Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2023 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i (...)

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Jarząbek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 maja 2023 r. w W.

sprawy H. Z. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o dodatek pielęgnacyjny

na skutek odwołania H. Z. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

z dnia 15 lutego 2022 r. znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 268/22

UZASADNIENIE

H. Z. (1) złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 15 lutego 2022 r., znak (...), na podstawie której odmówiono jej prawa do dodatku pielęgnacyjnego. Odwołująca wskazała, że nie zgadza się z wydanym orzeczeniem, że jest zdolna do samodzielnej egzystencji ( odwołanie, k. 3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy powołał się na art. 75 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wskazując, że dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli została uznana za niezdolną do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat.

Organ rentowy podał, że w toku postępowania lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 25 listopada 2021 r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji. Od powyższego orzeczenia H. Z. (1) wniosła sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS, a ta orzeczeniem z dnia 7 lutego 2022 r. potwierdziła ustalenia lekarza orzecznika. Opierając się na powyższym, organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 15 lutego 2022 r. odmówił ubezpieczonej prawa do dodatku pielęgnacyjnego (odpowiedź na odwołanie, k. 4-5 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

H. Z. (1) ur. (...) posiada wyższe wykształcenie, ostatnio była zatrudniona w Starostwie Powiatowym w W. od 18 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2012r. na stanowisku inspektora. Od 2013 r. ubezpieczona nie pracuje (świadectwo pracy z 31 grudnia 2012 r. k. 195 a.r., okoliczności bezsporne).

Odwołująca od dnia 1 kwietnia 2006 r. ma przyznane prawo do emerytury na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 27 kwietnia 2006 r., wypłata świadczenia początkowo była zawieszona z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. Decyzją z dnia 22 grudnia 2012 r. organ rentowy podjął wypłatę emerytury ubezpieczonej (decyzja ZUS z 27 kwietnia 2006 r., k. 55 a.r., decyzja ZUS z 22 grudnia 2012 r., k. 192 a.r.).

H. Z. (1) cierpi na wiele schorzeń i kilkukrotnie była hospitalizowana. W okresie od 12 marca 2013 r. do 14 marca 2013 r. była hospitalizowana i miała w tym czasie wykonaną angioplastykę (...) z wszczepieniem stentu. W roku 2013 miała rozpoznaną chorobę wieńcową i nadciśnienie tętnicze. Następnie w lipcu 2021 r. z powodu zawału serca z migotaniem przedsionków była hospitalizowana, a na koniec lipca 2021 r. ponownie z uwagi na ostrą niewydolność nerek. Z powodu migotania przedsionków zgłosiła się na (...) we wrześniu 2021 r. W styczniu 2022 r. była hospitalizowana z powodu zawału serca oraz nawracających napadów częstoskurczu przedsionkowego (karta informacyjna z 14 marca 2013r. k. 17, karty informacyjne z lipca 2021 r. k. 33-38, k.41-44, karta informacyjna z 13września 2021 r. k. 48, karta informacyjna z 7 lutego 2022 r. k. 70 - dokumentacja medyczna).

W dniu 20 października 2021 r. H. Z. (2) złożyła w ZUS wniosek o przyznanie dodatku pielęgnacyjnego ze względu na stan zdrowia (wniosek z dnia 20 października 2021 r. – nienumerowane karty a.r.).

Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował odwołującą na badanie do lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem z 25 listopada 2021 r. ustalił, że nie jest ona niezdolna do samodzielnej egzystencji (orzeczenie z 25 listopada 2021 r. - nienumerowane karty a.r.). Następnie odwołująca została skierowana na badanie do komisji lekarskiej ZUS, a ta orzeczeniem z dnia 7 lutego 2022 r. również ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji. W uzasadnieniu powyższego orzeczenia wskazano, że przy dokonywaniu ustaleń orzeczniczych uwzględniono stopień naruszenia sprawności organizmu oraz wiek i stwierdzono, że dysfunkcja organizmu stwierdzona na podstawie dokumentacji medycznej, w tym zaświadczenia o stanie zdrowia narusza sprawność organizmu w stopniu umiarkowanym. Naruszenie sprawności ma charakter przewlekły. Ubezpieczona, w ocenie komisji lekarskiej ZUS, jest samodzielna w stopniu umożliwiającym samoobsługę i nie spełnia kryteriów ustalenia uprawnienia do dodatku pielęgnacyjnego (orzeczenie z 7 lutego 2022 r. - nienumerowane karty a.r.).

Powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. decyzją z 15 lutego 2022 r., znak (...) odmówił H. Z. (1) prawa do dodatku pielęgnacyjnego, wskazując, że zgodnie z orzeczeniem komisji nie jest ona niezdolna do samodzielnej egzystencji (decyzja ZUS 15 lutego 2022 r. - nienumerowane karty a.r.).

H. Z. (1) odwołała się od powyższej decyzji, inicjując niniejsze postępowanie (odwołanie, k. 3 a.s.).

Sąd w celu ustalenia, czy ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy, czy też jest zdolna do samodzielnej egzystencji oraz czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, oraz na jaki okres, postanowieniem z dnia 18 maja 2022 r. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów kardiologa i internisty (postanowienie z dnia 18 maja 2022 r., k. 6 a.s.).

W opinii z dnia 10 października 2022 r. biegły sądowy z zakresu kardiologii K. K. rozpoznał u ubezpieczonej przewlekłą chorobę wieńcową, stan po przebytym zawale serca (...) leczonym operacyjnie - pomostowanie tętnic wieńcowych (pomost tętniczy LIMA do (...), pomost żylny do GO), chirurgiczną ablację podłoża migotania przedsionków (izolacja żył płucnych), zamknięcie uszka lewego przedsionka (15.01.2022), stan po angioplastyce (...) z wszczepieniem stentu DES (16.08.2021), stan po przebytym zawale serca (...) leczonym angioplastyką GO z wszczepieniem stentu DES (07.07.2021) i angioplastyką (...) z wszczepieniem stentu DES (12.07.2021), stan po angioplastyce (...) z wszczepieniem stentu (2013), napadowe migotanie przedsionków/częstoskurcz przedsionkowy/atypowe trzepotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu 2, przewlekłą chorobę nerek, zaburzenia gospodarki lipidowej, zaćmę, jaskrę, chorobę zwyrodnieniowa stawów, uzależnienie od tytoniu w przeszłości, otyłość ( (...) 32,4 kg/m2).

Biegły stwierdził, że ubezpieczona z przyczyn kardiologicznych nie spełnia kryteriów całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji. W uzasadnieniu biegły wskazał, że odwołująca ma rozpoznaną przewlekłą chorobę wieńcową, przebyła zawały serca, ma rozpoznane napadowe migotanie przedsionków/częstoskurcz przedsionkowy i nadciśnienie tętnicze. Poddana była rewaskularyzacji wieńcowej, w tym chirurgicznej. Przebyty zawał serca spowodował pośrednie strukturalne uszkodzenie mięśnia sercowego. Odwołująca nie wymagała hospitalizacji z powodu niewyrównanej niewydolności serca. W badaniu przedmiotowym brak jest cech jawnej niewydolności serca. Ze względu na schorzenia kardiologiczne odwołująca ma przeciwwskazania do podejmowania większych wysiłków fizycznych. Wysiłki fizyczne umiarkowane powinna podejmować w ramach rekreacji i rehabilitacji. Brak jest natomiast przeciwskazań do podejmowania lekkich wysiłków fizycznych i wysiłków umysłowych. Odwołująca wymaga więc częściowej pomocy innych osób w pełnieniu ról społecznych, w szczególności w niektórych czynnościach związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego. Nie wymaga jednak ciągłej pomocy innych osób w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Odwołująca ma kwalifikacje do pracy umysłowej - zatem ze względu na schorzenia kardiologiczne nie jest długotrwałe niezdolna cło pracy (opinia biegłego, k. 24 – 29 a.s.).

W opinii z dnia 13 grudnia 2022 r. biegła sądowa z zakresu chorób wewnętrznych i diabetologii E. R. stwierdziła u ubezpieczonej cukrzycę typu 2 leczoną doustnym lekiem hipoglkemizującym oraz insuliną, ostre uszkodzenie nerek nałożone na przewlekłą chorobę nerek w stadium G4, nadciśnienie tętnicze, przewlekłą chorobę niedokrwienna serca, stan po przebytym zawale mięśnia serca (...) leczonym operacyjnie - pomostowanie tętnic wieńcowych (pomost tętniczy LIMA do (...), pomost żylny do GO), chirurgiczną ablację podłoża migotania przedsionków (izolacja żył płucnych) zamkniecie uszka lewego przedsionka (15.01.2022), stan po angioplastyce (...) z wszczepieniem stentu DES (16.08.2021), stan po przebytym zawale mięśnia serca (...) leczonym angioplastyką GO z wszczepieniem stentu DES (07.07.202l) i angioplastyką PT W z wszczepieniem stentu DES (12.07.2021), stan po angioplastyce (...) z wszczepieniem stentu (2013r), zaburzenia rytmu serca w postaci napadowego migotania przedsionków/częstoskurcz przedsionkowy /atypowe trzepotanie przedsionków, umiarkowaną niedomykalność zastawki mitralnej i trójdzielnej, przetrwały otwór owalny, zaburzenia gospodarki lipidowej, zaćmę, jaskrę, zwyrodnienie plamki żółtej i bieguna tylnego, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa i stawów obwodowych, dnę moczanową, niedoczynność tarczycy wymagająca suplementacji hormonalnej, stan po operacji przepukliny kresy białej, stan po cholecystectomii, otyłość. Biegła po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną oraz po badaniu ubezpieczonej wskazała, że u ubezpieczonej istnieje wielochorobowość, na którą składają się: choroba niedokrwienna serca, przebyte zawały mięśnia serca, zaburzenia rytmu serca w postaci migotania przedsionków/częstoskurczu nadkomorowego, cukrzyca typu 2, przewlekła niewydolność nerek, niedoczynność tarczycy. Wszystkie te schorzenia niewątpliwie naruszają sprawność organizmu, ale nie powodują niezdolności do samodzielnej egzystencji. Jak wynika z wywiadu ubezpieczona przyjmuje sama leki w tym insulinę, sama oznacza sobie poziomy glikemii, w trakcie badania rozbiera i ubierała się sama, jak również dość sprawnie przemieszczała się po gabinecie. Odwołująca może wymagać częściowej pomocy innych osób w niektórych czynnościach związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego. Nie wymaga jednak stałej pomocy innych osób w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. W opinii biegłej ubezpieczona jest samodzielna w stopniu umożliwiającym samoobsługę. Zdaniem biegłej schorzenie internistyczne nie sprowadzają u ubezpieczonej niezdolności do samodzielnej egzystencji (opinia biegłej, k. 55-59 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, w tym na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach rentowych H. Z. (1). Ich autentyczność, jak również zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy, nie była kwestionowana przez żadną ze stron procesu, dlatego Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy mogący stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego także na podstawie opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów kardiologa i internisty, które są rzetelne, gdyż zostały wydane w oparciu o obiektywne wyniki badań ubezpieczonej, a wydający je biegli są specjalistami w swoich dziedzinach, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną i wieloletnie doświadczenie zawodowe. Na podstawie wywiadu, wnikliwej analizy dokumentacji medycznej oraz wyników bezpośrednich badań przedmiotowych, biegli powyższych specjalności potwierdzili występowanie u odwołującej określonego rodzaju schorzeń, ocenili stopień ich nasilenia, a także określili ich wpływ na możliwość samodzielnego wykonywania podstawowych czynności życiowych. Motywując swoje stanowisko w tej kwestii biegli sądowi wyjaśnili, że aktualne zaawansowanie schorzeń u odwołującej nie narusza sprawności organizmu w stopniu dającym podstawę do orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji. Sąd w całości podzielił treść ww. opinii, czyniąc je podstawą swoich ustaleń, albowiem opinie te są wyczerpujące, jasne i logiczne, a biegli swoje stanowisko w sposób obszerny i zrozumiały uzasadnili. Zebrane w toku postępowania dowody Sąd ocenił jako wartościowe i w pełni wiarygodne, gdyż zawierały informacje istotne z perspektywy istoty sporu i nie zostały skutecznie zakwestionowane.

W piśmie procesowym z dnia 12 listopada 2022 r. ubezpieczona wniosła zastrzeżenia do opinii biegłego sądowego z zakresu kardiologii i wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego kardiologa. Wskazała, że biegły nie dokonał opinii z należytą starannością i rzetelnością oraz pominął istotne dokumenty medyczne, które jasno świadczyły o tym, że jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji i pracy. W piśmie z dnia 12 kwietnia 2023 r. odwołująca wniosła również zarzuty do opinii biegłej z zakresu chorób wewnętrznych i diabetologii (k. 41-45, k. 68-71 a.s.).

Sąd nie podzielił zastrzeżeń odwołującej zgłaszanych do opinii. Podnoszone przez ubezpieczoną okoliczności nie odnosiły się do formułowanych przez biegłych ocen co do stanu zdrowia odwołującej oraz wpływu na posiadaną zdolność do samodzielnej egzystencji, stanowiły jedynie polemikę z ustaleniami biegłych oraz własną interpretację i ocenę stanu zdrowia odwołującej. Odwołująca wskazała, że z uwagi na jej stan zdrowia istnieje zagrożenie wystąpienia kolejnego zawału serca i pogorszenie stanu jej zdrowia skutkujące niebezpieczeństwem dla jej życia, Sąd jednak zauważa, że sama możliwość takiego pogorszenia stanu zdrowia a nie faktyczne jego wystąpienie nie uzasadniają w obecnej chwili uznania, że z uwagi na jej aktualne schorzenia wymaga ona stałej pomocy innych osób w codziennych czynnościach. Odwołująca nie wskazała, jakich konkretnie okoliczności biegli nie wzięli pod uwagę przy ocenie jej stanu zdrowia, a jedynie ogólnikowo podniosła, że takie istnieją. Ubezpieczona następnie dołączyła dokumentację medyczną z pobytu w szpitalu w W. w lutym 2023 r. dotyczącą skręcenia przez nią i naderwania stawu skokowego oraz chorób oczu. Sąd zauważa, jednak, że to pogorszenie stanu zdrowia ubezpieczonej wystąpiło po wydaniu przez biegłych opinii, a co więcej po wydaniu zaskarżonej decyzji przez organ rentowy. Wobec powyższego, okoliczności te nie były przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy i nie mogą podważyć zasadności opinii biegłych wydanych na podstawie aktualnej na dzień wydania zaskarżonej decyzji dokumentacji ubezpieczonej.

Sąd pominął wniosek zgłoszony przez odwołującą o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu kardiologii postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2023 r. na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. Zdaniem Sądu materiał dowodowy obejmujący opinie biegłych sądowych dwóch specjalności nie wymagał uzupełnienia, w szczególności, że opinie biegłych były logiczne, zgodne ze sobą i spójne, a płynące z nich wnioski jednoznaczne. Z kolei odwołująca nie przedstawiła skutecznej argumentacji przemawiającej za przeprowadzeniem dowodu z opinii innych biegłych. W ocenie Sądu wszelkie okoliczności sporne dotyczące aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonej zostały wyjaśnione w stopniu wystarczającym dla rozstrzygnięcia sprawy. Dalsze prowadzenie postępowania dowodowego w zakresie stanu zdrowia oraz zdolności ubezpieczonej do samodzielnej egzystencji bądź jej braku było w takim stanie rzeczy niecelowe, zaś dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego tej samej specjalności zmierzałoby jedynie do przedłużenia postępowania, wobec czego wniosek ten został pominięty na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie H. Z. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 15 lutego 2022 r., znak (...), podlegało oddaleniu.

Prawo do dodatku pielęgnacyjnego reguluje z art. 75 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 504). Zgodnie z jego treścią dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta uznana została za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia, przy czym w myśl art. 13 ust. 5 ww. ustawy niezdolność do samodzielnej egzystencji orzeka się w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

Dokonując wykładni powołanego przepisu wskazać w pierwszej kolejności należy, iż pojęcie niezdolności do samodzielnej egzystencji ma szeroki zakres znaczeniowy. Obejmuje ono z jednej strony opiekę, oznaczającą pielęgnację, czyli zapewnienie ubezpieczonemu możliwości poruszania się, odżywiania, zaspokojenia potrzeb fizjologicznych, czy utrzymania higieny osobistej, a z drugiej strony dotyczy też pomocy w załatwianiu elementarnych spraw życia codziennego, takich jak: robienie zakupów, uiszczanie opłat, składanie wizyt u lekarza, czy załatwianie spraw urzędowych. Dopiero te dwa aspekty ujmowane łącznie wyczerpują zakres znaczeniowy ustawowego pojęcia „niezdolności do samodzielnej egzystencji”. Pojęcie to w zaprezentowanym rozumieniu jest w orzecznictwie utrwalone (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 kwietnia 2000 r., III AUa 190/00; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 20 czerwca 1995 r., AUr 531/95; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 7 grudnia 2017 r., III AUa 388/17; wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 19 października 2017 r., III AUa 872/16). Zważyć przy tym należy, że sąd nie może sam ustalić istnienia niezdolności do samodzielnej egzystencji, jeżeli biegli lekarze dobrani stosowanie do schorzeń ubezpieczonego w wydanej opinii nie dojdą do takiego wniosku (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 14 czerwca 2017 r., III AUa 1143/16).

W rozważanym przypadku H. Z. (1) nie ukończyła jeszcze 75 roku życia, dla oceny jej uprawnień do dodatku pielęgnacyjnego istotna jest zatem niezdolność do samodzielnej egzystencji. Celem ustalenia czy schorzenia występujące u ubezpieczonej spowodowały naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych, tj. niezdolność do samodzielnej egzystencji, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy internisty oraz kardiologa. Opinie wskazanych biegłych nie dają podstaw do stwierdzenia, że H. Z. (1) jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji. Sąd nie neguje występujących u ubezpieczonej dolegliwości zdrowotnych, jednakże schorzenia te nie powodują, że ubezpieczona wymaga stałej pielęgnacji i opieki w zaspakajaniu potrzeb życiowych. Stan fizyczny ubezpieczonej pozwala stwierdzić, że jest ona osobą zdolną do samodzielnej egzystencji, a zatem dodatek pielęgnacyjny nie może być jej przyznany. Podstawy do tego nie może stanowić okoliczność, że u ubezpieczonej często występują różne stany chorobowe, co sygnalizowała w kolejno kierowanych do Sądu pismach procesowych, a tylko stan zdrowia i to tylko wtedy, kiedy osoba ubiegająca się o dodatek pielęgnacyjny ma w takim stopniu upośledzone różne funkcje organizmu, że bez pomocy i wsparcia funkcjonować nie może. To jednak nie dotyczy ubezpieczonej. Jak wskazał biegły kardiolog ubezpieczona nie powinna podejmować większego wysiłku fizycznego, jednak nie ma przeciwskazań do lekkich wysiłków fizycznych oraz umysłowych. Biegli zgodnie wskazali, że wymaga ona częściowej pomocy osób trzecich, w szczególności przy prowadzeniu gospodarstwa domowego jednak nie jest to potrzeba ciągła w zaspokajaniu podstawowym potrzeb życiowych. Ubezpieczona przyjmuje sama leki w tym insulinę, sama oznacza sobie poziomy glikemii. W trakcie przeprowadzonego przez biegłą z zakresu chorób wewnętrznych badań samodzielnie wykonywała takie czynności jak ubieranie się i rozbieranie, sprawne przemieszczanie się po gabinecie. Sąd w pełni popiera ustalenia biegłych, którzy na podstawie badań i analizy jej dokumentacji medycznej uznali, że ubezpieczona jest samodzielna w stopniu umożliwiającym samoobsługę.

Sąd zauważa, że biegli nie odnieśli się do wszystkich przedstawionych przez ubezpieczoną dowodów, gdyż część z dokumentów powoływanych przez odwołującą jak przykładowo karta informacyjna leczenia szpitalnego z pobytu na oddziale w lutym 2023 r. z uwagi na skręcenie i naderwanie stawu skokowego, zaświadczenie lekarskie z 15 lutego 2023r. wskazujące na choroby oczu ubezpieczonej dotyczyły okresu po wydaniu przez nich opinii. Jednakże okoliczności te jako mające charakter następczy po wydaniu skarżonej decyzji, nie mogły mieć wpływu na zmianę skarżonej decyzji.

Jednocześnie Sąd pomimo zgłoszonych przez ubezpieczoną zastrzeżeń nie znalazł podstaw do tego, aby podważać opinie wydane przez biegłych sądowych z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii. Biegli tych specjalności, podobnie jak organ rentowy opisali funkcjonowanie ubezpieczonej w oparciu o przeprowadzony wywiad, ocenili nadto dokumentację medyczną, która – pomimo stwierdzenia u ubezpieczonej różnorodnych schorzeń dotyczących różnych narządów i organów – nie daje podstaw do stwierdzenia niezdolności do samodzielnej egzystencji. Odwołująca w zastrzeżeniach do opinii biegłych wskazywała, że cały czas istnieje niebezpieczeństwo wystąpienia u niej trzeciego zawału serca i pogorszenia jej stanu zdrowia. Jednak samo to zagrożenie nie może wpływać na uznanie jej w obecnej chwili wbrew opiniom biegłych lekarzy specjalistów za wymagającą stałej opieki ze strony osoby trzeciej. Ubezpieczona, czego nie można kwestionować, może wymagać opieki, ale z uwagi na to w jaki sposób funkcjonuje na co dzień, nie może być uznana za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji. W tym zakresie ocena dokonana przez biegłych wszystkich ww. specjalności jest rzetelna oraz jasno i przekonująco umotywowana. Wobec tego Sąd nie znalazł podstaw, aby nie uwzględnić jej przy orzekaniu w sprawie, pomimo zgłoszonych przez odwołującą zastrzeżeń, mających w istocie charakter jedynie polemizujący z oceną i ustaleniami biegłych sądowych.

Mając na względzie powyższe ustalenia oraz zebrany materiały dowodowy Sąd Okręgowy uznał, iż organ rentowy prawidłowo ocenił stan zdrowia odwołującej, a w konsekwencji zasadnie odmówił jej prawa do wnioskowanego świadczenia. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy oddalił odwołanie H. Z. (1) na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. zgodnie z sentencją wyroku.