Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

19 czerwca 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Kosicka

po rozpoznaniu 19 czerwca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Warszawie

sprawy z odwołania Z. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z 17 listopada 2023 r., znak (...)

o wysokość zadłużenia z tytułu składek

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 280/24

UZASADNIENIE

Z. L. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z 17 listopada 2023 r., znak: (...), stwierdzającej, że jest ona dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia zdrowotne za okres od stycznia 2018 r. do lipca 2019 r. w łącznej wysokości 9528,52 zł. Ubezpieczona wniosła o uchylenie decyzji w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania od organu rentowego. W uzasadnieniu swojego stanowiska odwołująca się wskazała, że kwestionuje wyliczenia składek na ubezpieczenia zdrowotne zawarte w zaskarżonej decyzji. Ubezpieczona podniosła, że swoje zastrzeżenia wielokrotnie zgłaszała w ZUS, w piśmie z 21 stycznia 2022 r., po otrzymaniu z ZUS jego pisma z 29 września 2021 r. oraz z 31 stycznia 2023 r. po otrzymaniu pisma informującego ją o wszczęciu postępowania w sprawie należności z tytułu składek na ubezpieczenia zdrowotne na jej koncie, jako płatnika. Pomimo podniesionych zarzutów w drugim piśmie, brak jest jakichkolwiek informacji w zaskarżonej decyzji o zajętym przez ZUS stanowisku. Odwołująca się wskazała, że swoim zachowaniem organ rentowy pozbawił ją bezprawnie możliwości obronnych swych praw narażając ją na szkodę. Na potwierdzenie swoich twierdzeń wniosła o zwrócenie się do komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie Ł. W. o akta sprawy egzekucyjnej prowadzonej z wniosku ZUS (...) Oddziału w W. na podstawie tytułów wykonawczych zaopatrzonych w klauzulę wykonalności z 17 czerwca 2019 r., sygn. akt II Co 1062/19 i dołączonej do akt Km 517/19 w celu łącznego prowadzenia egzekucji. Nadto, odwołująca się wniosła o zwrócenie się do Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie o akta sprawy II Co 1062/19 dla wykazania, że prowadzona egzekucja doprowadziła do wyegzekwowania składek zdrowotnych objętych tytułami egzekucyjnymi za okres dochodzony zaskarżoną decyzją (odwołanie z 27 grudnia 2023 r., k. 3-4 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od odwołującej na rzecz organu rentowego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy wskazał, że odwołująca zgłosiła wykonywanie działalności pozarolniczej w okresach 1 stycznia 1999 r. do 1 sierpnia 2019 r. Zakład wskazał, że za okresy objęte decyzją nie odnotowano wpłat należnych składek na ubezpieczenia zdrowotne. Zaskarżona decyzja została doręczona 24 listopada 2023 r. Natomiast 27 grudnia 2023 r. wpłynęło odwołanie od decyzji ZUS z 17 listopada 2023 r., a w jego treści odwołująca podnosi, że całość zadłużenia objętego zaskarżoną decyzją została wyegzekwowana. Wobec powyższego, organ rentowy wskazał, że zadłużenie objęte zaskarżoną decyzją nie było przedmiotem działań egzekucyjnych. Organ rentowy zwrócił uwagę na fakt, że postępowanie egzekucyjne prowadzone przez komornika Ł. W., na które powołuje się odwołująca, dotyczyło zadłużeń obejmujących okresy od 11/2012 do 12/2012 oraz od 06/2013 do 12/2017. Postępowanie to doprowadziło do skutecznego wyegzekwowania należności objętych tytułami wykonawczymi o numerach od (...) do (...) z 8 marca 2018 r. zaopatrzonych w klauzulę wykonalności z 7 czerwca 2018 r. oraz tytułów wykonawczych o numerach od (...) do (...) z 18 września 2018 r., zaopatrzonych w klauzulę wykonalności z 17 czerwca 2019 r. Zatem zarzuty na których oparte jest odwołanie są bezpodstawne (odpowiedź na odwołanie z 11 stycznia 2024 r. – k. 8 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. L. prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 1 sierpnia 2019 r. (bezsporne).

Komornik Ł. W. prowadził postępowanie egzekucyjne dotyczące zadłużeń ubezpieczonej za okresy od 11/2012 do 12/2012 oraz od 06/2013 do 12/2017. Postępowanie to doprowadziło do skutecznego wyegzekwowania należności objętych tytułami wykonawczymi o numerach od (...) do (...) z 8 marca 2018 r. zaopatrzonych w klauzulę wykonalności z 7 czerwca 2018 r. oraz tytułów wykonawczych o numerach od (...) do (...) z 18 września 2018 r., zaopatrzonych w klauzulę wykonalności z 17 czerwca 2019 r. (akta komornicze o sygn. Km 517/19 i Km 369/18).

Składki na ubezpieczenia zdrowotne za okres od stycznia 2018 r. do lipca 2019 r nie zostały przez odwołującą się zapłacone (bezsporne).

Pismem z 5 stycznia 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. zawiadomił Z. L. o wszczęciu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenia zdrowotne. Ubezpieczona odebrała pismo 24 stycznia 2023 r. (zawiadomienie z 5 stycznia 2023 r. – a.r.; epo – a.r.).

Pismem z 13 września 2023 r. organ rentowy poinformował odwołującą się, że postępowanie w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenia zdrowotne zostało zakończone. Odwołująca się odebrała zawiadomienie 28 września 2023 r. (pismo z dnia 13 września 2023 r. – a.r., epo – a.r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. 17 listopada 2023 r. wydał decyzję znak (...), w której stwierdził, że Z. L. jest dłużnikiem ZUS z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia zdrowotne. Zadłużenie wraz z należnymi odsetkami za zwłokę naliczonymi na dzień wydania decyzji wyniosło łącznie 9528,52 zł, w tym z tytułu składek na ubezpieczenia zdrowotne w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 za okres od 01-2018 do 07-2019 w kwocie 6 235,52 zł i odsetek 3 293,00 zł (decyzja ZUS z 17 listopada 2023 r., a.r.).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy oraz aktach rentowych odwołującego. Zdaniem sądu, powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim oparł na nich swoje ustalenia, są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające pełen walor dowodowy.

Sąd zważył, co następuje:

Rozpoznanie sprawy nastąpiło na posiedzeniu niejawnym. Taką możliwość daje art. 148 ¹ § 1 k.p.c. (Dz. U. z 2023 r. poz. 1606 z późn. zm.), który przewiduje, że sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna – mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. W przedmiotowej sprawie okoliczności istotne w sprawie zostały wyjaśnione i ostatecznie ustalone poprzez dowody przeprowadzone na posiedzeniu niejawnym. Nie było więc potrzeby wyznaczania rozprawy, tym bardziej że strony o to nie wnosiły. W tych okolicznościach sąd na podstawie powołanego przepisu ocenił, że wyznaczenie rozprawy nie jest konieczne, co w konsekwencji pozwoliło na rozpoznanie sprawy i wydanie rozstrzygnięcia na posiedzeniu niejawnym.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 547 z późn. zm.), płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Nadto, stosownie do treści art. 47 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc, nie później niż:

1)  do 10 dnia następnego miesiąca - dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie;

2)  do 5 dnia następnego miesiąca - dla jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych;

3)  do 15 dnia następnego miesiąca - dla pozostałych płatników.

Od nieopłaconych w terminie składek, w myśl art. 23 ust. 1 u.s.us. należne są od płatnika składek odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych w ustawie z dnia
29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa, z wyłączeniem art. 56a. Z kolei zgodnie z art. 32 ustawy systemowej do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.

Nie ma przy tym również wątpliwości, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest władny egzekwować wspomniany wyżej obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia oraz stwierdzać zarówno istnienie i wysokość zobowiązania z tego tytułu. O kompetencjach organu rentowego w tym zakresie wprost stanowi art. 83 ust. 1 ustawy systemowej.

Analizując rozpatrywaną sprawę, sąd miał na względzie, że ubezpieczona nie kwestionowała, że jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą powinna opłacać składki. Ubezpieczona wskazała, że całość zadłużenia objętego zaskarżoną decyzją została już wyegzekwowana.

Wskazać należy, że zaskarżoną decyzją z 17 listopada 2023 r. organ rentowy ustalił wysokość zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia zdrowotne za okres 01/2018 do 07/2019. Natomiast postępowanie egzekucyjne, na które powołuje się odwołująca dotyczyło zadłużeń obejmujących okresy od 11/2012 do 12/2012 oraz od 06/2013 do 12/2017. Postępowanie to doprowadziło do skutecznego wyegzekwowania należności objętych tytułami wykonawczymi o numerach od (...) do (...) z 8 marca 2018 r. zaopatrzonych w klauzulę wykonalności z 7 czerwca 2018 r. oraz tytułów wykonawczych o numerach od (...) do (...) z 18 września 2018 r., zaopatrzonych w klauzulę wykonalności z 17 czerwca 2019 r.

W tym stanie rzeczy sąd nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji. Odwołanie podlegało więc oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.