek dowodów na ustalenie, iż jak wskazał w zarzucie aktu oskarżenia prokurator oskarżony wystawił dziecko za okno. Taka teza nie wynika z zeznań jak wskazano wyżej jedynego bezpośredniego świadka tj. E. B. na żadnym etapie postępowania. Jak się należy domyślać z lektury akt konstrukcja zarzutu aktu oskarżenia o rzekomym wystawieniu dziecka za okno wynika z zeznań świadka M. F. pracownika opieki społecznej która nie była bezpośrednim świadkiem zdarzenia, a jedynie podawała fakty ze słyszenia. Reasumując sąd rejonowy trafnie ustalił, iż w sposób faktyczny oskarżony stał w pewnej odległości od okna trzymając dziecko na rękach i to na tyle dużej , iż nie zagrażało to wypadnięciu małoletniej na zewnątrz.

W swej argumentacji apelacyjnej skarżący podnosi natomiast inny argument postulując jak się zdaje zmianę opisu czynu pierwotnie zarzucanego oskarżonemu, a mianowicie stawia tezę , iż zagrożeniem życia i zdrowia małoletniej był fakt , iż oskarżony trzymał w rękach mokre dziecko, które w sytuacji jego stanu trzeżwości mogło mu wyślizgnąć się z rąk i upaść na posadzkę. Pomijając już konieczną w tej sytuacji ocenę na jakiej wysokości oskarżony trzymał dziecko i fakt , iż liczyło ono jak sam w argumentacji do innego zarzutu podnosi prokurator 3 lata i 9 miesięcy , a więc nie było w wieku niemowlęcym tylko przedszkolnym to argument o możliwości wyśliżgnięcia się dziecka z rąk oskarżonego jest co najmniej wątpliwy w rozumieniu art.5§2. Wprawdzie na rozprawie E. B. faktycznie zeznała iż bała się bo dziecko było mokre, lecz zauważyć trzeba że twierdzenie takie stoi w jawnej sprzeczności z najwcześniejszą podawaną przez nią wersją tuż po zdarzeniu kiedy logicznym jest iż pamiętała przebieg zdarzenia najlepiej. Mianowice na karcie 6 akt sprawy w protokole przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie E. B. stwierdziła , iż słysząc wchodzącego do domu oskarżonego, który jeszcze będąc na parterze domu wygrażał jej wyjęła dziecko z wanny zaczęła je wycierać i dziecko było w ręczniku , jest zatem co najmniej wątpliwe czy w momencie w którym oskarżony wziął je na ręce było w ogóle mokre lub na tyle mokre że mogło faktycznie wyślizgnąć się. Sąd rejonowy faktycznie nie dostrzegł wskazanej różnicy między tą wersją świadka a jej relacją z rozprawy lecz przecież nie na tym polegała istota zarzutu stawianego oskarżonemu. Sad odwoławczy zdecydował także nie przesłuchiwać świadka na okoliczność tych zasadniczych różnic raz bowiem z uwagi na upływ czasu dwa owa najwcześniejsza relacja świadka tak czy inaczej pozostaje w materiale dowodowym i tak czy inaczej prowadzi do zasadniczych wątpliwości co do wersji i argumentacji zawartej w zarzucie.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.2.

zarzut błędu w ustaleniach faktycznych z pkt.II odnośnie zarzutu z art. 190§1 kk.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest tylko częściowo zasadny. Ma rację bowiem prokurator, iż postanowienie o umorzeniu dotyczące czynu z art. 207§1 kk. na szkodę E. B. choć zarzut ten zawierał w sobie wydarzenia z dnia 8 września 2019 r. to nie obejmował pozostałych zarzutów na szkodę A. M. i w ten sposób nie stanowiło to podstawy do umorzenia postępowania w oparciu o art. 17§1 pkt.7 kpk. Sąd orzekający w związku z taką tezą nie ustalał stanu faktycznego ani też nie dokonał oceny dowodów w tym zakresie. Niemniej sąd odwoławczy jest władny w okolicznościach tej sprawy takiej oceny dokonać tym bardziej , iż nie jest konieczne w tym celu przeprowadzanie postępowania dowodowego, a jedynie ocena prawna słuszności zarzutu tym bardziej , iż wokół zagadnienia oceny ustaleń faktycznych koncentruje się apelacja.

Ponieważ przebieg zdarzenia nie budzi sporu, co do słów i okoliczności w jakich wypowiadał je oskarżony w czasie tego samego zdarzenia które objęte jest zarzutem z art. 160§2 kk. pozostaje w istocie ocena prawna jego zachowania. Zdaniem sądu odwoławczego oskarżony swoim zachowaniem nie wypełnił dyspozycji art. 190§1 kk. w odniesieniu do A. M.. Po pierwsze zauważyć trzeba, iż gróżb nie wypowiadał on wobec małoletniej i nie do niej były one skierowane, brak jest jakichkolwiek przesłanek do przyjęcia by w ogóle miał on zamiar grozić córce. Niewątpliwie natomiast groził on E. B. i taki był jego zamiar. Oczywiście sąd odwoławczy ma świadomość , iż dyspozycję art. 190§1 kk. można wypełnić w sposób pośredni to jest wypowiadając słowa do osoby trzeciej z zamiarem by owe słowa będące grożbami dotarły do adresata, lecz w stanie faktycznym w przedmiotowej sprawie nie sposób przypisać oskarżonemu takiego zamiaru. By podzielić tezy autora apelacji należało by przyjąć , iż oskarżony powinien był założyć, iż grożby wypowiadane w stosunku do partnerki wzbudzą obawy ich spełnienia w dziecku. Takie założenie można by przyjąć, lecz w realiach tej sprawy istnieje dowód wskazujący niezależnie od dywagacji o możliwości zrozumienia przez tą konkretną małoletnią istoty słów wypowiadanych przez oskarżonego w wielu 3 lat i 9 miesięcy , iż słowa te będące w istocie grożbami nie wzbudziły w niej obawy spełnienia. Dowodem tym są zeznania E. B., która wprawdzie wskazała , iż w czasie zajścia dziecko płakało niemniej już po zajściu nie wykazywało żadnych obaw wobec ojca, nie zdawało pytań o to czy ma on zamiar zabić ją samą czy też jej matkę. Nie ma innego dowodu który pozwolił by na ocenę wrażeń dziecka po przedmiotowym zajściu jak relacja matki w tym zakresie. Wszelkie inne tezy były by wyłącznie w sferze przypuszczeń i ocen osób postronnych. Z tych względów odnośnie zarzutu z art.190§1 kk. sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w tym zakresie i uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

brak tego rodzaju okoliczności

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Czyn I z art. 160§2 kk.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzut i argumentacja apelacji w tym zakresie nie mogły spowodować uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono wyrok w odniesieniu do pkt. II z art.190§1 kk.

Zwięźle o powodach zmiany

Zarzut apelacji w tym zakresie był częściowo zasadny natomiast jej wniosek zasadnym nie był.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O kosztach postępowania odwołąwczego orzeczono na podstawie art. 636§1 kpk.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 16 listopada 2023 r. sygn akt II K 287/20

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana