Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1111/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi  Północ w Warszawie z dnia 11 lipca 2024 roku, sygn. akt III K 986/20 w sprawie K. T..

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.

1. mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k., poprzez naruszającą zasady prawidłowego rozumowania ocenę nagrań z monitoringu, która doprowadziła do błędnego ustalenia faktycznego, iż w miejscu i czasie spryskania gazem pokrzywdzonego, znajdowała się tak duża grupa ludzi, a zapisy monitoringu są na tyle niewyraźne, że nie da się ustalić, kto użył gazu, co doprowadziło Sąd do błędnego przekonania, o istnieniu nieusuwalnych wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego, podczas gdy prawidłowa ocena nagrania, na którym widać zarówno moment użycia gazu, jak i to, że gazu użył mężczyzna, a pozostałe dwie osoby stojące obok są kobietami, w zestawieniu z wcześniejszymi nagraniami z monitoringu zawierającymi wizerunek mężczyzny, który następnie przemieszcza się i używa gazu wobec pokrzywdzonego, pozwalają na jednoznaczne stwierdzenie, iż mężczyzną używającym gazu był oskarżony K. T..

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1.  Apelacja prokuratora zarzucająca obrazę przepisów prawa procesowego, to jest art. 7 k.p.k. jest zasadna. Sąd pierwszej instancji błędnie uznał, że materiał dowodowy nie pozwala na bezwątpliwe ustalenie, że to oskarżony K. T. zaatakował miotaczem gazu pokrzywdzonego T. S. (1).

2.  Zdarzenie, które miało miejsce w dniu 29 lutego 2020 roku rozgrywające się na stacji benzynowej zostało zarejestrowane na nagraniach monitoringu przemysłowego. Nagrania z kilku kamer, zabezpieczone w kilku plikach, w sposób ciągły pokazują, gdzie i kiedy znajdował się oskarżony oraz sposób jego działania. W zdarzeniu uczestniczyło początkowo dwie nieustalone kobiety i w sumie czterech mężczyzn: oskarżony i jego nieustalony kolega oraz A. P. i G. R., którzy podjęli interwencję z uwagi na zachowanie oskarżonego. Część zapisów monitoringu, z wnętrza stacji benzynowej jest kolorowa, wyraźna i wskazuje, że na ujawnionych nagraniach jest oskarżony K. T.. Następnie ujęcia z zewnątrz, faktycznie są mniej wyraźne, ale w sposób ciągły rejestrują sposób przemieszczania się oskarżonego na tym niewielkim terenie. Zdaniem sądu odwoławczego nie sposób pomylić oskarżonego uwidocznionego na nagraniu z wnętrza sklepu z osobą, która użyła miotacza gazu wobec T. S. (1). Prześledzenie plików z nagraniami w powiązaniu z zeznaniami świadka T. S. (1) nie pozostawia wątpliwości, że osobą, która zaatakowała pokrzywdzonego jest właśnie K. T..

3.  Zdarzenie na stacji benzynowej składa się z dwóch części: pierwsza obejmuje działania podjęte przez oskarżonego, dwie kobiety w stosunku do A. P. i G. R., którzy nie złożyli zawiadomienia o przestępstwie, a oskarżony również wobec nich używał miotacza gazu. Druga część zdarzenia, objęta aktem oskarżenia, jest odrębną częścią i finałem zachowań oskarżonego tego dnia na stacji benzynowej.

4.  Jak wynika z zapisów monitoringu w dniu 29 lutego 2020 roku o godz. 17:44:26 na stację benzynową wbiegł nieustalony mężczyzna, który schronił się na zapleczu pomieszczeń sklepu na stacji benzynowej.

5.  Następnie na stację przyszedł oskarżony, który był ubrany w białą bluzę z kapturem i czapkę z daszkiem, czarną kurtę w połowie rozpiętą z widoczną białą bluzą pod spodem (istotny element), niebieskie spodnie i szare buty (...) (...). W ręku posiadał widoczny tłuczek do mięsa. Doprowadzenie oskarżonego na rozprawę apelacyjną pozwoliło sądowi odwoławczemu na poczynienie ustaleń własnych co do zbieżności wyglądu oskarżonego z wizerunkiem mężczyzny uwidocznionego na nagraniu z wnętrza stacji benzynowej.

6.  Oskarżony początkowo nie wszedł do sklepu, przebywał chwilę pod drzwiami. Następnie podszedł w kierunku dystrybutorów i przywitał się z innym nieustalonym mężczyzną, który był ubrany w szarą bluzę z kapturem, granatową kurtkę, niebieskie spodnie i czarne buty.

7.  Następnie oskarżony wszedł do sklepu na stacji. Drugi mężczyzna pozostał w drzwiach, bądź przebywał tuż przy wejściu. Nie wchodził w głąb sklepu.

8.  Za nimi na stację przybiegły dwie młode kobiety i wbiegły do sklepu.

9.  Jak wynika z zeznań świadków oskarżony i dwie kobiety zachowywały się wewnątrz sklepu agresywnie.

10.  W trakcie tej części zdarzenia mężczyzna stojący na zewnątrz odszedł w kierunku dystrybutorów, a interwencję podjęli świadkowie A. P. i G. R..

11.  Świadkowie weszli do sklepu. Wówczas oskarżony na ternie sklepu stacji benzynowej użył gazu wobec świadków po raz pierwszy.

12.  Następnie oskarżony uciekł ze stacji, świadkowie A. P. i G. R. podjęli za nim pościg, wybiegły również dwie kobiety. A. P. stracił równowagę, przewrócił się, po czym podniósł. Dalsza część zdarzenia rozgrywała się na terenie zewnętrznym stacji benzynowej.

13.  Nagranie o numerze (...) (...) (...)_ (...) w sposób ciągły pokazuje sposób przemieszczania się oskarżonego ubranego w bluzę z białym kapturem, w kurtce rozpiętej do połowy, niebieskich spodniach i oskarżony ani razu nie schodzi z pola widzenia kamery. Oskarżony jest wyższy od drugiego mężczyzny, który w zasadzie nie uczestniczy w dalszej części i odchodzi ze stacji. W tym czasie oskarżony po raz kolejny użył gazu wobec świadka G. R.. Wówczas oskarżony, dwie kobiety i nieustalony mężczyzna odeszli w kierunku ulicy. Nieustalony mężczyzna nie wrócił już na teren stacji.

14.  Wróciła natomiast jedna kobieta, która w dalszym ciągu dyskutowała z G. R., a za nią druga kobieta oraz oskarżony, który w prawym ręku trzymał tłuczek do mięsa, a w lewym ręku czarny podłużny przedmiot.

15.  Wówczas podjechał samochodem pokrzywdzony T. S. (1). Nieustalona kobieta cofając się w trakcie dyskusji z G. R. wpadła na maskę jego samochodu, co zapoczątkowało część zdarzenia objęta aktem oskarżenia.

16.  Jak wynika z zeznań świadka T. S. (2) „Zatrzymałem się i czekałem aż zejdzie. Ona prowadząc cały czas rozmowę zaczęła się cofać aż obracając wpadła na mój pojazd. Zaczęła obchodzić samochód po mojej prawej stronie i uderzać w samochód. Ja nie widziałem czym ona uderza w pojazd, słyszałem tylko uderzenia. Ja otworzyłem drzwi samochodu i krzyknąłem w jej kierunku aby się „pier… w głowę”, po czym zamknąłem drzwi. Kobieta po obejściu samochodu dookoła, od tyłu podeszła do drzwi kierowcy, otworzyła je szeroko i rozkładając ręce na boki zaczęła krzyczeć kilkukrotnie „pier…… mnie” przeplatając słowa wulgaryzmami. Ja nie odzywając się zamknąłem drzwi. Ona zaczęła je otwierać a ja zamykać, szarpaliśmy więc drzwi aż uchwyt razem z tapicerką został mi w ręce. W tym momencie od tylnej strony samochody nadszedł jakiś mężczyzna i przez otwarte drzwi zaczął pryskać w moją stronę gaz.” (k. 3)

17.  Zdarzenie uwidocznione na nagraniu w korelacji z zeznaniami pokrzywdzonego nie pozostawania wątpliwości, kto użył gazu wobec T. S. (1). Przy jego samochodzie od strony kierowcy były tylko dwie kobiety i oskarżony. Uwidoczniona została szarpanina o drzwi, widać również moment, kiedy oskarżony wyciąga lewą rękę w kierunku szyby pokrzywdzonego. Tylko on wówczas stoi przy przednich drzwiach kierowcy, gdyż dwie kobiety uciekają.

18.  Reasumując całość materiału dowodowego w postaci zeznań świadków A. P., G. R., T. S. (2), ale także zapisów monitoringu, który choć podzielony na kilka kamer, dokumentuje całość zdarzenia nie pozostawia wątpliwości kto użył gazu wobec pokrzywdzonego. Oskarżony którego wizerunek został bezwątpliwie uwidoczniony wewnątrz stacji benzynowej, przebywając na zewnątrz stacji od godziny 17:45:48 do godziny 17:47:10 był w ciągłym zasięgu kilku kamer, które uwidoczniły sposób jego przemieszczania się aż do zaatakowania pokrzywdzonego. Zdaniem sądu odwoławczego niepełna czytelność nagrania na zewnątrz stacji benzynowej w powiązaniu z tym, że oskarżony jest uwidoczniony na całości nagrań jest wystarczająca do ustalenia kto użył gazu wobec pokrzywdzonego.

Lp.

Zarzut

II.

2. mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania, tj. art. 5 § 2 k.p.k., art. 201 k.p.k., 207 § 1 k.p.k. i art. 366 k.p.k., poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy wskutek:

a)  zaniechania dokonania oględzin osoby oskarżonego wraz z utrwaleniem jego wizerunku

b)  zaniechania zasięgnięcia opinii uzupełniającej zgodnie z wytycznymi wskazanymi w opinii antropologicznej z dnia 24 kwietnia 2024r., bądź wywołania opinii innego biegłego lub zespołu biegłych i/lub specjalistów,

co spowodowało przedwczesne stwierdzenie przez Sąd niedających się usunąć wątpliwości dot. ustalenia tożsamości sprawcy, które zostały rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego, a które można było usunąć uzupełniającą opinią biegłego lub wywołaniem opinii nowego biegłego, po uzupełnieniu materiału dowodowego o oględziny osoby oskarżonego połączone z utrwaleniem jego wizerunku bądź/oraz uzupełnieniu materiału dowodowego, w sposób wskazany przez biegłego, co doprowadziło do błędnego ustalenia faktycznego, iż K. T. nie dopuścił się zarzucanego mu czynu, a w konsekwencji do jego niezasadnego uniewinnienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie sądu odwoławczego, o ile nagrania na zewnątrz stacji benzynowej nie są tak wyraźne jak te z wnętrza sklepu, o tyle ich analiza nie nastręcza trudności. Dowód z opinii biegłego dopuszcza się w sytuacji, gdy stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych. Ocena materiału dowodowego w postaci zapisów monitoringu jest natomiast domeną sądu.

Wniosek

o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadność pierwszego zarzutu apelacyjnego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Jak wynika z pisma oskarżonego datowanego 7 listopada 2024 roku (k. 261) leczył się psychiatrycznie, na rozprawie odwoławczej podał, że leczył się w R. (bez podania bliższych danych) oraz przyjmował leki przepisane przez psychiatrę do czasu przewiezienia do AŚ W. (...). O ile wcześniej oskarżony tego nie podawał, o tyle analiza jego drogi życiowej, sposób zachowania uwidoczniony na nagraniu wskazuje, że istnieje konieczność ustalenia stanu zdrowia psychicznego K. T. w kontekście jego poczytalności.

4.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

Sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Ocena materiału dowodowego dokonana z obrazą art. 7 k.p.k.

5.3.1. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Sąd odwoławczy nie stwierdził wadliwości proceduralnej przeprowadzonego postępowania dowodowego przez sąd pierwszej instancji. Wadliwa natomiast była ocena dowodów, w szczególności zapisu monitoringu. Z uwagi na to, że sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji istnieje konieczność ponownego rozpoznania sprawy i dokonania oceny materiału dowodowego w świetle zasad określonych w art. 7 k.p.k. Poza powyższym sąd powinien rozważyć kwestię, czy jest konieczne zasięgnięcie opinii biegłych psychiatrów oraz psychologa w celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego.

5.  Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. O. kwotę 840 złotych powiększoną o podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym.

6.  PODPIS

Anna Kalbarczyk

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana