Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 630/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z dnia 11 lutego 2021r. sygn. III K 888/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

.2.1.1.1.

Z. K.

Naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym polegające na niezachowaniu szczególnej ostrożność przy zmianie pasa ruchu, niewłaściwa obserwacja drogi za pojazdem, podjęcia wykonania manewru skrętu w lewo, zajechanie drogi motocykliście, który w wyniku doznanych obrażeń ciała zmarł w szpitalu.

Czyn z art. 177 § 2 k.k.

Opinia biegłego T. D.

413-426, 446-452, 463-464

2.1.1.2.

Z. K.

Przed wykonaniem manewru skrętu w lewo włączył lewy kierunkowskaz.

Czyn z art. 177 § 2 k.k.

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadka P. K.

330v

331v

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.2.

Z. K.

Zachowanie szczególnej ostrożności

poprzez uważną obserwację drogi z tyłu za pojazdem

Czyn z art. 177 § 2 k.k.

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadka P. K.

330v; 331v

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Opinia biegłego T. D.

Sąd odwoławczy opinię biegłego T. D. uznał za w pełni wiarygodną gdyż jest ona pełna jasna, poparta wykonaną przez biegłego symulacją ruchu poszczególnych pojazdów biorących udział w wypadku drogowym. Motocyklista poruszał się z prędkością ok.47 km/h zaś ciężarówka S. z prędkością ok.33 km/h. Od chwili gdy samochód S. rozpoczynał skręt w lewo do chwili zderzenia motocykl Y. pokonał odcinek drogi o długości około 24m i kierowca samochodu S. miał możliwość zauważenia motocyklisty przed wykonaniem manewr skrętu w lewo do posesji, co przedstawia odpowiednia symulacja. Także kierujący motocyklem miałby ewentualnie możliwość uniknięcia zderzenia z samochodem gdyby w tym pojeździe lewy kierunkowskaz został włączony zawczasu.

2.1.1.2.

Wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadka P. K.

Zeznania świadka P. K. i wyjaśnienia oskarżonego nawzajem się potwierdzają. Wynika z nich, że przed wykonaniem manewru skrętu w lewo oskarżony włączył lewy kierunkowskaz. Pozostali świadkowie nie pamiętali czy oskarżony włączył kierunkowskaz. Należy więc uznać, że brak jest dowodu aby skutecznie podważyć wyjaśnienia oskarżonego. Należy uznać, że przed skrętem w lewo włączył kierunkowskaz.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1.

2.1.2.2.

Wyjaśnienia oskarżonego,

zeznania świadka P. K.- w zakresie wskazania, iż oskarżony przed wykonaniem manewru skrętu w lewo upewnił się patrząc w lewe lusterko boczne czy może bezpiecznie skręcić.

Wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadka P. K. na okoliczność, iż oskarżony prawidłowo obserwował drogę z tyłu za pojazdem i upewnił się, że może bezpiecznie wykonać manewr skrętu w lewo nie są wiarygodne. Jak wynika z opinii biegłego T. D. gdyby oskarżony przed wykonaniem manewru skrętu w lewo obserwował drogę za swoim pojazdem w lusterku bocznym to musiałby zauważyć motocykl poruszający się lewym pasem. Miał więc możliwość uniknięcia wypadku poprzez zaniechanie wykonania skrętu w lewo do czasu przejazdu motocyklisty.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

3.2.

3.3.

3.4.

-obraza przepisów postępowania mająca wpływ na teść wydanego wyroku :

1.art 7 k.p.k. poprzez dowolną, nieobiektywną i niezrozumiałą, a nie swobodną z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie tj. zeznań świadka P. K. i wyjaśnień oskarżonego, w części dotyczącej wyłączonego kierunkowskazu przed manewrem skrętu w lewo pojazdem S. oraz upewnienia się, co do możliwości bezpiecznego wykonania przedmiotowego manewru, polegającą na apriorycznym uznaniu, że są niewiarygodne albowiem oskarżony, jak i bezpośredni świadek zdarzenia syn oskarżonego, w sposób naturalny zainteresowani są wynikiem postępowania.

