Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

18 lipca 2025 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodnicząca: sędzia (del.) Magdalena Pytel

Protokolant: sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu 18 lipca 2025 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy (...) sp. z o. o. z siedzibą w W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z udziałem ubezpieczonych K. U. (1), T. M. i J. M.

oraz zainteresowanego (...) sp. z o. o. z siedzibą w W.

o wysokość podstawy wymiaru składek

na skutek odwołania (...) sp. z o. o. z siedzibą w W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z 24 października 2023 r. nr (...), (...) i (...)

1)  oddala odwołania,

2)  zasądza od (...) sp. z o. o. z siedzibą w W. na rzecz Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego 2970 zł (dwa tysiące dziewięćset siedemdziesiąt złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

VII U 155/24

UZASADNIENIE

Decyzją z 24 października 2023 r. (nr (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1a i 3 w zw. art. 4 pkt 2a, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 17 ust. 1, art. 18 ust. 1, art. 20 ust. 1, art. 41ust. 1, ust. 3 pkt 7, 8 i art. 46 ust. 1, ust. 4 pkt 3 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 58 § 1, art. 83 § 1, art. 353 ^{( 1)} KC w zw. z art. 66 ust. 1 pkt 1e, art. 69 ust. 1, art. 76a ust. 1, art. 81 ust. 1 i 6 oraz art. 85 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ustalił podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe i zdrowotne K. U. (1) z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek (...) (NIP: (...)) i jednocześnie zatrudnionego na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek (...) (NIP: (...)) sumując miesięczne należności uzyskane z tych umów w kolejnych miesiącach okres od sierpnia 2019 r. do grudnia 2019 r. (akta rentowe).

Organ rentowy w wyniku przeprowadzonej kontroli ustalił, że spółki (...) i (...) zatrudniały tych samych ubezpieczonych na podstawie umów zlecenia na stanowiskach pracowników ochrony, a część ubezpieczonych nie potrafiła rozróżnić i rozdzielić pracy świadczonej na podstawie każdej z tych umów. Niektórzy ubezpieczeni nie mieli wiedzy, że wykonywali pracę także na podstawie umów zlecenia i uważali, że pracowali tylko dla spółki (...). Faktycznym przedmiotem obu umów było dozorowanie obiektów, a czynności na podstawie obu umów świadczone były zawsze w tym samym miejscu – w obiekcie, który dana osoba ochraniała. Zleceniobiorcy posiadali ubiór służbowy z logo (...), a wynagrodzenie z umowy zlecenie było godzinowe. Nadzór nad ubezpieczonymi w przypadku umów zawartych z (...) pełniły te same osoby co w podmiocie (...)

Organ rentowy stwierdził, że materiał dowodowy zgromadzony w toku kontroli, powiązania osobowe oraz przepływy finansowe pomiędzy płatnikami składek wskazują, że faktycznym i finalnym beneficjentem usług świadczonych przez zleceniobiorcę w podmiocie (...) jest płatnik składek (...), z uwagi na fakt, że w/w osoba ubezpieczona świadczy usługi w ramach jednego stosunku zobowiązaniowego.

Analogiczne ustalenia zawierały decyzje z 24 października 2023 r. nr (...) obejmująca okres od lipca 2018 r. do stycznia 2020 r. dotycząca T. M. i nr (...) obejmująca okres od sierpnia 2018 r. do listopada 2018 r. dotycząca J. M..

Odwołania od decyzji dotyczącej K. U. (2), T. M. i J. M. 8 grudnia 2023 r. złożyła (...) sp. o. o. z siedzibą w W., zaskarżając je w całości i wnosząc o ich uchylenie, a ewentualnie w przypadku stwierdzenia przez Sąd braku podstaw do uchylenia o dokonanie ich zmiany i stwierdzenie prawidłowej wysokości należności z tytułu składek, w tym stwierdzenie, że płatnik prawidłowo ustalił podstawy należności z tytułu składek w stosunku do danego ubezpieczonego oraz prawidłowo określił wysokość należnych składek (k. 3 akt VII U 218/24, VII U 210/24, VII U 155/24).

W odpowiedzi na odwołania pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołań, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonych decyzjach. Domagał się także zasądzenia kosztów postępowania (k. 4 akt VII U 218/24, VII 210/24, VII U 155/24).

Grupa (...) zgłosiła udział w sprawie w charakterze zainteresowanego (k. 52 akt VII U 155/24, VII U 210/24, VII U 218/24).

25 września 2024 r. sprawa dotycząca odwołania płatnika składek od decyzji odnoszącej się do ubezpieczonego J. M. i 16 maja 2025 r. sprawa dotycząca ubezpieczonego T. M. zostały na podstawie art. 219 KPC połączone ze sprawą z odwołania do decyzji dotyczącej ubezpieczonego K. U. (1) celem ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia (k. 114 akt VII 210/24, k. 133 akt VII U 155/24).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. R. (ur. (...)) prowadzi od 1996 r. działalność gospodarczą pod firmą (...) S. R. w W. pod adresem ul. (...). Jej przeważającym przedmiotem jest pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (informacja z CEIDG).

S. R. jest ojcem M. R. (1) i M. R. (2) (bezsporne).

17 listopada 1999 r. została zawarta umowa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...), a 29 listopada 2001 r. podmiot ten został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem: (...) z siedzibą w W. przy ul. (...). Przedmiotem działalności odwołującego jest działalność ochroniarska, z wyłączeniem obsługi systemów bezpieczeństwa. Pierwotnie S. R. posiadał 80% udziałów i był członkiem zarządu, a od 2008 r. M. R. (1) jest prezesem zarządu. Od 2011 r. siedziba spółki mieści się pod adresem ul. (...) (informacja z KRS).

M. R. (1) (ur. (...)) prowadzi od 2004 r. działalność gospodarczą pod firmą (...), a następnie (...) M. R. (1) w W. pod adresem ul. (...). Jej przeważającym przedmiotem jest wszelka pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana (informacja z (...)).

22 maja 2013 r. zawarta została umowa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Grupa (...) a 18 lipca 2013 r. podmiot ten został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...) z siedzibą na ul. (...) w W.. Wspólnikami są M. R. (1) posiadający 50 udziałów o łącznej wartości 2 500 zł i M. R. (2) posiadająca 50 udziałów o łącznej wartości 2 500 zł. Prezesem zarządu spółki jest M. R. (1), członkiem zarządu - M. R. (2), a prokurentem – S. R.. Przedmiotem działalności spółki jest m. in. działalność pomocnicza związana z utrzymaniem porządku w budynkach, wykonywanie instalacji elektrycznej, wodnokanalizacyjnej i innych. Jako przedmiot przeważającej działalności przedsiębiorcy zostało wskazane „pozostałe sprzątanie” (informacja z KRS).

Model biznesowy (...) zakładał sprzątanie u klientów, których ochroną zajmowała się (...) (zeznania M. R. (1)).

19 września 2014 r. spółki (...) i (...) zawarły umowę o współpracy, której przedmiotem było świadczenie wzajemnej pomocy w realizacji istniejących w chwili podpisania umowy lub przyszłych umów na świadczenie ochrony na terenie kraju, przy czym (...) swoje zobowiązanie miała wykonywać poprzez udzielenie wiadomości specjalnych i know how, w zamian za co (...) miała jej zapłacić lub pozostawić w dyspozycji do wykonania zlecenia swój zasób osobowy czyli pracowników i zleceniobiorców. Umowa przewidywała, że w przypadku udzielenia przez „(...) (...) wsparcia w zakresie realizacji zlecenia na ochronę osób lub/i mienia, każdorazowo strony uzupełnią/podpiszą zlecenie, które specyfikacja/wzór stanowi załącznik do umowy (k. 305 akt kontroli).

Odwołujący i zainteresowany zawarli szereg tego rodzaju umów zlecenia obejmując nimi konkretne województwa, jednakże bez wskazania chronionych obiektów, ustalając obowiązującą stawkę za godzinę pracy umów (k. 311 - 334 akt kontroli).

Odwołujący wynajmuje też zainteresowanemu powierzchnię biurową w budynku przy ul. (...) (faktury k. 481 - 528 akt kontroli).

28 lutego 2017 r. T. M. zawarł ze (...) reprezentowaną przez Prezesa M. R. (1) umowę o pracę od 1 marca 2017 r. do 31 marca 2020 r. na podstawie której został zatrudniony jako pracownik ochrony w pełnym wymiarze czasu pracy za 2000 zł brutto. W umowie nie sprecyzowano obiektów, na których czynności te miały być wykonywane (k. 70 akt VII U 218/24).

1 czerwca 2018 r. T. M. zawarł z (...) reprezentowaną przez Prezesa M. R. (1) umowę zlecenia, w której zobowiązał się do wykonywania zadań związanych z ochroną osób i mienia za wynagrodzeniem określonym w stawce godzinnej w kwocie 13,70 zł brutto. W umowie nie sprecyzowano obiektów, na których czynności te miały być wykonywane (k. 54 akt VII U 218/24).

1 stycznia 2019 r. T. M. zawarł z (...) reprezentowaną przez Prezesa M. R. (1) kolejną umowę zlecenia, w której zobowiązał się do wykonywania zadań związanych z ochroną osób i mienia za wynagrodzeniem określonym w stawce godzinnej w kwocie 14,70 zł brutto. W umowie nie sprecyzowano obiektów, na których czynności te miały być wykonywane (k. 5 akt VII U 218/24).

Ubezpieczony otrzymywał co miesiąc przelewem wynagrodzenie od (...) i (...) (k. 80).

23 maja 2018 r. J. M. zawarł ze (...) reprezentowaną przez prokurenta M. M. umowę zlecenia na czas nieokreślony, w której zobowiązał się do wykonywania zadań związanych z ochroną osób i mienia za wynagrodzeniem określonym w stawce godzinnej w kwocie 13,70 zł brutto. W umowie nie sprecyzowano obiektów, na których czynności te miały być wykonywane (k. 62 akt VII U 210/24).

12 lipca 2018 r. J. M. zawarł z (...) reprezentowaną przez Prezesa M. R. (1) umowę zlecenia na czas nieokreślony, w której zobowiązał się do wykonywania zadań związanych z ochroną osób i mienia za wynagrodzeniem określonym w stawce godzinnej w kwocie 13,70 zł brutto. W umowie nie sprecyzowano obiektów, na których czynności te miały być wykonywane (k. 53 akt VII U 210/24).

Ubezpieczony otrzymywał co miesiąc przelewem wynagrodzenie od (...) (k. 54) i (...) (k. 63). Ze (...) wynagrodzenie było do minimalnej krajowej, a z (...) powyżej minimalnej. J. M. świadczył usługi dla dwóch firm w tym samym czasie i w tym samym miejscu. Jego praca polegała na ochronie obiektu. Nad jego pracą był jeden koordynator (zeznania J. M.).

24 czerwca 2019 r. K. U. (1) zawarł ze (...) reprezentowaną przez Prezesa M. R. (1) umowę zlecenia, w której zobowiązał się do wykonywania zadań związanych z ochroną osób i mienia za wynagrodzeniem określonym w stawce godzinnej w kwocie 14,70 zł brutto. W umowie nie sprecyzowano obiektów, na których czynności te miały być wykonywane (k. 51).

15 lipca 2019 r. K. U. (1) zawarł z (...) reprezentowaną przez Prezesa M. R. (1) umowę zlecenia na czas nieokreślony, w której zobowiązał się do wykonywania zadań związanych z ochroną osób i mienia za wynagrodzeniem określonym w stawce godzinnej w kwocie 14,70 zł brutto. W umowie nie sprecyzowano obiektów, na których czynności te miały być wykonywane (k. 53).

Ubezpieczony otrzymywał co miesiąc przelewem wynagrodzenie od (...) (k. 54) i (...) (k. 56).

Wiosną 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. przeprowadził u odwołującego kontrolę. Organ rentowy ustalił, że spółki (...) i (...) oraz M. R. (1) (...) w W. zatrudniali tych samych ubezpieczonych na podstawie umów zlecenia na stanowiskach pracowników ochrony, a część ubezpieczonych nie potrafiła rozróżnić i rozdzielić pracy świadczonej na podstawie każdej z tych umów. Niektórzy ubezpieczeni nie mieli wiedzy, że wykonywali pracę także na podstawie umów zlecenia i uważali, że pracowali tylko dla (...). Czynności na podstawie obu umów świadczone były zawsze w tym samym miejscu – w obiekcie, który dana osoba ochraniała. Prowadzona w formie grafiku ewidencja czasu pracy nie zawierała rozróżnienia świadczenia czynności z umowy zlecenia na rzecz spółek i na rzecz przedsiębiorcy M. R. (1). Nadto, ta sama osoba nadzorowała i koordynowała pracę wykonywaną na podstawie wszystkich umów (protokół kontroli z 16 czerwca 2023 r. k. 3637 - 3871 akt kontroli).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie złożonych do akt dokumentów, których autentyczność nie była kwestionowana przez strony, a także na podstawie zeznań J. M. i częściowo na podstawie zeznań członka zarządu odwołującego M. R. (1).

Sąd dał wiarę zeznaniom J. M., bowiem uznał je za spójne i logiczne. Z zeznań ubezpieczonego wynika, że świadczył usługi dla dwóch firm w tym samym czasie i była to ta sama praca, wykonywana w tym samym miejscu.

Sąd nie dał wiary zeznaniom M. R. (1) co do odrębności działalności gospodarczej prowadzonej w latach 2018 – 2019 przez spółki oraz niezależnego od siebie zatrudniania równolegle tych samych osób. W szczególności nieprawdopodobne jest aby (...) na większą skalę faktycznie zatrudniała wówczas osoby, które na stałe wykonywały czynności na rzecz (...) i które chciały „sobie dorobić”.

Twierdzenia te pozostawały bowiem w sprzeczności ze złożonymi dokumentami, które w sposób ogólny i ramowy zakreślały zakres współpracy i które nie były sprecyzowane w innych dokumentach.

W niniejszej sprawie Sąd ustalił bowiem, że mimo formalnej odrębności, w praktyce wszystkie spółki i przedsiębiorstwa należące do rodziny R. prowadziły jednolitą działalność gospodarczą polegającą przede wszystkim na świadczeniu usług w zakresie ochrony. Faktycznym „holdingiem” kierował początkowo S. R., a w spornym okresie jego syn M. R. (1), przy współudziale córki M. R. (2). Wszystkie podmioty miały siedzibę w tym samym budynku, gdzie funkcjonowała jednolita sieć komputerowa.

Odwołujący i zainteresowany nie wykazali aby spółki zawierały odrębne umowy z poszczególnymi klientami dotyczącymi obsługi różnych obiektów w zakresie różnych usług, nie zostały także złożone do akt dokumenty potwierdzające szczegółowe rozliczenia między spółkami dotyczące przepływu pracowników.

Jakkolwiek spółki zawierały formalnie odrębne umowy z tymi samymi pracownikami i zleceniobiorcami, to nie wskazywały jakie dokładnie czynności i na jakich obiektach mają oni wykonywać. Podział wynagrodzenia na dwie umowy pozwalał na odprowadzenie składek na ubezpieczenia społeczne tylko od części wynagrodzenia i w konsekwencji zmniejszenie obciążeń odwołującego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania nie zasługiwały na uwzględnienie.

Istota przedmiotowego postępowania sprowadzała się do oceny prawidłowości zakwestionowania przez organ rentowy umów zlecenia zawartych przez ubezpieczonych K. U. (1), T. M. i J. M. ze spółkami (...) i (...). Zdaniem ZUS zleceniobiorcy odwołującej się spółki, realizując zadania wykonywane na podstawie umów zlecenia zawartych z (...), w rzeczywistości wykonywali je na rzecz spółki (...).

W przedmiotowym postępowaniu, decydujące znaczenie miało zatem rozstrzygnięcie, czy doszło do zbiegu tytułów do objęcia ubezpieczeniem, o którym mowa w art. 9 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zbieg tytułów ubezpieczenia występuje, gdy jedna osoba wykonuje kilka rodzajów działalności, z którymi wiąże się obowiązek ubezpieczenia społecznego. Przepis art. 9 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w sytuacji zbiegu tytułów do podlegania ubezpieczeniu społecznemu daje możliwość wyboru jednego z tych tytułów ubezpieczonemu. Zamiarem ustawodawcy było stosowanie tej instytucji jedynie wówczas, gdy u danej osoby wystąpi rzeczywisty zbieg tytułów do podlegania ubezpieczeniu społecznemu, nie wtedy, gdy ubezpieczony w sposób sztuczny i nienaturalny doprowadza do wytworzenia takiego zbiegu, wyłącznie na użytek skorzystania ze swoistego ustawowego dobrodziejstwa przewidzianego w przepisie art. 9 ust. 2 ustawy systemowej. Istotne jest przy tym, aby zatrudnienie w oparciu o każdą z umów zlecenia miało dla podmiotów je zawierających realny wymiar i znaczenie.

W niniejszej sprawie nie ma podstaw do zastosowania regulacji z art. 9 ust. 2 ustawy systemowej, ponieważ materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu nie pozwala na uznanie, że K. U. (1), T. M. i J. M. ze spółkami (...) i (...) łączyły odrębne stosunki zobowiązaniowe. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że pomimo podpisywania przez wskazane podmioty odrębnych umów w pokrywających się okresach, doszło de facto do powstania jednego stosunku zobowiązaniowego, w ramach którego ubezpieczeni świadczyli czynności z zakresu ochrony osób i mienia na rzecz (...). W przypadku T. M. była to umowa o pracę, a w przypadku K. U. (1) i J. M. – umowa zlecenia.

Zasada swobody umów (art. 353 ^{( 1)} KC) umożliwia stronom umowy ukształtowanie stosunku prawnego według ich uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Natomiast o czynności prawnej, która ma na celu obejście ustawy można mówić, gdy pozwala na uniknięcie zakazów, nakazów lub obciążeń wynikających z przepisu ustawy i tylko z takim zamiarem została dokonana (por. wyrok Sądu Najwyższego z 11 stycznia 2006 r., II UK 51/05). Sztuczny podział jednego stosunku zobowiązaniowego na kilka umów zlecenia, w ocenie Sądu, miał na celu obejście ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Sąd miał przy tym na uwadze, że zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: ustawa systemowa) ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi „zleceniobiorcami”, oraz osobami z nimi współpracującymi. Przepis art. 12 ustawy systemowej stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, osoba spełniająca warunki do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z kilku tytułów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4 - 6 i 10 ustawy systemowej, jest objęta obowiązkowo ubezpieczeniami z tego tytułu, który powstał najwcześniej. Może ona jednak dobrowolnie, na swój wniosek, być objęta ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi także z pozostałych, wszystkich lub wybranych tytułów lub zmienić tytuł ubezpieczeń, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 7 ustawy systemowej. W przypadku zbiegu kilku tytułów ogólnych obowiązuje zasada pierwszeństwa w czasie, co oznacza, że obowiązek ubezpieczenia istnieje z tego tytułu, który powstał najwcześniej, przy czym możliwa jest zmiana tytułu ubezpieczenia.

Zastosowanie w sprawie znalazł art. 9 ust. 1 ustawy systemowej, który stanowi, że osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3, 7b, 10, 20 i 21, spełniające jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów, są obejmowane ubezpieczeniami tylko z tytułu stosunku pracy, umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, otrzymywania stypendium doktoranckiego, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego albo wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie.

Sąd uznał przy tym, że organ rentowy prawidłowo oznaczył zobowiązanego do uiszczenia składek na ubezpieczenie społeczne, skoro to (...) była finalnym odbiorcą czynności wykonywanych przez K. U. (1), T. M. i J. M. i taki był też cel gospodarczy umowy zawartej przez nich z odwołującym i zainteresowanym.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 KPC oddalił odwołania od zaskarżonych decyzji, uznając, że organ rentowy prawidłowo przyjął, że podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe i zdrowotne K. U. (1) i J. M. jako zleceniobiorcy spółki (...), a pracownika spółki (...) i jednocześnie zleceniobiorcy spółki Grupa (...) obejmuje świadczenia uzyskane przez ubezpieczonych z tytułu umów zlecenia ze spółką Grupa (...).

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wynikającej z art. 98 KPC oraz § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSR (del.) Magdalena Pytel