Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Stachurska

Protokolant: protokolant sądowy Urszula Kalinowska

po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2018 r. w Warszawie

sprawy S. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wysokość kapitału początkowego

na skutek odwołania S. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 19 września 2017r., znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

S. M. w dniu 11 grudnia 2017r. złożył do Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W., odwołanie od decyzji z dnia 19 września 2017r., znak: (...), ustalającej wysokość kapitału początkowego.

Ubezpieczony podniósł, że nie zgadza się z wysokością i sposobem ustalenia kapitału początkowego. Podkreślił, że podany wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego, tj. 38,78 %, jest nieadekwatny. W jego ocenie wskaźnik ten powinien wnosić 143,28 %. Odwołujący zaznaczył również, że nabył obywatelstwo polskie w trybie repatriacji. Wobec tego świadczenie emerytalne winno być dla niego wyliczone jak dla obywateli Polski. Przyjęte do obliczeń lata pracy na Białorusi powinny być traktowane równorzędnie z pracą w Polsce. Tymczasem przyjęty wskaźnik został naliczony jak wskaźnik dla obywateli polski, pracujących za granicą.

Mając na względzie podniesione zarzuty odwołujący wniósł o przeliczenie kapitału początkowego przez biegłego sądowego ( odwołanie z dnia 11 grudnia 2017r., k. 3 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że zaskarżoną decyzją z dnia 19 września 2017r. ustalił kapitał początkowy i do podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjął podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z lat 1989-1998. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 38,78 %, zaś wartość kapitału początkowego ustalonego na dzień 1 stycznia 1999r. wyniosła 85.355,60 zł.

Organ rentowy podkreślił, że zgodnie z art. 15 ust 2a ustawy emerytalnej, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. W świetle powyższego, za okresy zatrudnienia za granicą, tj.: od 9 września 1970r. do 27 kwietnia 1972r., od 15 sierpnia 1974r. do 21 grudnia 1984r., od 8 stycznia 1985 r. do 30 sierpnia 1996r., organ rentowy przyjął do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego wynagrodzenie minimalne ( odpowiedź na odwołanie z dnia 9 stycznia 2018r., k. 15 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. M., ur. w dniu (...), nabył obywatelstwo polskie jako repatriant. Odwołujący posiada wykształcenie wyższe, ukończył studia na (...) Uniwersytecie (...) uzyskując tytuł filologa, wykładowcy języka rosyjskiego i literatury (kopia dyplomu wraz z tłumaczeniem, k. 19-20 akt kapitałowych; zaświadczenie z dnia 11 grudnia 2017r., k. 4 a.s.; poświadczenie obywatelstwa, k. 5 a.s.; decyzja z dnia 26 października 1998r., k. 6 a.s.).

W okresie od 9 września 1970r. do 27 kwietnia 1972r. odwołujący pracował na stanowisku nauczyciela języka rosyjskiego. Od 5 maja 1972r. do 21 maja 1974r. przebywał w wojsku. Następnie, od 15 sierpnia 1974r. został zatrudniony w szkole jako nauczyciel języka rosyjskiego i literatury. Z dniem 23 grudnia 1974r. przeniesiono go na stanowisko nauczyciela języka niemieckiego. Od 14 lutego 1977r. do 21 grudnia 1984r. odwołujący pracował w (...), zaś w okresie od 8 stycznia 1985r. do 30 sierpnia 1996r. w białoruskich placówkach oświatowych, początkowo jako wychowawca w świetlicy szkolnej, a następnie jako nauczyciel języka rosyjskiego i literatury ( książeczka pracy wraz z tłumaczeniem, k. 12-18 akt kapitałowych).

W dniu 26 października 1998r. S. M. uzyskał zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W dniu 20 stycznia 1999r. Wojewoda (...) poświadczył odwołującemu obywatelstwo polskie, które nabył jako repatriant (decyzja z dnia 26 października 1998r., k. 6 – 7 a.s.; zaświadczenie z dnia 11 grudnia 2017r., k. 4 a.s.; poświadczenie obywatelstwa z dnia 20 stycznia 1999r., k. 5 a.s.).

Odwołujący w Polsce był zatrudniony:

- od 1 października 1996r. do 30 czerwca 1997r. w Szkole Podstawowej nr (...) w W. na stanowisku nauczyciela języka rosyjskiego w wymiarze 8/18 etatu (świadectwo pracy z dnia 20 czerwca 1997r., k. 4 akt kapitałowych; zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 5 akt kapitałowych);

- od 18 października 1996r. do 30 czerwca 1997r. w (...)Liceum Ogólnokształcącym(...) w W. na stanowisku nauczyciela języka rosyjskiego w wymiarze 13/18 etatu (świadectwo pracy z dnia 30 czerwca 1997r., k. 6 akt kapitałowych; zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 7 akt kapitałowych);

- od 30 listopada 1997r. do 19 czerwca 1998r. w Zespole Szkół (...) w W. na stanowisku nauczyciela języka rosyjskiego w wymiarze 10/18 etatu (świadectwo pracy z dnia 19 czerwca 1998r., k. 8 akt kapitałowych, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 9 akt kapitałowych);

- od 1 września 1998r. do 31 sierpnia 2002r. w Zespole Szkół (...) w W. na stanowisku nauczyciela języka rosyjskiego, przy czym od 1 września 1998 r. do 31 sierpnia 2001r. w wymiarze 18/18 etatu, a od 1 września 2001r. do 31 sierpnia 2002r. w wymiarze 10/18 etatu (świadectwo pracy z dnia 31 sierpnia 2002r., k. 10 akt kapitałowych; zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 11 akt kapitałowych).

S. M. w dniu 8 stycznia 2008r. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o ustalenie kapitału początkowego ( wniosek o ustalenie kapitału początkowego z dnia 8 stycznia 2008r. z załącznikami, k. 1 - 21 akt kapitałowych).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w decyzji z dnia 7 lutego 2008r., znak: (...), ustalił dla S. M. wysokość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999r. Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 433,05zł. Do jej obliczenia oraz do obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 35,47 %. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 35,47% przez kwotę 1.220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w ustawie z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (35,47 % x 1.220,89 zł = 433,05 zł). Jednocześnie do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjęto okresy składkowe w wymiarze 27 lat, 4 miesięcy i 26 dni, tj. 328 miesięcy, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego, wynoszący 80,21% oraz średnie dalsze trwanie życia. Kapitał początkowy ustalony na dzień 1 stycznia 1999r. wyniósł 81.275,92 zł. Jednocześnie organ rentowy poinformował, że sprawa może być przedmiotem ponownego rozpatrzenia po nadesłaniu zaświadczenia potwierdzającego równorzędność dyplomu uzyskanego na (...) Uniwersytecie (...) z dyplomem ukończenia studiów wyższych w Polsce ( decyzja organu rentowego z dnia 7 lutego 2008r., k. 26-27 akt kapitałowych).

Decyzją z dnia 27 marca 2008., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. ponownie ustalił S. M. wysokość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999r. Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął postawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 433,05 zł, ustaloną w decyzji z dnia 7 lutego 2008r., okresy składkowe w wymiarze 27 lat, 4 miesięcy i 26 dni, tj. 328 miesięcy, okresy nieskładkowe w wymiarze 3 miesięcy i 1 dnia, tj. 3 miesiące, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wynoszący 81,68 % oraz średnie dalsze trwanie życia. Kapitał początkowy ustalony na dzień 1 stycznia 1999r. wyniósł 82.339,73 zł (decyzja organu rentowego z dnia 27 marca 2008r., k. 34 akt kapitałowych).

Dnia 19 września 2017r. organ rentowy wydał z urzędu decyzję znak: (...), o ponownym ustaleniu kapitału początkowego. Do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjęto podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 473,46 zł. Z kolei do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz do obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto najniższe wynagrodzenie pracowników od 1 stycznia 1989r. do 31 grudnia 1995r. oraz przeciętną postawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne od 1 stycznia 1996r. do 31 grudnia 1998r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 38,78 %. Organ rentowy wskazał, że do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjął wynagrodzenia ubezpieczonego w kwocie: 28.100,00 zł za 1989r., 2.648.000,00 zł za 1990r., 7.365.00,00 zł za 1991r., 19.200.000,00 zł za 1993r., 25.800,00 zł za 1994r., 3.420,00 zł za 1995r., 5.304,05 zł za 1996r., 5.515,10 zł za 1997r. i 5.196,87 zł za 1998r. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 38,78 % przez 1.220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w ustawie z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (38,78 % x 1220,89 zł = 473,46 zł). Dodatkowo do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjęto okresy składkowe w wymiarze 27 lat, 4 miesięcy i 26 dni, tj. 328 miesięcy, okresy nieskładkowe w wymiarze 3 miesięcy i 1 dnia, tj. 3 miesięcy, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wynoszący 81,17 %, a także średnie dalsze trwanie życia. Kapitał początkowy ustalony na dzień 1 stycznia 1999r. wyniósł 85.355,60 zł. Jednocześnie organ rentowy poinformował, że do obliczenia stosunku podstawy wymiaru składek oraz kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy emerytalnej, w latach 1996—1998 przyjęto sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok oraz odpowiednią liczbę miesięcy, w których ubezpieczony podlegał ubezpieczeniu społecznemu na postawie przepisów prawa polskiego ( decyzja ZUS z dnia 19 września 2017r. , k. 38-39 akt kapitałowych.).

Decyzją z dnia 30 października 2017r., znak: (...), organ rentowy przyznał S. M. emeryturę od dnia 1 października 2017r. (decyzja ZUS z dnia 30 października 2017r., nienumerowana karta akt emerytalnych tom II).

S. M. złożył odwołanie od decyzji z dnia 19 września 2017r. ( odwołanie z dnia 11 grudnia 2017r., k. 3 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy oraz znajdujących się w aktach rentowych. Powołane przez Sąd dowody z dokumentów, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, były wiarygodne, ponieważ korespondowały ze sobą, a nadto strony nie kwestionowały ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.

Na rozprawie w dniu 6 marca 2018r. Sąd oddalił wniosek odwołującego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego zgłoszony w odwołaniu (protokół rozprawy z dnia 6 marca 2018r., k. 42-43 a.s.). Zdaniem Sądu przeprowadzenie zawnioskowanego dowodu celem ponownego wyliczenia kapitału początkowego odwołującego, było bezcelowe, niepotrzebne i jedynie przedłużałoby postępowanie. Sąd, uwzględniając zgromadzony materiał i obowiązujące przepisy, był w stanie samodzielnie ocenić, czy organ rentowy prawidłowo ustalił kapitał początkowy odwołującego i nie musiał posiłkować się dowodem, który dopuszcza się jedynie w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Wobec tego, że w rozpatrywanej sprawie taki nie zachodził, wskazany wniosek odwołującego podlegał oddaleniu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie S. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 19 września 2017r., znak: (...), było niezasadne i podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 174 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383 ze zm., dalej: ustawa emerytalna), kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Na podstawie art. 174 ust. 2 ustawy emerytalnej przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Z kolei w myśl art. 174 ust. 3 ustawy emerytalnej, podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18 z tym, że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r. Dyspozycja powołanego art. 174 ust. 3 ustawy emerytalnej odsyła do treści art. 15. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 6, podstawę wymiaru emerytury stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)  w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego
z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę, albo

2)  w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresy podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy emerytalnej, do podstawy wymiaru emerytury lub renty, o której mowa w ust. 1 i 2, dolicza się kwoty przysługujących ubezpieczonemu w danym roku kalendarzowym wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy oraz kwoty zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku wyrównawczego, świadczenia wyrównawczego lub dodatku wyrównawczego, a także wartość rekompensaty pieniężnej ustaloną zgodnie z pkt 3 załącznika do ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent. Do podstawy wymiaru wlicza się również kwoty zasiłków dla bezrobotnych, zasiłków szkoleniowych lub stypendiów wypłaconych z Funduszu Pracy za okres udokumentowanej niezdolności do pracy, z zastrzeżeniem ust. 3a.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy emerytalnej, w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1.  oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych;

2.  oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu;

3.  oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4.  mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19.

Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy (art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej). Przepisy ten stosuje się odpowiednio do osób uznanych za repatriantów (art. 15 ust. 2b ustawy emerytalnej).

Sytuację repatrianta w zakresie uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych w Polsce reguluje ustawa z dnia 9 listopada 2000r. o repatriacji (jedn. tekst: Dz. U. z 2014r., poz. 1392 ze zm. - dalej: "ustawa o repatriacji"), która w art. 16c ust. 2 stanowi, że po wydaniu decyzji o uznaniu za repatrianta przy ustalaniu prawa osoby do świadczeń emerytalnych i rentowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz ich wysokości okresy zatrudnienia za granicą uwzględnia się jako okresy składkowe.

W rozpatrywanej sprawie nie było sporu co do tego, że odwołujący został uznany za repatrianta oraz, że okresy jego zatrudnienia za granicą zostały zakwalifikowane jako okresy składkowe. W przedmiotowej sprawie organ rentowy ustalając kapitał początkowy S. M. uwzględnił wszystkie udokumentowane okresy, zarówno te, kiedy odwołujący postawał w stosunku pracy w Polsce, jak i wówczas, gdy pracował na terenie Białorusi. Przedmiotem zgłoszonych w odwołaniu zarzutów był natomiast przyjęty przez organ rentowy sposób wyliczenia kapitału początkowego. Organ rentowy za okresy pracy za granicą, tj.: od 9 września 1970r. do 27 kwietnia 1972r., od 15 sierpnia 1974r. do 21 grudnia 1984r., od 8 stycznia 1985 r. do 30 sierpnia 1996r., przyjął wynagrodzenie minimalne, co S. M. kwestionował.

Stosowane do przepisu art. 175 ust. 1 zd. 2 ustawy emerytalnej, postępowanie w sprawie ustalenia kapitału początkowego przebiega według zasad dotyczących ustalenia prawa do świadczeń przewidzianych w ustawie (w szczególności chodzi tu o katalog środków dowodowych, jakie służą ubezpieczonemu w postępowaniu przed organem rentowym do wykazania zarówno stażu ubezpieczonego, jaki i wysokości przychodów). Zgodnie z § 21 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno- rentowe (Dz. U. z 2011r., Nr 237, poz. 1412), środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość zarobków lub dochodu stanowiącego podstawę wymiaru emerytury dla pracowników (także wysokości kapitału początkowego) są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Jednakże w razie wszczęcia postępowania sądowego, toczącego się wskutek odwołania ubezpieczonego od odmownej decyzji organu rentowego, obowiązują odstępstwa od zasad dowodzenia, określonych w cytowanym rozporządzeniu, co podyktowane jest dążeniem do pełnego i wszechstronnego rozstrzygnięcia wszystkich kwestii spornych. Pamiętać jednak należy, iż nie oznacza to dowolności oraz tego, iż dopuszczalne jest przeprowadzenie wszelkich dowodów dla wykazania okoliczności, mających wpływ na prawo do świadczenia. Choć Sąd nie jest związany, tak jak ZUS, rodzajem dowodów i choć przed Sądem można przeprowadzać wszystkie dowody wymienione w kodeksie postępowania cywilnego, to jednak dowody te następnie są oceniane zgodnie z zasadą wynikającą z art. 233 k.p.c. i powinny być przekonujące oraz niebudzące wątpliwości co do udowadnianych okoliczności.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, należy podkreślić, że odwołujący ani na etapie postępowania przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, ani w trakcie postępowania przed Sądem nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających rzeczywistą wysokość otrzymywanego przez niego wynagrodzenia w spornych okresach. Wobec braku dostatecznych danych organ rentowy słusznie zastosował art. 15 ust. 2a w związku z art. 15 ust. 2b ustawy emerytalnej, przyjmując za podstawę wymiaru składek kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników. Średnia arytmetyczna stosunku podstawy wymiaru do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy z okresów przyjętych do obliczeń wynosiła więc 38,78 % i jest prawidłowa.

Odwołujący wnosił o uwzględnienie wskaźnika postawy wymiaru wynoszącego 143,28 %, przy czym nie wskazał w oparciu o jakie kwoty ustalił taki wskaźnik. Być może wynika to z błędnego przeświadczenia odwołującego, że wskaźnik ten winien być jednakowy dla wszystkich ubezpieczonych. Wobec tego Sąd z całą stanowczością podkreśla, że wskaźnik wysokości postawy wymiaru kapitału początkowego nie ma stałej wysokości. Jak już zostało podkreślone, jego wysokość jest uzależniona od sumy wynagrodzeń otrzymywanych przez ubezpieczonego lub, gdy nie można ustalić tych kwot, przyjmuje się kwoty minimalnego wynagrodzenia pracowników.

Dodatkowo, wspomniana wartość wwpw, na którą wskazywał S. M., choć została zaprezentowana przez ZUS w jego poradniku, nie może zostać zastosowana wobec wszystkich wnioskodawców. Wyliczenie, które przedstawił organ rentowy, uzyskując wwpw na poziomie 143,28%, jest przykładowe i odnosi się do fikcyjnej osoby o imieniu O..

Poza tym Sąd wskazuje, że bezzasadne było stanowisko odwołującego, że został potraktowany inaczej niż obywatel polski. Zaprezentowane przepisy oraz sposób wyliczenia kapitału początkowego przez Zakład potwierdzają raczej inną tezę, a mianowicie, że ten sposób obliczenia wwpw kapitału początkowego, który odnosi się do obywateli polskich został również zastosowany w przypadku odwołującego. To zaś, że odwołujący z uwagi na brak udokumentowania zarobków z pewnych okresów, ma ustalony kapitał początkowy w zbyt niskiej wysokości, a tym samym ustalono mu prawo do emerytury, za którą trudno mu się utrzymać, nie stanowi tego rodzaju argumentacji, która mogłaby wpłynąć na zmianę zaskarżonej decyzji. Sąd nie mógł dokonać takiej zmiany również poprzez przyjęcie jakichś uśrednionych kwot, np. dla danej grupy zawodowej. Tego rodzaju możliwości nie przewidują obowiązujące przepisy.

Odnosząc się na zakończenie do podniesionej na rozprawie kwestii waloryzacji, Sąd wskazuje, że waloryzacja została dokonana na potrzeby ustalenia wysokości emerytury, zaś odwołujący poddał kontroli Sądu decyzję odnoszącą się do wysokości kapitału początkowego. Ta decyzja nie dokonywała waloryzacji, wobec czego ten element argumentacji S. M. nie miał wpływu na wydane przez Sąd rozstrzygnięcie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy uznał, że wyliczenia przyjęte w zaskarżonej decyzji są prawidłowe. Wobec powołanej argumentacji odwołanie podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

ZARZĄDZENIE

(...)