Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2025 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Renata Gąsior

Protokolant st. sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2025 r. w Warszawie

sprawy A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

o zwrot nienależnie opłaconych składek, wysokość podstawy wymiaru składki

na skutek odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 3 stycznia 2024 roku nr (...) oraz z dnia 1 lutego 2024 r. nr (...)

1.  oddala odwołania,

2.  zasądza od A. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. kwotę 7.200,00 zł (siedem tysięcy dwieście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Renata Gąsior

UZASADNIENIE

A. K. w dniu 9 lutego 2024 r. (data nadania w placówce pocztowej) złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 1 lutego 2024 r., nr (...) zaskarżając ją w całości i wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy, tj. stwierdzenia, że płatnik jako komornik sądowy przy ustalaniu składki na ubezpieczenie zdrowotne podlega dyspozycji art. 81 ust 2za ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Równocześnie wniesiono o zasądzenie od ZUS na rzecz płatnika kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Odwołująca wniosła także o przeprowadzenie szeregu dowodów na okoliczność wykazania faktów istotnych dla sprawy.

Uzasadniając swoje stanowisko ubezpieczona wskazała, że od 2012 r. nieprzerwanie pozostaje komornikiem sądowym i nigdy nie prowadząc działalności gospodarczej uważa, że w zakresie ustalania składki na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się do niej dyspozycja z art. 81 ust 2za ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Ubezpieczona powołała się na stanowisko Krajowej Rady Komorniczej, która wskazała, że w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw doszło równolegle do istotnych zmian w obszarze ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – w zakresie odnoszącym się do sposobu określania wysokości składki zdrowotnej. Wprowadzone zmiany doprowadziły do istotnego utrudnienia płatnikiem określenia do jakiej grupy podmiotów dany płatnik należy i które przepisy znowelizowanej ustawy mają do niego zastosowanie. W stanowisku Krajowej Rady Komorniczej wskazano, że komornik sądowy przy ustalaniu wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne podlega dyspozycji art. 79 ust. 1 w zw. z art. 81 ust. 2za ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( odwołanie z dnia 8 lutego 2024 r. k.3-18 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz zasądzenie od odwołującej na rzecz organu rentowego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego, wedle norm przepisanych. Organ rentowy powołał się na okoliczność, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. komornicy sądowi ustalają podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne na zasadach obowiązujących osoby prowadzące działalność gospodarczą – zatem o sposobie ustalenia wysokości podstawy wymiaru, jak i wysokości składki decyduje stosowana forma opodatkowania uzyskiwanych przychodów. Organ rentowy powołując się na treść art. 81 ust. 2 za ustawy z dnia 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2561 ze zm.) oraz art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych wskazał, że w odniesieniu do komorników sądowych stosuje się wprost przepisy wskazanych w nim ustaw regulujących zasady ustalania wysokości składek, jakie zostały określone dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Nieistotne jest zatem, że komornicy sądowi nie są osobami prowadzącymi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy - Prawo przedsiębiorców, której to okoliczności Zakład nie kwestionuje. Organ rentowy zauważył, że komornik sądowy, jakkolwiek nie jest przedsiębiorcą to dla celów ubezpieczeń społecznych jak i ubezpieczenia zdrowotnego został zrównany pod względem tak obowiązków jak i uprawnień z osobami, które prowadzą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy - Prawo przedsiębiorców. Następnie ZUS powołał się na okoliczność, że mając na uwadze, że począwszy od 1 stycznia 2022 r. ustawodawca w istotny sposób zróżnicował zasady ustalania podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne dla osób prowadzących pozarolniczą działalność dla prawidłowego jej określenia ważne jest odpowiednie zastosowanie nowych regulacji prawnych ustalonych dla tej grupy ubezpieczonych. Organ rentowy zauważył przy tym, że brzmienie art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych nie zostało zmienione i nie zostały też wprowadzone odrębne przepisy określające zasady ustalania podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne dla komorników. Tym samym należy rozumieć, że ustawodawca świadomie utrzymał stosowanie do komorników znowelizowanych przepisów w tym zakresie, obowiązujących osoby prowadzące działalność gospodarczą. Organ rentowy zaznaczył równocześnie, że w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą wysokość podstawy została ścisłe powiązana z formą opodatkowania oraz wysokością uzyskiwanych dochodów z działalności gospodarczej (art. 81 ust. 2, 2b-2d ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). W związku z brzmieniem art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych powiązanie z formą opodatkowania oraz wysokością uzyskiwanych dochodów/przychodów ma zastosowanie także w przypadku komorników sądowych. Organ rentowy podsumowując podkreślił, że do komorników traktowanych na gruncie przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jako osoby prowadzące działalność gospodarczą należy ustalać wysokość podstawy wymiaru składki zdrowotnej w ścisłym powiązaniu z ich formą opodatkowania dochodów/przychodów z działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów podatkowych, czyli na podstawie art. 81 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki środków publicznych. Oznacza to, że nie może być do nich stosowany art. 81 ust. 2za ustawy zdrowotnej, który określa zasady opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne w przypadku innych osób prowadzących pozarolniczą działalność, czyli innych niż prowadzący działalność gospodarczą (odpowiedź na odwołanie z dnia 1 marca 2024 r. k.19-22 a.s.).

A. K. tego samego dnia wniosła również odwołanie od decyzji z dnia 3 stycznia 2024 r. nr (...), którą organ rentowy odmówił jej zwrotu nienależnie opłaconych składek (odwołanie od decyzji z dnia 3 stycznia 2024 r. k. 2-16 akt sprawy o sygn. VII U 533/24). Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oraz zasądzenie od odwołującej na rzecz organu rentowego zwrotu kosztów postępowania wedle norm przepisanych (odpowiedź na odwołanie z dnia 1 marca 2024 r. k.18-19 a.s. o sygn. VII U 533/24).

Zarządzeniem z dnia 26 marca 2024 r. sprawy z odwołania od decyzji z dnia 1 lutego 2024 r. i 3 stycznia 2024 r. zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia i dalej prowadzono pod sygn. akt. VII U 532/24 (zarządzenie z dnia 26 marca 2024 r. k. 21 a.s. o sygn. VII U 533/24).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. K. jest komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym w Wołominie. Odwołująca w okresie od stycznia do grudnia 2022 r. w raportach rozliczeniowych obliczyła i rozliczyła składki na ubezpieczenie zdrowotne podając formę opodatkowania – zasady ogólne – podatek liniowy (bezsporne).

W dniu 30 października 2023 r. ubezpieczona złożyła korektę dokumentów rozliczeniowych z wykazaną składką na ubezpieczenie zdrowotne bez formy opodatkowania tj. w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego wnosząc równocześnie o zwrot nienależnie opłaconych składek. Pismem z dnia 15 listopada 2023 r. znak (...) organ rentowy poinformował ubezpieczoną, że na podstawie przesłanych przez nią dokumentów rozliczeniowych ZUS DRA i ZUS RCA za okres od 02/2022 r. do 01/2023 r. nie może być dokonany właściwy zapis na koncie płatnika z uwagi na błędnie wypełnione dokumenty rozliczeniowe . Następnie, pismem nr (...)- (...) z dnia 24 listopada 2023 r. ubezpieczona została poinformowana o błędnie sporządzonych korektach dokumentów rozliczeniowych ZUS RCA i (...) za okres od lutego 2022 r. do października 2023 r. W piśmie z dnia 24 listopada 2023 r. znak (...) organ rentowy poinformował odwołującą o odmowie zwrotu nienależenie opłaconych składek z uwagi na wszczęte postępowanie w sprawie błędnie złożonych dokumentów rozliczeniowych za okres od lutego 2023 r. do października 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadomieniem z dnia 12 grudnia 2023 r. poinformował odwołująca o wszczęciu postępowania wyjaśniającego w sprawie ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne za rok składkowy 2022 r., a w dniu 3 stycznia 2024 r. wydał decyzję nr (...), w której odmówił ubezpieczonej zwrotu nienależnie opłaconych składek z uwagi na wszczęte z urzędu postępowanie wyjaśniające dotyczące ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne. Decyzją z 1 lutego 2024 r., nr (...), organ rentowy działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2023 r., poz. 1230 ze zm.) oraz art. 79a ust. 1 i 81 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z dnia 27 sierpnia 2004 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 2561 z późn. zm.) stwierdził, że roczną podstawą wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności opodatkowanej według stawki liniowej wynosi za rok 2022 - 415.790,45 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że przychody komorników, w myśl powołanego art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych dla celów podatkowych są traktowane jak przychody z działalności gospodarczej. Dlatego też, przepisy ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowany ze środków publicznych w zakresie w jakim odwołują się do osób, o których mowa w art. 8 ust 6 pkt 1 ustawy systemowej, powinny być stosowane również do komorników sądowych (dokumentacja znajdująca się w aktach ZUS).

Powyższy stan faktyczny, który nie jest sporny, Sąd ustalił na podstawie powołanych dokumentów, których autentyczność i treść nie była kwestionowana przez strony.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania wniesione przez A. K. podlegały oddaleniu.

Na wstępie należy wskazać, że stan faktyczny był w sprawie bezsporny – A. K. podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu jako komornik sądowy, a podstawa wymiaru składek na to ubezpieczenie od 2022 r. była określona wg zasad, określonych w art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. 2022.2561 t.j.), spór dotyczył ustalenia, czy dotychczasowy sposób określania podstawy wymiaru składki zdrowotnej dla płatnika jest prawidłowy, czy też powinien być określony zgodnie z art. 81 ust. 2za ww. ustawy.

Zgodnie z art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2561 ze zm.) roczną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących działalność pozarolniczą, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1, 3, 4 i 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, opłacających podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 27, art. 30c lub art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi dochód z działalności gospodarczej ustalony za rok kalendarzowy jako różnica między osiągniętymi przychodami, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 24 ust 1-2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszony o kwotę opłaconych w tym roku składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Podstawa wymiaru składki w nowej wysokości obowiązuje od 1 lutego danego roku do 31 stycznia roku następnego, zwanego „całym rokiem składkowym”.

Natomiast w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 1691) wskazano, że komornik nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów regulujących podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej. Do komornika stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 226), przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 497 – dalej jako ustawa systemowa) oraz przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 146), dotyczące osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą (ust 3).

Ustawodawca w art. 33 ust. 3 powołanej ustawy odsyła do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą tj. do osób, o których mowa w art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej.

W art. 8 ust. 6 pkt 1 wskazano, że za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się:

1) osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych, z wyjątkiem ust. 6a;

2) twórcę i artystę;

3) osobę prowadzącą działalność w zakresie wolnego zawodu:

a) w rozumieniu przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,

b) z której przychody są przychodami z działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych;

4) wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólników spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej;

4a) akcjonariusza prostej spółki akcyjnej wnoszącego do spółki wkład, którego przedmiotem jest świadczenie pracy lub usług;

4b) komplementariusza w spółce komandytowo-akcyjnej;

5) osobę prowadzącą publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół, na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.

Od 1 stycznia 2022 r. obowiązuje ustawa z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), która m.in. składkę zdrowotną uzależnia od tego, w jaki sposób osoby prowadzące działalność ustalają podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 79a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych składka na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących działalność gospodarczą wymienioną w art. 8 ust. 6 punkt 1, 3, 4, 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców opłacających podatek dochodowy na zasadach wymienionych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym stanowi 4,9% podstawy wymiaru, jednak nie mniej niż kwota odpowiadająca 9% minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w pierwszym dniu roku składkowego, o którym mowa w art. 81 ust. 2, w przypadku składki obliczonej od miesięcznej podstawy jej wymiaru, iloczynu liczby miesięcy w roku składkowym, o którym mowa w art. 81 ust. 2 i minimalnego wynagrodzenie obowiązującego w pierwszym dniu tego roku składkowego, w przypadku składki obliczonej od rocznej podstawy jej wymiaru. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy ubezpieczony, o którym mowa w ust. 1 opłaca w tym samym roku kalendarzowym podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 30ca opodatkowanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jeszcze raz wskazać, że w art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych wykazano podstawę wymiaru składki dla osób prowadzących działalność gospodarczą wymienioną w art. 8 ust. 6 punkt 1,3,4,5 ustawy systemowej oraz art. 18 ust. 1 ustawy o przedsiębiorcach opłacających podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 29, 30c lub 30ca ustawy podatkowej, stanowi dochód z działalności gospodarczej ustalony za rok kalendarzowy jako różnica między osiągniętym przychodem a poniesionymi kosztami uzyskania przychodu, co nie ma zastosowania do ubezpieczonej.

Komornicy nie mieszczą się w żadnej z wymienionych w art. 81 ust. 2 grup, nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy o przedsiębiorcach, ani nie należą do żadnej z grup określonych w art. 8 ust. 6 punkt 1,3,4,5 ustawy systemowej: nie wykonują wolnego zawodu, nie są wspólnikami jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialności oraz wspólnikami spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej, ani nie są osobami prowadzącymi publiczną lub niepubliczną szkołę. Jedynie z punktu widzenia istnienia tytułu ubezpieczenia komornicy sądowi traktowani są jako osoby prowadzące działalność gospodarczą.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia poczynione przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku, który w wyroku z dnia 15 maja 2024 r. wskazał, że art. 81 ust. 2za nie ustanawia jakiejś nowej kategorii działalności gospodarczej niewymienionej w art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej. Natomiast podleganie przez komornika ubezpieczeniom społecznym (art. 6 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej), a poprzez to ubezpieczeniom zdrowotnym (art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c) nie wynika z faktu prowadzenia przez komornika pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz z tego, że zgodnie z art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych do komorników stosuje się przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1230), dotyczące osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą (Wyrok SA w Białymstoku z 15.05.2024 r., III AUa 17/24, LEX nr 3737842).

A. K. na poparcie swojego odwołania dołączyła stanowisko Krajowej Rady Komorniczej, zgodnie z którą komornicy powinni być traktowani z punktu widzenia ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej jak pozostałe osoby prowadzące działalność pozarolniczą o których mowa w art. 81 ust. 2za jednak tutejszy Sąd nie podziela, z uwagi na powyższe rozważania, stanowiska wyrażonego przez Krajową Radę Komorniczą.

Należy wskazać, że literalna wykładnia przepisu art. 33 ustawy z 22 marca 2018 r. o komornikach wskazuje wprost, że komornika traktuje się jako osobę prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na potrzeby ubezpieczeń społecznych nie na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy systemowej, ale wprost na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy o komornikach. W konsekwencji komornika na potrzeby ubezpieczeń społecznych potraktowano jako podmiot spełniający definicję określoną w pkt 1 art. 8 ust. 6 ustawy systemowej. Komornik nie jest przy tym definiowany jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie ustawy Prawo przedsiębiorców i nie musi spełniać przesłanek tej ustawy, do których odsyła pkt 1 art. 8 ust. 6. Mając na względzie powyższe okoliczności należy stwierdzić, że do komornika sądowego nie może znaleźć zastosowania art. 81 ust. 2za ww. ustawy, zgodnie z którym podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowi kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego włącznie z wypłatami z zysku.

Mając powyższe na względzie za nieuzasadniony należało również uznać wniosek ubezpieczonej o zwrot nadpłaconych składek. Zgodnie z art. 24 ust. 6a ustawy systemowej nienależnie opłacone składki podlegają zaliczeniu przez Zakład z urzędu na poczet zaległych lub bieżących składek, a w razie ich braku - na poczet przyszłych składek, chyba że płatnik składek złoży wniosek o zwrot składek, z zastrzeżeniem ust. 6c, 8 i 8d. W przedmiotowej sprawie ewentualna nadpłata miała być skutkiem przyjęcia wadliwej podstawy prawnej jej naliczenia - sama wysokość składek nie była sporna, a różnica wynikała jedynie z przyjęcia odmiennej podstawy prawnej jej naliczenia. Wobec uznania, że składki zostały naliczone i opłacone prawidłowo Zakład Ubezpieczeń Społecznych prawidłowo odmówił ich zwrotu.

Wobec powyższego Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołania, o czym orzekł, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił art. 98 § 1 k.p.c., na mocy którego Sąd zasądził od odwołującej się na rzecz organu rentowego, jako strony wygrywającej zwrot kosztów zastępstwa prawnego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika organu rentowego Sąd określił na kwotę 7.200,00 zł (2x 3.600,00 zł) - na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1935) - jako wartość przedmiotu sprawy przyjmując wskazaną w odpowiedzi na odwołanie kwotę 20.373,73 zł - wysokość rocznej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne. Zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty w punkcie drugim sentencji wyroku.