Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

19 lutego 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący SSO Małgorzata Kosicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu 12 lutego 2024 r. na rozprawie w Warszawie

sprawy z odwołania Z. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W.

z 21 lutego 2023 r., znak (...)

o emeryturę pomostową

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje Z. T. prawo do emerytury pomostowej od stycznia 2023 r.

sygn. akt VII U 653/23

UZASADNIENIE

Z. T. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z 21 lutego 2023 r., znak (...) i nie zgadzając się z rozstrzygnięciem organu rentowego o odmowie przyznania prawa do emerytury pomostowej, wniósł o ponowne rozpatrzenie jego sprawy.

W uzasadnieniu stanowiska podniósł, że spełnia łącznie wszystkie przesłanki wskazane w art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych. Wskazał, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, co potwierdzają świadectwa pracy wystawione przez poszczególnych pracodawców. Odwołujący wykonywał następujące prace: w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w O. - praca kierowcy na samochodach ciężarowych typu polewaczka, śmieciarka i praca w magazynie paliw, lakierów i olei i smarów, w Rejonowej (...) - praca kierowcy karetką pogotowia tzw. „erką R", oraz autobusem zakładowym, który dowoził ludzi/pracowników do i z pracy, w Stołecznych Zakładach (...) - praca na stanowisku konwojent kierowca samochodu ciężarowego; w (...) - praca w charakterze kierowcy autobusu pasażerskiego (autobusy (...), M.), w (...) sp. z o.o. - praca w charakterze kierowcy ciągnikiem siodłowym. Odwołujący wniósł o uwzględnienie wszystkich świadectw pracy załączonych do odwołania poza okresami, które został już zaliczony w zaskarżonej decyzji (odwołanie, k.3-5 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., także w przypadku rozszerzenia odwołania na decyzję z 27 marca 2023 r. znak (...).

W uzasadnieniu organ rentowy powołując się na brzmienie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych podniósł, że odwołujący nie spełnia aktualnie warunku o którym mowa w art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych. Organ rentowy uznał za okresy pracy w szczególnych warunkach okresy dokumentowane świadectwami pracy w szczególnych warunkach i świadectwami pracy, w których wskazane są okresy pracy w szczególnych warunkach: od 1.07.1993 r. do 30.11.1993 r. - pracy w szczególnych warunkach w (...) S.C. A. M., T. P.; od 5.10.1994 r. do 8.02.1996 r. - pracy w szczególnych warunkach w (...) S.C. A. M., T. P.; od 03.08.2015 r. do 18.09.2015 r. - pracy w szczególnych warunkach w (...)- (...) Spółka Jawna; od 5.11.2015 r. do 31.12.2022 r. - pracy w szczególnych warunkach w Miejskich Zakładach (...) sp. z o.o. Łącznie 8 lat, 2 miesiące i 7 dni. Organ rentowy wskazał, że na pracę w szczególnych warunkach wskazuje również potwierdzone przez pełnomocnika świadectwo pracy z (...) sp. z o.o. zgodnie, z którym odwołujący wykonywał pracę kierowcy-mechanika od 2.02.2015 r. do 25.07.2015 r. a także, że ww. był kierowcą samochodu ciężarowego. Zdaniem ZUS, mimo niewłaściwej formy dokumentu (kopia poświadczona przez pełnomocnika), kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony nie jest w ustawie o emeryturach pomostowych zaliczany do prac w szczególnych warunkach lub charakterze. Na inne okresy pracy w szczególnych warunkach/charakterze nie wskazują świadectwa pracy w szczególnych warunkach/charakterze lub świadectwa pracy z adnotacją o pracy w szczególnych warunkach/charakterze (odpowiedź na odwołanie, k. 19-19v. a.s.).

Z. T. 15 kwietnia 2023 r. złożył odwołanie od kolejnej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z 27 marca 2023 r. znak (...) i wniósł o zaliczenie spornych okresów zatrudnienia do pracy w warunkach szczególnych, o której mowa w art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych (odwołanie, k. 2-2v. akt VII U 823/23).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. wniósł o jego oddalenie (odpowiedź na odwołanie, k, 4 akt VII U 823/23).

Zarządzeniem z 24 maja 2023 r. sprawa VII U 823/23 została połączona do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą VII U 653/23 (zarządzenie k. 6 akt VII U 823/23).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony Z. T. urodził się (...) jest zawodowym kierowcą, posiada świadectwo kwalifikacji na podstawie którego został upoważniony do kierowania pojazdami wg kat. B,C,E,D, pojazdami uprzywilejowanymi (świadectwo kwalifikacji z 28 kwietnia 1995 r.- nienumerowane karty a.r.).

W okresie od 1 września 1976 r. do 30 czerwca 1985 r. Z. T. był zatrudniony w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w W., Rejonowym zakładzie (...) (...) w O. w wymiarze pełnego etatu na stanowiskach: od 1 września 1976 r. do 27 czerwca 1979 r. ucznia praktycznej nauki zawodu, od 28 czerwca 1979 r. do 31 maja 1980 r. mechanika napraw pojazdów samochodowych, od 1 czerwca 1980 r. do 30 czerwca 1985 r. kierowca w transporcie zorganizowanym. Odwołujący pracował wówczas jako kierowca samochodów specjalistycznych powyżej 3,5 tony takich jak śmieciarki, szambiarki, kontenerach z hakiem, odśnieżarki, zamiatarki. Pracodawca Miejskie Przedsiębiorstwo (...) w W. wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania pracy zaliczanej do pierwszej kategorii zatrudnienia zgodnie, z którym Z. T. od 1 czerwca 1980 r. do 30 czerwca 1985 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace związane z wywozem i unieszkodliwianiem nieczystości na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony wymienionym w dziale nr VIII poz. Nr 2 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia nr 21 Ministra Administracji Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 22 września 1982 r. (umowa o pracę z 28 czerwca 1979 r., k. 47 a/o, karta obiegowa zmiany w stosunku pracy z 12 maja 1980 r., k. 23 a/o, świadectwo wykonywania pracy zaliczanej do pierwszej kategorii zatrudnienia, k. 9 a/o, świadectwo pracy z 27 czerwca 1985 r., k. 14 a.s., zaświadczenie nr 118/21 z 28 marca 1981 r.,k. 55 a/o, zeznania świadka A. G., k. 141-142 a.s.).

Z. T. od 1 października 1985 r. do 30 listopada 1985 r. był zatrudniony w Rejonowej (...) w O. na stanowisku kierowcy samochodu sanitarnego w pełnym wymiarze czasu pracy. Jego praca polegała na kierowaniu karetką Pogotowia, dwóch kierowców jeździło tym samym samochodem na zmiany. Odwołujący nie wykonywał innej pracy, najczęściej jeździł do wypadków lub karetką reanimacyjną (świadectwo pracy z 2 grudnia 1985 r., k. 13 a.s. i a/o, zeznania świadka K. B., k. 141 a.s., zeznania świadka A. O., k. 142 a.s.).

W okresie od 5 grudnia 1985 r. do 28 lutego 1987 r. Z. T. pracował w Stołecznych Zakładach (...) (...) (...) w K. na stanowisku konwojenta od 5 grudnia 1985 r. do 31 stycznia 1986 r., kierowcy (...) od 1 lutego 1986 r. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 24 lutego 1987 r., k. 12 a.s.).

Z. T. od 2 marca 1987 r. do 26 maja 1989 r. był zatrudniony w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w W., Rejonowym zakładzie (...) (...) w O. w wymiarze pełnego etatu na stanowisku robotnika magazynowego od 2 marca 1987 r. do 31 października 1988 r., kontrolera jakości od 1 listopada 1988 r. Odwołujący pracował wówczas jako kierowca samochodów specjalistycznych powyżej 3,5 tony takich jak śmieciarki, szambiarki, kontenerach z hakiem, odśnieżarki (świadectwo pracy z 26 maja 1989 r., k. 11 a.s. i k. 1 a/o, zeznania świadka A. G., k. 141-142 a.s.).

Z. T. od 4 lipca 1989 r. do 30 czerwca 1993 r. był zatrudniony w Rejonowej (...) w O. na stanowisku kierowcy samochodu sanitarnego pogotowia ratunkowego w pełnym wymiarze czasu pracy. Jego praca polegała na kierowaniu karetką Pogotowia (...) - dwóch kierowców jeździło tym samym samochodem na zmiany. Odwołujący nie wykonywał innej pracy (świadectwo pracy z 30 czerwca 1993r., k. 10 a.s. i a/o, zeznania świadka K. B., k. 141 a.s.).

W okresie od 2 lutego 2015 r. do 25 lipca 2015 r. Z. T. był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego i mechanika (świadectwo pracy z 25 lipca 2015 r., k. 17 a.s., zeznania świadka L. G., k. 88 a.s., zeznania świadka J. K., k. 113 a.s.).

30 stycznia 2023 r. Z. T. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o emeryturę pomostową. Po rozpoznaniu wniosku ZUS (...) Oddział w W. skarżoną decyzją z 21 lutego 2023 r., znak (...) odmówił przyznania odwołującemu prawa do emerytury pomostowej. Decyzję uzasadniono tym, że ubezpieczony nie spełnia warunków uprawniających do emerytury pomostowej z art. 4 u.e.p., tj. nie udowodnił okresu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w wymiarze co najmniej 15 lat. Organ uwzględnił okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 5 lat 4 miesięcy 14 dni. Zakład ustalił łączny staż sumaryczny 28 lat, 15 dni (decyzja ZUS z 21 lutego 2023 r. – nienumerowane karty a.r.).

27 marca 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał kolejną decyzję znak (...), na podstawie której odmówił przyznania odwołującemu prawa do emerytury pomostowej. Decyzję uzasadniono tym, że ubezpieczony nie spełnia warunków uprawniających do emerytury pomostowej z art. 4 u.e.p., tj. nie udowodnił okresu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w wymiarze co najmniej 15 lat. Organ uwzględnił okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 8 lat 2 miesięcy 7 dni, obejmujący okresy pracy w warunkach szczególnych od 2 lipca 1993 r. do 30 listopada 1993 r., od 5 października 1994 r. do 8 lutego 1996 r., od 3 sierpnia 2015 r. do 18 września 2015 r., od 5 listopada 2015 r. do 31 grudnia 2022 r. Zakład ustalił łączny staż sumaryczny 29 lat, 10 miesięcy i 7 dni (decyzja ZUS z 27 marca 2023 r. – nienumerowane karty a.r.).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu zebrane w sprawie dowody z dokumentów załączonych do akt sprawy, akt rentowych (a.r.), a także akt osobowych Z. T., jak również na podstawie zeznań świadków: L. G., J. K., K. B., A. O., A. G. oraz zeznań odwołującego Z. T.. W ocenie sądu, wymienione wyżej dowody były wiarygodne, spójne i wartościowe, co pozwoliło na ustalenie faktów w sposób nie budzący wątpliwości. Poszczególne dowody nie były kwestionowane przez strony postępowania, nie budziły zastrzeżeń co do ich wiarygodności. Zeznania świadków sąd ocenił jako wiarygodne w całości, świadkowie pracowali w tych samych zakładach pracy i w tym samym okresie co odwołujący, ponadto wykonywali oni taką samą pracę na takich samych stanowiskach i z własnych obserwacji znali rodzaj pracy i wymiar czasu pracy wykonywanej przez odwołującego się. Dowody zawierały spójne informacje na temat okoliczności faktycznych istotnych dla sprawy. Tak zebrany materiał dowodowy sąd uznał za wystarczający do wydania rozstrzygnięcia w sprawie, zaś strony postępowania nie wnosiły o jego uzupełnienie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie było uzasadnione.

