Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Anita Jarząbek - Bocian

Sędziowie: SO Małgorzata Bańkowska (spr.)

SO Ludmiła Tułaczko

protokolant: p.o. protokolanta sądowego Renata Szczegot

przy udziale prokuratora Anny Radyno-Idzik

po rozpoznaniu dnia 13 lipca 2017 r. w Warszawie

sprawy D. F., syna K. i I., ur. (...) w W. oskarżonego o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 13 § 2 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, w zw. z art. 91 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 28 lipca 2016 r. sygn. akt III K 454/15

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za II instancję a wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. M. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę oskarżonego z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT.

SSO Małgorzata Bańkowska SSO Anita Jarząbek - Bocian SSO Ludmiła Tułaczko

Sygn. akt: VI Ka 1543/16

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Argumentacja zawarta w apelacji obrońcy oskarżonego D. F. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje żadnych podstaw do stwierdzenia, jak chce tego skarżący, że sąd rejonowy dopuścił się błędu przy ustalaniu stanu faktycznego.

W pisemnym uzasadnieniu, które spełnia wymogi art.424kpk, sąd wskazał, którym dowodom i w jakim zakresie dał wiarę, a którym odmówił tego waloru, przedstawiając przy tym logiczny tok rozumowania przy wyciąganiu wniosków z poszczególnych okoliczności i zdarzeń zaistniałych w sprawie.

Za zupełnie pozbawiony podstaw należy uznać zarzut skarżącego dotyczący błędnej oceny wyjaśnień oskarżonego, złożonych na etapie postępowania sądowego.

W ocenie sądu odwoławczego odwołanie przez oskarżonego przyznania się do popełnienia zarzucanych mu czynów, stanowi jedynie realizację przyjętej przez niego linii obrony, która nie znajduje żadnego umocowania w faktach.

Należy wskazać, że oskarżony nie podał konkretnych okoliczności, w jakich rzekomo miał zostać pobity przez funkcjonariuszy policji, a także w żaden inny sposób nie uprawdopodobnił swoich twierdzeń.

Oskarżony był kilkukrotnie przesłuchiwany przez funkcjonariuszy policji i za każdym razem przyznawał się do stawianych mu zarzutów. Co więcej, D. F. wziął aktywny udział w eksperymencie procesowym, podczas którego złożył obszerne wyjaśnienia (k. 87-90v.), a przesłuchiwany przez prokuratora stwierdził, że rozważa skorzystanie z dobrowolnego poddania się karze, w trybie art. 387 kpk (k. 237).

Wyjaśnienia oskarżonego, złożone przed sądem, pozostają w tak jaskrawej sprzeczności, z wyjaśnieniami złożonymi na etapie postępowania przygotowawczego, że nie sposób było uznać ich za wiarygodne, w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.

Sąd rejonowy zasadnie przyznał walor wiarygodności zeznaniom złożonym przez funkcjonariuszy policji, którzy opisywali okoliczności w jakich prowadzone były czynności z udziałem D. F.

Na uwzględnienie nie zasługuje również drugi zarzut apelacji, dotyczący nieprawidłowego ustalenia wartości szkód, powstałych na skutek działania oskarżonego.

Sąd miał prawo dokonać ustaleń w tym zakresie, wyłącznie w oparciu o zeznania pokrzywdzonych, skoro wskazywane przez nich kwoty, nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania i nie odbiegały od wartości rynkowej tego typu przedmiotów i usług.

Należy nadto wskazać, że podczas trwającego postępowania dowodowego nikt nie wnioskował o powołanie biegłych, celem dokonania profesjonalnej wyceny przedmiotów skradzionych lub uszkodzonych przez oskarżonego podczas dokonywanych włamań.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, iż orzekając wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody, sąd rejonowy zastosował na podstawie art. 4 § 1 kk przepisy obowiązujące w dacie inkryminowanych zdarzeń, w związku z czym powoływane przez skarżącego przepisy prawa cywilnego nie mają w realiach niniejszej sprawy zastosowania.

Reasumując, sąd odwoławczy stwierdził, że nie istnieją wątpliwości na jakie wskazywał skarżący, zarówno co do winy oskarżonego, jak i wartości szkód jakie wyrządził pokrzywdzonym, dlatego zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy.

Orzeczona kara została wymierzona zgodnie z dyrektywami zawartymi w art. 53 § 1 i 2 kk, a zważywszy na fakt, że D. F. działał w warunkach powrotu do przestępstwa, w rozumieniu art.64§1kk, nie sposób uznać tą karę za rażąco surową.

Z tych względów orzeczono jak w wyroku.

SSO Małgorzata Bańkowska SSO Anita Jarząbek - Bocian SSO Ludmiła Tułaczko