Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 880/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 18 maja 2022 roku, sygn. akt II K 160/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

I. G.

Sytuacja majątkowa oskarżonej

Informacja e - (...)

k. 385

2.1.1.2.

L. L. (2)

Sytuacja majątkowa oskarżonej

Informacja e - (...)

k. 386

2.1.1.3.

I. G.

Niekaralność oskarżonej

Aktualna karta karna

k. 388

2.1.1.4.

L. L. (2)

Niekaralność oskarżonej

Aktualna karta karna

k. 389

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja e - (...)

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.2

Informacja e - (...)

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.3

Aktualna karta karna

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.4

Aktualna karta karna

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, że zarzucane oskarżonym czyny z art. 233 § 1a k.k. charakteryzują się znikomym stopniem społecznej szkodliwości, podczas gdy właściwa ocena elementów przesądzających o stopniu społecznej szkodliwości czynu wskazuje, iż zarzucane oskarżonym czyny charakteryzują się wyższym niż znikomy stopniem społecznej szkodliwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia pozwala na stwierdzenie, że Sąd I instancji nie dopuścił się wskazanego przez skarżącego błędu w ustaleniach faktycznych.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że nie budzi żadnych wątpliwości fakt, iż zachowania L. L. (2) i I. G. zrealizowały znamiona czynu zabronionego z art. 233 § 1a k.k. Oskarżone bowiem, w toku postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Komendę Powiatową Policji w O. i nadzorowanego przez Prokuraturę Rejonową w Otwocku pod sygn. PR 1 Ds.819.2018, prawidłowo pouczone o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań oraz o prawie do uchylenia się od odpowiedzi na pytanie w sytuacji, gdy udzielenie odpowiedzi mogłoby narazić osobę najbliższą na odpowiedzialność karną (art. 183 § 1 k.p.k.), świadomie, działając w zamiarze bezpośrednim popełnienia czynu zabronionego, złożyły fałszywe zeznania w celu odsunięcia od M. L. (syna L. L. (2) oraz brata I. G.) odpowiedzialności karnej za czyn z art. 272 k.k. Sąd Okręgowy podziela przy tym stanowisko sądu I instancji, zgodnie z którym inkryminowane zachowania oskarżonych cechowały się znikomym stopniem społecznej szkodliwości, wobec czego, zgodnie art. 1 § 2 k.k., nie stanowiły przestępstw. Słusznie zatem Sąd Rejonowy umorzył przedmiotowe postępowanie na mocy art. 17 § 1 pkt. 3 k.p.k. Apelacja skarżącego jest własną oceną oskarżyciela co do czynów , nie mającą jednak oparcia w ujawnionych danych i nie jest do zaakceptowania w zestawieniu z prawidłowymi ustaleniami dokonanymi przez Sąd I instancji.

Zgodnie z art. 115 § 2 k.k. sąd, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, winien wziąć pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. W ocenie Sądu Okręgowego, wszystkie te okoliczności Sąd Rejonowy rzetelnie uwzględnił, co następnie w wyczerpujący sposób uzasadnił.

Dobrem chronionym przez art. 233 § 1a k.k. jest prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości. Słusznie podnosi przy tym skarżący w treści wniesionej apelacji, że stopnia społecznej szkodliwości czynu z art. 233 § 1a k.k. nie może sam w sobie umniejszać fakt, iż został on popełniony w celu uchronienia przed odpowiedzialnością karną osoby najbliższej, skoro właśnie owa specyficzna motywacja sprawcy stanowi znamię konstytuujące typ uprzywilejowany czynu z art. 233 § 1 k.k. Samo znamię czynu zabronionego nie może być natomiast uznane ze okoliczność zmniejszającą bądź zwiększającą stopień społecznej szkodliwości jego popełnienia. Z drugiej jednakże strony stwierdzić trzeba, że sam fakt łagodniejszego zakwalifikowania przez sąd I instancji czynów zarzucanych podsądnym nie wyklucza uznania społecznej szkodliwości takich czynów za znikomą, jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy. Ustalenie typu uprzywilejowanego, co jest już korzystne dla podsądnego nie pozbawia organu procesowego oceny w omawianym przedmiocie. W ocenie sądu II instancji, w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg tego typu okoliczności, prawidłowo dostrzeżonych przez Sąd Rejonowy, które realnie umniejszyły stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonym czynów z art. 233 § 1a k.k.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że złożenie przez oskarżone fałszywych, korzystnych dla M. L. zeznań nie powstrzymało organów ścigania przed postawieniem mu zarzutów i wniesieniem do sądu aktu oskarżenia. Ponadto, L. L. (2) i I. G., już na etapie postępowania sądowego w prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Otwocku sprawie o sygn. akt II K 157/19, korzystając z uprawnienia przewidzianego w art. 182 § 1 k.p.k., odmówiły składania zeznań, wobec czego, zgodnie z art. 186 § 1 k.p.k., fałszywe depozycje złożone przez nie na etapie postępowania przygotowawczego i tak nie zostały wykorzystane jako dowód w sprawie. Fakt zrealizowana przez podsądne znamion czynu zabronionego z art. 233 § 1a k.k. nie miał zatem żadnego wpływu na kształt ustaleń dokonanych przez organy ścigania i sąd oraz w żaden sposób nie przesądził o ostatecznym wyniku postępowania, czy kierunkach czynności organów ściągania. Twierdzenia Prokuratora w tym przedmiocie zawarte w apelacji są gołosłowne. Dodać należy ponadto, że postępowanie te zakończone zostało wyrokiem z dnia 24 lutego 2021 roku, w którym to wyroku postępowanie karne wobec oskarżonego M. L. warunkowo umorzono, stwierdzając tym samym, że okoliczności popełnienia przez niego czynu z art. 272 k.k. nie budzą wątpliwości. Złożenie przez L. L. (2) i I. G. prawdziwych, rzetelnych zeznań nie było zatem niezbędne dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Fakt warunkowego umorzenia postępowania prowadzonego wobec M. L. świadczy także o tym, że postępowanie, w ramach którego oskarżone złożyły fałszywe depozycje, dotyczyło czynu cechującego się nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości.

Wbrew twierdzeniom prokuratora, przytoczone przez Sąd Rejonowy okoliczności i podkreślone wyżej przez Sąd Okręgowy w sposób jednoznaczny świadczą o tym, że przypisane L. L. (2) i I. G. czyny odbiegają od ustawowego wzorca na tyle, że przypisanie im znikomego stopnia społecznej szkodliwości jest w pełni uzasadnione. Fakt nie przyznania się do popełnienia czynów , akcentowany przez Prokuratora nie jest elementem ustawowym branym pod uwagę przy wnioskowaniu o rozmiarze społecznej szkodliwości czynu.

Wniosek

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Otwocku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na poczynione powyżej rozważania, wniosek skarżącego uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 18 maja 2022 roku, sygn. akt II K 160/19

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesiona w apelacji argumentacja prokuratora nie mogła podważyć prawidłowości i zasadności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego. Wobec tego, wniosek skarżącego nie został uwzględniony, a wyrok utrzymano w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Okręgowy kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciążył Skarb Państwa. Zgodnie bowiem z art. 636 § 1 k.p.k., w sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego, jeżeli środek ten pochodzi wyłącznie od oskarżyciela publicznego - koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana