Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI Ka 527/21 - uzasadnienie Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie z 2021-11-08

Warszawa, dnia 15 października 2021 r.

Sygn. akt VI Ka 527/21

1.

2.WYROK

2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3.Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda

protokolant: protokolant sądowy - stażysta Adrianna Sadowska

4.przy udziale prokuratora Iwony Zielińskiej

po rozpoznaniu dnia 15 października 2021 r.

5.sprawy P. R., syna I. i K., ur. (...) w W.

6.oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

7.na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

8.od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

9.z dnia 22 lutego 2021 r. sygn. akt V K 811/17

11.utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 100 zł tytułem opłaty za postępowanie odwoławcze oraz pozostałe koszty sądowe w II instancji.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 527/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 22 lutego 2021 roku, sygn. akt V K 811/17.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. R.

Stan majątkowy

Informacja e-puap

k. 107

2.1.1.2.

P. R.

Niekarany sądownie

Dane o karalności z systemu KRK

k. 112

2.1.1.3.

P. R.

Dwukrotnie ukarany mandatem karnym za naruszenie przepisów ruchu drogowego

Informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

k. 108

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Informacja e-puap

Informacje ze wskazanego dokumentu nie budzą wątpliwości i należy uznać je za udowodnione.

2.1.1.2.

Dane o karalności z systemu KRK

Informacje ze wskazanego dokumentu nie budzą wątpliwości i należy uznać je za udowodnione.

2.1.1.3.

Informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

Informacje ze wskazanego dokumentu nie budzą wątpliwości i należy uznać je za udowodnione.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że społeczna szkodliwość czynu była znaczna, co nie pozwala na zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania, podczas gdy prawidłowo odkodowany stan faktyczny wskazuje na istnienie przesłanek uzasadniających wyżej wskazanej instytucji, tj. na nieznaczną społeczną szkodliwość czynu oraz na postawę niekaranego sprawcy uzasadniającą przypuszczenie, że będzie w przyszłości przestrzegał porządku prawnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Niezasadny okazał się być zarzut obrońcy zawarty w apelacji, bowiem w ocenie Sądu Okręgowego, nie doszło do błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie oceny poszczególnych okoliczności przedmiotowo – podmiotowych wymienionych w art. 115 § 2 k.k. Sąd Odwoławczy podzielił stanowisko Sądu Rejonowego, że w niniejszej sprawie nie zaistniały podstawy pozwalające na skorzystanie z instytucji warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonego P. R..

Sąd meriti wziął pod uwagę ustabilizowaną sytuację życiową oskarżonego, która została potwierdzona wywiadem środowiskowym przeprowadzonym przez kuratora sądowego, a także jego dotychczasową niekaralność. Niemniej jednak również w ocenie Sądu Okręgowego nie sposób jest uznać, że wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu nie są znaczne. Przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. popełnione przez oskarżonego w dniu 28 maja 2017 roku cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości. Oskarżony swoim postępowaniem stworzył realne niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pozostałych uczestników ruchu drogowego. P. R. miał przecież świadomość, że dzień wcześniej w godzinach wieczornych spożywał alkohol, wobec czego przewidywał, że w godzinach porannych wciąż może się znajdować pod jego wpływem, jednakże nie poczynił żadnych starań w celu zweryfikowania poziomu trzeźwości. Zwraca uwagę również błahy powód, dla którego oskarżony zdecydował się na kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości, chcąc podwieźć znajomego do jego dziewczyny w W., co oznacza iż zamierzał przejechać jeszcze kilkadziesiąt kilometrów będąc pod wpływem alkoholu. Fakt prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu poruszając się drogą krajową nr (...) nie może być rozpatrywany w kontekście nieznacznego stopnia winy, a tym bardziej nieznacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu. Istotnie, sam status prawny danej drogi publicznej nie powinien determinować społecznej szkodliwości czynu, jednakże powszechnie wiadomym jest – jak zresztą słusznie podniósł Sąd Rejonowy – że droga, którą poruszał się oskarżony jest drogą bardzo ruchliwą i pomimo, że czyn został popełniony w niedzielę około godziny 10:30 to z pewnością poruszały się po niej inne pojazdy, zwłaszcza że trasa ta stanowi przecież polski odcinek drogi międzynarodowej (...). Należy także zwrócić uwagę, iż na ww. drodze często dochodzi do wypadków drogowych, w tym również śmiertelnych, przez co jest uznawana za jedną z najbardziej niebezpiecznych dróg w Polsce.

Bez znaczenia pozostają przy tym przytoczone przez obrońcę statystki wypadków drogowych w Polsce. Potrzeba bowiem zauważyć, że przedmiotem ochrony art. 178a § 1 k.k. jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego (główny przedmiot ochrony) oraz życie i zdrowie (dodatkowy przedmiot ochrony). Skoro zatem zgodnie z przedstawionymi statystykami, ponad 2 tysiące wypadków rocznie było spowodowanych przez pijanych kierowców, tym bardziej świadczy to o potrzebie stosowania proporcjonalnych środków prawnych w celu zapewnienia bezpieczeństwa w komunikacji, a także pośrednio ochrony życia i zdrowia uczestników ruchu oraz osób postronnych.

Słusznie zatem uznał Sąd Rejonowy, że w niniejszej sprawie z uwagi na znaczną szkodliwość społeczną czynu orzeczenie warunkowego umorzenia postępowania karnego względem oskarżonego nie było możliwe. Wymierzona oskarżonemu najłagodniejsza rodzajowo kara grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 20 zł każda stawka - jest karą sprawiedliwą i adekwatną do stopnia zawinienia oskarżonego, albowiem uwzględnia całokształt okoliczności ujawnionych w sprawie, zarówno łagodzących, jak i obciążających. W ocenie Sądu Okręgowego orzeczona kara oraz środki karne spełnią wszystkie ustawowe cele. Będą jasnym przekazem, że popełnianie przestępstw z art. 178a § 1 k.k., co jest nagminne i pospolite, spotyka się z właściwą represją karną. Na marginesie podkreślić należy, że Sąd Rejonowy orzekając wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, wymierzył go w najniższej wysokości. Nie sposób zgodzić się z twierdzeniem obrońcy, iż sumaryczna dolegliwość powyższego środka karnego wynosi ponad 6 lat, albowiem z akt sprawy wynika, iż prawo jazdy nie zostało zatrzymane oskarżonemu przez organ prowadzący postępowanie, a z wpisów w ewidencji z k. 108 wynika, że 12 marca 2018 roku oraz 2 grudnia 2019 oskarżony naruszył przepisy ruchu drogowego. W świetle powyższego zarówno deklaracje oskarżonego jak i twierdzenia skarżącego w treści apelacji nie mogą zasługiwać na uwzględnienie, przy czym deklaracje które nie mają potwierdzenia w rzeczywistości świadczą o instrumentalnym podejściu oskarżonego do przepisów prawa, co w świetle okoliczności niezbędnych do warunkowego umorzenia postępowania wyklucza skorzystanie z dobrodziejstwa wskazanej instytucji.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania na okres próby w wymiarze 2 lat oraz na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeczenie wobec oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w kwocie 3.000 zł, a także nieorzekanie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesiony przez skarżącego zarzut okazał się niezasadny, a zatem nie ma podstaw aby powyższy wniosek mógł zostać uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymany w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok jest w pełni zasadny. Brak podstaw do uwzględnienia zarzutów apelacyjnych oraz brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu określonych w art. 439 k.p.k. oraz art. 440 k.p.k.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Bez punktu

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. oraz art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, obciążając oskarżonego kosztami sądowymi w instancji odwoławczej, a także wymierzając mu opłatę za II instancję w kwocie 100 złotych.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok zaskarżony w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Rafał Kwaśniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie
Data wytworzenia informacji: