Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 604/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 15 lutego 2024 r. sygn. akt II K 1353/22

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

R. N. (1)

Karalność sądowa oskarżonego

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Karta karna k. 390-392

Informacja e-PUAP k. 385

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Karalność sądowa oskarżonego

Sytuacja majątkowa

Karta karna

Informacja e-PUAP

Załączone dokumenty zostały sporządzone w przepisanej prawem formie przez organy do tego uprawnione, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności tych dokumentów.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 438 pkt oraz art. 427 § 2 k.p.k. obrońca oskarżonego zarzucił mające wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów postępowania to jest:

1.  art. 170 § 1 i art. 174 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z monitoringu Komisariatu Policji w W. z dnia 15 lutego 2021 roku bez wskazania podstawy prawnej takiej decyzji powołując się wyłącznie na fakt, że monitoring najprawdopodobniej nie jest przechowywany pomimo, że był to kluczowy dowód w sprawie, a jego przeprowadzenie umożliwiłoby wskazanie przebiegu wizyty R. N. (1) na Komisariacie, w tym potwierdzenie, że praktycznie nie znał S. B., na Komisariacie pojawił się wyłącznie po to, aby odebrać samochód zaś policjanci wbrew jego woli narzucili mu spisanie podyktowanego przez A. P. oświadczenia i zabranie G. B.;

2.  art. 4, 7, 410 i 424 § 1 pkt 1 k.p.k. wyrażające w ustaleniu okoliczności faktycznych sprawy z pominięciem istotnej części materiału dowodowego, to jest z wyłączeniem zeznań A. P. w zakresie w jakim przyznał, że podyktował R. N. (1) treść oświadczenia zawierającego nieprawdziwe dane S. B., co było kluczową okolicznością z punktu widzenia odpowiedzialności R. N. (1), bez umotywowania takiego stanowiska w uzasadnieniu wyroku;

3.  mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisu art. 4, 7, 410 i 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów z pominięciem istotnej jej części, a mianowicie z pominięciem okoliczności, że policjanci nie dysponując zdjęciem z bazy, a w konsekwencji nie mogąc potwierdzić tożsamości oskarżonego S. B. nie mieli prawa wydawać go przypadkowej osobie tylko na podstawie złożonego przez nią oświadczenia, w dodatku dyktowanego przez A. P., co siłą rzezy musiało się przekładać na składane przez nich depozycje odnośnie do sprawstwa R. N. (1) bowiem w ten sposób minimalizowali swoją odpowiedzialność za niewątpliwe naruszenie służbowe;

4.  mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisu art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie kompletnie dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny wyjaśnień oskarżonych R. N. (1) i S. B. i odmówienie im wiary w zakresie w jakim twierdzili, że R. N. (1) nie wiedział, że oskarżony S. B. ma na imię S., a w konsekwencji kogo odbierał z Komisariatu tylko na tej podstawie, że posługiwał się ksywą S. i tak znał go R. N. (1), co w ocenie Sądu było równoznaczne z tym, że musiał mieć na imię S. bowiem ksywa S. jest właśnie skrótem od tego właśnie imienia, co jest zbyt daleko posuniętym wnioskiem bowiem wielokrotnie pseudonimy, którymi posługują się ludzie nierzadko nie mają żadnego związku z ich imieniem;

5.  błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony R. N. (1) nie wiedział, że odbiera G. B., a w konsekwencji, że utrudniał postępowanie karne przeciwko S. B..

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Apelacja złożona przez obrońcę oskarżonego jako zasadna zasługiwała na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu Okręgowego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dał podstaw do przypisania R. N. (1) sprawstwa zarzucanego mu czynu z art. 239 § 1 k.k., bowiem nie przedstawiono żadnych bezpośrednich i kategorycznych dowodów winy oskarżonego, które miałyby o tym świadczyć.

Sąd pragnie przypomnieć, że domniemanie niewinności nie wymaga dowodzenia. To obalenie tego domniemania wymaga dowodów. Taki jest bowiem ciężar dowodzenia w procesie karnym (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 29 grudnia 2006 r., sygn. akt II AKa 234/06, KZS 2007/2/32). Zasada prawdy materialnej sformułowana w art. 2 § 2 k.p.k. wprowadza w procesie karnym wymóg opierania wszelkich rozstrzygnięć na zgodnych z prawdą ustaleniach faktycznych, przez które rozumie się ustalenia udowodnione, czyli takie, gdy w świetle przeprowadzonych dowodów fakt przeciwny dowodzonemu jest niemożliwy lub wysoce nieprawdopodobny. Obowiązek udowodnienia odnosić należy jednak tylko do ustaleń niekorzystnych dla oskarżonego, jako że on sam korzysta z domniemania niewinności (art. 5 § 1 k.p.k.), a nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na jego korzyść (art. 5 § 2 k.p.k.). Ze względu na te zasady wydanie wyroku uniewinniającego jest konieczne zarówno wówczas, gdy wykazano niewinność oskarżonego, jak i wtedy, gdy nie udowodniono, że jest on winny popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego. Podkreślić należy, że istota przestępstwa z art. 239 § 1 k.k. polega na utrudnianiu lub udaremnianiu postępowania karnego przez udzielanie sprawcy przestępstwa pomocy w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej. Poplecznictwo wymaga świadomości sprawcy, że udziela pomocy sprawcy przestępstwa i że pomoc ta powoduje lub może spowodować utrudnianie postępowania karnego (zamiar bezpośredni lub ewentualny). Świadomość sprawcy poplecznictwa, że osoba której udziela pomocy, dopuściła się przestępstwa, nie musi mieć charakteru pewności ani dokładnej wiedzy o rodzaju i okolicznościach tego czynu. Wystarczy więc wiedza ogólna, że w grę wchodzi pomoc udzielona sprawcy przestępstwa, (por. wyrok SN z dnia 4 grudnia 2007 r., IV KK 276/07, LEX nr 351211 i wyrok SA w Lublinie z dnia 27 marca 2003 r. II AKa 228/02, Prok i Pr.- wkł. 2003/12/21).

W orzecznictwie podkreśla się, iż przekonanie sądu orzekającego o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k. tylko wtedy, gdy: 1) jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.), i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), 2) stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), 3) jest wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – umotywowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.) (wyrok SN z 22.02.1996 r., II KRN 199/95, Prok. i Pr.-wkł. 1996 /10, poz. 10; wyrok SN z 9.11.1990 r., WRN 149/90, OSNKW 1991 /7–9, poz. 41; wyrok SN z 16.12.1974 r., Rw 618/74, OSNKW 1975 /3–4, poz. 47; postanowienie SN z 18.12.2012 r., III KK 298/12, LEX nr 1232292; wyrok SA w Łodzi z 27.09.2012 r., II AKa 211/12, LEX nr 1220566; wyrok SA w Krakowie z 20.02.2012 r., II AKa 259/11, KZS 2012 /5, poz. 49; wyrok SA w Krakowie z 13.11.2013 r., II AKa 118/13, KZS 2014/1, poz. 64).

Biorąc pod uwagę powyższe i odnosząc się do zarzutów apelacyjnych wskazać należy, że niezasadnym było przede wszystkim uznanie przez Sąd Rejonowy za niewiarygodne wyjaśnień R. N. (1), w których wskazał, że znał oskarżonego S. B. wyłącznie pod pseudonimem (...) i nie wiedział jak on ma na imię. Istotnym uchybieniem było przyjęcie, że fakt, iż pseudonim (...) pochodzi od imienia oskarżonego, automatycznie oznacza, że R. N. musiał znać jego imię. W rzeczywistości pseudonimy, nawet jeśli nawiązują do imienia, nie zawsze pozwalają na jednoznaczną identyfikację danej osoby. W praktyce zdarza się, że przezwiska czy pseudonimy funkcjonują niezależnie od pełnych danych osobowych i nie zawsze pozwalają na ustalenie rzeczywistego imienia danej osoby, szczególnie gdy relacje między osobami nie są bliskie. R. N. (1) konsekwentnie podkreślał, że oskarżonego S. B. znał jedynie z pseudonimu, co znalazło odzwierciedlenie w jego oświadczeniu, w którym wskazał (...). To wskazuje, że nie miał on pewności co do tożsamości oskarżonego i kierował się informacjami, którymi faktycznie dysponował i uzyskał od funkcjonariuszy Policji. Wobec powyższego, uznanie przez Sąd Rejonowy, że R. N. (1) świadomie podał nieprawdę, nie znajduje wystarczającego oparcia w materiale dowodowym, a przede wszystkim wyjaśnieniach S. B., który również wskazał, iż R. N. znał go jako (...) i raczej nie wiedział jak miał na imię. Dodatkowo należy również podkreślić, iż oskarżony R. N. (1) nie znał G. B., którego danymi posłużył się S. B., co zostało potwierdzone przez samego G. B..

Jak słusznie zauważył obrońca oskarżonego, Sąd Rejonowy pominął istotną część materiału dowodowego, a mianowicie depozycję funkcjonariusza A. P. w części, w której ten przyznał, iż dyktował R. N. (1) treść oświadczenia zawierającego nieprawdziwe dane S. B., co stanowiło kluczową wartość dowodową w zakresie przypisania oskarżonemu sprawstwa czynu z art. 239 § 1 k.k. Podkreślenia wymaga, że z zeznań funkcjonariuszy policji nie wynika, aby R. N. był informowany o szczegółach ustalania tożsamości osoby, po której odbiór przyjechał czy o wątpliwościach w tym zakresie. Stąd też zdaniem sądu nie dziwi fakt, że pop prostu napisał to, co podyktował mu funkcjonariusz.

Biorąc powyższe pod uwagę – w ocenie sądu okręgowego – brak jest wystarczających podstaw do jednoznacznego wnioskowania o zamiarze R. N., w kontekście stawianego mu zarzutu. Zgromadzony materiał dowodowy w żadnym razie nie wyklucza w świetle doświadczenia życiowego, że oskarżony R. N. nie miał świadomości tego, iż w sporządzanym oświadczeniu podaje nieprawdę, ponieważ założył, iż funkcjonariusze prawidłowo ustalili tożsamość zatrzymanej osoby.

W odniesieniu natomiast do zarzutu skarżącego dotyczącego oddalenia przez Sąd Rejonowy wniosku dowodowego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z monitoringu Komisariatu Policji w W. z dnia 15 lutego 2021 rok, wskazać należy, iż zdaniem Sądu Okręgowego prawidłowo oddalono powyższy wniosek obrońcy, ponieważ okoliczności, które miały zostać udowodnione nagraniami z monitoringu nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Tak jak wskazał Sąd Rejonowy analiza nagrań z monitoringu nie umożliwiłaby ustalenia czy R. N. (1) był świadomy tego, iż odebrał osobę o innych danych niż wskazane w jego oświadczeniu. Jedyną okolicznością jaka mogłoby zostać udowodniona jest okoliczność dyktowania oskarżonemu treści przedmiotowego oświadczenia przez funkcjonariusza A. P., która znajduje potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym i została potwierdzona przez świadka, więc powyższa czynność procesowa istotnie była zbędna.

W ramach podsumowania wskazać należy, iż przestępstwo poplecznictwa może być popełnione umyślnie, zarówno z zamiarem bezpośrednim, kiedy sprawca chce utrudnić postępowanie karne lub je udaremnić, jak i z zamiarem ewentualnym, kiedy sprawca przewiduje, że dojdzie do udaremnienia lub utrudnienia postępowania karnego, i na to się godzi. Konieczna jest świadomość sprawcy przestępstwa poplecznictwa, że pomaga w uniknięciu odpowiedzialności karnej sprawcy przestępstwa. W przedmiotowej sprawie brak jest niepodważalnych dowodów wskazujących na to, iż R. N. (1) miał świadomość, iż pomaga S. B. w uniknięciu odpowiedzialności karnej, a zgodnie z treścią art. 5 § 2 k.p.k. nie dające się rozstrzygnąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie R. N. (1) od zarzucanego mu czynu.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu jest zasadny z przyczyn wskazanych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zaskarżony wyrok został zmieniony przez Sąd Odwoławczy w ten sposób, że oskarżony R. N. (1) został uniewinniony od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Zwięźle o powodach zmiany.

Konsekwencją podzielenia zrzutów obrońcy oskarżonego było dokonanie zmiany zaskarżonego wyroku. Zakres uwzględnienia apelacji, przyczyny tego stanu rzeczy zostały omówione powyżej.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

R. N. (1)

I.

O kosztach procesu wobec uniewinnienia oskarżonego sąd orzekł na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.

7.  PODPIS

0.11.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 15 lutego 2024 r. sygn. akt II K 1353/22

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana