Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 743/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 4 maja 2020 roku, sygn. akt II K 356/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

S. S.

Niekarany

Dane o karalności z systemu KRK

k. 338

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Dane o karalności z systemu KRK

Informacje ze wskazanego dokumentu nie budzą wątpliwości i należy uznać je za udowodnione.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1) Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść skarżonego orzeczenia, a to art. 7 k.p.k., polegająca na dowolnej, a nie swobodnej ocenie zebranego materiału dowodowego w postaci wyjaśnień, złożonych przez oskarżonego w toku postępowania, w zakresie w jakim S. S. wyjaśnił, że podczas czynności mających miejsce 2 maja 2020r. omyłkowo wręczył funkcjonariuszom nie swój paszport, a działanie to nie miało na celu uniknięcia odpowiedzialności karnej, którym to wyjaśnieniom Sąd Rejonowy odmówił waloru wiarygodności, podczas gdy wyjaśnienia te, oceniane z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego winny zostać uznane za wiarygodne;

2) Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść skarżonego orzeczenia, tj. art. 167 k.p.k., polegająca na niedopuszczeniu i nieprzeprowadzeniu z urzędu dowodu z przesłuchania w charakterze świadków: V. V., J. J., B. P., na okoliczność wiedzy o przebiegu kontroli drogowej oraz zatrzymania oskarżonego z dnia 2 maja 2020 r., w tym w szczególności okoliczności w jakich oskarżony posłużył się paszportem wystawionym na dane J. S. oraz składanych wtedy przez oskarżonego oświadczen w przedmiocie jego danych osobowych.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Argumentacja skarżącego odnośnie winy oskarżonego w zakresie czynu z pkt II aktu oskarżenia zasługuje na uwzględnienie, gdyż w ocenie Sądu Okręgowego nie ma powodów, aby uznać wyjaśnienia oskarżonego za niewiarygodne. O ile faktycznie oskarżony posłużył się paszportem należącym do innej osoby przekazując go interweniującym funkcjonariuszom Policji (tj. wypełnił znamię przedmiotowe przestępstwa), o tyle nie zrealizował znamion strony podmiotowej, albowiem jego zachowanie miało charakter nieumyślny. Z wyjaśnień oskarżonego wynika jednoznacznie, że posłużenie się nieswoim paszportem było wynikiem pomyłki wynikającej z nieuwagi i zdenerwowania w związku z zatrzymaniem przez Policję. Oskarżony w schowku swojego pojazdu posiadał dwa paszporty wydane przez Republikę Indii – swój oraz osoby trzeciej, która paszport pozostawiła w pojedzie, gdy oskarżony przewoził ją w związku z wykonywaniem pracy zarobkowej w charakterze kierowcy (...). Gdy oskarżony został zatrzymany przez Policję i został poproszony o dokument, przekazał on „pierwszy z brzegu” paszport znajdujący się w schowku. Z uwagi na fakt, że okładki obu dokumentów były identyczne nie wiedział on, iż przekazał dokument wystawiony na S. J.. Na posterunku Policji, gdy funkcjonariusz M. Ś. starał się ustalić dokładne dane oskarżonego pytając m.in. o imię ojca, oskarżony wskazał prawidłowe dane, na co funkcjonariusz stwierdził, iż podane przez niego dane nie zgadzają się z danymi w paszporcie, po czym okazał mu paszport wystawiony na S. J.. Oskarżony po przyjrzeniu się dokumentowi stwierdził, że paszport ten nie należy do niego, zaś po dostarczeniu przez policjantów drugiego paszportu znajdującego się w pojeździe oskarżonego, wskazał on właściwy dokument.

Porównując zdjęcia znajdujące się w wizach (k. 40 i 41) oraz prawie jazdy (k. 30) oskarżonego ze zdjęciem znajdującym się w paszporcie S. J. (k. 35) na pierwszy rzut oka faktycznie może wydawać się, że jest to ta sama osoba, jednakże po zwróceniu uwagi na poszczególne elementy twarzy, takie jak np. linia włosów, nos, usta, uszy czy też kształt twarzy, należy stwierdzić, że na zdjęciach widnieją dwie zupełnie różne osoby. Nie można także wykluczyć, że do nieporozumienia miedzy policjantami, a oskarżonym w zakresie przekazania i potwierdzenia danych osobowych doszło z uwagi na barierę językową, gdyż zarówno A. Ł. jak i M. Ś. zeznali, że próbowali się porozumiewać z oskarżonym częściowo po polsku i częściowo po angielsku, przy czym A. Ł. wskazała, iż jej znajomość języka angielskiego jest na poziomie podstawowym, zaś M. Ś. zeznał, że oskarżonego rozumiał połowicznie. Nie wykazano też, aby oskarżony miał jakikolwiek interes w tym, aby posługiwać się nieswoim paszportem w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej. W dniu w dniu zatrzymania oskarżony nie był poszukiwany, a także nie uciekał przed funkcjonariuszami Policji, gdyż nie miał ku temu powodu. Wszystkie te okoliczności przemawiają za twierdzeniem, że oskarżony nie miał zamiaru posłużyć się cudzym paszportem. W konsekwencji stwierdzić należy, że swoim zachowaniem oskarżony nie zrealizował znamion przestępstwa z art. 275 § 1 kk, zatem został przez Sąd Okręgowy uniewinniony.

Rozważenie powyższych okoliczności jest wystarczające w rozumieniu art. 436 k.p.k. do wydania orzeczenia reformatoryjnego w kierunku postulowanym w apelacji, dlatego też rozpoznanie pozostałych zarzutów stało się bezprzedmiotowe dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Wniosek

Uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przestępstwa przypisanego mu w pkt II sentencji wyroku.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesione zarzuty okazały się zasadne, wobec czego wniosek o uniewinnienie oskarżonego zasługiwał na uwzględnienie.

3.2.

1) Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść skarżonego orzeczenia, a to art. 413 § 2 pkt 1 w zw. z art. 5 § 2 k.p.k., polegająca na braku wskazania w opisie przypisanego czynu postaci zamiaru w jakim działał oskarżony przy jednoczesnym przyjęciu na potrzeby wymiaru kary, że sprawca działał z zamiarem bezpośrednim, co uznano za okoliczność obciążającą przy wymiarze kary, a które to działanie stanowiło wyciągnięcie niekorzystnych dla oskarżonego konsekwencji z nieprzesądzonej w wyroku kwestii rodzaju zamiaru oskarżonego;

2) Błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim podczas, gdy zebrany materiał dowodowy, w postaci wyjaśnień, oskarżonego w których wskazał on, że dzień wcześniej spożywał alkohol, co przemawia za przyjęciem, że oskarżony działał ze świadomością możliwości realizacji znamion typu czynu zabronionego z art. 178a § 1 k.k., tj. bycia pod wpływem substancji alkoholowej i się na to godził, zważywszy bowiem na fakt, że oskarżony spożywał alkohol dzień przed zdarzeniem, to nie sposób przyjąć, że w jego przekonaniu musiał być w chwili zdarzenia pod wpływem alkoholu i tego chciał;

3) rażąca niewspółmierność kary 3 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 178a § 1 k.k. poprzez orzeczenie przedmiotowej kary bez warunkowego zawieszenia jej wykonania;

4) rażąca niewspółmierność kary łącznej pozbawienia wolności poprzez orzeczenie jej w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego jej zawieszenia.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do pierwszego z zarzutów potrzeba podkreślić, że nie sposób przyjąć, aby brak określenia postaci zamiaru w jakim działał oskarżony w opisie czynu z art. 178a § 1 k.k. miałby doprowadzić do wyciągnięcia niekorzystnych dla oskarżonego konsekwencji z nieprzesądzonej w wyroku kwestii rodzaju zamiaru oskarżonego, zwłaszcza że dokonane przez Sąd meriti ustalenia faktyczne wskazują na zaistnienie wszystkich znamion powyższego przestępstwa. Owszem, wskazane uchybienie stanowiłoby rażącą obrazę przepisów postępowania jeżeli chodziłoby o zbrodnię zabójstwa (zgodnie ze wskazanym w treści apelacji orzeczeniem Sądu Najwyższego), jednakże w przypadku czynu z art. 178a § 1 k.k. nie możemy mówić, aby uchybienie to miało charakter rażącego. Odpowiedzialność na podstawie przywołanego przepisu ma miejsce wówczas, gdy sprawca ma świadomość, że znajduje się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, jak i wtedy, gdy przewiduje, że w wyniku upływu czasu alkohol nie uległ jeszcze wydaleniu z organizmu i na to się godzi. Skoro oskarżony na około 8 godzin przed zatrzymaniem skończył spożywać alkohol, a mimo to badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu (wykonanego ok. 2 godziny po zatrzymaniu) wykazało, że wskazana w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. granica została przekroczona niemal trzykrotnie. Wobec powyższego wątpliwym jest aby oskarżony był w przekonaniu, że nie znajduje się pod wpływem alkoholu, zwłaszcza że upłynęło zaledwie 7-8 godzin od jego spożycia, a także mając na uwadze drobną posturę oskarżonego, co jak powszechnie wiadomo ma istotny wpływ na metabolizm alkoholu. Nie było przecież przeszkód, aby S. S. wykonał badanie alkomatem na własną rękę zanim wsiadł „za kółko”. Oskarżony jako kierowca (...) z pewnością wiedział czym grozi prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości, a mimo to mając świadomość co do swojego stanu trzeźwości podjął się prowadzenia pojazdu mechanicznego.

Rację ma jednak skarżący, że wymierzona przez Sąd Rejonowy kara 3 miesięcy pozbawienia wolności stanowi zbyt surową reakcję karną za czyn z art. 178a § 1 k.k. popełniony przez oskarżonego. Na podstawie analizy materiału dowodowego i argumentacji zawartej w uzasadnieniu skarżonego wyroku należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie zaistniała dysproporcja pomiędzy karą orzeczoną przez Sąd I instancji za powyższy czyn, a karą jaką należałoby sprawcy wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw sądowego wymiaru kary określonych w art. 53 k.k. Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, że kara 100 stawek dziennych grzywny w wysokości 100 zł każda będzie karą adekwatną do popełnionego przez oskarżonego czynu. Przede wszystkim należy zauważyć, że oskarżony jest osobą dotychczas niekaraną, jego postawa w toku postępowania była nienaganna, albowiem złożył wyjaśnienia zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i postępowania sądowego (w tym w II instancji), dlatego też Sąd odwoławczy uznał, że dla osiągnięcia wobec niego wychowawczych i prewencyjnych celów kary wystarczająca będzie kara grzywny w powyższym wymiarze oraz orzeczone przez Sąd Rejonowy środki karne i kompensacyjne.

Z uwagi na zmianę kary za czyn z pkt I aktu oskarżenia oraz uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt II a/o konieczne stało się uchylenie rozstrzygnięcia dotyczącego orzeczenia kary łącznej, dlatego też odnoszenie się do zarzutu niewspółmierności kary w tym zakresie jest obecnie bezprzedmiotowe.

Wniosek

Znaczne złagodzenie kary wymierzonej oskarżonemu w pkt I sentencji wyroku. Ewentualnie zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie łagodniejszej kary łącznej oraz zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut w zakresie rażącej niewspółmierności kary wymierzonej oskarżonemu w pkt I sentencji wyroku okazał się zasadny, dlatego też wniosek główny zasługiwał na uwzględnienie. Wobec powyższego oraz z uwagi na uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu w pkt II sentencji wyroku odnoszenie się do wniosku ewentualnego stało się bezprzedmiotowe.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- orzeczony w pkt V sentencji zaskarżonego wyroku środek karny oraz jego wymiar,

- rozstrzygnięcie dotyczące zaliczenia okresu zatrzymania oskarżonemu prawa jazdy od dnia 2 maja 2020 r. na poczet środka karnego,

- orzeczone w pkt VII świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W związku z uznaniem oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k., powyższe rozstrzygnięcia mają charakter obligatoryjny.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- uchylenie rozstrzygnięcia z pkt III i IV zaskarżonego wyroku,

- uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu przypisanego mu w pkt II aktu oskarżenia,

- złagodzenie kary orzeczonej za czyn z art. 178a § 1 k.k.,

Zwięźle o powodach zmiany

Powody części powyższych zmian zostały omówione w sekcjach 3.1. oraz 3.2. niniejszego uzasadnienia i zbędnym powielaniem byłoby powtarzanie ich w tym miejscu.

Z uwagi na uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt II a/o oraz zmianę kary za czyn z pkt I a/o, konieczne stało się uchylenie rozstrzygnięcia o orzeczonej kary łącznej, wobec braku przesłanek do jej orzeczenia. Co za tym idzie, należało ponownie na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczyć okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie na poczet orzeczonej kary.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV

Rozstrzygnięcie o kosztach z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu uzasadnione jest treścią § 4 ust. 1 i 3, § 17 ust. 2 pkt 4 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Obrońca oskarżonego stawił się na 4 terminach rozprawy apelacyjnej, dlatego też zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami należało przyznać obrońcy wynagrodzenie w wysokości 826,56 zł (420 + 84x3, powiększone następnie o 23% VAT). Wniosek obrońcy o przyznanie wynagrodzenia w wysokości 150% nie mógł zostać uwzględniony, albowiem nie została spełniona żadna z przesłanek wskazanych w § 4 ust. 2 powyższego rozporządzenia. Niniejsza sprawa z pewnością nie może być uznawana za zawiłą czy też obszerną. Wniesiona apelacja w dużej mierze okazała się zasadna i doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku, jednakże należy zauważyć, iż została ona wniesiona przez innego obrońcę.

Sąd Okręgowy na podstawie na postawie art. 624 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych za obie instancje w części związanej ze skazaniem za czyn z art. 178a § 1 kk przejmując wydatki w tym zakresie na rachunek Skarbu Państwa. Sąd miał na uwadze sytuację materialną oskarżonego oraz orzeczone wobec niego świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kara w zakresie czynu z pkt. I oraz wina w zakresie czynu z pkt. II

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana