Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 941/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie V Wydziału Karnego z dnia 24 kwietnia 2024 roku, sygn. akt V K 487/16 w sprawie D. Ś..

Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Nie dotyczy

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.



obrazy przepisów postępowania tj. art. 4 k.p.k., 7 k.p.k., 167 k.p.k., 366 k.p.k., 410 k.p.k. polegającą na dowolnej ocenie dowodów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a mianowicie nadanie waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego i uznanie na niewiarygodne zeznań pokrzywdzonego O. P. (1), pominięcie istotnych okoliczności niekorzystnych dla oskarżonego oraz wadliwą ocenę tych dowodów, co miało wpływ na treść wyroku i w konsekwencji doprowadziło Sąd do błędnych ustaleń faktycznych oraz spowodowało niesłuszne uniewinnienie oskarżonego, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na wyrażenie poglądu, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu



obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, mianowicie art. 424 § l pkt 1 k.p.k., który wskazuje, iż uzasadnienie wyroku powinno wskazać, jakie fakty Sad uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

1.  Zawarty w środku odwoławczym zarzut obrazy art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 167 k.p.k., art. 366 k.p.k., art. 410 k.p.k. jest chybiony. Wbrew stanowisku prokuratora, sąd pierwszej instancji przeprowadził wszystkie niezbędne dowody i wyjaśnił wszystkie okoliczności sprawy. Zgromadzone dowody oceniono z uwzględnieniem wskazań wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego, żadnego z nich nie pominięto, a w następstwie w ten sposób dokonanej oceny ustalono prawidłowo stan faktyczny. Argumentacja sądu, jako rzeczowa i logiczna, zasługuje na aprobatę.

2.  Wbrew twierdzeniom prokuratora uzasadnienie sądu pierwszej instancji, choć zwięzłe, pozwala na prześledzenie toku rozumowania skutkującego uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów. Sąd słusznie uznał, że pomówienia O. P. (1) w jednych z jego wyjaśnień, które nie zostały potwierdzone prze niego samego, nie pozwalają za uznanie winy oskarżonego.

3.  Rację ma sąd pierwszej instancji, że wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na wiarę, gdyż były konsekwentne i niezmienne.

4.  Prokurator, jako materiał dowodowy mający uwiarygodnić zeznania pokrzywdzonego podaje wyjaśnienia S. P., który przyznał się do popełnienia czynu wspólnie z D. Ś. i został za to prawomocnie skazany. Ponadto wskazał ma zeznania świadka W. M., że O. P. (1) bał się D. Ś. i działał w obawie przez groźbami oskarżonego i S. P.. Poza powyższym nie wskazuje innego materiału dowodowego na poparcie swoich tez.

5.  Odnosząc się do S. P. zauważyć należy, że oskarżony w dniu 2 lutego 2016 roku przyznał się do zarzucanego czynu i deklarował złożenie wyjaśnień. Faktycznie do złożenia wyjaśnień nie doszło skoro protokół zawiera odpowiedź na jedno pytanie, które nic nie wnosi w zakresie ustaleń odnoszących się do oskarżonego Ś.. Prokurator zapytał bowiem jedynie „Jakimi słowami groził Pan O. P. (1)?” – na co padła odpowiedź „Powiedziałem mu, żeby oddał pieniądze na dany termin i to wszystko.” (k. 172). Następnie S. P. złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze w trybie art. 335 k.p.k., który finalnie został uwzględniony. Tym samym samo przyznanie się innego oskarżonego do popełnienia zarzucanego czynu w sytuacji możliwości ustalenia wymiaru kary z prokuratorem nie może zdecydować, że inna osoba popełniła czyn zabroniony.

6.  Prokurator w apelacji wskazuje, że świadek W. M. zeznał, że „O. P. (1) bał się D. Ś.”. Nie wskazuje natomiast ani daty ani karty akt, kiedy słowa takie miały paść. W toku postępowania sądowego w dniu 20 lutego 2022 roku zeznał, że „Pana Ś. nie znam, pierwszy raz go widzę. (…) Nie kojarzę oskarżonego. Nie wiem czy miał jakiś związek ze zdarzeniami u mnie w domu”. Co więcej świadek ten zeznał, że „nie dopytywałem O. dlaczego się boi i kogo. Myślałem, że coś ściemnia”, a następnie świadek zeznał, że „Nie wiem czy on ma coś takiego jak poczucie strachu”. (k. 27). Tym samym nie sposób domyśleć się o jakich zeznaniach W. M. prokurator wspomina w apelacji.

7.  Nadto prokurator stwierdza, że „Pokrzywdzony O. P. (1) zeznał iż był zastraszany przez D. Ś. i działał w obawie przez groźbami jego i S. P.. Zdaniem skarżącego brak jest podstaw do kwestionowania szczerości zeznań pokrzywdzonego” (strona 3 apleacji). Otóż wręcz przeciwnie, jest wiele podstaw, by zakwestionować wiarygodność zeznań pokrzywdzonego.

8.  Rację ma sąd pierwszej instancji, że do zeznań O. P. (1) należało podejść z daleko idącą ostrożnością. Prawidłowo uznano je za wiarygodne jedynie w części. Sąd I instancji prawidłowo zakwalifikował je jako wewnętrznie sprzeczne, nie znajdujące odzwierciedlenia w pozostałym materiale dowodowym uznanym przez sąd za wiarygodny. I taka ocena jest ze wszech miar słuszna.

9.  Depozycje pokrzywdzonego, w których zeznał, że był zastraszany przez D. Ś. i działał w obawie przed groźbami jego i S. P. należy potraktować ze zdecydowaną dozą ostrożności. O. P. (1) był trzykrotnie przesłuchiwany i za każdym razem jego zeznania były częściowo odmienne.

10.  W dniu 2 listopada 2015 roku stwierdził, że oskarżony wraz z K. R. namawiali go, aby dokonał włamania, grożąc mu pobiciem. Oskarżony miał mu też zabrać pieniądze na poczet długu wobec S. P.. Kolejno w trakcie postępowania przed sądem rodzinnym (sygn. akt III Nkd 315/15) pokrzywdzony nie wspominał nic o udziale oskarżonego, zaś składając depozycje w trakcie postępowania przed sądem I instancji przyznał, że nie obawia się oskarżonego D. Ś., który jedynie mówił, że ma oddać pieniądze. Słowa te miały wydźwięk stanowczy, jednakże oskarżony nie przyjmował wtedy postawy agresywnej, jak i nie namawiał go również do dokonania kradzieży z włamaniem (k. 45). Co więcej inni świadkowie wskazali na wątpliwości w zakresie prawdomówności pokrzywdzonego w okresie jego nastoletniości. Jego ojciec Z. P. zeznał „O. ma dopiero 16 lat. Od jakiegoś czasu, od jakiegoś czasu, od wakacji 2014 roku zaczęły się kłopoty wychowawcze z synem.” (k. 24). O. P. (1) kłamał wówczas rodzicom o pochodzeniu znalezionych u niego pieniędzy „Ja dodaję, że jak znalazłem te pieniądze w portfelu O. to je zabrałem i pomimo wyjaśnień O., że są to pieniądze klasowe, to powiedziałem mu, że je zatrzymuję i wyjaśnię czy na pewno mówi prawdę. Myślę, że O. wystraszył się tego i uciekł z domu z obawy, że mnie okłamał” (k. 25). Matka pokrzywdzonego M. P. zeznała, że „Od wakacji 2014 r. zaczęły się problemy wychowawcze z O.. (…) O. często nie mówił prawdy, okłamywał nas gdy wychodził z domu, a nawet czasami dochodziło do awantur gdzie doszło do drobnych przepychanek, czasami straszyłam go iż zadzwonię na Policję i trochę się opanował. (…) Na temat włamania chciałam z O. porozmawiać, ale on zaczął mi tylko kręcić więc z tego zrezygnowałam.” (k. 910).

11.  Z uwagi na rozbieżności w zeznaniach pokrzywdzonego, ważnych dla ustalenia odpowiedzialności oskarżonego, prawidłowo sąd przyznał im wiarę jedynie w części. Tak dokonana ocena wbrew twierdzeniom prokuratora nie była dowolna.

12.  W toku niniejszego postępowania oskarżony D. Ś. nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i złożył krótkie wyjaśnienia, kwestionując wiarygodność oskarżenia O. P. (1). Wyraźnie podkreślił, że nie uczestniczył w rozmowach nakłaniających do popełnienia czynu zabronionego, jak też nie stosował gróźb karalnych, tym bardziej, że unikał towarzystwa, w którym obracał się O. P. (1). Oskarżony sugerował, że oskarżenia pod adresem jego są reakcją na to, że był z N. R. parą. N. R. potwierdziła okoliczności podawane przez oskarżonego (k. 45) i zaprzeczyła twierdzeniom ukierunkowanym na obciążenie D. Ś..

13.  Konkludując przedmiotowe rozważania w zakresie powodów uniewinnienia oskarżonego należy podkreślić, że obciążające depozycje pokrzywdzonego w obliczu braku ich potwierdzenia w pozostałym zebranym materiale dowodowym, co więcej niepotwierdzone przed sądem nie mogły dać podstaw do uznania oskarżonego D. Ś. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynów. Fakt przyznania się do czynu przez S. P. nie może automatycznie stanowić podstawy do uznania D. Ś. za winnego, w szczególności mając na uwadze okoliczności tego przyznania, skutkujące wydaniem uzgodnionego wyroku skazującego.

14.  Uwzględniając przedstawione powyżej okoliczności stwierdzić należy, że wyrok Sądu I instancji - uniewinniający oskarżonego D. Ś. od zarzucanych mu czynów był słuszny, stąd z tychże względów niniejszą apelację należało uznać za oczywiście bezzasadną.

Wniosek

o uchylenie przedmiotowego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Wołominie V Wydział Karny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Niezasadność zarzutów apleacji.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie V Wydziału Karnego z dnia 24 kwietnia 2024 roku, sygn. akt V K 487/16

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Niezasadność zarzutów apelacji.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

D. Ś.

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego D. Ś. kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów tytułem ustanowienia obrońcy z wyboru w postępowaniu odwoławczym.

Z uwagi na utrzymanie wyroku uniewinniającego oskarżonego od popełnienia czynu zarzucanego oraz ze względu na okoliczność ustanowienia przez oskarżonego obrońcy z wyboru w postępowaniu zasadnym zatem było zasądzenie 840 złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru w postępowaniu odwoławczym, zaś wydatkami postępowania odwoławczego wobec uniewinnienia należało obciążyć Skarb Państwa.

wydatkami postępowania odwoławczego obciążono Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Anna Kalbarczyk

7.1.1. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie V Wydziału Karnego z dnia 24 kwietnia 2024 roku, sygn. akt V K 487/16

7.1.2. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

7.1.3. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

7.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana