Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Jarząbek

Protokolant: Joanna Otto-Jończyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2024 r. w Warszawie

sprawy A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wysokość zadłużenia z tytułu składek

na skutek odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 14 listopada 2022r. numer (...),

z dnia 14 listopada 2022r. numer (...),

z dnia 14 listopada 2022r. numer (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od A. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych), tytułem zwrotów kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt VII U 366/23

UZASADNIENIE

A. K. w dniu 17 stycznia 2023 r. złożyła odwołanie od trzech decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 24 listopada 2023 r.: nr (...), (...), (...). Odwołująca zaskarżonym decyzjom zarzuciła, że są one merytorycznie nieprawidłowe, gdyż uwzględnia składki, które zostały spłacone. Mając powyższe na względzie wniosła o zmianę zaskarżonych decyzji w całości oraz zwrot kosztów postępowania wedle norm przepisanych. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, że składki objęte zaskarżoną decyzją tj. składki na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za wskazany w decyzji okres zostały przez nią opłacone, tym samym zaskarżona decyzja ZUS ustalająca zadłużenie z tytułu tych składek jest nieprawidłowa (odwołanie z dnia 13 stycznia 2023 r. k.3-4 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz o zasądzenie od odwołującej na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. Organ rentowy powołując się na art. 46 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U.2022 r. poz. 1009) wskazał, że odwołująca jako płatnik składek obowiązana była do obliczania, rozliczania i przekazywania, co miesiąc do Zakładu, składek na ubezpieczenia społeczne. Do składek na Fundusz Pracy oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne (art. 32 ww. ustawy). W dalszej części organ rentowy powołując się na okoliczność, że od nieopłaconych w terminie składek, zgodnie z art. 23 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, są należne odsetki za zwłokę na zasadach i wysokości określonej ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, co oznacza to, że obowiązek odprowadzania składek w prawidłowej wysokości i w terminie ciąży na płatniku składek i winien on wywiązywać się ze swych obowiązków wobec organu rentowego. Odwołująca zgłosiła prowadzenie działalności gospodarczej w okresie od 5 listopada 2007 r. do 29 grudnia 2013 r. i od 1 kwietnia 2014 r. do nadal i z tego tytułu zobowiązana była do opłacania składek. Organ rentowy wskazał, że A. K. nie wywiązywała się z obowiązku opłacania składek, w wyniku czego na jej koncie powstało zadłużenie.

Zdaniem organu rentowego, odwołanie ubezpieczonej nie wniosło do sprawy nowych okoliczności mogących skutkować zmianą bądź uchyleniem zaskarżonych decyzji. Jednocześnie wskazano, że A. K. wielokrotnie odwoływała się od decyzji stwierdzających zadłużenie i aktualnie w sprawie decyzji z dnia 24 sierpnia 2020 r. w której Sąd Okręgowy Warszawa- Praga w Warszawie wyrokiem z dnia 10 maja 2022 r., sygn. akt VII U 1362/20 oddalił odwołanie, toczy się postępowanie przed Sądem Apelacyjnym sygn. Akt III AUa 2432/22 (odpowiedź na odwołanie z 30 stycznia 2023 r. k.5-8 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Organ rentowy zawiadomieniem z dnia 24 sierpnia 2020 r. poinformował A. K. o wszczęciu postępowania, mającego na celu wydanie decyzji określającej wysokość zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy za okres od 11-12/2019, pouczając jednocześnie stronę o prawie do czynnego udziału w toczącym się postępowaniu. Zawiadomienie zostało wysłane na dwa adresy: Al. (...), (...)-(...) W. - przesyłka była awizowana, a doręczenie zastępcze nastąpiło w dniu 11 września 2020 r. oraz na adres: ul. (...), (...)-(...) W.- przesyłka została odebrana przez pracownika M. K. w dniu 27 sierpnia 2020 r. (zawiadomienie z dnia 24 sierpnia 2020 r., potwierdzenia odbioru przesyłek- nienumerowane karty a.r.).

W dniu 13 października 2022 r. do odwołującej się skierowano zawiadomienie o zakończeniu postępowania dowodowego, zawierające pouczenie o prawie do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w sprawie. Powyższe zawiadomienie wysłane zostało na adres: ul. (...), (...)-(...) W., a przesyłka została doręczona adresatowi w dniu 31 października 2022 r. (zawiadomienie z dnia 10 października 2022 r., potwierdzenie odbioru przesyłki- nienumerowane karta a.r.).

Ubezpieczona nie skorzystała z prawa wypowiedzenia się co do zebranych dowodów (okoliczność bezsporna).

Organ rentowy w dniu 24 listopada 2022 r. wydał zaskarżoną decyzję nr (...), stwierdzającą wysokość zadłużenia płatnika z tytułu nieopłaconych składek na dzień wydania decyzji:

- na ubezpieczenie społeczne za okres 11/2019 r. - 12/2019 r. w kwocie 1.669,10 zł oraz- odsetki w kwocie 469,00 zł;

- na ubezpieczenie zdrowotne za okres 11/2019 r. - 12/2019 r. w kwocie 684,64 zł oraz odsetki w kwocie 192,00 zł;

- na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy za okres 11/2019 r.- 12/2019 r. w kwocie. 140,10 zł (decyzja z dnia 24 listopada 2022 r.- nienumerowana karta a.r.).

Zawiadomieniem z dnia 17 lutego 2021 r. poinformowano ubezpieczoną o wszczęciu postępowania, mającego na celu wydanie decyzji określającej wysokość zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy za okres od 01/2020 do 01/2021, pouczając jednocześnie stronę o prawie do czynnego udziału w toczącym się postępowaniu. Zawiadomienie zostało wysłane na adres: Al. (...), (...)-(...) W., a przesyłka została doręczona adresatowi w dniu 22 lutego 2021 r. (zawiadomienie z dnia 17 lutego 2021 r potwierdzenie odbioru korespondencji- nienumerowana karta a.r.).

W dniu 10 października 2022 r. do odwołującej się skierowano zawiadomienia o zakończeniu postępowania dowodowego umożliwiającego wydanie decyzji w przedmiotowej sprawie, zawierające pouczenie o prawie do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w sprawie. Przedmiotowe zawiadomienie wysłane zostało na adres: ul. (...) r. W. - przesyłka doręczona adresatowi w dniu 31 października 2022 r. (zawiadomienie z dnia 10 października 2022 r., potwierdzenie odbioru korespondencji- nienumerowane karty a.r.).

Ubezpieczona również w tym przypadku nie skorzystała z prawa wypowiedzenia się co do zebranych dowodów (okoliczność bezsporna).

Następnie w dniu 24 listopada 2022 r. organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję nr (...), stwierdzającą wysokość zadłużenia płatnika z tytułu nieopłaconych składek na dzień wydania decyzji:

- na ubezpieczenie społeczne za okres 01/2020 r. - 01/2021 r. w kwocie 9.893,80 zł oraz-

odsetki w kwocie 2.282,00 zł;

- na ubezpieczenie zdrowotne za okres 01/2020 r. - 01/2021 r. w kwocie 4.729,89 zł oraz odsetki w kwocie 1.090,00 zł;

- na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy za okres 01/2020 r. - 01/2021 r. w kwocie. 154,15zł. (decyzja z dnia24 listopada 2022 r.- nienumerowana karta a.r.).

W dniu 31 sierpnia 2022 r. zostało wystawione dla płatnika zawiadomienie o wszczęciu o postępowania, mającego na celu wydanie decyzji określającej wysokość zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy za okres od 02/2021 do 12/2021 pouczając jednocześnie stronę o prawie do czynnego udziału w toczącym się postępowaniu. Zawiadomienie zostało wysłane na adres ul. (...), (...)-(...) W. - przesyłka doręczona adresatowi w dniu 19 września 2022 r. (zawiadomienie z dnia 31 sierpnia 2022 r. wraz z potwierdzeniem odbioru korespondencji- nienumerowane karty a r.).

W dniu 10 października 2022 r. do odwołującej się skierowano zawiadomienia o zakończeniu postępowania dowodowego umożliwiającego wydanie decyzji w przedmiotowej sprawie, zawierające pouczenie o prawie do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w sprawie. Przedmiotowe zawiadomienie wysłane zostało na adres: ul. (...), (...)-(...) W., a przesyłka została doręczona adresatowi w dniu 31 października 2022 r. (zawiadomienie z dnia 10 października 2022 r. wraz z potwierdzeniem odbioru korespondencji- nienumerowane karty a.r.).

Również w tym przypadka ubezpieczona nie skorzystała z prawa wypowiedzenia się co do zebranych dowodów (okoliczność bezsporna).

W dniu 24 listopada 2022 r. organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję o nr. (...) stwierdzającą wysokość zadłużenia płatnika z tytułu nieopłaconych składek na dzień wydania decyzji:

- na ubezpieczenie społeczne za okres 02/2021 r. - 12/2021 r. w kwocie 10 131,66 zł oraz odsetki w kwocie 1 526,00 zł;

- na ubezpieczenie zdrowotne za okres 02/2021 r. - 12/2020 r. w kwocie 4 199,91 zł oraz odsetki w kwocie 633,00 zł;

- na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy za okres 02/2021 r. - 12/2021 r. w kwocie 850,41 zł. (decyzja z dnia 24 listopada 2022 r.- nienumerowana karta a.r.).

A. K. w dniu 17 stycznia 2023 r. wniosła odwołanie od niekorzystnych dla siebie decyzji organu rentowego inicjując przedmiotowe postępowanie (odwołanie z dnia 13 stycznia 2023 r. k.3 a.s.).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w postepowaniu przed organem rentowym. Dokumenty te nie były kwestionowane przez strony postępowania. Ubezpieczona w treści odwołania oświadczyła, że zaskarżone decyzje nie uwzględniają spłaconych składek. Zarządzeniem z dnia 16 marca 2023r. Sąd zakreślił ubezpieczonej 14- dniowy termin na zgłoszenie wszelkich twierdzeń, zarzutów i wniosków dowodowych, a następnie zarządzeniem z dnia 7 czerwca 2023r. zobowiązał ubezpieczoną do wskazania, czy spłacenie składek nastąpiło przed, czy po wydaniu zaskarżonych decyzji. Ubezpieczona nie udzieliła odpowiedzi na to pytanie, jak również nie przedstawiła twierdzeń, zarzutów i wniosków dowodowych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. K. od trzech decyzji ZUS z dnia 24 listopada 2022 r. jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy zasadnie zaskarżonymi decyzjami organ rentowy stwierdził, że A. K. posiada zaległości w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i na Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy za okresy: od listopada 2019 r. do grudnia 2019 r. od stycznia 2020 r. do stycznia 2021 r. i od lutego 2021 r. do grudnia 2021 r.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1009 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą systemową, płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Nadto, stosownie do treści art. 47 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc, nie później niż:

1) do 5 dnia następnego miesiąca – dla jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych;

2) do 15 dnia następnego miesiąca – dla płatników składek posiadających osobowość prawną,

3) do 20 dnia następnego miesiąca - dla pozostałych płatników składek.

Na podstawie art. 32 ustawy systemowej, do składek na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.

W świetle przepisu art. 23 ust. 1 ustawy, od nieopłaconych w terminie składek należne są od płatnika składek odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa z wyłączeniem art. 56a.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi, przy czym za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność zgodnie z art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych. Z kolei, jak stanowi art. 12 ust. 1 ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, a zatem również osoby prowadzące pozarolniczą działalność, skoro ustawodawca nie wymienił tej kategorii ubezpieczonych w ust. 2 i 3. W myśl art. 11 ust. 2 ustawy osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą obejmowane są także ubezpieczeniem chorobowym, lecz na ich wniosek. Na podstawie art. 13 pkt 4 ustawy, osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Sąd zważył, że organ rentowy prawidłowo wyliczył należności z tytułu składek dla odwołującej, mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy prawne. W ocenie Sądu ubezpieczona nie wskazała co dokładnie kwestionuje w treści zaskarżonych decyzji i nie zgłosiła żadnych wniosków dowodowych w toku trwającego procesu w odniesieniu do wyliczeń dokonanych przez organ rentowy w zaskarżonych decyzjach. Sąd ustalił, że bezspornym w sprawie jest fakt prowadzenia przez odwołującą działalności gospodarczej, z czym wiąże się wynikający z powołanych przepisów obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Składki za okres od listopada 2019 r. do grudnia 2019 r., od stycznia 2020 r. do stycznia 2021 r. od lutego 2021 r. do grudnia 2021r. zostały obliczone przez Zakład w prawidłowej wysokości, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Podsumowując, kwoty składek, które wyliczył ZUS wydając zaskarżone decyzje, jak również naliczone odsetki, są poprawne. Zgodnie z art. 23 ustawy, od nieopłaconych
w terminie składek należne są od płatnika składek odsetki za zwłokę, na zasadach
i w wysokości określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa
z wyłączeniem art. 56a (ust. 1). Odsetek za zwłokę nie nalicza się, jeżeli ich wysokość nie przekraczałaby 6,60 zł (ust. 1a). Wyegzekwowane odsetki za zwłokę oraz opłata prolongacyjna od składek, o których mowa w art. 22 ust. 3, są, proporcjonalnie do wysokości składek, odprowadzane do otwartego funduszu emerytalnego oraz ewidencjonowane na subkoncie, o którym mowa w art. 40a (ust. 2). Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do składek opłacanych ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (ust. 4). Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, mająca odpowiednie zastosowanie do odsetek od należności składkowych, w art. 53 określającym zasady naliczania odsetek za zwłokę przewiduje, że odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego (§ 4). Stosując odpowiednio wskazany przepis, ZUS naliczył więc odsetki od poszczególnych zaległych kwot składek poczynając od dnia następnego po upływie terminu płatności i nie miał podstaw, by od ich naliczenia odstępować albo by wyliczeniami nie obejmować części okresu.

Konkludując, zdaniem Sądu, zarówno sam tytuł podlegania ubezpieczeniom, obowiązek opłacania składek w latach 2019-2021, a także wysokość składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jak również kwoty odsetek, zostały ustalone przez organ rentowy prawidłowo. Sąd doszedł do wniosku, że na ubezpieczonej spoczywał ciężar udowodnienia, że opłaciła składki. Tylko wykazanie tej okoliczności mogłoby skutkować uznaniem, że odwołująca nie posiada zadłużenia z tytułu składek. Ubezpieczona kwestionując zadłużenie za wymienione okresy, dla poparcia swego stanowiska nie przedstawiła żadnych dokumentów ani wniosków, podczas gdy zgodnie z art. 6 k.c. została obciążona ciężarem dowodu ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 8 września 2015 r., AUa 472/15; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13 marca 2012 r., III AUa 789/11). Regułą postępowania cywilnego jest to, że ciężar udowodnienia faktu zgodnie z art. 6 k.c. spoczywa na ubezpieczonym jako osobie wywodzącej z tego faktu skutki prawne. Wspomniany wyżej art. 6 k.c. wyraża dwie ogólne reguły: pierwszą - generalnie wymagającą udowodnienia powołanego przez stronę faktu, powodującego powstanie określonych skutków prawnych, oraz drugą regułę, która sytuuje ciężar dowodu danego faktu po stronie osoby, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Pierwsza „zasada obowiązku udowodnienia powoływanego faktu” jest w istocie nieunikniona ze względów racjonalnych, ponieważ odmienna regulacja powodowałaby powstanie niedopuszczalnej łatwości wywodzenia skutków prawnych z prostego powołania się na fakt bez potrzeby jego udowodnienia. Natomiast druga stanowi „ogólną zasadę rozkładu ciężaru dowodu”, od której wyjątki wskazywać mogą niektóre przepisy szczególne. Z pierwszej reguły, wyrażonej w art. 6 k.c., wynika, że samo przyznanie faktu przez drugą stronę ewentualnego sporu nie może stanowić wystarczającego dowodu istnienia danego faktu, który musi być zawsze ponadto potwierdzony całokształtem materiału dowodowego lub innymi poznanymi już okolicznościami. Wyrazem tego jest regulacja art. 229 k.p.c. wymagającego, aby przyznanie faktu przez drugą stronę nie budziło wątpliwości, co wymaga właśnie uwzględnienia innych okoliczności. Druga, wskazana w art. 6 k.c. „ogólna zasada rozkładu ciężaru dowodu”, jest regułą w znaczeniu materialnym, wskazującą, kto poniesie skutki nieudowodnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, natomiast przepis art. 232 k.p.c. wskazuje, kto ponosi ciężar dowodu w znaczeniu formalnym: „kto powinien przedstawiać dowody” ( wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 17 lutego 2006 r., V CSK 129/05 oraz wyrok Sądu Najwyższego z 8 marca 2010 r., II PK 260/09). Niezależnie od powyższego wskazać należy, że przepis art. 6 k.c. wskazuje tylko podmiot zobowiązany do udowodnienia faktu, natomiast ocena, czy wywiązał się on w istocie z tego obowiązku, "nie należy już do materii objętej dyspozycją art. 6 k.c., a stanowi aspekt mieszczący się już w domenie przepisów procesowych" ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2005 r., I CK 178/05). Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik. Rozkład ciężaru dowodu ma istotne znaczenie w toku całego postępowania, a nie tylko w fazie wyrokowania. Ponadto nie jest on uzależniony od pozycji, jaką strona zajmuje w procesie cywilnym ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 października 1969 r., II PR 313/69).

Mając na uwadze powyższe, Sąd w punkcie pierwszym orzekł na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., o oddaleniu odwołania. O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt 2 sentencji wyroku na podstawie art. 99 k.p.c. w zw. art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zasądzając od odwołującej – jako strony przegrywającej – na rzecz organu rentowego zwrot kosztów zastępstwa procesowego. Ustalając wysokość tych kosztów sąd miał na względzie, że postępowanie w niniejszej sprawie dotyczyło zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek i w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1935), koszty zastępstwa procesowego powinny zostać ustalone według stawek liczonych od wartości przedmiotu sporu (zob. uchwała Sądu Najwyższego z 3 października 2019 r., III UZP 9/19). Wartość przedmiotu sporu obejmująca należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy wraz z odsetkami wyniosła łącznie 32.454,00 zł, co uzasadniało zasądzenie od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 3.600 zł określoną w § 2 pkt 5 ww. rozporządzenia.