Ustawa z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r. poz. 1667) określa w art. 4 i art. 49 warunki nabycia prawa do przewidzianego w niej świadczenia. W myśl pierwszego z nich, prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4. ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5. przed 1 stycznia 1999 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6. po 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7. nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Przesłanki wymienione w przepisach art. 4 i art. 49 u.e.p., bez względu na to, na podstawie którego z przepisów rozważana jest możliwość przyznania prawa do emerytury pomostowej, muszą być spełniane łącznie. Oznacza to, że niespełnienie choćby jednego z tych warunków powoduje niemożność nabycia uprawnień emerytalnych, na co zwrócił uwagę m.in. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z 26 kwietnia 2012 r. (sygn. akt III AUa 252/12) oraz Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 18 lipca 2013 r. (sygn. akt III AUa 1664/12).

W zaskarżonych decyzjach organ rentowy podnosił, że ubezpieczony nie spełnił warunku z art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych i z tego powodu zostały wydane obie zaskarżone decyzje odmawiające Z. T. prawa do emerytury pomostowej. Zarazem jednak ubezpieczony podnosił, że wykonywał pracę w warunkach szczególnych i w szczególnym charakterze w wymiarze przekraczającym 15 lat, na co przedstawił stosowne świadectwa pracy potwierdzające powyższe okoliczności. Wymieniony przepis art. 4 pkt 2 wprowadza wymaganie, aby wnioskodawca spełniał warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.e.p. pracami w szczególnych warunkach są prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku. Przy tym wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy. W art. 3 ust. 7 wskazano jednocześnie, że za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się również osoby wykonujące przed dniem wejścia w życie ustawy (a więc przed 1 stycznia 2009 r.) prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Prace w szczególnych warunkach uprawniające do emerytury pomostowej zostały określone w ustawie o emeryturach pomostowych przez:

1) definicję zawartą w art. 3 ust. 1 tej ustawy,

2) wyliczenie czynników ryzyka związanych z poszczególnymi rodzajami prac w szczególnych warunkach determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, zawarte w art. 3 ust. 2 oraz

3) wykaz takich prac zawarty w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei w myśl art. 3 ust. 3 u.e.p., prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

W toku postępowania wyjaśniającego przed organem rentowym fakt wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze powinien być potwierdzony przez zakład pracy stosownym zaświadczeniem, zgodnie z treścią art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych. Ta reguła dowodowa nie obowiązuje jednak przed sądem. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 20 lutego 2013 r. „nie można podzielić poglądu, że wykonywania pracy w szczególnych warunkach, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z 2008 r. o emeryturach pomostowych, można dowodzić przed sądem jedynie na podstawie świadectwa pracy wystawionego przez płatnika składek, gdyż przepis art. 51 tej ustawy nie zmienia przepisów kodeksu postępowania cywilnego określającego katalog środków dowodowych, przy pomocy których strona może udowadniać fakty, z których wywodzi skutki prawne” (III AUa 1044/12, LEX nr 1289529).

Rodzaje stanowisk określonych jako praca w warunkach szczególnych na gruncie „starej" ustawy (o emeryturach i rentach z FUS) i „nowej" (o emeryturach pomostowych) nie były tożsame, jednakże cechowało je podobieństwo, wynikające z założeń ustawodawcy, co do konieczności umożliwienia wcześniejszego przejścia na emeryturę osobom, które z uwagi na wiek i trudne warunki pracy mają zmniejszoną zdolność psychofizyczną, często przy tym chodziło o stanowiska związane z bezpieczeństwem innych. Takie założenie każdorazowo leżało u podstaw zaliczenia stanowisk w transporcie drogowym do pracy szczególnej. W ustawie o emeryturach pomostowych w załączniku nr. 2 w pkt 8 i pkt 9 wymienia się prace kierowców autobusów, trolejbusów w transporcie publicznym, prace kierowców pojazdów uprzywilejowanych. Natomiast w załączniku nr 1 w pkt 38 wymienia się prace przy wywozie nieczystości stałych i płynnych oraz prace na wysypiskach i wylewiskach nieczystości związane z bardzo ciężkim wysiłkiem fizycznym.

Biorąc pod uwagę powyższe, na okoliczność rodzaju prac wykonywanych przez Z. T. przesłuchał ubezpieczonego, a także przeprowadził dowód z zeznań świadków oraz akt osobowych ubezpieczonego pracy pod kątem zakwalifikowania pracy odwołującego w spornych okresach jako pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych. Sąd analizował okresy zatrudnienia Z. T. w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w W. od 1 czerwca 1980 r. do 30 czerwca 1985 r. na stanowisku kierowcy w transporcie zorganizowanym, w Rejonowej (...) w O. od 1 października 1985 r. do 30 listopada 1985 r. na stanowisku kierowcy samochodu sanitarnego, w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w W. od 2 marca 1987 r. do 26 maja 1989 r. na stanowisku robotnika magazynowego i kontrolera jakości, w Rejonowej (...) w O. od 4 lipca 1989 r. do 30 czerwca 1993 r. na stanowisku kierowcy samochodu sanitarnego pogotowia ratunkowego. Przeprowadzone w przedmiotowej sprawie dowody wskazują że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy realizował w okresie zatrudnienia u powyższych pracodawców pracę w warunkach szczególnych w łącznym wymiarze 11 lat 5 miesięcy 20 dni. Zsumowanie powyższych okresów pracy na stanowiskach odpowiadających tym, które zostały wymienione w załącznikach nr 1 i nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych tj. prace kierowców autobusów, trolejbusów w transporcie publicznym, prace kierowców pojazdów uprzywilejowanych oraz prace przy wywozie nieczystości stałych i płynnych oraz prace na wysypiskach i wylewiskach nieczystości związane z bardzo ciężkim wysiłkiem fizycznym, prowadzi do uzyskania łącznego stażu pracy 11 lat, 5 miesięcy i 20 dni. Staż pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych wraz z okresem uwzględnionym przez organ rentowy (8 lat, 2 miesiące 7 dni) prowadzi do uzyskania łącznego stażu pracy w wymiarze przewyższającym minimalny okres pracy w warunkach szczególnych, o którym mowa w art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych. Tym samym należy uznać, że przesłanka posiadania odpowiedniego stażu pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze określona w powyższym przepisie, została spełniona.

Pozostałe sporne okresy pracy ubezpieczonego od 5 grudnia 1985 r. do 28 lutego 1987 r. w Stołecznych Zakładach (...) (...) (...) w K. na stanowisku konwojenta od 5 grudnia 1985 r. do 31 stycznia 1986 r., kierowcy samochodu ciężarowego od 1 lutego 1986 r. oraz od 2 lutego 2015r. do 25 lipca 2015r. w (...) sp. z o.o. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego i mechanika, nie mogły zostać uwzględnione jako okresy pracy w warunkach szczególnych. Praca kierowcy samochodu ciężarowego nie jest bowiem ujęta w wykazach prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wymienionych w załącznikach nr 1 oraz nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych.

Uwzględniając powyższe, sąd ocenił, że Z. T. legitymuje się łącznym okresem pracy w warunkach szczególnych w łącznym wymiarze 19 lat 7 miesięcy 27 dni. Oznacza to, że ubezpieczony spełnił określone w art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych, warunki konieczne do uzyskania wnioskowanego świadczenia. Dlatego też, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury pomostowej od stycznia 2023 r.