Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 640/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 20 marca 2023 r. sygn. akt II K 550/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. P.

dochody oskarżonego i jego uprzednia niekaralność

informacja e-PUAP informacja KRK

605, 631

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzuty z pkt.I i II apelacji obrońcy oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie zaznaczyć trzeba, że uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia nie jest z punktu widzenia kontroli instancyjnej całkowicie jasne niemniej pozwala ono na dokonanie takowej tj. prześledzenie toku rozumowania sądu, ocen dowodów jakich sad dokonał, ustalonego stanu faktycznego a wreszcie podstawy prawnej orzeczenia ( pomimo urwania tekstu na stronie 7 ). Faktem jest też , że w istocie sąd w sposób wyrażny nie wskazał choć w części tekstu fakt ten odnotowuje, iż istotą zawinienia oskarżonego w tej sprawie jest to , iż nie wziął pod uwagę faktu, iż miał doczynienia z pacjentem który był dzieckiem, co całkowicie zmienia sposób postępowania zespołu ratownictwa i jego decyzji np. właśnie o przewiezieniu do szpitala celem dalszej diagnostyki. Gdyby sąd w sposób wyrażny fakt ten odnotował wówczas niepotrzebną była by ocena opinii biegłych z (...) w P. stanowiącej podstawę pierwotnego umorzenia postępowania przez prokuratora jako niejasnej. Opinia ta bowiem jest jasna i fachowa natomiast nie uwzględnia podstawowego jak wskazano wyżej i kluczowego faktu, iż pacjentem było dziecko na co wyrażnie wskazuje druga z opinii biegłych z Ł. ( k-358-388). W tej sytuacji niezasadnymi są też zarzuty apelacji obrońcy z pkt. I- f , II e i obrazy art. 172 kpk. Bowiem opinia biegłych (...) choć od strony medycznej fachowa i wiarygodna a nawet w tym zakresie spójna z opinią biegłych (...) różni się tym iż nie uwzględnia odrębności postepowania wobec pacjenta którym jest dziecko w wieku niecałych 2 lat. Brak tu także pola do konfrontacji obu zespołów biegłych w związku z tym faktem, bowiem nie potrzeba specialistycznej wiedzy medycznej by wiedzieć iż dziecko w wieku niecałych 2 lat jest innego rodzaju pacjentem jak osoba dorosła co wynika choćby z powszechnej wiedzy, iż leczeniem dzieci zajmuje się odrębna specializacja medyczna jaką jest pediatria. Tak więc sąd rejonowy słusznie za podstawę orzeczenia nie wziął owej pierwszej opinii choć nie z powodu rzekomej niejasności lecz z powodów o jakich mowa wyżej.

Zresztą poniekąd obrońca oskarżonego konstruując zarzuty zwłasza w pkt.II-e sam zauważa, co wynika z opinii biegłych także " (...)" , iż oskarżony w istocie jako ratownik medyczny nie miał odpowiednich kwalifikacji do badania stanu klinicznego pacjenta jakim jest dziecko, a już zwłaszcza w zakresie badania brzucha pod kątem dolegliwości dziecka, które jest badaniem wysoce specialistycznym . Obrońca odwołując się do pkt.17 opinii biegłych " (...)" w/w zarzucie cytuje tylko fragment wywodów tych biegłych nie dostrzegając niejako, iż w tym samym punkcie opinii stwierdzili oni , iż w momencie badania przez oskarżonego dziecka a zwłaszcza brzucha były wyczuwalne objawy tzw. " ostrego brzucha" o ile oskarżony faktycznie brzuch ten badał. Jeżeli jednak badał i owe objawy były wyczuwalne a oskarżony nie posiadał kompetencji do oceny chirurgicznej tego stanu to winien był podjąć decyzję o przewiezieniu dziecka do szpitala celem dalszej diagnostyki. W tym kontekście niezasadnym jest również zarzut z pkt. I -g. Jest faktem że leki przeciwbólowe podane dziecku mogły spowodować trudności diagnostyczne w badaniu brzucha. Rzecz jednak w tym, iż oskarżony wiedział o podaniu takich leków i to że mogą one zaciemniać obraz kliniczny w momencie badania, a zatem w takiej sytuacji nie posiadając odpowiednich kompetencji ponownie wskazać trzeba, iż powinien podjąć decyzję o transporcie do szpitala.

Jeśli chodzi o dokonaną przez sąd ocenę zeznań świadków Ł. i K. to stwierdzić trzeba, iż jest ona zasadna jeśli odnieść się do zarzutów apelacji w tym zakresie. Już w opinii biegłych " (...)" jak wskazano wyżej w pkt.17 stwierdzono, iż w momencie badania przez oskarżonego biorąc pod uwagę stan kliniczny dziecka powinny być wyczuwalne objawy tzw. " ostrego brzucha" to że oskarżony z powodu utrudnienia diagnostyki z uwagi na wcześniej podany lek przeciwbólowy, oraz brak kompetencji chirurgicznych nie mógł zdiagnozować przyczyn tego stanu , powinno go skłonić do podjęcia decyzji o transporcie do szpitala celem dalszej diagnostyki. Niemniej skoro nawet w korzystnej dla oskarżonego opinii biegłych znajduje się takie stwierdzenie to jeżeli faktycznie badał brzuch dziecka to owe objawy co najmniej powinien zdiagnozować. Przyjąć zatem należy że badania tego nie wykonał lub nie wykonał w sposób prawidłowy zgodnie ze swoimi kompetencjami wprawdzie ograniczonymi lecz wystarczającymi do stwierdzenia konieczności dalszej diagnostyki w warunkach szpitalnych. Także inne okoliczności na co słusznie wskazuje opinia biegłych " (...)" wskazywały na konieczność przewiezienia do szpitala. Oskarżony wiedział o wcześniejszej wizycie dziecka w nocnej pomocy medycznej oraz o zdiagnozowaniu przez lekarza infekcji wirusowej. Wiedział od matki dziecka o której godzinie wizyta ta miała miejsce i jakie zalecenia medyczne jej towarzyszyły. Wiedział też , iż zalecone przez lekarza pediatrę leczenie zachowawcze nie przyniosło poprawy w warunkach domowych i już sam ten fakt winien skłonić go podjęcia dalszych działań diagnostycznych w warunkach szpitalnych.

Odnosząc się do zarzutu w którym autor apelacji zarzuca sądowi nie wzięcie pod uwagę dokumentacji medycznej z czynności ratunkowych w której to dokumentacji wskazano przeprowadzenie badania brzucha, zauważyć trzeba, iż jak wynika z obu opinii biegłych badanie takie gdyby zostało wykonane to wskazywało by na proces chorobowy w obrębie jamy brzucha( pkt.17 opinii biegłych " (...) " i pkt.32 opinii biegłych " (...)")

Jeżeli chodzi o zarzut obrazy art.201 kpk. to jest niedopuszczenie dowodu z opinii kolejnego trzeciego zespołu biegłych a w istocie nie rozpoznanie tego wniosku przez sąd to oczywiście brak rozpoznania tego wniosku jest uchybieniem procesowym, niemniej w ocenie sądu odwoławczego bez wpływu na treść wyroku. Jeśli zaś chodzi o samą potrzebę dopuszczenia opinii trzeciego zespołu biegłych w przedmiotowej sprawie to sąd odwoławczy nie podziela takiej tezy autora apelacji. Jak wskazano wyżej obie opinie choć faktycznie zawierają sprzeczne wnioski co do zawinienia oskarżonego w zakresie decyzji o przewiezieniu dziecka do szpitala, to od strony medycznej, a więc tej która niewątpliwie wymaga wiadomości specialistycznych w istocie obie opinie są tożsame. Należy jednak zastanowić się czy wnioski tego rodzaju opinii co do prawidłowości postępowania zespołu ratownictwa w zakresie decyzji o dalszej diagnostyce w warunkach szpitalnych leżą wyłącznie po stronie kompetentnych biegłych, czy też i w jakim zakresie ocena ta należy do sądu, który analizuje a przynajmniej powinien analizować całość opinii, i od strony fachowej i od strony logicznej. Jeżeli jak wskazano wyżej obie opinie zgodnie wskazują, iż w momencie badania przez oskarżonego brzucha jeśli faktycznie miało ono miejsce musiały być wyczuwalne objawy w zakresie jamy brzucha których oskarżony z uwagi na swoje kompetencje jak i fakt przyjęcia przez dziecko uprzednio środka przeciwbólowego nie potrafił w sposób jednoznaczny zdiagnozować nie mówiąc o ocenie chirurgicznej, to mając tego świadomość logicznym jest wniosek o konieczności dalszej diagnostyki w warunkach szpitalnych. Dlatego chociaż rację ma obrońca, iż ocena sądu opinii biegłych " (...)" jako " niejasnej" bez wskazania z jakiego powodu sąd dokonuje takiej oceny jest wadliwa to paradoksalnie użycie takiego sformułowania jest trafne. Niejasne jest bowiem dlaczego wskazany wyżej zespół biegłych przy tego rodzaju ustaleniach jak wyżej uznał za prawidłowe podjęcie decyzji o nie przewożeniu dziecka do szpitala. W takim zakresie zdaniem sądu odwoławczego nie jest potrzebną ocena biegłych zwłaszcza trzeciego zespołu, a wystarczającą jest ocena sądu orzekającego, zaś same aspekty medyczne zdarzenia obie opinie naświetliły w sposób wyczerpujący i pozwalający sądowi na dokonanie takiej oceny.

Reasumując zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego okazały się być nietrafne. Sąd pomimo wskazanych wyżej uchybień nie mających wpływu na treść wyroku poczynił trafne ustalenia faktyczne i na podstawie tak poczynionych ustaleń dokonał trafnej subsumbcji stanu faktycznego pod odpowiedni przepis ustawy karnej. Wymierzona zaś oskarżonemu kara nie nosi cech rażącej niewspółmierności w rozumieniu art. 438 pkt.4 kpk. podobnie jak orzeczona na podstawie art.46§1 kwota zadośćuczynienia.

Wniosek

wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinienie oskarzonego bądż o warunkowe umorzenie postępowania niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wniosek jest niezasadny z powodów wskazanych w pkt.3.1 natomiast wniosek alternatywny jest niezasadny z uwagi na to iż nie sposób ocenić postępowania oskarżonego jako cechującego się nieznaczną winą i społeczną szkodliwością w stopniu nieznacznym

3.2.

zarzut apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej po modyfikacji na rozprawie odwoławczej rażącej łagodności kary oraz wniosek o zmianę wyroku w zakresie pkt. III sentencji zaskarżonego wyroku.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut braku orzeczenia wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu ratownika medycznego jest zasadny. Sąd uzasadniając rozstrzygnięcie w zakresie kary stwierdził , iż orzeczona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie odpowiednim orzeczeniem dla powstrzymania oskarżonego od popełniania dalszych przestępstw. Kara ta jest adekwatna do stopnia zawinienia. Niemniej jej uzasadnienie jest co najmniej nieadekwatne. Nie sposób bowiem w okolicznościach tej sprawy upatrywać w orzeczonej karze wyłącznie sposobu na powstrzymanie oskarżonego od popełniania dalszych przestępstw. Oskarżony bowiem uprzednio był osobą niekaraną i żadne okoliczności tej sprawy nie wskazują by miał zamiar w przyszłości jakiekolwiek czyny zabronione popełniać. Zaś czyn przedmiotowy jest przestępstwem nieumyślnym zaistniałym w specyficznych okolicznościach. Właśnie te okoliczności i specyfika wskazują, iż oskarżony powinien być odizolowany od możliwości wykonywania zawodu w związku z którym doszło do przedmiotowego czynu. Takim sposobem koniecznym w tym wypadku jest orzeczenie nie tylko samej kary pozbawienia wolności lecz zastosowanie środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu ratownika medycznego, albowiem w związku z wykonywaniem tego zawodu doszło do przestępstwa. Orzeczenie takie jest konieczne zwłaszcza dlatego, iż oskarżony wykazał się niekompetencją oraz lekceważeniem najlepiej pojętego zdrowia i bezpieczeństwa dziecka pomimo posiadanego wyższego wykształcenia w zakresie ratownictwa medycznego oraz wyrażonym w toku postepowania brakiem krytycyzmu co do swoich decyzji jako kierownika zespołu ratownictwa medycznego. Zdaniem jednak sądu odwoławczego wystarczającym dla osiągnięcia celu jakim jest pozbawienie możliwości wykonywania zawodu osoby o wskazanych wyżej cechach będzie okres 10 lat , a wnioskowany przez autora apelacji okres 15 lat był by nadmiernie niewspółmierny biorąc jednak pod uwagę nieumyślność zachowania oskarżonego.

Jeżeli chodzi o wniosek pełnomocnika o zmianę wyroku w pkt.III poprzez wskazanie , iż zasądzona na podstawie art.46§1 kwota jest kwotą częściowego zadośćuczynienia to wniosek taki jest zasadny. Jak słusznie wskazał sąd rejonowy niezwykle trudną jest wycena cierpienia matki z powodu nagłej śmierci syna w okolicznościach tej sprawy dlatego orzeczona kwota nie powinna zamykać oskarżycielce posiłkowej drogi do dochodzenia innych roszczeń i być może innych podmiotów jak oskarżony w przyszłości jeśli taką decyzję podejmie.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

brak tego rodzaju okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono wyrok w zakresie orzeczenia środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu ratownika medycznego, oraz w zakresie rozstrzygnięcia o ostatecznej kwocie zadośćuczynienia.

Zwięźle o powodach zmiany

Przyczyny zmian wskazano w pkt. 3.2 uzasadniernia

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

o kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art.624§1 kpk.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 20 marca 2023 r. sygn. akt II K 550/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 20 marca 2023 r. sygn akt II K 550/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana