Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 396/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie z dnia 10 stycznia 2022 r., wydany w sprawie III K 1136/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

T. Ż.

uprzednia niekaralność oskarżonego

aktualna karta karna

k. 180

2.1.1.2.

T. Ż.

sytuacja majątkowa oskarżonego

wydruk informacji o dochodach oskarżonego z systemu teleinformatycznego ministra ds. finansów publicznych

k. 179

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

aktualna karta karna

Omawiany dowód charakter dokumentu urzędowego, którego wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana w toku postępowania odwoławczego.

2.1.1.2

wydruk informacji o dochodach oskarżonego z systemu teleinformatycznego ministra ds. finansów publicznych

Omawiany dowód charakter dokumentu urzędowego, którego wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana w toku postępowania odwoławczego.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

naruszenia przepisów prawa procesowego, które miało wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

a) art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie przez Sąd I instancji oceny materiału dowodowego w sposób wybiórczy oraz sprzeczny ze wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, polegającej na uznaniu przez Sąd I instancji, że z zeznań świadków przesłuchanych w sprawie wynika jednoznacznie, że w trakcie ich rozmowy z oskarżonym w dniu 12 marca 2020 r. T. Ż. przyznał się do tego, że strzelał do gołębi i jednego z nich zabił tego dnia, podczas gdy z zeznań świadków wynika okoliczność całkowicie wprost odwrotna, a mianowicie, że oskarżony nie przyznał w toku rozmowy z nimi w dniu 12 marca 2020 r., że właśnie strzelał do gołębia;

b) art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie przez Sąd I instancji oceny materiału dowodowego w sposób wybiórczy oraz sprzeczny ze wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, polegającej na uznaniu przez Sąd I instancji, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na przyjęcie sprawstwa oskarżonego w zakresie zabicia gołębia w dniu 12 marca 2020 r., podczas gdy w aktach sprawy brak jakiegokolwiek dowodu na tę okoliczność: żaden ze świadków nie widział, że oskarżony strzela do gołębia w dniu 12 marca 2020 r., żaden ze świadków nie widział oskarżonego z bronią, żadnemu ze świadków oskarżony nie przyznał się do tego, że przed chwilą miał zabić gołębia;

c) art. 5 § 2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie przez Sąd I instancji niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, polegające na bezkrytycznym przyjęciu przez Sąd I instancji, że to na pewno oskarżony oddał strzał z wiatrówki w dniu 12 marca 2020 r., podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób bezsporny wynika, że poza oskarżonym na terenie jego posesji znajdowała się co najmniej jedna inna osoba, co w korelacji z faktem, że żaden ze świadków przesłuchanych w sprawie nie widział momentu strzału a zatem również i tego, kto miał go oddać, winno zostać rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego;

d) art. 389 § 1 k.p.k. w zw. z art. 391 § 2 k.p.k. a contrario polegające na oczywistym oparciu się przy wyrokowaniu przez Sąd I instancji na zeznaniach złożonych przez T. Ż. w charakterze świadka, o czym musi przekonywać użyte przez Sąd sformułowanie: "Następnie, przesłuchiwany jako podejrzany T. Ż. zmienił wersję wyjaśnień (...) " co stanowi oczywiste naruszenie przez Sąd I instancji zakazu dowodowego, objętego ww. przepisami;

a które to uchybienia doprowadziły Sąd I instancji do poczynienia błędnych ustaleń faktycznych, mających oczywisty wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie przyjęcia, że oskarżony T. Ż. dopuścił się zabicia gołębia w dniu 12 marca 2020 r., a zatem w sposób bezpośredni doprowadziły Sąd I instancji do niezasadnego uznania oskarżonego T. Ż. za winnego popełnienia przypisanego mu wyrokiem z dnia 10 stycznia 2022 r. czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut skarżącego w ocenie Sądu Okręgowego jest niezasadny.

Odnosząc się do kolejnych jego części należy stwierdzić, iż w ocenie Sądu odwoławczego w realiach niniejszej sprawy nie wystąpiła obraza art. 7 k.p.k. Z szeregu orzeczeń Sądu Najwyższego jednoznacznie bowiem wynika, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną reguły z art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego oraz jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku. Ocena wiarygodności przeprowadzonych dowodów jest zarówno oceną każdego z dowodów z osobna, jak i oceną każdego dowodu w powiązaniu z innymi dowodami, a nadto oceną całokształtu materiału dowodowego, z którego wynikają określone ustalenia faktyczne, a obrazy art. 7 k.p.k. nie stanowi fakt, że w ocenie strony poczynione ustalenia faktyczne i ocena dowodów jest dla skazanego niekorzystna i nie spełnia jego oczekiwań (por. wyrok SN z dnia 12 marca 2020 r. wydany w sprawie V KK 48/19, postanowienie SN z dnia 17 marca 2020 r., wydane w sprawie V KK 263/19). Przenosząc powyższe na realia niniejszej sprawy należy wskazać, że Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny oraz przebieg inkryminowanego zdarzenia, opierając się na zeznaniach świadków: G. P., E. M. oraz J. S.. Wskazani świadkowie nie widzieli co prawda, oskarżonego w momencie oddawania strzału, jednakże okoliczności polegające usłyszeniu przez E. M. odgłosu strzału z wiatrówki, a następnie dostrzeżeniu przez nią martwego gołębia na podjeździe posesji podsądnego, w powiązaniu z jego oświadczeniem, że walczy z tymi ptakami oraz faktem sprzątnięcia przez niego zwłok ptaka i zmywania widocznych śladów krwi, a nadto dostrzeżenie przez G. P. podłużnego futerału, mogącego stanowić pokrowiec na broń długą i przytoczona przez świadka treść jego rozmowy z oskarżonym w sposób nie budzący wątpliwości wskazują na popełnienie przez T. Ż. czynu opisanego w części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Zawarte w apelacji polemiczne twierdzenia obrońcy stanowią natomiast w ocenie Sądu Okręgowego wyłącznie przejaw przyjętej linii obrony oskarżonego.

W realiach niniejszej sprawy (wbrew twierdzeniom obrońcy) opisany wyżej materiał dowodowy nie pozwala również na stwierdzenie, aby w sprawie istniały jakiekolwiek niedające się usunąć wątpliwości, które zgodnie z treścią art. 5 § 2 k.p.k. winny zostać rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego. Zgodnie bowiem z dominującym w orzecznictwie poglądem, zarzut naruszenia art. 5 § 2 k.p.k. może być uznany za skuteczny tylko wówczas, gdy zostanie wykazane, że orzekający sąd rzeczywiście powziął niedające się usunąć wątpliwości, jednak nie rozstrzygnął ich na korzyść oskarżonego. Dla zasadności tego zarzutu nie wystarczy zaprezentowanie przez stronę własnych wątpliwości co do zgromadzonego materiału dowodowego i wymowy poszczególnych dowodów. Jeżeli poczynione ustalenia faktyczne uzależnione są od obdarzenia wiarą tej, czy innej grupy dowodów, nie wchodzi w rachubę naruszenie reguły in dubio pro reo. (por. wyrok SA w Poznaniu z dnia 23 grudnia 2021 r., wydany w sprawie II AKa 186/21, postanowienie SN z dnia 3 czerwca 2020 r., wydane w sprawie V KK 578/19).

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd Rejonowy nie dopuścił się również obrazy art. 389 § 1 k.p.k. w zw. z art. 391 § 2 k.p.k. Wbrew bowiem twierdzeniom skarżącego z analizy akt sprawy powiązanej z analizą treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku w sposób jednoznaczny wynika, że Sąd Rejonowy bazował wyłącznie na wyjaśnieniach oskarżonego T. Ż. i w żaden sposób nie odnosił się do treści jego zeznań złożonych w charakterze świadka. Przytoczone przez obrońcę zdanie (wyrwane z kontekstu) dotyczy natomiast w ocenie Sądu Okręgowego wyłącznie okoliczności, iż oskarżony pierwotnie odmówił składania jakichkolwiek wyjaśnień, a przy ponownym przesłuchaniu złożył dosyć obszerne depozycje. Również powoływane w toku rozprawy głównej numery kart odczytywanych przez Sąd odnoszą się wyłącznie do protokołów przesłuchania T. Ż. w charakterze podejrzanego.

Konstatując zatem powyższe, Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe oraz poczynił trafne ustalenia faktyczne, które pozwoliły w sposób nie budzący wątpliwości na uznanie, iż T. Ż. jest winny popełnienia czynu przypisanego mu w treści zaskarżonego wyroku.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie oskarżonego T. Ż. od zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu apelacji skorelowany z nim wniosek również nie mógł zostać uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

w realiach niniejszej sprawy nie stwierdzono istnienia takich okoliczności

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie, wydany w sprawie przeciwko T. Ż.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego T. Ż. nie zasługuje na uwzględnienie.

Mając na uwadze całość przedstawionych wyżej rozważań Sąd Okręgowy uznał, iż brak jest jakichkolwiek podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez skarżącego. Argumentacja przedstawiona w treści apelacji obrońcy nie wzbudziła bowiem żadnych wątpliwości, co do słusznych ustaleń Sądu Rejonowego w zakresie przypisania oskarżonemu sprawstwa zarzucanego mu czynu.

Odnosząc się z natomiast z urzędu do kwestii związanych z orzeczoną w stosunku do T. Ż. karą, to w ocenie Sądu Okręgowego wymierzona mu kara 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 1 roku oraz zastosowany środek karny w postaci nawiązki w kwocie 2000 zł są zgodne z dyrektywami zawartymi w treści art. 53 k.k. , oraz nie są rażąco niewspółmierne w rozumieniu art. 438 pkt. 4 k.p.k.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Mając na uwadze wynik postępowania odwoławczego i nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, Sąd na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 zł tytułem opłaty za II instancję oraz obciążył go pozostałymi kosztami sądowymi w postępowaniu odwoławczym.

7.  PODPIS

SSO Adam Bednarczyk

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie T. Ż. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana