Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1008/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 26 maja 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 423/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. C.

Prawidłowe zachowanie w miejscu zamieszkania

Sytuacja majątkowa

Dotychczasowa niekaralność

Wywiad środowiskowy

Informacja e - (...)

Karta karna

k.286-287

k.296

k.306

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Wywiad środowiskowy

Informacja e - (...)

Karta karna

Dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione osoby lub podmioty, nie były kwestionowane i nie budziły żadnych wątpliwości.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Prokurator zaskarżonemu wyrokowi zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu przez Sąd meriti, że wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu P. C. nie były znaczne, a w konsekwencji, że w sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki umożliwiające zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego umorzenia postępowania, podczas gdy swobodna, a nie dowolna i niesprzeczna z zasadami prawidłowego rozumowania ocena materiału dowodowego prowadzi do wniosku przeciwnego, a zatem uznania, iż czyn oskarżonego cechował się znacznym stopniem zawinienia i społecznej szkodliwości.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut był zasadny.

Zgodnie z dyspozycją art. 66 § 1 kk, sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, w pierwszej kolejności wskazać należy, że apelację wniósł jedynie prokurator, czyniąc to na niekorzyść oskarżonego i jedynie w zakresie ustaleń faktycznych dotyczących stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a co za tym idzie podstaw do warunkowego umorzenia postępowania. Oznacza to, że ustalenia faktyczne co do sposobu działania oskarżonego nie zostały zakwestionowane. Było to o tyle istotne, że Sąd Rejonowy uznał, że oskarżony zasługuje na skorzystanie z tej instytucji w sytuacji, gdy uznano go za winnego tego, że w okresie od dnia 1 czerwca 2018 r. do dnia 4 lutego 2020 r. znęcał się fizycznie i psychicznie nad pokrzywdzoną w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości wszczynał awantury, w trakcie których używał słów wulgarnych, popychał, wykręcał ręce, niszczył telefony, gasił na głowie papierosa i wyganiał z domu.

W tych realiach rację ma skarżący, że gdy znęcanie się trwało przez ponad 1,5 roku i miało aspekt nie tylko psychiczny, ale też fizyczny nie sposób było przyjąć, żeby stopień winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu nie był znaczny, a w konsekwencji, żeby prawidłowym rozstrzygnięciem niniejszej sprawy było warunkowe umorzenie prowadzonego przeciwko niemu postępowania. Tym bardziej, że postępował w różny sposób, wielokrotnie i pod wpływem alkoholu, którego regularnie nadużywał, a świadkami tego była dwójka małoletnich dzieci i inne osoby, w tym członkowie rodziny. Oskarżony zupełnie się tym nie przejmował, zachowując się tak na ich oczach, także w miejscach publicznych. Co więcej, w obawie przed eskalacją jego zachowania pokrzywdzona musiała wraz z synami kilkukrotnie uciekać z domu do sąsiada, jak również korzystać z pomocy rodziny i znajomych. Szczególnie istotna dla czynionych w tym zakresie ustaleń faktycznych powinna być sytuacja, kiedy oskarżony bez powodu, w dodatku podczas wesela, w którym wspólnie uczestniczyli i w obecności innych osób wyzywał pokrzywdzoną i zgasił papierosa na jej głowie. Powyższe niewątpliwie spowodowało fizyczny ból i cierpienie, pozostawiając widoczny ślad po oparzeniu, ale też szczególne poczucie poniżenia. Pokazało to też, że oskarżony nie miał żadnych hamulców. Jeśli postępował tak podczas tego typu uroczystości, to tym bardziej na osobności. W wyjaśnieniach oskarżonego, który potwierdził jedynie część nieprawidłowych zachowań, dostrzegalny był też brak głębszej refleksji i szczerej skruchy. Oskarżony uważał, że były to zwykłe małżeńskie nieporozumienia, a de facto winę za nie ponosi pokrzywdzona. To także miało znaczenie dla oceny jego postępowania i prawidłowości rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy błędnie przyjął, że prowadzone przeciwko oskarżonemu postępowanie karne powinno być warunkowo umorzone. Co więcej, pozostaje to w sprzeczności z orzeczonym na rzecz pokrzywdzonej zadośćuczynieniem w kwocie 5.000 złotych, której nie można uznać za symboliczną. Nie oznacza to, że Sąd Okręgowy nie dostrzegł, że zachowanie pokrzywdzonej także nie było idealne, niekiedy odpowiadała mu wulgaryzmami i naruszeniem nietykalności cielesnej, a od chwili popełnienia przypisanego mu czynu, co miało miejsce ponad 4 lata temu, wiele się zmieniło. Przede wszystkim strony rozstały się i rozwiodły, a oskarżony próbuje na nowo ułożyć swoje życie, wiążąc się z inną kobietą i mając dobrą opinię w miejscu zamieszkania. Niemniej, powinien też ponieść konsekwencje swojego postępowania, które - zważywszy na stwierdzone nieprawidłowości, w tym chociażby nadużywanie alkoholu - powinno trwale się zmienić. W tym celu należało je poddać próbie. Tym bardziej, że strony mają dwójkę małoletnich dzieci, z którymi oskarżony utrzymuje regularne kontakty. Zdaniem Sądu Okręgowego zaakceptowanie zaskarżonego wyroku umocniłoby oskarżonego w przekonaniu, że de facto nic wielkiego się nie stało, z czym nie sposób się zgodzić. Przy czym nie ma tu znaczenia, że pokrzywdzona nie kwestionowała zaskarżonego wyroku, zapewne chcąc jak najszybciej zakończyć ten etap swojego życia.

Wniosek

Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonego P. C. winnym zarzuconego mu czynu z art. 207 § 1 k.k., przy ustaleniu dodatkowo, że oskarżony gasił na głowie pokrzywdzonej papierosa oraz wyganiał ją z domu i wymierzenia mu na podstawie art. 207 § 1 k.k. kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, warunkowo zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 2 k.k. na okres próby 3 (trzech) lat; na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddanie oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora; na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązanie oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby; na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku zapłaty na rzecz pokrzywdzonej M. C. kwoty 5.000 (pięciu tysięcy) zł tytułem zadośćuczynienia; na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzenie od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek był częściowo zasadny.

O ile rację ma skarżący, że właściwą reakcją na popełnione przez oskarżonego przestępstwo powinna być kara 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, o tyle zdaniem Sądu Okręgowego ostatecznie przyjęty okres próby wynoszący 2 lata będzie tu w pełni wystarczający. Przede wszystkim z wagi na upływ czasu od dokonania czynu, przestrzeganie od tamtej pory porządku prawnego i pozytywną opinię w miejscu zamieszkania. Co zaś się tyczy pozostałych wnioskowanych rozstrzygnięć, to nie budziły one żadnych wątpliwości. Dozór kuratora jest obligatoryjny przy przestępstwie popełnionym na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej. Konieczne przy karze pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest też konieczne orzeczenie obowiązku. Zdaniem Sądu Okręgowego obowiązek informowania kuratora, który i tak będzie kontaktował się z oskarżonym w ramach dozoru o przebiegu okresu próby jest odpowiedni. Zastrzeżeń nie budzi też zadośćuczynienie na rzecz pokrzywdzonej w kwocie 5.000 złotych, które choć częściowo zrekompensuje jej negatywne następstwa zachowania oskarżonego. Identycznie orzeczono zaskarżonym wyrokiem. Zarazem, nawiązując do niekwestionowanych ustaleń Sądu Rejonowego w zakresie sposobu działania oskarżonego, należało przyjąć, że dodatkowo gasił papierosa na głowie pokrzywdzonej i wyganiał ją z domu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, przyjmując dodatkowo że gasił papierosa na głowie pokrzywdzonej i wyganiał ją z domu, za który na podstawie art. 207 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 2 kk warunkowo zawiesza na okres 2 lat próby. Ponadto, na podstawie art. 73 § 2 kk, oddał oskarżonego pod dozór kuratora sądowego w okresie próby, na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązał go do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby i na podstawie art. 46 § 1 kk zasądził od niego na rzecz pokrzywdzonej zadośćuczynienie w kwocie 5.000 złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Jak już wyżej wskazano, nie sposób podzielić stanowiska Sądu Rejonowego, że w zaistniałych okolicznościach stopień winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego nie był znaczny. Tym samym właściwą reakcją powinien być tu wyrok skazujący, a nie warunkowo umarzający. Jednocześnie okres, sposób działania i skutki postępowania oskarżonego przemawiały za orzeczeniem kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Niezbędne były też pozostałe rozstrzygnięcia, które spowodują dla niego dolegliwość, zrekompensują krzywdę i pozwolą uniknąć powtórzenia się naruszenia porządku prawnego w przyszłości.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

Biorąc pod uwagę, że pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej stawił się na rozprawę odwoławczą i złożył wniosek o zasądzenie od oskarżonego na jej rzecz kwoty 2.000 złotych tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru w postępowaniu odwoławczym, składając fakturę to potwierdzającą, Sąd Okręgowy go uwzględnił. Tym bardziej, że w/w należność nie odbiegała od rynkowych i nie przekraczała sześciokrotności stawki minimalnej, która wynosi 840 złotych. Powyższe wynikało z art. 627 kpk w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 kpk. Z kolei wysokość należności znajdowała oparcie w § 11 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 15 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Zważywszy, że apelacja prokuratora była zasadna, powodując zmianę zaskarżonego wyroku na niekorzyść oskarżonego, należało zasądzić od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty w sprawie i obciążyć go wydatkami całego postępowania. Podstawą tego rozstrzygnięcia był art. 627 kpk w zw. z art. 634 kpk. Wysokość opłaty wynikała z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

7.  PODPIS

0.1.1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 26 maja 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 423/20

0.1.1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana