Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Katarzyna Andzo

po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2016 r. w Warszawie

sprawy D. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o emeryturę

na skutek odwołania D. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 1 grudnia 2015 r. znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2016 roku, D. S. złożył do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie za pośrednictwem organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., odwołanie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 1 grudnia 2015 roku znak: (...) odmawiającej mu prawa do emerytury.

W uzasadnieniu odwołania, skarżący podniósł, iż spełnia wszystkie przesłanki
do uzyskania prawa do świadczenia emerytalnego. Odwołujący podkreślił, iż pracował zawodowo jako artysta i w okresie aktywności zawodowej uiszczał składki do Systemu Ubezpieczeń Społecznych ZUS z prywatnych środków. D. S. zaznaczył,
że nigdy nie pracował w wymiarze etatu w instytucjach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. D. S. podniósł, iż podejmował dodatkowe zatrudnienie ze względu na skrajnie trudne warunki życia. W ocenie odwołującego organ rentowy rozpoznając wniosek
o emeryturę dokonał niesprawiedliwej oceny przebiegu jego kariery zawodowej, co świadczy o stosowaniu przejawów dyskryminacji społecznej D. S. (odwołanie
k. 2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 22 marca 2016 roku, organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania
na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy powołał przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 nr 8 poz. 43 ze zm.). Organ rentowy podkreślił, iż odwołujący nie udokumentował wykonywania podlegającej ubezpieczeniu społecznemu działalności twórczej w charakterze artysty chóru. Organ rentowy zauważył, iż zgodnie ze złożonym zaświadczeniem z dnia
15 października 1985 roku (s.51 tom II), odwołujący był członkiem Chóru Akademickiego (...), jednakże jak wskazywał sam odwołujący, ów okres aktywności artystycznej był okresem bezumownymi i bezpłatnym a ponadto wynosił jedynie 7 lat. Mając na uwadze okoliczność niespełnienia przez odwołującego stażu pracy artysty warunkującego prawo do emerytury, a wynoszącego 15 lat, organ rentowy podkreślił,
iż zaskarżona decyzja wydana została prawidłowo, odwołanie zaś jako bezzasadne winno podlegać oddaleniu (odpowiedź na odwołanie k. 3 a.s.).

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

D. S. urodzony w dniu (...), nr: PESEL: (...) złożył w dniu 31 sierpnia 2015 roku, do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w W. wniosek o emeryturę wyliczoną z okresu aktywności zawodowej od 1974 roku
do 2013 roku. We wniosku o emeryturę, D. S. zwrócił się do organu rentowego
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym,
za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Wraz z wnioskiem, D. S. przedstawił dokumentację kwalifikacji zawodowych- w tym: zaświadczenie
o złożeniu egzaminu przed Państwową Komisją Egzaminacyjną dla muzyków estradowych
i uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu muzyka estradowego- z dnia 26 maja 1988 roku oraz dokumentację dotychczasowego przebiegu zatrudnienia w tym: Legitymację Ubezpieczeniową wydaną w dniu 23 maja 1994 roku, świadectwo pracy z dnia 18 listopada 1997 roku potwierdzające okres zatrudnienia D. S. w firmie (...)
od dnia 9 kwietnia 1979 roku do 3 maja 1982 roku na stanowisku referenta ds. transportu
i spedycji, zaświadczenie o zatrudnieniu w okresie od 13 czerwca 2011 roku do 30 listopada 2013 roku na podstawie umowy zlecenia w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w O., świadectwo wykonywania pracy na stanowisku sortownika, specjalisty
ds. obsługi klienta w firmie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. - z dnia 26 czerwca 2010 roku, świadectwo pracy wystawione przez Fabrykę (...)
(...) z siedzibą w W. zaświadczające o wykonywaniu przez D. S. pracy na stanowisku montera w okresie od 2 kwietnia 1976 roku do dnia 17 lipca 1976 roku, świadectwo pracy wystawione przez Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej (...) przy ul. (...) w W. za okres pracy powoda na stanowisku sanitariusza w okresie od dnia 14 marca 1978 roku do dnia 30 czerwca 1978 roku.

W zakresie natomiast wykonywania twórczości artystycznej, wnioskodawca przedstawił: zaświadczenie z dnia 15 października 1985 roku Chóru Akademickiego (...) o aktywnym uczestniczeniu D. S. w pracach chóru jako śpiewak w latach 1977-1983, własne oświadczenie o wykonywaniu wolnego zawodu artysty śpiewaka, oświadczenie matki wnioskodawcy, iż w latach 1965 -1968, aktywnie uczestniczył jako śpiewak w szkolnym chórze działającym przy Szkole Podstawowej Nr (...) w W. przy ul. (...). Ponadto D. S. dołączył do wniosku fotografię chóru (...) z własnoręcznym oznaczeniem jego osoby na fotografii oraz pismo z dnia 23 września 2015r. w którym ponownie podkreślił, iż od 1965 roku śpiewał w chórze Szkoły Podstawowej nr (...)
w W. a począwszy od 1971 roku stworzył własny zespół wokalno - instrumentalny Q. w którym śpiewał, zaś od 1977 roku od 1983 roku ww. czynnie należał do Chóru Akademickiego (...). Odwołujący podkreślił, iż w okresie występów chóru akademickiego, brał udział w ok. 500 próbach i kilkudziesięciu koncertach. Forma uczestnictwa w ww. chórze akademickim stanowiła bezumowne i bezpłatne świadczenie pracy na rzecz (...) (wniosek o emeryturę wraz dokumentacją zatrudnienia i potwierdzeniem kwalifikacji zawodowych D. S. k. 3-69 a.r., k. 147 a.r.).

Organ rentowy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych po przeprowadzeniu analizy wniosku oraz złożonej dokumentacji zatrudnienia D. S. wydał w dniu
1 grudnia 2015 roku decyzję z dnia 1 grudnia 2015 roku znak: (...) odmawiającą wnioskodawcy prawa do emerytury. Zakład w uzasadnieniu decyzji wskazał,
iż odmówił przyznania emerytury ponieważ do dnia 31 grudnia 2008 roku, nie został udowodniony wymagany 15 letni okres wykonywania działalności twórczej lub artystycznej, dla których wcześniejszy wiek emerytalny został przewidziany w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ponadto organ rentowy podkreślił, iż działalność twórcza jako muzyk estradowy nie jest wymieniona w §
12 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia, a zatem nie uprawnia D. S.
do przejścia na emeryturę w wieku niższym niż powszechny wiek emerytalny. Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku- uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postpowania, Zakład przyjął za udowodnione okresy składkowe ubezpieczonego w wymiarze 26 lat
4 miesięcy i 17 dni, także sumaryczny staż okresów ubezpieczeniowych wnioskodawcy wyniósł 26 lat, 4 miesiące i 17 dni (decyzja z dnia 1 grudnia 2015 roku k. 123 a.r.).

D. S. zaskarżył ww. decyzję organu rentowego z dnia 1 grudnia 2015 roku, inicjując tym samym przed tutejszym Sądem Okręgowym Warszawa-Praga
w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych niniejsze postępowanie odwoławcze (odwołanie k. 2 a.s.).

W toku postępowania Sąd Okręgowy ustalił, na mocy decyzji Komisji Do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców przy Ministrze Kultury i Sztuki nr (...) z dnia
7 października 1977 roku, że D. S. rozpoczął działalność artystyczną jako muzyk (gitarowy) począwszy od dnia 1 maja 1974r. (k. l tom I a.r.). Od tego też okresu (z przerwami spowodowanymi wykonywaniem pracy na podstawie umowy o pracę w charakterze montera, sanitariusza i referenta ds. transportu i spedycji- vide dokumentacja przebiegu zatrudnienia zgromadzona w postepowaniu administracyjnym organu rentowego, dokumentacja a.r. wnioskodawcy), D. S. podlegał ubezpieczeniu osób opłacających składki
na własne ubezpieczenie jako twórca do dnia 31 grudnia 1998 roku (k.127 tom II).

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. uznał w decyzji z dnia 23 grudnia 1997 roku, iż D. S. w okresach od 2 kwietnia 1976 roku do 17 lipca 1976 roku (tj. w okresie pracy w firmie Fabryka (...) z siedzibą
w W., na stanowisku montera), w okresie od 14 marca 1978 roku do 30 czerwca 1978 roku (tj. w okresie pracy w Zespole (...) przy ul. (...) w W. na stanowisku sanitariusza) oraz w okresie od 9 kwietnia 1979 roku do 3 maja 1982 roku (tj. w okresie pracy wykonywanej w firmie (...), na stanowisku referenta ds. transportu
i spedycji) –nie podlega zaopatrzeniu emerytalnemu twórców, albowiem w ww. okresach, odwołujący był zatrudniony na podstawie umów o prace (k. 3 a.r.).

Okres w którym odwołujący, zgodnie z zaświadczeniem Chóru Akademickiego (...) z dnia 15 października 1985 roku (k. 51 tom II a.r.),
był członkiem Chóru Uniwersyteckiego i występował w charakterze śpiewaka, był okresem bezumownymi i bezpłatnym i wynosił jedynie 7 lat (okoliczność bezsporna).

W toku postępowania na podstawie dowodu z zeznań odwołującego złożonych
na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2-16 roku, Sąd Okręgowy ustalił, iż D. S. (lat 61) z zawodu muzyk, począwszy od 1963 (lub –jak podkreślił odwołujący od 1965 roku) roku śpiewał w chórze w szkole podstawowej. Odwołujący śpiewał w chórze jako uczeń szkoły podstawowej, przez okres około 4 - 5 lat, a ponadto pobierał również prywatne lekcji muzyki. Odwołujący Stworzył własny zespół wokalno - instrumentalny Q. w 1971 roku. Zespół został stworzony z osób, które miały już osiągnięcia i dorobek muzyczny. Odwołujący prowadził ten zespół około 3 lat do 1974 roku.

Od 1977 roku, odwołujący został zaproszony do chóru (...). Odwołujący podkreślił w toku składanych zeznań, iż prawdopodobnie brał udział
w występach chóru do 1986 albo 1985 roku, jednakże nie pamiętał dokładnej daty zakończenia tej aktywności. Sąd Okręgowy na podstawie dowodu z zaświadczenia Chóru Akademickiego z dnia 15 października 1985 roku (k. 51 a.r.)- ustalił, iż odwołujący,
był członkiem chóru do 1983 roku. Odwołujący nie zawarł z chórem (...) żadnej umowy współpracy i płacy z tytułu wykonywanych utworów wokalnych. D. S. nie był studentem (...), został zaproszony do udziału w chórze ze względu na swoje możliwości wokalne.

Praca D. S. wykonywana w okresie od 9 kwietnia 1979 roku
do 3 maja 1982 roku, na stanowisku spedytora w firmie (...) z siedzibą w W. wykonywana była w pełnym wymiarze czasu pracy. Odwołujący wywodził w toku postępowania, iż w okresie zatrudnienia jako spedytor w (...), pracował również jako muzyk – śpiewak w wymiarze 5 godzin dziennie. Praca spedytora trwała do godziny 15:30,
a następnie od godziny 17:00 odwołujący miał grywać jako muzyk w lokalu gastronomicznym do godziny 22:00. Był to lokal na al. (...) prowadzony pod nazwą (...), jednakowoż odwołujący nie przedstawił w sprawie jakiegokolwiek dowodu (z dokumentu czy też dowodu osobowego w postaci zeznań świadków)-
na potwierdzenie wykonywania powyższej działalności muzycznej w lokalu (...).
Po grudniu 1998 roku, odwołujący nie wykonywał już pracy spedytora. Praca odwołującego świadczona na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. była wykonywana w pełnym wymiarze czasu pracy (k. 25 a.r.)

W toku składanych zeznań, odwołujący potwierdził, iż od maja 1974 roku wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę w charakterze montera, sanitariusza, referenta do spraw transportu. Decyzja o podjęciu przez odwołującego dodatkowego zatrudnienia,
nie związanego z działalnością twórczą, związana była z trudnymi warunkami życia odwołującego. W charakterze sanitariusza, montera i referenta odwołujący pracował przez okres ponad 3 lat (zeznania odwołującego k. 18-19 a.s., świadectwa pracy k. 47, 49, 53 a.r.),
a następnie (jak zeznał odwołujący) wykonywał pracę muzyka na podstawie zleceń (odwołujący nie przedstawił natomiast żadnego materiału dowodowego na okoliczność wykonywania, zawarcia jakichkolwiek umów zlecenia z tytułu prowadzonej wykonywanej działalności artystycznej na podstawie umów zlecenia).

W toku postępowania, odwołujący złożył pismo procesowe z dnia 18 sierpnia 2016 roku, w którym zawarł wniosek o podjęcie postępowania oraz skierowanie pytania prawnego do Sądu Najwyższego o treści „ czy Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wydane w czasie trwania stanu wojennego, które
nie uwzględniało jego skutków wynikłych z zakazu wszelkiej działalności artystycznej,
ma zastosowanie jako podstawa prawna dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do odmowy przyznania emerytury twórczej. Sąd Okręgowy stwierdził, iż forma ww. wniosku odwołującego, a także zakres przedmiotu niniejszego sporu uzasadnia oddalenie wniosku odwołującego.

Do zakończenia postępowania, odwołujący podtrzymał zajęte stanowisko procesowe
w zakresie uwzględnienia mu wszystkich osobiście wpłaconych składek zusowskich
i przyznania prawa do emerytury (k. 18-19 a.s).

Pełnomocnik organu rentowego podtrzymał natomiast wniosek o oddalenie odwołania D. S. w zakresie zaskarżonej decyzji z dnia 1 grudnia 2015 roku (k. 18 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów
z dokumentów zawartych w aktach sprawy, w tym, w oparciu o dokumentację akt rentowych, a także dokumentacji zgromadzonej w niniejszej sprawie. Do rekonstrukcji stanu faktycznego niniejszej sprawy Sąd Okręgowy uwzględnił również częściowo dowód osobowy w postaci zeznań odwołującego. W ocenie Sądu D. S. w sposób rzeczowy i logiczny prezentował przebieg wykonywanej działalności twórczej, jak również potwierdził okresy
i wymiar pracy wykonywanej dodatkowo na stanowisku montera, sanitariusza, spedytora (tj. pracy nie mającej związku z główną działalnością muzyczną odwołującego). Sąd Okręgowy zwrócił natomiast, iż poza zaprezentowaniem dowodu w postaci zaświadczenia o uprawnieniu wykonywania zawodu muzyka estradowego czy też zaświadczenia o bezpłatnym wykonywaniu występów z Uniwersyteckim Chórem (...), dyplomu jednorazowego uczestnictwa zespołu (...) –w przeglądzie zespołów solistów, odwołujący nie przedstawił żadnego dowodu potwierdzającego, iż w okresie ujętym we wniosku o emeryturę tj. w okresie od 1974 roku do 2013 roku faktycznie wykonywał pracę artysty muzyka.

Sąd Okręgowy wobec nie zgłoszenia w toku procesu, przez odwołującego żadnych wniosków dowodowych na okoliczność świadczenia pracy artystycznej (w tym wniosku
o przesłuchanie świadków aktywności artystycznej pracy odwołującego), uznał zebrany
w sprawie materiał dowodowy za stanowiący podstawę do wydania orzeczenia w sprawie.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Odwołanie D. S. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 1 grudnia 2015 roku znak: (...) jest bezzasadne
i jako takie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2016.887j.t.), mężczyznom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli
w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy
i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. Emerytura taka przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Od 1 stycznia 2013 roku nie jest natomiast wymagane rozwiązanie stosunku pracy przez ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych
w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym
na danym stanowisku pracy. Według § 3 cytowanego rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat
dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Natomiast § 4 ust. 1 rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat
dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym, co najmniej
15 lat pracy w szczególnych warunkach..

W myśl § 12 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 roku
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r., nr 8, poz. 43 ze zm.) pracownik wykonujący działalność twórczą lub artystyczną w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący dla:

a)  tancerza, akrobaty, gimnastyka, ekwilibrysty, kaskadera - 40 lat dla kobiet i 45 lat
dla mężczyzn,

b)  solisty wokalisty, muzyka grającego na instrumentach dętych, tresera zwierząt drapieżnych - 45 lat dla kobiet i 50 lat dla mężczyzn,

c)  artysty chóru, żonglera, komika cyrkowego, aktora teatru lalek - 50 lat dla kobiet i 55 lat dla mężczyzn,

d)  aktorki, dyrygentki - 55 lat,

e)  muzyka grającego na instrumentach smyczkowych, perkusyjnych oraz klawiszowych, operatora obrazu filmowego, fotografika - 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  wiek emerytalny osiągnął w czasie zatrudnienia lub w ciągu 5 lat od ustania zatrudnienia,

Natomiast zgodnie z ust. 3 tegoż paragrafu osoba taka winna spełniać warunek wymaganego okresu zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat działalności twórczej lub artystycznej.

Sąd Okręgowy sumując powyższe, zważył, iż odwołujący aby nabyć prawo
do emerytury musiał spełnić łącznie następujące warunki: osiągnąć obniżony do 50 lat wiek emerytalny; nie przystąpić do otwartego funduszu emerytalnego; na dzień 1 stycznia 1999 roku udowodnić: co najmniej 15-letni okres wykonywania pracy twórczej lub artystycznej oraz staż pracy w wymiarze co najmniej 25 lat.

Postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie wykazało,
że wnioskodawca spełnił przesłanki 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego jednakże nie legitymuje się co najmniej 15 letnim stażem pracy twórczej lub artystycznej.

Sąd Okręgowy uznał, że bark jest podstaw do zaliczenia jako okresu składkowego, okresu wykonywania utworów muzycznych w formacji chóru (...) w latach 1977-1983, albowiem odwołujący nie przedstawił żadnej podstawy prawej świadczenia pracy oraz wymiaru czasu pracy, a ponadto przyznał w toku niniejszego postępowania, iż pracę w chórze świadczył nieodpłatnie, a zatem wobec braku tytułu
do objęcia ubezpieczeniom społecznym, nie podlegał w powyższym okresie ubezpieczeniu
z tytułu wykonywanej działalności artystycznej.

Nie ma również podstaw do uwzględnienia w ogólnym stażu ubezpieczeniowym okresu prowadzenia działalności artystycznej odwołującego w postaci zespołu muzycznego Q., albowiem odwołujący nie przedstawił w sprawie żadnych dowodów potwierdzających jego faktyczny udział w założeniu, koordynowaniu, prowadzeniu czy też występowaniu w zespole muzycznym.

Podobnie nie było podstaw do uwzględnienia do stażu pracy twórczej i artystycznej, odwołującego, okresu uczęszczania na zajęcia chóru Szkoły Podstawowej
nr (...) w W.. Sąd Okręgowy podkreśla, że katalog okresów składkowych
i nieskładkowych nie przewiduje możliwości uwzględniania okresu nauki w szkole
na poziomie uzyskiwania podstawowych kwalifikacji zawodowych, a więc okresu nauki
w szkole podstawowej, zawodowej, technikum czy liceum - nawet jeśli program nauki przewidywał także naukę zawodu, np. w warsztatach szkolnych. Jeżeli jednak młodociany odbywał praktyczną naukę zawodu w zakładzie pracy na podstawie umowy zawartej między nim a zakładem pracy, wówczas okres praktycznej nauki zawodu może być uwzględniony przy ustalaniu stażu pracy warunkującego prawo do emerytury lub renty. W takim bowiem przypadku młodociany podlegał ubezpieczeniu społecznemu, a w związku z tym była
za niego opłacana składka na ubezpieczenia społeczne. Należy zatem uznać, iż decydujące znaczenie ma przedłożenie dowodu (np. zaświadczenia pracodawcy, wpisu do legitymacji ubezpieczeniowej) o zawarciu stosownej umowy rodzącej stosunek pracy między zakładem pracy a osobą zainteresowaną, a więc udowodnienie, że w danym okresie istniał obowiązek ubezpieczenia społecznego osoby ubiegającej się o uwzględnienie okresu nauki zawodu
do stażu emerytalnego. Odwołujący D. S. jako uczeń szkoły podstawowej
nie zawierał jakiegokolwiek stosunku pracy, a jedynie w ramach zajęć szkolnych,
czy też dodatkowych warsztatów prowadzonych przez nauczyciela wychowania muzycznego, uczestniczył w podstawowych zajęciach ze śpiewu. Okoliczność ta w ocenie Sądu nie stanowi podstawy do uwzględnienia okresu zajęć muzycznych w szkole, do stażu okresów składkowych odwołującego.

Sąd Okręgowy podziela na gruncie niniejszej sprawy stanowisko Sądu Apelacyjnego
w Katowicach zajęte w sprawie o sygn. akt III AUa 502/11 oraz Sądu Apelacyjnego
w Gdańsku z dnia 28 maja 2015 roku w sprawie o sygn.. akt III AUa 222/14, zgodnie
z którymi, aby działalność twórcza lub artystyczna wykonywana w ramach niepracowniczego tytułu ubezpieczenia mogła stanowić podstawę do przyznania emerytury określonej w art.
33 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z § 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, musiała być w takim samym wymiarze jaki obowiązywał pracowników.

W przedmiotowej sprawie, podkreślić należy, iż utracił moc art. 11 ustawy z dnia
1 stycznia 1974 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin, zgodnie z którym:
dla twórcy objętego przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin można na jego wniosek – zastosować przepisy ustawy, pod warunkiem opłacania składek, o których mowa w art.8. Jest okolicznością bezsporną, że wnioskodawca samodzielnie uiszczał składki do systemu ubezpieczeń społecznych, jednakże z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, iż D. S. nie legitymuje się stażem pracy artystycznej, dającym podstawy przyznania prawa do emerytury tj. stażem takiej pracy wynoszącym -
w myśl § 12 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze -15 lat. Odwołujący nie wykazał w postępowaniu jakimkolwiek materiałem dowodowym, iż faktycznie wykonywał działalność artystyczną. W ocenie Sądu, złożona
do akt rentowych fotografia chóru Uniwersyteckiego z oznaczoną osobą odwołującego,
nie stanowi dowodu rzeczywistej pracy D. S. na rzecz chóru. Fotografia zdaniem Sądu stanowiła niewiarygodny dowód aktywności powoda. Zdjęcie nie zostało potwierdzone przez świadka czy też pracownika chóru Uniwersyteckiego, nie zawierało daty
i godziny jego wykonania, a zatem w ocenie Sądu nie było możliwe dokonanie weryfikacji autentyczności złożonego materiału. Sąd Okręgowy uznał również, iż dowód w postaci dyplomu zespołu muzycznego, czy też dyplomu artysty estradowego, nie potwierdzają samoistnie o wykonywaniu w sposób zorganizowany i ciągły działalności artystycznej odwołującego. Złożone do akt postępowania administracyjnego dowody w postaci świadectw pracy, wykazują natomiast w sposób nie budzący wątpliwości Sądu, iż w okresie aktywności zawodowej, odwołujący wykonywał również szereg innych- nieartystycznych zawodów takich jak spedytor, monter, sanitariusz. Sąd Okręgowy zważył, iż nawet hipotetyczne przyjęcie, iż odwołujący pracował w Chórze (...) w okresie od 1977 roku do 1983 roku (tj. w wymiarze 7 lat) oraz prowadził zawodowo zespół muzyczny Q. przez
3 lata, a także pracował w lokalu Gastronomicznym L. od 9 kwietnia 1979 roku
do 3 maja 1982 roku tj. w wymiarze 3 lat i 1 miesiąca, nie skutkuje wyliczeniem sumarycznego stażu pracy twórczej odwołującego w wymiarze 15 lat, a jedynie 12 lat
i 1 miesiąca. Zdaniem Sądu, zasadne jest zatem stanowisko organu rentowego, iż nie wykazanie 15 letniego stażu pracy stażu pracy przez D. S., skutkuje odmową przyznania prawa do świadczenia. Należy również podkreślić, iż zgodnie z cytowaną w sprawie linią orzeczniczą Sądów Apelacyjnych, podstawą przyznania emerytury dla twórców wykonujących działalność w ramach niepracowniczego stosunku pracy musiało być wykonywanie pracy w takim samym wymiarze jaki obowiązywał pracowników. Sąd Okręgowy wskazuje, iż pracowników zatrudnionych w ramach stosunku pracy
i uprawnionych do emerytury w obniżonym wymiarze, obowiązywał pełny wymiar czasu pracy. Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, iż odwołujący ubiegając się
o świadczenie emerytalne, poza udowodnieniem 15 letniego okresu pracy twórczej
i artystycznej, winien wykazać, iż prace te wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy.
Z okoliczności sprawy wynika natomiast, iż odwołujący m.in. w okresie pracy w firmie (...), tj. od 9 kwietnia 1979 roku do 3 maja 1982 roku, prawdopodobnie pracował równolegle w lokalu gastronomicznym jako muzyk, jednakże w obniżonym wymiarze pracy tj. jak zeznał sam odwołujący przez 5 godzin dziennie. Sąd Okręgowy dostrzega również,
iż inne aktywności (nie mające charakteru stosunku pracy) takie jak- prowadzenie zespołu muzycznego czy też uczestniczenie w chórze (...), nie zostały
w żaden sposób określone w postepowaniu, w zakresie wymiaru ich wykonywania. Konkludując powyższe, Sąd Okręgowy uznał, iż odwołujący nie spełnił przesłanek uprawniających do przyznania prawa do świadczeń emerytalnych, a zaskarżona decyzja organu rentowego z dnia 1 grudnia 2015 roku, odpowiada prawu.

Sąd Okręgowy zważył nadto, iż odwołujący w nieuzasadniony sposób wywodził
w sprawie pytanie prawne do Sądu Najwyższego i Trybunału Konstytucyjnego. Obowiązujące na gruncie niniejszej sprawy Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a także regulacja prawna i argumentacja prawna przytoczona w odpowiedzi na odwołanie organu rentowego dają podstawy do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu bezzasadne jest bazowanie przez odwołującego na spekulacji, iż skoro stan wojenny przypadający na okres od 13 grudnia 1981 roku do 22 lipca 1983 roku, ograniczył działalność artystyczną twórców i artystów, to należy zaliczyć odwołującemu ów okres, do stażu emerytalnego. Doświadczenie Sądu Okręgowego potwierdza stan rzeczy polegający na ograniczeniu działalności twórców, jednakże nie prawda jest, iż stan wojenny wykluczył całkowicie możliwości wykonywania szeroko rozumianej działalności muzycznej. W ocenie Sądu przyjęcie tezy o zaliczeniu odwołującemu stażu pracy twórczej, pokrywającego się z okresem trwania stanu wojennego, podczas gdy faktyczne świadczenie pracy nie miało miejsca, stanowiłoby ewidentną formę dyskryminowania wszystkich innych pracowników, którzy w tym czasie faktycznie pracowali i rzeczywiści udokumentowali wykonywanie zawartych umów o pracę, w tym warunku pełnego wymiaru czasu pracy. Nie udowodnienie przez odwołującego faktycznego wykonywania pracy twórczej wymiarze 15 lat, a nawet nie podjęcie przez odwołującego jakiejkolwiek aktywności procesowej w zakresie zgłoszenia wniosków o przesłuchanie świadków jego działalności twórczej albo ograniczeń wykonywania tej działalności, czy też złożenia nagrań z wykonywanych utworów instrumentalnych i wokalnych lub złożenia wiarygodnych dowodów z dokumentów, nie dało w ocenie Sądu żadnych podstaw
do uwzględnienia roszczeń odwołującego.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy w oparciu o regulację ww. podstaw prawnych orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

(...)