Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1300/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w W. z dnia 21 września 2022 r. w sprawie o sygn. akt IV K 844/21.

1.2.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.Granice zaskarżenia

1.3.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1.Ustalenie faktów

2.1.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. G.

Dotychczasowa karalność

Sytuacja majątkowa

Przestrzeganie przepisów ruchu drogowego

Karta karna

Informacja e - (...)

Informacja (...)

k.163-168

k.162

k.176

2.1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

2.2.Ocena dowodów

2.2.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Karta karna, informacja e - (...), informacja (...)

Dokumenty zostały sporządzone przez uprawione osoby, nie były kwestionowane i nie budziły żadnych wątpliwości.

2.2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 53 § 1 k.k. polegającą na jego niewłaściwym zastosowaniu i braku należytego uwzględnienia przy wymiarze kary stopnia winy skazanego oraz celów prewencji szczególnej i ogólnej;

2. obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 53 § 2 k.k. polegającą na jego niewłaściwym zastosowaniu i braku należytego uwzględnienia przy wymiarze kary motywacji sprawcy i zachowania sprawcy po popełnieniu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Rodzaj i wzajemne powiązanie zarzutów przemawiały za ich zbiorczym omówieniem. Tym bardziej, że oba - de facto, poprzez przywołanie przepisów dotyczących dyrektyw wymiaru kary, sprowadzające się do rażącej niewspółmierności kary - były bezzasadne.

Rażąca niewspółmierność kary sprowadza się to do znacznej dysproporcji pomiędzy wymierzoną karą, środkiem karnym lub nawiązką a taką represją, która powinna być wymierzona, aby w odczuciu społecznym uznana została za sprawiedliwą. Nie każda więc nietrafność wymiaru środka represji karnej uzasadnia zmianę orzeczenia. Zarzut rażącej niewspółmierności jest zasadny wtedy, gdy kara, środek karny lub nawiązka wprawdzie mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, ale nie uwzględnia w sposób właściwy okoliczności dotyczących sądowego ich wymiaru (art. 53–56 kk). Zarzut ten może dotyczyć wyboru rodzaju kary, środka karnego, nawiązki lub innego środka albo ich wysokości, czy też niezastosowania np. instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Jak słusznie wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 stycznia 2021 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 143/20, rażąca niewspółmierność, zachodzi tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary. Sąd Okręgowy podziela również pogląd Sądu Apelacyjnego w Poznaniu zawarty w wyroku z dnia 3 marca 2021 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 211/20. Wskazano w nim, że zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, innymi słowy - gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Niewspółmierność więc zachodzi wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzona za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary. Trzeba pamiętać, że zgodnie z art. 438 pkt 4 kpk ta niewspółmierność kary musi być „rażąca”. Chodzi tu więc przy wykazaniu tego zarzutu nie o każdą różnicę co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - rażąco niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować.

Tym samym dopiero wykazanie rażącej niewspółmierności kary, a więc istnienia wyraźnej dysproporcji między karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary, uzasadnia korektę zaskarżonego wyroku przez sąd odwoławczy. Mając powyższe na uwadze, orzeczonej wobec oskarżonego kary 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności nie sposób uznać za rażąco niewspółmierną. Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd Rejonowy wziął pod uwadze wszystkie okoliczności, zarówno obciążające, jak łagodzące, nadając im odpowiednią wagę i wymierzając właściwą karę. Tak co do rodzaju, jak i co do wysokości. To, że oskarżony przyznał się do winy miało tu niewielkie znaczenie. Kierowanie przez niego pojazdem, a tym samym popełnienie zarzucanego mu czynu, było oczywiste i jego postawa procesowa nie miała wpływu na podejmowane czynności, a w konsekwencji rozpoznanie niniejszej sprawy. Z kolei podnoszony przez skarżącego powód takiego zachowania, to jest niemożność prowadzenia pojazdu przez pracownika oskarżonego, powodująca że został do tego niejako zmuszony, nie wynika z żadnego z dowodów, w tym w szczególności jego wyjaśnień. Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną, w tym za czyny z art. 244 kk i 180a kk. Dotychczas wymierzane mu za nie kary, w tym ograniczenia wolności, nie tylko nie spowodowały zmiany jego zachowania, będącego wręcz permanentnym naruszaniem przepisów prawa, ale można wręcz stwierdzić, że umacniały w nim poczucie bezkarności. Tak zdaniem Sądu Rejonowego, jak i Sądu Okręgowego najwyższy czas skończyć z pobłażliwością wobec oskarżonego, który - jeśli nie potrafi powstrzymać się od prowadzenia pojazdu i nie respektuje kolejnych wydawanych wobec niego orzeczeń, to powinien trafić do zakładu karnego.

Tam z pewnością nie będzie miał możliwości kierowania czymkolwiek, doświadczając konsekwencji swojego świadomego i dobrowolnego postępowania. Rozłąka z bliskimi czy niemożność kontynuowania swoich codziennych spraw, w tym prowadzenia własnej działalności gospodarczej i uzyskiwania dochodów, to naturalne konsekwencje izolacji. Oskarżony musiał się z tym liczyć, a podnoszone wartości, związane w szczególności z jego sytuacją rodzinną i materialną, najwyraźniej nie miały dla niego takiego znaczenia, jakie usiłuje się im nadać. Wątpliwości nie budził też okres orzeczonego wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów, to jest 10 lat. Skoro wielokrotnie uznano, że nie powinien być uczestnikiem ruchu drogowego, to należy go z niego skutecznie wyłączyć na dłuższy czas.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie kary 2 lat ograniczenia wolności, polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne e wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z opisanych wyżej względów wniosek był niezasadny i nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w W. z dnia 21 września 2022 r. w sprawie o sygn. akt IV K 844/21.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Rejonowy wziął pod uwagę wszystkie okoliczności, zarówno obciążające, jak łagodzące, nadając im odpowiednią wagę i wymierzając właściwą karę. Tak co do rodzaju, jak i co do wysokości. Wątpliwości nie budziły też pozostałe rozstrzygnięcia.

5.2.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II-III

Biorąc pod uwagę, że w postępowaniu odwoławczym uczestniczył obrońca oskarżonego z urzędu, przyznano mu wynagrodzenie w kwocie 1.033,20 złotych, w tym podatek od towarów i usług, za pomoc prawną, jaką udzielił mu na tym etapie postępowania. Wzięto zatem pod uwagę wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r. o sygn. akt SK 78/21, z którego wynika brak podstaw do rozróżnienia w rozporządzeniu w tym zakresie wynagrodzenia obrońców z urzędu i z wyboru. Obwiązywała zatem stawka za postępowanie odwoławcze nie w wysokości 420 złotych, ale w wysokości 840 złotych. Jednocześnie, mając na uwadze wynik procesu, a więc wymierzenie oskarżonemu kary bezwzględnego pozbawienia wolności, zwolniono go od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

7.PODPIS

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kara

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana