Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:SSO Tomasz Morycz

protokolant: protokolant sądowy Natalia Szewczak

po rozpoznaniu dnia 21 marca 2024 r.

sprawy D. L., syna M. i E., ur. (...) w W.

obwinionego o wykroczenie z art. 86b § 1 pkt. 3 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie

z dnia 26 września 2023 r. sygn. akt II W 591/22

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu;

II. kosztami sądowymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 1507/23

UZASADNIENIE

D. L. został obwiniony o to, że:

w dniu 7 czerwca 2022 około godz. 14:40 w miejscowości N. pow. (...) gm. R. na (...) kierując pojazdem marki H. o nr rej. (...) wyprzedzał inne pojazdy na przejściu dla pieszych

tj. o czyn z art. 86b § 1 pkt 3 kw

W dniu 26 września 2023 r. Sąd Rejonowy w Wołominie wydał wyrok w sprawie o sygn. akt II W 591/22, którym:

1.  obwinionego D. L. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86b § 1 pkt 3 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 2500 zł (dwa tysiące pięćset złotych),

2.  zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 330 zł (trzysta trzydzieści złotych) tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania, w tym 250 (dwustu pięćdziesięciu złotych) tytułem opłaty

Apelację od powyższego wyroku wniósł obwiniony zaskarżonemu wyrokowi zarzucając błędną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego skutkującą błędem w ustaleniach faktycznych, a w konsekwencji niesłusznym uznaniem go za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd zważył, co następuje:

Zaskarżony wyrok musiał został zmieniony, a obwiniony uniewinniony od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Przemawiał za tym w szczególności fakt, że zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na jednoznaczne stwierdzenie, że obwiniony swoim zachowaniem dopuścił się wykroczenia z art. 86b § 1 pkt 3 kw. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na odległość, w której znajdowali się funkcjonariusze Policji od miejsca zdarzenia, a która miała wynosić około 120 metrów. Zdaniem Sądu Okręgowego była ona na tyle duża, że trudno było ocenić czy do manewru wyprzedzania doszło przed przejściem dla pieszych, na nim czy po nim. Tym bardziej, że funkcjonariusze Policji znajdowali się na poboczu, a więc pod kątem do zaistniałej sytuacji, a widoczność mógł im utrudniać znajdujący się na prawym pasie pojazd, który był wyprzedzany przez jadącego lewym obwinionego. Co więcej, jeden z funkcjonariuszy Policji, to jest M. G., przyznał że gdyby to on miał podjąć decyzję w tym zakresie, to - celu uniknięcia wątpliwości i kwestionowania wykroczenia - zrobiłby to ze znacznie mniejszej odległości.

Powyższe znalazło potwierdzenie w ze znajdującej się w aktach sprawy dokumentacji fotograficznej miejsca zdarzenia, na której widać, że odległość dzieląca funkcjonariuszy Policji była znaczna i z ich perspektywy, uwzględniając nie tylko odległość, ale też kąt i słońce, które wówczas świeciło, trudno było jednoznacznie stwierdzić popełnienie zarzucanego obwinionemu wykroczenia. W związku z powyższym, w ocenie Sądu Okręgowego, w niniejszej sprawie zaistniały niedające się usunąć wątpliwości, które zgodnie z dyspozycją art. 5 § 2 kpk w zw. z art. art. 8 kpw należało rozstrzygnąć na jego korzyść. O ile Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe, to z oceny zgromadzonego materiału odwodowego nie wynika, żeby powziął jakiekolwiek wątpliwości, co powinno mieć miejsce i co powinno spowodować wydanie odmiennego rozstrzygnięcia. Jak już wcześniej była mowa. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie można z całą pewnością stwierdzić, w którym dokładnie miejscu obwiniony wykonał manewr wyprzedzania, zaś wątpliwości te mają charakter nieusuwalnych.

Z tych względów wydano wyrok reformatoryjny, kosztami sądowymi w sprawie obciążając Skarb Państwa.