Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1084/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie z dnia 20 czerwca 2024r. Sygn. akt IV K 3139/24

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.1.3. Granice zaskarżenia

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.2.1. Ustalenie faktów

1.2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

K. B.

Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną w tym za przestępstwa podobne;

Informacja z K.

120-122

2.

K. B.

Oskarżony figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego ;

Informacja o wpisach w ewidencji kierowców

116

3.

K. B.

Oskarżony ma pozytywną opinię w miejscu zamieszkania.

Wywiad środowisko-wy

89-90

1.2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

1.2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu

z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

1.

Informacja z K.

dokument wystawiony w punkcie informacyjnym Krajowego Rejestru Karnego przy Sądzie Okręgowym, nie wzbudza zastrzeżeń odnośnie formy sporządzenia i wartości merytorycznej;

2.

Informacja z (...) o wpisach w ewidencji kierowców

dokument sporządzony przez uprawniony podmiot potwierdza, że oskarżony należy do kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego;

3.

Wywiad środowiskowy

Dokument sporządzony przez kuratora specjalistę , zawiera wszystkie niezbędne informacje pozwalające ustalić aktualną sytuację zawodową , rodzinną, zdrowotną i majątkową oskarżonego;

1.2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu

z pkt 2.1.1

albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Nie miałem możliwości przedstawienia swojej sytuacji życiowej, swojego stanu zdrowia, ciężkiej sytuacji materialnej i leczenia psychiatrycznego jak również okoliczności czynu, gdyż spóźniłem się na rozprawę z powodu wypadku drogowego na trasie S-8.

Kara bezwzględnego pozbawienia wolności jest bardzo surową karą , a Sąd Rejonowy nie wziął pod uwagę takich okoliczności jak moja sytuacja rodzinna. Opiekuję się chorą ciocią i babcią wymagającą stałej opieki . Sytuacja materialna mojej rodziny jest bardzo trudna, gdyż bez mojej pomocy finansowej grozi nam utrata domu rodzinnego, a Sąd Rejonowy nie przeprowadził wywiadu środowiskowego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Słuszne są rozważania Sądu I Instancji w kwestii stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego.

Przedmiotem ochrony występku opisanego w art. 244 jest prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, jako że przepis ten ma zapewnić wykonanie orzeczeń sądowych, z których wynikają obowiązki i zakazy opisane w art. 244. Niewykonywanie orzeczeń sądowych oraz zawartych w nich obowiązków i zakazów opisanych w art. 244 godzi w funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości jako całości, a więc na gruncie art. 244 nie ma znaczenia, że oskarżony nie stworzył realnego zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego.

Wbrew argumentom skarżącego w sprawie nie występują także okoliczności łagodzące stopień winy oskarżonego, skoro oskarżony popełnił ten czyn umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Ponadto oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie podał żadnej przyczyny dla której w trakcie zdarzenia kierował samochodem nie stosując się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Grodzisku Mazowieckim w sprawie sygn. akt II W 199/23. Oskarżony nie wskazał zatem na żadną nadzwyczajną okoliczność, która wpłynęłaby na obniżenie stopnia winy oskarżonego z uwagi na motywację zasługującą chociaż częściowo na uwzględnienie.

Przestępstwo niestosowania się do zakazów i nakazu (art. 244 k.k.) można popełnić zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym. Jak wynika z wyjaśnień oskarżonego przypisany mu czyn został popełniony z zamiarem bezpośrednim, gdyż oskarżony miał świadomość orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 miesięcy na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Grodzisku Mazowieckim w sprawie II W 199/23 i prowadząc w dniu zdarzenia samochód z całą pewnością chciał taki czyn popełnić. Świadomie zlekceważył sądowy zakaz i nie miał żadnego istotnego powodu aby się do tego zakazu nie stosować. Został zatrzymany przez funkcjonariusza policji o godz. 13:35 w dniu 6 lutego 2024r. na ul. 11 listopada gdy kierował pojazdem marki B. o nr rej. (...) w związku z jazdą bez wymaganych świateł od świtu do zmierzchu.

Sąd Rejonowy uznał, że adekwatną do stopnia winy, społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu występku, jak również należycie spełniająca cele kary zarówno represyjne, jak i prewencyjne i to odnośnie prewencji indywidualnej, jak i społecznego oddziaływania sankcji karnej będzie kara 10 miesięcy pozbawienia wolności.

W tym miejscu przypomnieć należy, iż przestępstwo z art. 244 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W ocenie Sądu odwoławczego, ferując zaskarżony wyrok Sąd Rejonowy uwzględnił wszystkie okoliczności płynące z treści art. 53 k.k., przy czym właściwie zważył stopień winy oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, ale pominął okoliczności mogące wpłynąć na korzyść oskarżonego, a wynikające z jego właściwości i warunków osobistych . Rację ma skarżący, że Sąd Rejonowy nie zlecił przeprowadzenia wywiadu środowiskowego przez kuratora sądowego w sytuacji gdy jest to niezbędne dla ustalenia właściwości i warunków osobistych oskarżonego.

Zdaniem Sądu drugiej instancji wymierzenie oskarżonemu kary izolacyjnej będzie odpowiednie dla osiągnięcia prawidłowego oddziaływania w zakresie prewencji specjalnej, związanego z tą sankcją. Warto mieć bowiem na względzie, iż K. B. jest osobą trzynastokrotnie karaną, w tym czterokrotnie za przestępstwa tego samego rodzaju i wielokrotnie naruszył już porządek prawny. Orzekane uprzednio kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania nie przyniosły pożądanych efektów. Także i wymierzenie mu kary ograniczenia wolności za czyn tego samego rodzaju w sprawie II K 942/13, nie dało oczekiwanych rezultatów, gdyż oskarżony powrócił na drogę przestępstwa.

Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy. Próżno doszukiwać się takich okoliczności, które mogłyby spowodować orzeczenie kary poniżej ustawowego progu bądź zastosowanie przepisu art. 37a k.k. i wymierzenie kary grzywny albo ograniczenia wolności, tym bardziej, że oskarżony miał wystarczająco dużo czasu na refleksje i wyciągnięcie odpowiednich wniosków ze swojego postępowania w przeszłości, jak też nic nie stało na przeszkodzie, aby dał posłuch naruszonej normie prawnej. Oskarżony swoim zachowaniem okazał wyraźny brak poszanowania, wręcz lekceważenie dla organów wymiaru sprawiedliwości i obowiązku respektowania treści wydawanych przez te organy orzeczeń. Prawidłowe jest zatem stanowisko Sądu Rejonowego, który wskazał okoliczności przemawiające za wymierzeniem oskarżonemu kary o charakterze izolacyjnym. Oskarżony był już uprzednio karany za przestępstwo podobne, odbył zastępczą karę 121 dni pozbawienia wolności w sprawie II K 942/13 orzeczoną za czyn tego samego rodzaju, a mimo to obecną swoją postawą wykazał, że nie zmienił swego postępowania, wykazując w dalszym ciągu lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego. Inna niż pozbawienie wolności kara nie jest w stanie osiągnąć swych celów. Argumentacja zawarta w apelacji nie jest w stanie zdyskredytować zasadności rodzaju i wymiaru orzeczonej kary. Właśnie z uwagi na uprzednią karalność oskarżonego i nie następujący proces resocjalizacji, konieczne jest wymierzenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności, kierując się głównie rolą represyjną jaką - w tym przypadku - kara winna spełnić.

Sąd Rejonowy nie uwzględnił jednak właściwości i warunków osobistych oskarżonego, a w szczególności jego trudnej sytuacji rodzinnej. Z wywiadu środowiskowego wynika, że oskarżony K. B. jest kawalerem, nie ma dzieci, ale prowadzi wspólne gospodarstwo domowe razem z ciotką, w której domu mieszka, pomaga jej w regulowaniu opłat eksploatacyjnych, robi zakupy żywnościowe. Ciotka oskarżonego choruje na cukrzycę, ma neuropatię cukrzycową, problemy z pamięcią i poruszaniem się . Oskarżony pomaga ciotce w codziennym funkcjonowaniu. Oskarżony od wielu lat podejmuje prace dorywcze, obecnie pracuje przy zakładaniu tuneli blaszanych, ma nienormowany czas pracy, a jednocześnie pozostaje zarejestrowany jako bezrobotny. Oskarżony nie leczy się psychiatrycznie, ale regularnie uczęszcza na spotkania AA , ma problemy z trzustką i bóle kręgosłupa ze względu na przepuklinę lędźwiową i dyskopatię.

Sąd Rejonowy nie przeprowadził wywiadu środowiskowego i nie uwzględnił właściwości oraz warunków osobistych oskarżonego, nie dostrzegając w pełni ich pozytywnej wymowy oraz nadał nadmierną wagę wcześniejszej karalności oskarżonego.

Zgodzić się należy z oskarżonym, iż ustabilizowany tryb życia, problemy zdrowotne, właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz jego postawa po popełnieniu przestępstwa powinny mieć odzwierciedlenie w orzeczonej względem niego karze. Podkreślić należy, że obecnie kara ta ma zastosowanie do osoby, która na skutek upływu czasu, bagażu doświadczenia, jest kimś innym aniżeli oskarżony wówczas, gdy dopuszczał się przestępstwa.

Przedmiotowe okoliczności czynu, ale także właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jego aktualna sytuacja rodzinna i zdrowotna oskarżonego, powinny rzutować na rodzaj i wymiar kary. Rację ma oskarżony, że wzgląd na cele zapobiegawcze i wychowawcze nie stoi na przeszkodzie w orzeczeniu wobec oskarżonego kary w łagodniejszym wymiarze.

Reasumując stwierdzić należy, iż przez wzgląd na stopień winy oskarżonego oraz społeczną szkodliwość przypisanego mu czynu, adekwatną sankcję karną stanowić będzie kara 5 miesięcy pozbawienia wolności. Tak orzeczona sankcja karna stanowi bowiem wyważoną kompilację okoliczności łagodzących i obciążających oskarżonego. Jednocześnie kara ta uwzględnia właściwości i warunki osobiste oskarżonego, rodzaj i charakter naruszonego dobra, sposób i okoliczności popełnienia czynu, jak również motywację sprawcy oraz jest odpowiednia do tego, by podziałać na oskarżonego powstrzymująco i uświadomić mu nieuchronność poniesienia odpowiedzialności za kolejne naruszenie porządku prawnego, zwłaszcza, że oskarżony nie wyciągnął odpowiednich wniosków z dotychczasowych skazań, wykonania kary ograniczenia wolności i wykazuje się nadal lekceważeniem porządku prawnego.

W ocenie Sądu Okręgowego wymierzona oskarżonemu kara 5 miesięcy pozbawienia wolności jest karą sprawiedliwą, bowiem jest karą zasłużoną i celową.

Wbrew argumentom skarżącego przyznanie się do winy oraz okazanie skruchy i żalu, chociaż stanowią okoliczności łagodzące, to jednak nie niwelują znacznego stopnia winy i społecznej szkodliwości tego czynu. W ocenie Sądu Okręgowego należy wziąć pod uwagę potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zawieszenie wykonania orzeczonej kary bądź kara wolnościowa nie powinno rodzić w opinii społecznej przekonania, że sprawca przestępstwa pozostał w zasadzie bezkarny.

Wbrew temu co twierdzi oskarżony, kara o charakterze wolnościowym nie uwzględnia dyrektyw wskazanych w art. 53 k.k. i Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw, aby uznać, że kara pozbawienia wolności stanowi dolegliwość niewspółmierną do popełnionego przez oskarżonego czynu z art. 244 k.k. Dokonując wyboru wymiaru tego zakazu sąd musi mieć w polu widzenia kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, a zatem względy prewencji ogólnej oraz względy wychowawcze jakie kara ma osiągnąć wobec sprawcy. Wbrew argumentom skarżącego trudna sytuacja rodzinna i majątkowa oskarżonego, nie może wpłynąć na złagodzenie rodzaju kary, a jedynie na jej wymiar. Natomiast zachowanie się oskarżonego po popełnieniu zarzucanego mu czynu tj. wyrażona skrucha i krytyczna postawa wobec popełnionego czynu, zostały przez Sąd Rejonowy uwzględnione, ale nie przekładają się na złagodzenie rodzaju kary z uwagi na przewagę okoliczności obciążających nad łagodzącymi. W tym przypadku na niekorzyść oskarżonego należy poczytać czterokrotne skazanie za przestępstwo tego samego rodzaju. Kara musi być na tyle dolegliwa, aby stanowić wystarczającą przestrogę na przyszłość dla sprawcy i przez to zapobiec jego powrotowi na drogę przestępstwa, a ponadto czynić zadość zasadzie prewencji ogólnej, która związana jest z potrzebą oddziaływania poprzez wymiar kary na całe społeczeństwo. Kara 5 miesięcy pozbawienia wolności uwzględnia wyżej wymienione okoliczności.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie łagodniejszego rodzaju kary o charakterze wolnościowym

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do złagodzenia rodzaju kary i wymierzenia oskarżonemu na mocy art. 37a k.k. kary ograniczenia wolności bądź kary grzywny. Dokonując oceny zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, że analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wskazuje, iż wybór rodzaju kary poprzedzony został ze strony Sądu I instancji właściwą oceną i uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na jej intensywność (art. 53 kk). Przekonuje o tym argumentacja przytoczona - na ten temat - w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, którą należało, jako słuszną, podzielić. Tak wymierzona kara jest więc sprawiedliwą, należycie też realizuje ustawowe jej cele, tak w zakresie oddziaływania na sprawcę jak i kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i w żadnym zakresie nie może być uznana za rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k.

Natomiast wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary 10 miesięcy pozbawienia wolności jest w ocenie Sądu Odwoławczego niewspółmiernie surowy do okoliczności popełnienia tego czynu oraz właściwości i warunków osobistych oskarżonego, który po dokonaniu czynu przestrzega porządku prawnego, opiekuje się chorą ciotką i pracuje. Należy zatem przyznać rację skarżącemu, iż błędne ustalenia faktyczne polegające na pominięciu lub nieprawidłowym przyjęciu okoliczności związanych z rozstrzygnięciem o środkach reakcji karnej spowodowały wymierzenie kary rażąco niewspółmiernej. Z powyższych względów Sąd Okręgowy złagodził wymiar kary pozbawienia wolności do 5 miesięcy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

1.5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1.  1.

Przedmiot i zakres zmiany

0.1.zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzeczoną w pkt I karę pozbawienia wolności złagodzono do 5 (pięciu) miesięcy; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy;

Zwięźle o powodach zmiany.

Sąd Okręgowy uznał, że w tych okolicznościach kara 5 miesięcy pozbawienia wolności, będzie odpowiednia do wagi przestępstwa, stopnia zawinienia oraz jest zgodna z dyrektywami wymiaru kary. Sąd Odwoławczy podziela bowiem rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy, które zadecydowały o wyborze kary pozbawienia wolności jako kary adekwatnej, ale jej wymiar został orzeczony zbyt surowo. Niewątpliwie w przypadku oskarżonego aby kara odniosła swój cel prewencyjny i wychowawczy, musi być dolegliwa i odczuwalna przez oskarżonego, który przed popełnieniem przestępstwa został aż trzynastokrotnie skazany za przestępstwa różnego rodzaju, w tym także czterokrotnie przestępstwa podobne. Rację ma skarżący, że kara pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy jest niewspółmiernie surowa zarówno w stosunku do społecznego niebezpieczeństwa czynu, jak i do właściwości osobistych podsądnego. Z pewnością zastosowana reakcja karna razi surowością i przekracza stopień winy, a jej wymierzenie nie zostało poprzedzone właściwą oceną i uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na jej intensywność. W szczególności Sąd Rejonowy nie uwzględnił aktualnej sytuacji rodzinnej i majątkowej oskarżonego oraz jego zachowania po popełnieniu przestępstwa.

1.5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

1.5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Punkt

rozstrzygnięcia

z wyroku

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Punkt

rozstrzygnięcia

z wyroku

Przytoczyć okoliczności.

Brak numeracji

Wobec braku dochodów uzyskiwanych przez oskarżonego, który obecnie odbywa karę pozbawienia wolności, Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.

7.  PODPIS

sędzia Anna Zawadka

1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia w wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi -Północ w Warszawie z dnia 20 czerwca 2024r. sygn. akt IV K 139/24

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana