Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Ludmiła Tułaczko

protokolant: protokolant sądowy - stażysta Monika Oleksy

przy udziale prokuratora Agaty Stawiarz

po rozpoznaniu dnia 6 grudnia 2016 r. w Warszawie

sprawy K. F. (1) syna M. i M. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 4 kk w zb. z art. 180a kk w zw. z art. 11 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

z dnia 2 sierpnia 2016 r. sygn. akt II K 384/16

wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że wymierzoną oskarżonemu K. F. (1) karę łagodzi do 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w sprawie przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VI Ka 1272/16

UZASADNIENIE

K. F. (1) oskarżony o to, że:

w dniu 01 lutego 2016r o godzinie 17:00 na ulicy (...) w m. N., gminie W., województwa (...) na drodze publicznej w ruchu lądowym, kierował samochodem osobowym marki D. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości, gdzie badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przeprowadzone urządzeniem Alkometr A2.0 dały następujące wyniki: I badanie – 0,45 mg/l, II badanie - 0,48 mg/l, III badanie - 0,47 mg/l, będąc uprzednio tj. 12.10.2012r prawomocnie skazanym przez Sąd Rejonowy w Wołominie sygnatura akt II K 1323/10 za kierowanie samochodem osobowym w stanie nietrzeźwości, przy czym nie zastosował się do decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B numer: (...) wydanej w dniu 25.01.2013r przez Starostę (...),

tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. w zb. z art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

Po rozpoznaniu sprawy o sygn. II K 384/16 Sąd Rejonowy w Wołominie na mocy wyroku z dnia 2 sierpnia 2016r. orzekł:

I.  W ramach zarzucanego oskarżonemu K. F. (1) czynu uznał go za winnego tego, że w dniu 1 lutego 2016r. 2016r o godzinie 17:00 na ulicy (...) w m. N., na drodze publicznej w ruchu lądowym, kierował samochodem osobowym marki D. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości, gdzie badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przeprowadzone urządzeniem Alkometr A2.0 dały następujące wyniki: I badanie – 0,45 mg/l, II badanie - 0,48 mg/l, III badanie - 0,47 mg/l, będąc uprzednio skazanym za czyn z art. 178a § 1 k.k. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 25 stycznia 2012r. wydanym w sprawie II K 1323/, nie stosując się jednocześnie do decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii B numer: (...) wydanej w dniu 25.01.2013r przez Starostę (...), tj. czynu z art. 178a § 4 k.k. w zb. z art. 180a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to z mocy cytowanych wyżej przepisów skazał go, zaś na podstawie art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  Na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 (ośmiu) lat;

III.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony, który zaskarżył wyrok w części dotyczącej kary. Wyrokowi temu zarzucił na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k. rażącą surowość kary pozbawienia wolności. Wniósł o zmianę zaskarżonego w wyroku poprzez znaczne złagodzenie kary pozbawienia wolności i orzeczenie jej z warunkowym zawieszeniem wykonania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego zasługiwała na częściowe uwzględnienie. Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Doszedł do słusznych wniosków, że oskarżony K. F. (1) dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. 178 a § 4 k.k. w zb. z art. 180 a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Przyznanie się K. F. (1) do winy znalazło potwierdzenie w zeznaniach funkcjonariusza policji C. T., który zatrzymał go do kontroli drogowej. Policjant przeprowadził badanie alkometrem. Pomiary zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, jednoznacznie wskazały, że oskarżony K. F. (1) kierował samochodem w dniu 1 lutego 2016r. znajdując się w stanie nietrzeźwości. Funkcjonariusz policji w dniu zdarzenia ustalił ponadto, że K. F. (1) nie posiadał prawa jazdy. Starosta (...) na mocy decyzji z dnia 25 stycznia 2013r, orzekł o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B, C nr dokumentu (...). Sąd Rejonowy rozpoznając niniejszą sprawę zapoznał się z poprzednim wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 25 stycznia 2012r. wydanym w sprawie o sygn. II K 1323/10. Na mocy tego wyroku K. F. (1) został skazany za popełnienie przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k. i na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat. W okresie próby oddano oskarżonego pod dozór kuratora sądowego. Dodatkowo Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł stawka oraz orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. Sąd I instancji zapoznał się również z decyzją Starosty (...) w przedmiocie cofnięcia oskarżonemu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii „B” i „C”. Przedstawione powyżej okoliczności doprowadziły Sąd Rejonowy do trafnych wniosków odnośnie przyjętej w zaskarżonym wyroku kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu. Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku doprowadziła do zmiany przedmiotowego orzeczenia w zakresie rozstrzygnięcia, co do wymierzonej oskarżonemu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą złagodzono do 1 roku pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy podzielił zarzut skarżącego dotyczący rażąco surowej kary. Należy zauważyć, że Sąd Rejonowy przy wymiarze oskarżonemu kary wprawdzie wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary przewidziane w art. 53 § 1 i 2 k.k., niemniej jednak orzekając wobec oskarżonego karę we wskazanym wymiarze, nie dał im odpowiedniego znaczenia. Sąd I instancji rozważył istnienie okoliczności zarówno łagodzących, jak i obciążających, jednakże Sąd Okręgowy poddając kontroli odwoławczej niniejszą sprawę dopatrzył się okoliczności uzasadniających wymierzenie oskarżonemu kary łagodniejszej. W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż okres, który upłynął od poprzedniego skazania oskarżonego, tj. w sprawie II K 1323/10 do czasu popełnienia przestępstwa przypisanego oskarżonemu w niniejszej sprawie, liczy ponad 3 lata. Przez ten czas K. F. (1) nie popełnił przestępstwa. Sąd Okręgowy miał również na uwadze fakt, przyznania się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu. Na wymiar kary należało spojrzeć w szerszym kontekście jej skuteczności i społecznego odziaływania. Oskarżony ponownie popełnił przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym. Czynu tego dopuścił się w okresie próby - w dniu 1 lutego 2016r. wyznaczonym na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie w sprawie II K 1323/10. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 12 października 2012r. okres próby trwa do dnia 12 października 2017r. Oskarżony powinien liczyć się z zarządzeniem wykonania kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie sygn. II K 1323/10. Wymiar kary powinien uwzględniać gradację środków represji. Skoro surowa kara pozbawienia wolności, ale z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, nie powstrzymała oskarżonego przed popełnieniem podobnego przestępstwa to wymiar kary w niniejszej sprawie powinien to zadanie spełnić, ale nie poprzez nadmierną surowość, ale poprzez jej nieuchronność. Zdaniem Sądu odwoławczego, adekwatną i sprawiedliwą oraz uwzględniającą całokształt okoliczności ujawnionych w sprawie będzie kara 1 roku pozbawienia wolności. Przestępstwo z art. 178 a § 4 k.k. zagrożone jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Tak, więc kara 1 roku pozbawienia wolności stanowi czterokrotność dolnej granicy sankcji. K. F. (1) w sposób znaczny naruszył zasady wynikające z art. 45 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Kierując w dniu 1 lutego 2016r. samochodem marki D. (...) o nr rej. (...) na drodze publicznej w ruchu lądowym według pomiaru stanu trzeźwości, w pierwszym badaniu uzyskał wynik 0,45 mg/l, drugim 0,48 mg/l, a w trzecim 0,47 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony mylnie w swojej apelacji podaje stan nietrzeźwości – 0,45 %o. W istocie próg dopuszczanego stężenia alkoholu w organizmie człowieka to 0,1 mg/l czyli ~ 0,2 promila. Przelicznik mg/l na promile: 1 mg/l = 2,1 % (promila).
Tym samym oskarżony prowadząc samochód w ruchu lądowym miał blisko 1 %o alkoholu we krwi . Przekroczył, zatem prawie dwukrotnie progi, o których mowa w art. 115 § 16 k.k. /stan nietrzeźwości wynosi ponad 0,25 mg/l/. Stopień naruszenia zasady trzeźwości, oraz wywołanego tym stanem zagrożenia na drodze, uprzednia karalność oskarżonego, w tym także za przestępstwa przeciwko mieniu - wykluczyły skorzystanie z dobrodziejstwa wymierzenia kary z warunkowym zawieszeniem wykonania, o co wnosił skarżący. Tym bardziej, że poprzednio orzeczona surowa kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania okazała się nieskuteczna. Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, iż orzeczona w stosunku do oskarżonego K. F. (1) kara 1 roku pozbawienia wolności, jest karą wyważoną i rozsądną Zgodzić się, zatem należy ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, że właściwości i warunki osobiste oskarżonego wskazują, że tylko wykonanie kary może powstrzymać go przed naruszeniem porządku prawnego. K. F. (1) był przecież karany z art. 178 a § 1 k.k. Miał, więc pełną świadomość konsekwencji, jakie pociąga za sobą jazda w stanie nietrzeźwości. Wymierzona uprzednio kara z warunkowym zawieszeniem wykonania nie spełniła swojego celu. Dlatego też zasadnym było pozostanie na stanowisku, że tylko wykonanie kary pozbawienia wolności będzie stanowić dla oskarżonego realną dolegliwość. Wyrok Sądu Rejonowego jest słuszny w zakresie orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 lat. Oskarżony prowadząc pojazdy mechaniczne w stanie nietrzeźwości naraża innych uczestników ruchu drogowego na niebezpieczeństwo utraty zdrowia lub życia. Okres 8 lat zakazu winien być wystarczający dla osiągnięcia celów wychowawczych i prewencyjnych.

Na marginesie należy podnieść, że rozprawa apelacyjna odbyła się pod nieobecność oskarżonego, bowiem nie usprawiedliwił on swojego niestawiennictwa w sposób prawidłowy. O odroczenie wniósł za pośrednictwem swojej matki, która oświadczyła, że oskarżony kontaktował się z nią około godz.11: 00 i poinformował, że nie może stawić się na rozprawie apelacyjnej w dniu 6 grudnia 2016r., ponieważ wracając z kolegami z delegacji z miejscowości za O., zepsuł się im samochód ciężarowy, którym wówczas jechali. Zważyć należy, że poza okolicznościami, na które powołał się Sąd Okręgowy na rozprawie apelacyjnej nie uwzględniając wniosku o odroczenie, zaznaczenia wymaga fakt, że oskarżony znając przeszkodę w stawiennictwie o godz.11:00 miał wystarczającą ilość czasu, aby dotrzeć na rozprawę odwoławczą, bowiem została wyznaczona dopiero na godz. 14:00. Tym samym, Sąd Okręgowy rozpoznał apelację oskarżonego pod jego nieobecność, gdyż został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy odwoławczej, nie stawił się i nie usprawiedliwił swojej nieobecności w sposób należyty. Udział oskarżonego w rozprawie odwoławczej nie jest obowiązkowy.

O kosztach postępowania odwoławczego, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.