VI Ka 441/24 - uzasadnienie Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie z 2025-06-05

Warszawa, dnia 27 maja 2025 r.

Sygn. akt VI Ka 441/24

1

2WYROK

2.1W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

4 Przewodniczący: SSO Tomasz Morycz

6protokolant sądowy Justyna Kutnikowska

7przy udziale prokuratora Marka Traczyka

8po rozpoznaniu dnia 13 maja 2025 r.

9sprawy T. T. syna J. i L., ur. (...) w T.

10oskarżonego o przestępstwo z art. 278 § 1 kk

11na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

12od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

13z dnia 2 lutego 2024 r. sygn. akt III K 717/23

16uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie do ponownego rozpoznania

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 441/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

1Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie z dnia 2 lutego 2024 r. w sprawie o sygn. akt III K 717/23

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Prokurator zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a polegający na niesłusznym przyjęciu, iż:

- zgromadzony w sprawie materiał dowodowy rozpatrywany w kontekście zeznań świadków przesłuchanych do sprawy, zgromadzonych danych telekomunikacyjnych w powiązaniu z ich analizą oraz zachowaniem oskarżonego w dacie popełnienia przestępstwa i bezpośrednio po jego popełnieniu nie daje podstaw do przypisania oskarżonemu winy oraz do przyjęcia, iż dopuścił się on popełnienia zarzucanego mu czynu, a tym samym nie daje podstaw do skazania T. T. za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. popełnione na szkodę pokrzywdzonych wskazanych w akcie oskarżenia;

2. obrazę przepisów postępowania tj. art. 4, art. 7, art. 167 k.p.k., art. 366 § 1 k.p.k. i art. 410 k.p.k. mającą wpływ na treść orzeczenia, a polegającą na:

- dokonaniu przez Sąd ustalenia faktów i oceny materiału dowodowego w sposób wybiórczy i dowolny, pominięciu dowodów niekorzystnych dla oskarżonego bez należytego przekonującego uzasadnienia takiego stanowiska, skutkującego w konsekwencji nieuzasadnionym przyjęciem, iż T. T. nie dopuścił się popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, chociażby w formie współsprawstwa;

- nie ustaleniu przez Sąd przeprowadzającego postępowanie dowodowe prawidłowo wszystkich faktów związanych z popełnieniem przestępstwa przez oskarżonego, a pomimo, że ustalenia dokonane przez Sąd znacząco odbiegały od tych poczynionych przez prokuratora w toku postępowania przygotowawczego i były podstawą wniesienia takiej, a nie innej treści aktu oskarżenia, uczynił własne ustalenia nie znajdujące oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym,
a które Sąd bezzasadnie i bezkrytycznie przyjął jako prawdziwe - bez konfrontacji i powiązania z właściwą analizą całości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, przekraczając jednocześnie zasadę swobodnej oceny dowodów co skutkowało wydaniem wyroku takiej treści, podczas gdy prawidłowa analiza zgromadzonego materiału na taką ocenę, jak przyjął Sąd - absolutnie nie pozwala, gdyż stoi ona w sprzeczności w zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zasadami logiki, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego - skutkiem czego były błędy logiczne całego procesu rozumowania, a co z kolei skutkowało wydaniem takiej, a nie innej treści orzeczenia.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Ilość, rodzaj i wzajemne powiązanie zarzutów przemawiały za ich zbiorczym omówieniem. Tym bardziej, że wszystkie były zasadne.

Sąd Rejonowy po raz drugi uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu. Po raz drugi nie wziął jednak pod uwagę wszystkich okoliczności i nie dokonał ich wnikliwej analizy zgodnie z regułami art. 7 kpk. Gdyby tak było, to być może doszedłby do zgoła odmiennych wniosków. Po pierwsze, oskarżony był jedyną osobą, która miała dysponować kluczami. Nie był to jeden klucz, ale cztery, to jest do dwóch furtek i dwóch kłódek. Co więcej, jako jeden z nielicznych miał wiedzieć, gdzie schowany jest klucz do drzwi. Po drugie, oskarżony miał wprowadzić pokrzywdzonego w błąd, nie chcąc pracować w niedzielę i umawiając się z nim na poniedziałek, po czym miał pojawić się tam pod jego nieobecność, mając być widziany przez świadka B. J.. Skoro tak, to powstaje pytanie, co tam robił. W dodatku mając mieć przy sobie torbę, w której można byłoby ukryć i wynieść skradzione rzeczy. Po trzecie, w dniu zdarzenia oskarżony miał dwukrotnie przebywać w bliskich okolicach ogródków działkowych. Z wykazu logowań jego telefonu wynika, że najpierw było to o godz. 14.07, a następnie o godz. 19.15. Skoro za pierwszym razem miała go tam widzieć sąsiadka to wielce prawdopodobnym jest, że pojawił się tam ponownie. Dzięki temu możliwe byłoby wyniesienie całego sprzętu. Nawet jeśli ważył kilkadziesiąt kilogramów. Po czwarte, na miejscu zdarzenia nie ujawniono śladów przemawiających za włamaniem. Zarówno na zewnątrz, jak i w środku. Wprawdzie nie ujawniono też kłódek, jednak bardzo mało prawdopodobnym jest, że zostały zerwane bądź przecięte, gdyż wówczas - jako zbędne - zostałby na miejscu, jak również żeby zrobił to ktoś obcy. W dodatku pozyskując klucze w niejasnych okolicznościach i narażając się na zauważenie przez sąsiadów. Po piąte, po zdarzeniu oskarżony miał unikać pokrzywdzonego i nie zwrócić mu kluczy. Biorąc pod uwagę, że współpracował z pokrzywdzonym i jemu także powinno zależeć na wyjaśnieniu tej sprawy, to takie postępowanie powinno wzbudzić wątpliwości co do jego rzeczywistych intencji i wiarygodności. Wprawdzie nie stwierdzono, żeby ujawnione ślady linii papilarnych na pozostawionych talerzach pochodziły od oskarżonego, jednak nie świadczy to automatycznie o jego niewinności. Tym bardziej, że talerze były zabrudzone resztkami pokarmu.

Jednocześnie podkreślić należy, że oskarżony był przesłuchiwany tylko raz, w postępowaniu przygotowawczym, kiedy nie przyznał się do winy i odmówił składania wyjaśnień. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim postępowaniu sądowym zaniechano wezwania go na rozprawę i skonfrontowania zarówno z w/w okolicznościami, jak i pokrzywdzonym. W szczególności nie zapytano go, czy był tam tego dnia, a jeśli tak, to ile razy, z jakiego powodu i jak długo, jak również, co się stało z kluczami i sprzętem. Mógłby też odnieść się do twierdzeń pokrzywdzonego, że wprowadził go błąd co do rezygnacji z pracy w niedzielę i unikał z nim potem kontaktu. Sąd Rejonowy stwierdził, że zgromadzony materiał dowodowy nie dostarczył dowodów winy oskarżonego. Powstaje jednak zasadnicze pytanie, czy nie stworzył poszlak, które ocenione łącznie nie przemawiałyby za jego winą. Wersja, że pojawił się tam ktoś inny, wchodząc niepostrzeżenie, zabierając rzeczy należące do pokrzywdzonego i równie niepostrzeżenie wychodząc jest mało prawdopodobna. Tym bardziej w takim miejscu, gdzie przeważnie przebywa ograniczony krąg dobrze znających się osób, które szybko zauważają i zapamiętują obcych. Już tylko na marginesie wskazać należy, że Sąd Rejonowy nie ustalił wartości skradzionych rzeczy, a co za tym idzie szkody. Wprawdzie pokrzywdzony oszacował ją na kwotę 9.200 złotych, jednak były to rzeczy używane, w dodatku przez dłuższy czas, mogąc znacznie stracić na rynkowej wartości. Wszystko to sprawia, że przewód sądowy powinien być na nowo przeprowadzony w całości. Ewentualne czynności Sądu Okręgowego nie stanowiłyby uzupełnienia postępowania dowodowego, które nie powinno sprowadzać się do powtarzania czynności i skutkować utratą prawa do kontroli instancyjnej. Tym bardziej, że z uwagi na uprzednią karalność oskarżony powinien się liczyć z bezwzględną karą pozbawienia wolności.

Jak słusznie stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 marca 2025 r. w sprawie o sygn. akt III KS 61/24, konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, o której mowa w art. 437 § 2 zdanie drugie in fine KPK zachodzi wówczas, gdy orzekający sąd pierwszej instancji naruszył przepisy prawa procesowego, co skutkowało nierzetelnością prowadzonego postępowania sądowego uzasadniającą potrzebę powtórzenia (przeprowadzenia na nowo) wszystkich czynności procesowych składających się na przewód sądowy w sądzie pierwszej instancji.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Z uwagi na zaistniałe uchybienia i konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości rację miał prokurator, że zaskarżony wyrok należało uchylić i przekazać sprawę Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Jak już wyżej wskazano, Sąd Rejonowy nie wziął pod uwagę wszystkich okoliczności i nie dokonał ich wnikliwej analizy. Biorąc pod uwagę, że tylko on jest władny do przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości, to należało uchylić zaskarżony wyrok i przekazać mu sprawę do ponownego rozpoznania.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Ponownie rozpoznając niniejszą sprawę Sąd Rejonowy powinien wezwać oskarżonego na rozprawę i w toku przesłuchania ustalić, czy był tam tego dnia, a jeśli tak, to ile razy, z jakiego powodu i jak długo, jak również, co się stało z kluczami i sprzętem. Należało by się też zwrócić do niego o odniesienie się do twierdzeń pokrzywdzonego, że wprowadził go błąd co do rezygnacji z pracy w niedzielę i unikał z nim potem kontaktu. Ponadto powinien ustalić wartość skradzionych rzeczy, a co za tym idzie wysokość szkody, dopuszczając dowód z opinii biegłego z zakresu wyceny ruchomości. Tak zgromadzony materiał dowodowy powinien poddać ocenie zgodnie z regułami art. 7 kpk, uwzględniając wszystkie okoliczności, w tym również na niekorzyść oskarżonego, a w przypadku stwierdzenia poszlak rozważając, czy tworzą one ciąg wystarczający do stwierdzenia winy.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

7.  PODPIS

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie z dnia 2 lutego 2024 r. w sprawie o sygn. akt III K 717/23

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

Uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Rafał Kwaśniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie
Data wytworzenia informacji: