Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2025 roku

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 stycznia 2025 roku w Warszawie

sprawy I. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

na skutek odwołania I. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

z dnia 22 marca 2023 roku, znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje I. Z. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe, poczynając od 1 kwietnia 2023r.;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. na rzecz I. Z. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi za czas od daty uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

I. Z. w dniu 25 kwietnia 2023r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 22 marca 2023 roku, znak: (...)wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe oraz o zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając odwołanie, ubezpieczony wskazał, że od momentu zawału mózgu (udaru), który przeszedł w 2019r. był uznawany za całkowicie niezdolnego do pracy i pobierał z tego tytułu rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 4 stycznia 2023r. i orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 26 stycznia 2023r. został uznany za częściowo, trwale niezdolnego do pracy i od 1 kwietnia 2023r. zaskarżoną decyzją renta została przeliczona. Ubezpieczony podniósł, że nie można się zgodzić z orzeczeniami lekarzy orzeczników ZUS, ponieważ jego stan zdrowia nie poprawił się, gdyż oprócz choroby podstawowej, czyli skutków udaru i przeszczepu pomostu aortalno - dwuudowego, choruje również na chorobę jelita grubego. Przeszedł zabieg wyłonienia storni i ma skierowanie na kolejny zabieg ze względu na występujące polipy i uchyłki w jelicie grubym, celem resekcji esicy. Aktualnie ma również przepuklinę brzuszną pooperacyjną dużych rozmiarów, która wymaga usunięcia operacyjnego. Ponadto przebył zabieg kardiologiczny - angioplastykę wieńcową (...) z wszczepieniem stentu DES. W obrazie TK mózgu widnieją zaniki korowe mózgu i móżdżku, które przyczyniają się do kłopotów z pamięcią. Ubezpieczony cierpi również na zwyrodnienie wielostawowe, które daje liczne dolegliwości bólowe i konieczność przyjmowania silnych leków przeciwbólowych (D.), które powodują senność. Z kolei choroba układu krążenia powoduje, że ma zawroty i bóle głowy, trudności z utrzymaniem równowagi, nietolerancję na wysiłek oraz bardzo szybko się męczy. W pozycji siedzącej, ze względu na protezę aorty, a także niedokrwienie podudzi, drętwieją mu nogi oraz odczuwa pieczenie w pachwinach. Ze względu na chorobę jelita grubego i stornię, nie może opuszczać domu na dłużej niż 2 godziny, gdyż cierpi na niekontrolowane wypróżnienia. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, ubezpieczony wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych sądowych oraz o uwzględnienie odwołania (odwołanie z dnia 20 kwietnia 2023r., k. 3-6 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania, a uzasadniając swe stanowisko podniósł, że I. Z. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy przyznaną do 31 grudnia 2022r. W dniu 1 grudnia 2022r. wystąpił z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku postępowania został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która orzeczeniem z 26 stycznia 2023r. ustaliła, że ubezpieczony jest trwale, częściowo niezdolny do pracy. W oparciu o powyższe organ rentowy przeliczył ubezpieczonemu rentę z tytułu niezdolności do pracy (odpowiedź na odwołanie z 12 maja 2023r., k. 18 a.s.).

Ostatecznie I. Z. wniósł o przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2023r. na stałe (pismo procesowe z dnia 16 grudnia 2024r., k. 194 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

I. Z. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od zaprzestania pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, tj. od 13 sierpnia 2020r. do 31 marca 2023r. (decyzja ZUS z dnia 30 października 2020r., k. 37-38 a.r.; decyzja ZUS z dnia 19 stycznia 2022r., k. 42-43 a.s.). W dniu 1 grudnia 2022r. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku postępowania przez organem rentowym lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 4 stycznia 2023r. ustalił, że ubezpieczony jest trwale, częściowo niezdolny do pracy. Również Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 26 stycznia 2023r. potrzymała wcześniejsze orzeczenie lekarza orzecznika ZUS. W związku z powyższym organ rentowy wydał decyzję z dnia 22 marca 2023r., znak (...), którą przeliczył rentę ubezpieczonego od 1 kwietnia 2023r., przyjmując, że jest on trwale, częściowo niezdolny do pracy (wniosek z dnia 1 grudnia 2022r., k. 44 a.r.; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 4 stycznia 2023r., k. 47 a.r.; orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 26 stycznia 2023r., k. 47 a.r.; decyzja ZUS z 22 marca 2023r., k. 48 a.r.).

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji, a Sąd w toku postępowania, postanowieniem z dnia 25 maja 2023r. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych neurologa, chirurga naczyniowego, gastrologa, reumatologa i specjalisty medycyny pracy celem ustalenia, czy I. Z. jest częściowo czy całkowicie niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy, a jeśli tak, to na jaki okres, ze wskazaniem daty początkowej powstania tej niezdolności (postanowienie z dnia 25 maja 2023r., k. 20 a.s.).

W opinii z dnia 27 czerwca 2023r. biegły sądowy z zakresu chirurgii naczyniowej J. P., po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną, wskazał, że ubezpieczony ma rozpoznane: stan po przebytym zawale niedokrwiennym prawej półkuli mózgu (18 lutego 2019r.), stan po zapaleniu uchyłków esicy z ropniami około pętlowymi i wyłonieniem stomii na zstępnicy (lipiec 2022r.), nadciśnienie tętnicze, miażdżycę tętnic kończyn dolnych, stan po pomostowaniu aortalno-dwupudowym w dniu 18 lutego 2019r., stan po operacji tętniaka aorty, przewlekłą chorobę niedokrwienną serca, zwyrodnienia wielostawowe oraz pooperacyjną przepuklinę powłok brzusznych. Biegły wskazał, że należy przyjąć, że w zakresie chirurgii stan zdrowia ubezpieczonego pozwala na uznanie, że jest on osobą całkowicie, trwale niezdolną do pracy. Całkowita niezdolność utrzymuje się od dnia 26 stycznia 2023r. (opinia biegłego sądowego z dnia 27 czerwca 2023r., k. 36-37 a.s.).

Zastrzeżenia do powyższej opinii złożył organ rentowy, wnosząc o powołanie innego biegłego z zakresu chirurgii (pismo procesowe z dnia 1 sierpnia 2023r., k. 49-50 a.s.).

W opinii z dnia 18 stycznia 2024r. biegły sądowy z zakresu gastroenterologii S. O. rozpoznał u ubezpieczonego chorobę uchyłkową jelita grubego, stan po leczeniu operacyjnym z powodu perforowanego ropnia uchyłków, powikłanego ropniami międzypętlowymi z wyłonieniem sztucznego odbytu, przepuklinę pooperacyjną powłok jamy brzusznej, stan po polipektomii endoskopowej 2 polipów jelita grubego (w styczniu 2023r.), kamicę pęcherzyka żółciowego, stan po leczeniu operacyjnym tętniaka aorty, stan po udarze mózgu w 2019r., a także stan po odtworzeniu ciągłości przewodu pokarmowego we wrześniu 2023r. Zdaniem biegłego upośledzenie funkcji ustroju, wywołane istniejącymi schorzenia gastrologicznymi u I. Z., istotnie ogranicza zdolność do pracy zarobkowej i biorąc pod uwagę wiek ubezpieczonego, wykształcenie i charakter zatrudnienia przed powstaniem niezdolności do pracy, powoduje aktualnie częściową niezdolność do pracy na stałe ( opinia biegłego sądowego z dnia 18 stycznia 2024r., k. 75-76 a.s.).

Strony nie wniosły uwag do ww. opinii biegłego gastroenterologa. I. Z. w piśmie procesowym z 8 lutego 2024r. cofnął wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego reumatologa i lekarza medycyny pracy, natomiast do uznania Sądu pozostawił dopuszczenie dowodu z opinii biegłego neurologa (pismo procesowe organu rentowego z dnia 7 lutego 2024r., k. 87 a.s.; pismo procesowe ubezpieczonego z dnia 8 lutego 2024r., k. 88-90 a.s.)

Postanowieniem z dnia 19 lutego 2024r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego chirurga naczyniowego (z wyłączeniem J. P.), na okoliczności takie same jak w postanowieniu z dnia 25 maja 2023r. (postanowienie z dnia 19 lutego 2024r., k. 92 a.s.).

W opinii z dnia 22 kwietnia 2024r. biegła sądowa z zakresu neurologii T. Ł. - po dokonaniu analizy akt sprawy i załączonej dokumentacji medycznej oraz zbadaniu ubezpieczonego w warunkach ambulatoryjnych - oceniła, że ubezpieczony ze względów neurologicznych jest trwale, częściowo niezdolny do pracy. Data powstania trwałej, częściowej niezdolności do pracy to 1 stycznia 2023 rok. Biegła wskazała, że zasadniczym schorzeniem neurologicznym ubezpieczonego jest przebyty udar niedokrwienny mózgu z niedowładem połowiczym lewostronnym w dniu 18 lutego 2019r. Następstwa tego udaru upośledzają istotne funkcje ruchowe organizmu ubezpieczonego i aktualnie powodują trwałą, częściową niezdolność do pracy. Jednocześnie biegła wskazała, że u ubezpieczonego występują inne liczne nieneurologiczne problemy zdrowotne naruszające istotnie sprawność organizmu, jednakże w tym zakresie wypowiedzieli się już biegli wskazani przez Sąd (opinia biegłej sądowej z dnia 22 kwietnia 2024r., k. 98-106 a.s.).

Strony nie wniosły uwag do ww. opinii biegłego sądowego w zakresie neurologii (pismo procesowe organu rentowego z dnia 24 maja 2024r., k. 116 a.s.; pismo procesowe ubezpieczonego z dnia 28 maja 2024r., k. 119-121 a.s.).

W opinii z dnia 16 września 2024r. biegły sądowy w zakresie chirurgii ogólnej, naczyniowej i torakochirurgii M. G. rozpoznał u ubezpieczonego wielochorobowość, miażdżycę zarostową rozwidlenia aorty i tętnic kończyn dolnych, stan po operacji tętniaka aorty brzusznej, stan po implantacji rozwidlonej protezy aortalno-dwuudowej 25 listopada 2019r., niezdrożność obu tętnic udowych powierzchownych, krążenie oboczne, przewlekłe niedokrwienie obu kończyn dolnych w stopniu zaawansowania II B/III w czterostopniowej skali według F.’a, kamicę żółciową, stan po zapaleniu uchyłków esicy leczonych wyłonieniem stomii na zstępnicy w lipcu 2022r., przebytą rekonstrukcję przewodu pokarmowego w 2024r., a także przepuklinę znacznych rozmiarów w bliźnie po laparotomii. Zdaniem biegłego ubezpieczony winien być uznany za całkowicie, trwale niezdolnego do pracy zarobkowej, a za datę początkową powstania tej niezdolności należy przyjąć datę badania przez Komisję Lekarską ZUS, czyli 26 stycznia 2023r. (opinia biegłego sądowego z dnia 16 września 2024r., k. 149 a.s.).

Strony nie wniosły uwag do opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej, naczyniowej i torakochirurgii z dnia 16 września 2024r. (pismo procesowe organu rentowego z dnia 23 października 2024r., k. 162-163 a.s.; pismo procesowe ubezpieczonego z dnia 29 października 2024r., k. 165-166 a.s.).

Postanowieniem z dnia 30 października 2024r. Sąd uchylił postanowienie z dnia 25 maja 2023 roku w części obejmującej dopuszczenie dowodu z opinii biegłych sądowych reumatologa i specjalisty medycyny pracy (postanowienie z dnia 30 października 2024r., k. 167 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o zebrane w sprawie dokumenty, w tym dokumentację medyczną I. Z. konieczną w procesie opiniowania przez biegłych sądowych oraz dokumenty obrazujące przebieg postępowania przed organem rentowym. Zostały one ocenione jako wiarygodne, ponieważ ich treść oraz forma nie budziła zastrzeżeń.

Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły także opinie wydane przez biegłych sądowych z zakresu: chirurgii naczyniowej J. P. i M. G., gastroenterologii S. O. oraz neurologii T. Ł.. Zostały one sporządzone w sposób rzetelny i fachowy, z uwzględnieniem dostępnej w sprawie dokumentacji medycznej ubezpieczonego oraz po przeprowadzeniu badań, a ponadto strony ostatecznie nie wnosiły do nich zastrzeżeń. Ubezpieczony żadnej z opinii nie kwestionował, natomiast organ rentowy zgłosił zarzuty do opinii biegłego z zakresu chirurgii naczyniowej J. P., ale - po wydaniu opinii przez biegłego M. G., który również stwierdził, że występuje u ubezpieczonego trwała, całkowita niezdolność do pracy – wskazał, że nie wnosi do niej uwag. Opinie biegłych J. P. i M. G. jako spójne i zgodne co do daty powstania oraz czasu trwania całkowitej niezdolności do pracy I. Z., zostały więc ocenione jako rzetelne i stały się podstawą rozstrzygnięcia. Natomiast wniosków płynących z opinii, które wydali biegli z zakresu gastroenterologii S. O. oraz neurologii T. Ł., Sąd Okręgowy nie uwzględnił, orzekając w sprawie, aczkolwiek ich nie kwestionował. Biegli ww. specjalności stwierdzili u ubezpieczonego częściową niezdolność do pracy, tak ze względu na stan neurologiczny, jak schorzenia gastroenterologiczne. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę, że u ubezpieczonego wystąpiły takie schorzenia jak miażdżyca zarostowa rozwidlenia aorty i tętnic kończyn dolnych, stan po operacji tętniaka aorty brzusznej, stan po implantacji rozwidlonej protezy aortalno-dwuudowej 25 listopada 2019r., niezdrożność obu tętnic udowych powierzchownych, krążenie oboczne, przewlekłe niedokrwienie obu kończyn dolnych w stopniu zaawansowania II B/III w czterostopniowej skali według Fontaine’a, kamica żółciowa, stan po zapaleniu uchyłków esicy leczonych wyłonieniem stomii na zstępnicy w lipcu 2022r., przebyta rekonstrukcja przewodu pokarmowego w 2024r., przepuklina znacznych rozmiarów w bliźnie po laparotomii, podstawę orzekania stanowiły analizowane wcześniej opinie biegłych z zakresu chirurgii naczyniowej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie I. Z. podlegało uwzględnieniu.

Dokonując rozważań dotyczących zasadności odwołania, w pierwszej kolejności wskazać należy, że renta z tytułu niezdolności do pracy może być przyznana ubezpieczonemu, który spełnia łącznie przesłanki określone w art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2023r., poz. 1251, dalej jako ustawa emerytalna), a więc:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12 albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów,

4.  nie ma ustalonego prawa do emerytury z Funduszu lub nie spełnia warunków do jej uzyskania.

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że I. Z. do 31 marca 2023r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Ze względu na upływ terminu, na jaki świadczenie zostało mu przyznane ostatnio, w grudniu 2022r. wnioskował o jego przedłużenie, ale została wydana decyzja przeliczająca rentę, opierająca się na ustaleniu, że ubezpieczony jest jedynie częściowo niezdolny do pracy. Sąd, badając zgodność z prawem tej decyzji, miał na względzie art. 107 ustawy emerytalnej, który wskazuje, że prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie. Cytowany przepis wskazuje, że prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy może ulec zmianom w przypadku zmiany kwalifikacji niezdolności do pracy, jej ustania lub ponownego powstania. W aspekcie formalnoprawnym następuje więc zmiana rodzaju pobieranej renty, utrata prawa do renty lub ponowne nabycie uprawnień. W kontekście powyższego przyjmuje się, że przy rozpoznawaniu spraw o dalsze prawo do renty, zgodnie z art. 107 ustawy emerytalnej, należy zbadać, czy aktualny na dzień wydania decyzji stan zdrowia osoby ubiegającej się o rentę uległ zmianie w stosunku do stanu od ustania prawa do ostatnio pobieranego świadczenia. Poprawa stanu zdrowia, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, jest podstawą do odmowy dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (zob. np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 16 lutego 2016r.). Jeśli tej poprawy brak, a contrario nie ma podstaw do odmowy przyznania świadczenia rentowego na dalszy okres. O zmianach w prawie i wysokości świadczeń rentowych przesądza wynik badania lekarskiego przeprowadzanego przez Lekarza Orzecznika ZUS/Komisję Lekarską ZUS, które to organy orzecznicze dokonują oceny niezdolności do pracy, jej stopnia i trwałości. Treść orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS/Komisji Lekarskiej ZUS w przedmiocie zmiany kwalifikacji niezdolności do pracy, braku tej niezdolności lub jej ponownego powstania, powinna w równym stopniu wynikać z profesjonalnej oceny stanu zdrowia badanego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2001r., II UKN 181/00).

Dokonanie oceny niezdolności do pracy ubezpieczonego powinno nastąpić przy uwzględnieniu regulacji art. 12 ustawy emerytalnej, zgodnie z którą niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu. Przepis art. 12 ust. 2 i 3 ustawy emerytalnej rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy - całkowitą i częściową. W myśl ww. przepisów osobą częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 8 grudnia 2000r., II UKN 134/00 i z dnia 7 września 1979r., II URN 111/79). Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy emerytalnej) (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2004r., II UK 222/03).

Ocena niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania zatrudnienia w postępowaniu odwoławczym wymaga wiadomości specjalnych. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych dotyczących prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, do dokonywania ustaleń w zakresie oceny stopnia zaawansowania chorób oraz ich wpływu na stan czynnościowy organizmu, uprawnione są osoby posiadające fachową wiedzę medyczną, a zatem okoliczności tych można dowodzić tylko przez dowód z opinii biegłych sądowych, zgodnie z treścią art. 278 k.p.c. Opinia biegłego ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału dowodowego wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. W tym znaczeniu biegły jest pomocnikiem sądu, jednakże prezentuje własne stanowisko w kwestii, którą sąd rozstrzyga. Biegły zachowuje niezawisłość co do merytorycznej treści opinii,
co zapewnia prawidłową rolę tej opinii w postępowaniu sądowym. Dlatego też opinie sądowo-lekarskie sporządzone w sprawie przez lekarzy specjalistów, mają zasadniczy walor dowodowy dla oceny schorzeń ubezpieczonego (por. wyrok Sądu Najwyższego z 7 stycznia 1997r., I CKN 44/96; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 11 lutego 2016r., III AUa 1609/15).

Badając istnienie analizowanej, a w przedmiotowej sprawie spornej przesłanki warunkującej przywrócenie ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu: chirurgii naczyniowej J. P. i M. G., gastroenterologii S. O. i neurologii T. Ł.. Najistotniejsze, a zarazem rozstrzygające w sprawie, były opinie biegłych z zakresu chirurgii naczyniowej, którzy szeroko uzasadniając swoje stanowisko i odwołując się do dokumentacji medycznej, wskazali na całkowitą niezdolność ubezpieczonego do pracy, poczynając od daty badania przez Komisję Lekarską ZUS, czyli od 26 stycznia 2023r. Jeśli chodzi zaś o czas, do kiedy powinna być orzeczona całkowita niezdolność do pracy, to byli zgodni, że jest ona trwała.

Organ rentowy zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłego z zakresu chirurgii naczyniowej J. P. i kwestionował ustalenia dotyczące istnienia całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego. Sąd wobec zgłaszanych przez organ wątpliwości dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu chirurgii naczyniowej M. G., który podzielił stanowisko biegłego J. P.. Przewodniczący Komisji Lekarskich ZUS ostatecznie, po zapoznaniu się z opiniami ww. biegłych, przebiegiem postępowania orzeczniczego oraz dostępnym materiałem dowodowym, nie wniósł zastrzeżeń do stanowiska jakie przedstawił biegły M. G. (k. 162-163 a.s.). Podobne stanowisko zajął ubezpieczony, a ponadto, zgadzając się z opinią biegłych chirurgów naczyniowych, cofnął wnioski o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych reumatologa i lekarza medycyny pracy i wniósł o przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2023r. na stałe.

Mając powyższe na uwadze, odwołanie podlegało uwzględnieniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. poprzez przyznanie ubezpieczonemu renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2023 roku. Wskazana data wynika z tego, że do dnia 31 marca 2023 roku ww. świadczenie było ubezpieczonemu wypłacane. Po tej dacie ubezpieczony nie rokuje poprawy i nie ma możliwości wykonywania żadnej pracy – tak pracy dotychczasowej, jak i innej, stąd renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy została mu przyznana na stałe.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c., zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 zł, która została ustalona na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tekst jedn. Dz. U. z 2023r., poz. 1964 ze zm.).