A ponadto przedstawiony przez nich przebieg zdarzenia nie ma w materiale dowodowym skutecznej przewagi podczas gdy żaden przepis prawa nie uzależnia przyznania mocy dowodowej jednemu z dowodów od potwierdzenia go innymi dowodami stanowiącymi przeciwwagę w szczególności gdy nie ma innych przeciwnych dowodów lub nie ma możliwości przedstawienia sądowi innych dowodów, a żaden ze świadków tj. .M. L., S. D. i A, J. nie zaprzeczył, że kierunkowskaz był włączony oraz, że oskarżony upewnił się wcześniej, co do możliwości manewru skrętu w lewo. Także biegły nie był w stanie zaprzeczyć, że kierunkowskaz był włączony oraz że oskarżony upewnił się wcześniej, co do możliwości bezpiecznego wykonania manewru skrętu w lewo pomimo, że opinia biegłego w tym zakresie budzi uzasadnione wątpliwości albowiem to sąd orzeka czy faktycznie zostały złamane przepisy prawa ruchu drogowego, jakie i przez kogo, a nie biegły, który w tym zakresie wczuł się w rolę sądu i zastąpił sąd rozstrzygając o winie oskarżonego;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest częściowo zasadny.

Włączenie lewego kierunkowskazu sygnalizującego zamiar skrętu w lewo to nie są wszystkie obowiązki kierowcy zobowiązanego do zachowania szczególnej ostrożności przy wykonywaniu tego manewru. Powinien on jeszcze upewnić się czy nie jest wyprzedzany z lewej strony przez inny pojazd. Tak też postanowił Sąd Najwyższy w dniu 12 sierpnia 2009 r. V KK 34/09 stwierdzając, że: „Warunkiem sprostania obowiązkowi szczególnej ostrożności, nałożonemu na uczestnika ruchu drogowego w sytuacjach wskazanych w ustawie, jest nieustająca obserwacja sytuacji na drodze, umożliwiająca percepcję wszystkich zmian i odpowiednie dostosowanie się do nich. Odbiega od takiego modelu zachowania wykonywanie manewru skrętu w lewo, bez upewnienia się, czy nie spowoduje on zajechania drogi także pojazdowi jadącemu z tyłu. Zaniechanie takiego upewnienia się o braku zagrożenia przy wykonywaniu skrętu w lewo oznacza niezachowanie szczególnej ostrożności, jako warunku prawidłowego wykonania manewru zmiany kierunku jazdy, określonego w art. 22 ust. 1 prawa o ruchu drogowym, a tym samym naruszenie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym.”

Jak wynika z opinii biegłego T. D., wydanej w toku postępowania odwoławczego, gdyby oskarżony Z. K. przed wykonaniem manewru skrętu w lewo upewnił się poprzez spojrzenie przez lusterko boczne czy nie zajedzie drogi pojazdowi jadącemu z tyłu to dostrzegłoby na lewym pasie jadącego motocyklistę R. C.. Możliwość dostrzeżenia motocyklisty biegły przestawił w formie symulacji dołączonej do opinii. Wnioski opinii biegłego T. D. należy odnieść także do zeznań świadka M. L. (2), z których wynika, że w chwili gdy motocyklista R. C. rozpoczął wyprzedzanie pojazdów jadących przed nim to oskarżony prowadząc ciężarówkę S. nadal jechał prosto swoim pasem ruchu a następnie nagle zaczął skręcać w lewą stronę zjeżdżając drogę motocykliście. Zajechanie drogi spowodowało, że motor uderzył w lewy bok samochodu S., a motocyklista R. C. na skutek odniesionych obrażeń ciała zmarł w szpitalu pomimo zabiegów medycznych podjętych w celu ratowania jego życia. Materiał dowodowy rozszerzony przez sąd odwoławczy wskazuje więc, że oskarżony nie upewnił się poprzez uważną obserwację drogi z tyłu przez lusterko boczne czy może bezpiecznie skręcić w lewo bo gdyby to uczynił przed wykonaniem tego manewru to musiałby zauważyć motocyklistę jadącego lewym pasem. W świetle powyższych okoliczności nie można uznać za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego, który twierdził, że dwukrotnie patrzył przez lusterko boczne przed wykonaniem manewru skrętu w lewo na drogę za swoim pojazdem i nie zauważył motocyklisty. Opinia biegłego inż. T. D. potwierdziła wyliczenia prędkości obu pojazdów dokonane przez biegłego P. H. w toku postępowania przed sądem I instancji. Motocyklista R. C. jechał z prędkością ok. 47 km/h czyli nie przekroczył prędkości administracyjnie dopuszczalnej w miejscu zdarzenia. Biegły oparł się na śladach ujawnionych na miejscu zdarzenia w tym śladu hamowania motocykla. Także z zeznań świadka M. L. (3), który nadjeżdżając z przeciwnego kierunku ruchu samochodem ciężarowym miał najlepsze warunki do prowadzenia obserwacji wynika, iż motocyklista nie jechał szybko. Tak więc prędkość motocyklisty nie wpływała na możliwość jego dostrzeżenia przez oskarżonego gdyż od chwili gdy samochód S. rozpoczął skręt w lewo do chwili zderzenia, motocykl Y. pokonał odcinek o długości ok. 24 m. Należy dojść do wniosku, że oskarżony nie spojrzał w lusterko boczne przed wykonaniem manewru skrętu w lewo lub spojrzał ale nie poczynił dokładnej obserwacji, czyli nie upewnił się czy nie zajeżdża drogi pojazdowi jadącemu z tyłu, gdyż w tym czasie motocyklista znajdował się na lewym pasie drogi. Sąd odwoławczy podziela argumentację obrońcy, że należy uznać za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego o tym, że przed wykonaniem skrętu w lewo włączył kierunkowskaz. Wyjaśnienia oskarżonego potwierdził świadek P. K., zajmujący miejsce obok niego w kabinie kierowcy samochodu S.. Inni przesłuchani świadkowie: M. L. (3), S. D. (2) i A. J. (1) nie pamiętają czy był włączony kierunkowskaz, a więc nie podważają wyjaśnień oskarżonego. Włączony lewy kierunkowskaz był widoczny dla motocyklisty, co wynika z opinii biegłego T. D.. Wykonanie przez oskarżonego nagłego manewru skrętu w lewo z włączonym lewym kierunkowskazem bez upewnienia się czy nie zajedzie drogi pojazdowi jadącemu z tyłu powoduje, iż nie zachował on szczególnej ostrożności wymaganej na podstawie art. 3 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Błędne ustalenie sądu I instancji, że oskarżony nie włączył lewego kierunkowskazu przed wykonaniem manewru skrętu w lewą stronę nie miało wpływu na przypisanie oskarżonemu winy w ramach zarzucanego mu czynu.

Zarzut

- obraza art. 4 k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k. poprzez zastąpienie przez sąd zasady in dubio pro reo zasadą skutecznej przewagi dowodów, podczas gdy z zeznań świadków M. L., S. D. i A. J. nie wynika, że oskarżony nie miał włączonego lewego kierunkowskazu sygnalizującego zamiar skrętu oraz nie wynika, że nie upewnił się wcześniej co do możliwości bezpiecznego wykonania manewru skręt u w lewo. Także opinia biegłego w tym zakresie nie jest do przyjęcia albowiem nie jest możliwe ustalenie przez biegłego tych okoliczności, w szczególności gdy nie zostały zabezpieczone ślady hamowania motocykla, a próba wyciągnięcia wniosków przez biegłego w tym zakresie jest dywagacją lub polemiką opartą jedynie na przypuszczeniach biegłego ale nie na faktach. Zgodnie z art. 4 k.p.k. sąd zobowiązany jest badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające także na korzyść oskarżonego, w szczególności gdy żaden inny dowód nie stoi w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego i bezpośredniego świadka zdarzenia P. K. oraz zasadą in dubio pro reo a nie zastąpienie w.w. prawnych nakazów apriorycznym imperatywem żądania przedstawienia dowodu skutecznej przeciwwagi, co nie jest możliwe ze względu na brak innych przeciwnych dowodów oraz świadków biorących udział w zdarzeniu i nie wynika z żadnego przepisu prawa procesowego. Sąd Najwyższy wielokrotnie zwracał uwagę na podobne niedopuszczalne praktyki podkreślając, że nie ma dowodów lepszych lub gorszych zwłaszcza, że świadek P. K. i oskarżony od samego początku w sposób konsekwentny i logiczny opisywali, jak wygadał manewr skrętu, kiedy oskarżony upewnił się co do możliwości bezpiecznego wykonania manewru skrętu i kiedy został włączony kierunkowskaz sygnalizujący zamiar skrętu w lewo, zwłaszcza, że oskarżony przez dłuższy czas przed skrętem jechał bardzo wolno, (fakt bezsporny) dodatkowo sygnalizując zamiar skrętu w lewo;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest częściowo zasadny.

Sąd odwoławczy podziela pogląd, iż sąd I instancji naruszając art. 7 k.p.k. uznał, iż oskarżony nie włączył lewego kierunkowskazu przed wykonaniem manewru skrętu w lewo. Wyjaśnienia oskarżonego, który stanowczo twierdził, że włączył kierunkowskaz znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka P. K.. Pozostali świadkowie nie pamiętali czy oskarżony włączył kierunkowskaz przed wykonaniem manewru skrętu w lewo. Nie można więc twierdzić, iż zeznania świadków M. L. (3), S. D. (2), A. J. (1) podważają wyjaśnienia oskarżonego. Należy dojść do wniosku, że oskarżony włączył lewy kierunkowskaz gdyż żaden z dowodów nie pozwala wykluczyć tej wersji zdarzenia, w tym także opinie obu biegłych. Włączenie lewego kierunkowskazu, zwłaszcza tuż przed wykonaniem skrętu w lewo, nie spełnia kryteriów zachowania szczególnej ostrożności. Nagłe wykonanie manewru nawet z włączonym kierunkowskazem uniemożliwiało motocykliście podjęcie skutecznych działań obronnych. Motocyklista miał możliwość uniknięcia wypadku tylko wtedy gdyby kierunkowskaz uprzedzający o skręcie w lewo został włączony odpowiednio wcześniej przed wykonaniem manewru. Aby zachować szczególną ostrożność należało przede wszystkim przed skrętem upewnić się w lusterku bocznym czy nie dojdzie do zajechania drogi pojazdowi znajdującemu się z tyłu. Tego obowiązku oskarżony nie wykonał, gdyż jak wynika z opinii biegłego T. D. oskarżony w lusterku bocznym mógł zauważyć motocyklistę a wtedy powstrzymałby się przed skręceniem w lewo. Gdyby wstrzymał wykonanie manewru do wypadku by nie doszło. W pozostałej części zarzut został omówiony w punkcie punktu 3.1.

Zarzut

-obraza art. 4 k.p.k. i art. 167 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k. poprzez brak powołania przez sąd drugiego biegłego, w sytuacji w której porządzona w sprawie opinia biegłego była niepełna oraz niejasna, a udzielona przez biegłego w trakcie przesłuchania uzupełniająca opinia ustna, nie usunęła wątpliwości powstałych na tle pisemnej opinii biegłego. W konsekwencji oparcie się w procesie orzekania na sporządzonej przez biegłego opinii pisemnej oraz uzupełniającej opinii ustnej, która jest niepełna, niejasna, niezrozumiała i nielogiczna w części dotyczącej ustalenia przez biegłego prędkości motocykla Y. prowadzonego przez R. C., podczas manewru wyprzedzania kolumny co najmniej 3 aut jak i prędkość nie większej niż 45,2 km/h. Prędkość ta została błędnie wyliczona na podstawie skrócenia rozstawu osi motocykla w następstwie przesunięcia przedniego widelca po kolizji motocykla z autem, bez uwzględnienia bardzo istotnych paramentów, które miały wpływ na błędne wyliczenia prędkości motocykla. Z założeń biegłego wynika, że motocykl zderzył się czołowo z bokiem samochodu S., w szczególności hamowanie przed kolizją, a następnie położenie motocykla na jezdni lewym bokiem, który przez kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt metrów sunął po asfalcie wytracając swoją prędkość wskutek tarcia o asfalt, a to oznacza, że motocykl musiał wytracić znaczną część prędkości na skutek hamowania oraz tarcia lewym bokiem o asfalt i nie mógł uderzyć w bok samochodu S., jak błędnie ustalił to biegły kierujący motocyklem uderzył w bok wykonującego manewr skrętu w lewo pojazdu marki S. tylko wsunął się pod niego na wysokości zbiornika z paliwem tj. 1 /2 długości auta, co widać na zdjęciu wykonanym bezpośrednio po zdarzeniu, zwłaszcza, że na karoserii samochodu S. oraz na zbiorniku paliwa w rzekomym miejscu uderzenia motocykla w bok samochodu nie było żadnego śladu w szczelności wgniecenia, otarcia lakieru lub innego mechanicznego śladu potwierdzającego błędne założenia biegłego, które miały wpływ na wyliczenie prędkości motocykla podczas manewru wyprzedzania kolumny aut. Jest wysoce nieprawdopodobne, żeby kierujący bardzo szybkim motocyklem Y. (...) (...) ścigaczem wyprzedzając kolumnę, co najmniej 3 aut na drugim biegu jechał z prędkością nieprzekraczającą 45, 2 km/h podczas gdy tej klasy motocykl na 1 biegu jest w stanie rozwinąć prędkości około 80 km/h a na drugim biegu ponad 100km/h , zwłaszcza, że motocykl znajdował się na 2 biegu jechał z tak dużą prędkością, że oprócz świadka L. nie był przez innych kierowców nawet zauważony. Biegły nie wypowiedział się także co do bardzo istotnej kwestii dotyczącej ewentualnej winy lub braku winy oskarżonego tj. ile metrów lewego pasa, ile metrów jezdni za (...) obejmowało pole widzenia w lewym lusterku samochodu S. jadącego prawym pasem ruchu i czy w tych okolicznościach i przy prawidłowo wyliczonej prędkości motocykla było w ogóle możliwe zauważenie motocyklisty w lusterku przez oskarżonego. Także szkic sytuacyjny wykonany przez biegłego nie odpowiada faktycznej drodze skrętu prawie 7 metrowego samochodu S. albowiem przy tej długości i faktycznemu promieniowi skrętu przednich kół nie byłby możliwy wjazd na stosunkowo wąską drogę wjazdową na posesje z jednego założenia, a to oznacza, że prędkość samochodu S. była o wiele mniejsza niż zostało to ustalone oraz promień skrętu przebiegał zupełnie inaczej niż zostało to przedstawione przez biegłego, a to z kolei oznacza, że wydana opinia posiada istotne braki, w szczególności w części dotyczącej prędkości motocykla Y. podczas manewru wyprzedzania kolumny aut, prędkości (...) podczas manewru skrętu w lewo na posesję oraz zasięgu pola widzenia lewego pasa jezdni w lewym lusterku samochodu S.. Ponadto jest niezrozumiała i nielogiczna co uzasadniało przeprowadzenie z urzędu przez sąd rejonowy dowodu z opinii drugiego biegłego albo instytucji naukowej lub specjalistycznej w celu prawidłowego ustalenia w.w. zmiennych, a nie rozstrzygnięcie wątpliwości pozostałych na tle wydanej opinii na niekorzyść oskarżonego zwłaszcza, że pierwsze postępowanie przygotowawcze w tej sprawie zostało umorzone;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest częściowo zasadny.

Sąd odwoławczy na wniosek obrońcy dopuścił dowód z opinii innego biegłego w celu wyjaśnienia kwestii prędkość obu pojazdów biorących udział w wypadku oraz możliwości zauważenia motocykla przez oskarżonego. Jak wynika z opinii biegłego T. D. wyliczenie prędkości pojazdów jest zbliżone do wyliczenia, jakie dokonał biegły P. H. w toku postępowania przed sądem I instancji. Oceniając ślady hamowania motocykla biegły T. D. wyliczył jego prędkość na ok. 47 km/h zaś prędkość samochodu S. na ok 33 km/h. Jednocześnie biegły przedstawił na wykresie, iż jest możliwe aby samochód ciężarowy wjechał skręcając w lewo do posesji z jednego „założenia”. Biegły przedstawił symulację, jak kształtowała się widoczność drogi z tyłu za samochodem S. patrząc przez lewe boczne lusterko tego pojazdu. Z tej symulacji wynika, że oskarżony miał możliwość zauważenia motocyklisty R. C. w lewym lusterku przed wykonaniem manewru skrętu w lewo. Sąd II instancji powołuje się więc na opinię wykonaną już na etapie odwoławczym przez biegłego z zakresu ruchu drogowego o dużej wiedzy i doświadczeniu inż. T. D., w której przedstawił szczegółową rekonstrukcje wypadku. Opinia jest pełna, jasna, poparta wykonaną przez biegłego symulacją ruchu poszczególnych pojazdów biorących udział w wypadku drogowym. Biegły nie wykluczył, iż część drogi hamowania motocykl pokonał sunąc po asfalcie. Od chwili gdy samochód S. rozpoczynał skręt w lewo do chwili zderzenia motocykl Y. pokonał odcinek drogi o długości około 24 m i kierowca samochodu S. miał możliwość zauważenia motocyklisty przed wykonaniem manewru skrętu w lewo do posesji. Biegły stwierdził także, iż kierujący motocyklem miałby ewentualnie możliwość uniknięcia zderzenia z samochodem gdyby w tym pojeździe lewy kierunkowskaz został włączony zawczasu.

Zarzut

-błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego wyroku mający wpływ na jego treść poprzez obrazę przepisów postępowania tj. art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. skutkujących błędnym przyjęciem, że oskarżony nie zachował szczególnej ostrożności przy zmianie pasa ruchu poprzez niewłaściwą obserwację drogi za swoim pojazdem i podjęcie manewru skrętu w lewo, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu zderzając się z prawidłowo wyprzedzającym go motocyklem marki Y. podczas gdy z prawidłowo ustalonego stanu faktycznego powinno wynikać, że oskarżony od skrętu w ulicę (...) zachowywał wzmożoną ostrożność jadąc bardzo wolno z prędkością 30 km/h a może nawet i mniej niż 15 km/h zbliżając się do posesji, na którą zamierzał skręcić. Oskarżony zbliżając się do posesji włączył lewy kierunkowskaz sygnalizując wcześniej zamiar skrętu w lewo. W starych samochodach kierunkowskaz wydaje bardzo głośny dźwięk, który nie można nie usłyszeć, na co zwrócił uwagę świadek P. K. i zmniejszył prędkość tak żeby móc długim na prawie 7 metrów samochodem ciężarowym wykonać manewr 90 stopniowego skrętu w lewo. Tak wolna jazda spowodowała, że za jadącym bardzo wolno S. jechało jeszcze kilka innych aut, w środku których jechał motocyklem Y. R. C., który pomimo tego, że jadąca przed nim kolumna samochodów jechała nienaturalnie wolno albowiem droga w tym miejscu oraz dopuszczalna prędkość pozwalała poruszać się z o wiele większą prędkością. Nie zachował szczególnej ostrożności i przystąpił do manewru wyprzedzania jadącej przed nim kolumny aut, w konsekwencji czego zderzył się a nie odwrotnie ( jak błędnie zostało to opisane, że to oskarżony zderzył się z motocyklem) z prawidłowo skręcającym i sygnalizującym zamiar skrętu autem ciężarowym S. (...) prowadzonym przez oskarżonego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Sąd II instancji powołuje się na opinię wykonaną już na etapie odwoławczym przez biegłego z zakresu ruchu drogowego o dużej wiedzy i doświadczeniu inż. T. D., w której przedstawił szczegółową rekonstrukcję wypadku oraz ustalił prędkość obu pojazdów na podstawie śladów ujawnionych na miejscu zdarzenia. Opinie tę uznaje za w pełni wiarygodną gdyż jest ona pełna, jasna, poparta wykonaną przez biegłego symulacją ruchu poszczególnych pojazdów biorących udział w wypadku drogowym. Opinia biegłego w znacznej części potwierdziła opinię wydaną przez biegłego P. H. w toku postępowania przed sądem I instancji. Z opinii biegłego T. D. jednoznacznie wynika, że oskarżony miał możliwość zauważenia motocyklisty w lewym bocznym lusterku. Z zeznań świadka M. L. (3) wynika jednoznacznie, że motocyklista rozpoczął wyprzedzanie gdy oskarżony prowadził samochód S. prosto swoim pasem ruchu. Powinien więc upewnić się czy podczas wykonywania manewru skrętu w lewo nie zajedzie drogi motocykliście. Jak wynika z opinii biegłego T. D. gdyby oskarżony przed skrętem w lewo spojrzał w lusterko i obserwował drogę za nim to musiałby zauważyć motocyklistę. Tymczasem manewr ten wykonał nagle zajeżdżając drogę motocykliście. Motocyklista R. C. poruszał się z prędkością ok. 47 km/h zaś ciężarówka S. z prędkością ok. 33 km/h . Od chwili gdy samochód S. rozpoczynał skręt w lewo do chwili zderzenia motocykl Y. pokonał odcinek drogi o długości około 24m. Oskarżony miał możliwość zauważenia motocyklisty przed wykonaniem manewr skrętu w lewo, co przedstawia symulacja załączona do opinii biegłego T. D.. Biegły stwierdził, że kierujący motocyklem miałby ewentualnie możliwość umknięcia zderzenia z samochodem gdyby w tym pojeździe lewy kierunkowskaz został włączony zawczasu.

Wniosek

1. o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków innego niż wydający opinię przed sądem I instancji;

2.o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego;

3.o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

4. zasądzenie kosztów w wypadku uniewinnienia;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

1.w celu pełnego wyjaśnienia sprawy sąd odwoławczy dopuścił dowód z opinii uzupełniającej innego biegłego- inż. T. D.;

2. wniosek o uniewinnienie oskarżonego nie jest zasadny gdyż zebrany w sprawie materiał dowodowy oceniony zgodnie z art. 7 k.p.k. potwierdza, iż oskarżony jest winny popełnienia wypadku drogowego, którego skutkiem jest śmierć motocyklisty R. C.;

3. wniosek o przekazania sprawy do ponownego rozpoznania nie jest zasadny gdyż materiał dowodowy został uzupełniony przez sąd odwoławczy i jest kompletny;

4. wniosek o zasądzenie kosztów nie jest zasadny gdyż sąd odwoławczy utrzymał wyrok w mocy;.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji prawidłowo ustalił, że oskarżony nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru skrętu w lewą stronę, w wyniku czego zajechał drogę motocykliście, który na skutek doznanych obrażeń ciała zmarł w szpitalu. Sąd odwoławczy zmienił ustalenia sądu I instancji jedynie poprzez uznanie, iż oskarżony przed wykonaniem skrętu włączył lewy kierunkowskaz, co wynika z zeznań świadka P. K. oraz wyjaśnień oskarżonego. Włączenie lewego kierunkowskazu sygnalizującego zamiar skrętu w lewo to nie są wszystkie obowiązki kierowcy zobowiązanego do zachowania szczególnej ostrożności przy wykonywaniu tego manewru. Powinien on jeszcze upewnić się czy nie jest wyprzedzany z lewej strony przez inny pojazd. Tak też postanowił Sąd Najwyższy w dniu 12 sierpnia 2009 r. V KK 34/09 stwierdzając, że: „Warunkiem sprostania obowiązkowi szczególnej ostrożności, nałożonemu na uczestnika ruchu drogowego w sytuacjach wskazanych w ustawie, jest nieustająca obserwacja sytuacji na drodze, umożliwiająca percepcję wszystkich zmian i odpowiednie dostosowanie się do nich. Odbiega od takiego modelu zachowania wykonywanie manewru skrętu w lewo, bez upewnienia się, czy nie spowoduje on zajechania drogi także pojazdowi jadącemu z tyłu. Zaniechanie takiego upewnienia się o braku zagrożenia przy wykonywaniu skrętu w lewo oznacza niezachowanie szczególnej ostrożności, jako warunku prawidłowego wykonania manewru zmiany kierunku jazdy, określonego w art. 22 ust. 1 prawa o ruchu drogowym, a tym samym naruszenie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym.” Jak wynika z opinii biegłego T. D., wydanej w toku postępowania odwoławczego, gdyby oskarżony Z. K. przed wykonaniem manewru skrętu w lewo upewnił się poprzez uważną obserwację przez lusterko boczne czy nie zajedzie drogi pojazdowi jadącemu z tyłu to dostrzegłoby na lewym pasie jadącego motocyklistę R. C.. Możliwość dostrzeżenia motocyklisty biegły przestawił w formie symulacji dołączonej do opinii. Z tych powodów sąd odwoławczy uznał, iż rozstrzygnięcie sądu I instancji jest prawidłowe.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1

Sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej dotyczące numeru posesji. Jak wynika z treści zarzutu, szkicu miejsca zdarzenia, wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków prawidłowy numer posesji, do której zamierzał wjechać oskarżony to 224 B.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

4.

O kosztach procesu sąd odwoławczy orzekł na podstawie art. 634 k.p.k. i art. 627 k.p.k. oraz na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych oraz na podstawie § 15 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015r. uwzględniając rachunek przedstawiony przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego M. C..

7.  PODPIS

SSO Sebastian Mazurkiewicz SSO Ludmiła Tułaczko SSO Beata Tymoszów

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana