Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Małgorzata Nakielska

po rozpoznaniu na nrozprawie w dniu 6 września 2017 r. w Warszawie

sprawy A. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o podleganie ubezpieczeniom społecznym

z udziałem O. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w W.

na skutek odwołania A. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 6 kwietnia 2016 r., nr: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, iż odwołująca A. T. jako pracownik u płatnika składek O. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w W. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 września 2015 r.;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz odwołującej A. T. kwotę 4800,00 zł (cztery tysiące osiemset i 00/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

A. T. w dniu 12 maja 2016 r. wniosła odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 6 kwietnia 2016 r., nr: (...). Odwołująca zarzuciła przedmiotowej decyzji naruszenie art. 6 ust. 1 w związku
z art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 22 k.p., art. 83 § 1 k.c., art. 7 w związku z art. 77 w związku
z art. 80 k.p.a. oraz art. 11 w związku z art. 107 § 1 i 3 k.p.a. Mając powyższe na uwadze ubezpieczona wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że w związku
z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę w sklepie (...) w W. była objęta obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym począwszy od dnia 1 września 2015 r. ( k. 2-5 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi
na odwołanie z dnia 30 maja 2016 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że odwołująca w toku postępowania, oprócz twierdzeń własnych
i pracodawcy, nie przedstawiła dowodów faktycznego wykonywania pracy. Oddział podniósł również, że płatnik składek na dzień wydania przedmiotowej decyzji był zadłużony z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych w kwocie 8075,09 złotych, Fundusz Ubezpieczeń Zdrowotnych w kwocie 4277,95 złotych oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w kwocie 449,69 złotych. Powyższe czynności w ocenie organu rentowego dają podstawy do stwierdzenia, iż umowa o pracę zawarta z odwołującą, która znajdowała się w zaawansowanej ciąży została zawarta dla pozoru w rozumieniu art. 83 k.c. oraz z naruszeniem zasad współżycia społecznego na podstawie art. 58 § 2 k.c., jedynie
w celu uzyskania świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( k. 15-16 a. s.).

Postanowieniem z dnia 9 marca 2017 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty ginekologa celem ustalenia, czy odwołująca w dniu 1 września 2015 r. była zdolna do podjęcia zatrudnienia ( k. 112 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zawiadomieniem skierowanym do A. T. i O. Z. z dnia
10 lutego 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wszczął z urzędu postępowanie wyjaśniające w sprawie ustalenia prawidłowości zgłoszenia odwołującej
do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i podstaw wymiaru składek na te ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej z płatnikiem składek
( k. 37-41 akt ZUS).

Zgodnie z wydrukiem z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, O. Z. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...)od dnia 2 marca 2015 r. ( k. 43 akt ZUS).

Wojewoda (...) w dniu 15 lipca 2015 r. wydał odwołującej zezwolenie typu
A nr (...) na pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polski na podstawie
art. 88 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz art. 104 k.p.a. Zezwolenie na pracę na stanowisku fryzjera zwierząt i pomoc weterynarzowi na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy
za wynagrodzeniem 3000,00 złotych brutto miesięcznie było ważne w okresie od dnia
23 lipca 2015 r. do dnia 22 lipca 2016 r. ( k. 10 akt ZUS).

O. Z. w dniu 1 września 2015 r. zawarł z A. T. umowę o pracę na czas określony od dnia 1 września 2015 r. do dnia 22 lipca 2016 r.
w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem w wysokości 3000,00 złotych brutto miesięcznie. Rodzaj pracy został umówiony jako groomer /strzyżenie i pielęgnacja zwierząt/, pomoc weterynaryjna, sprzedawca, natomiast miejscem wykonywanej pracy była siedzibą firmy mieszcząca się przy ulicy (...) z siedzibą w W.
( k. 11 akt ZUS).

Odwołująca w dniu 1 września 2015 r. została zapoznana przez pracodawcę
z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz z występującymi zagrożeniami
i ryzykiem zawodowym na zajmowanym przez nią stanowisku pracy ( k. 12-14 akt ZUS).

Zgodnie z zaświadczeniem lekarskim z dnia 19 sierpnia 2015 r., odwołująca została uznana za zdolną do wykonywania pracy na stanowisku groomer, sprzedawca, pomoc weterynaryjna ( k. 15 akt ZUS).

Odwołująca podpisywała listę obecności w okresie od dnia 1 września 2015 r. do dnia 6 listopada 2015 r., z której wynikało, że świadczyła pracę w godzinach 12-20 ( k. 6 i 11-12
a. s. i k. 21-24 akt ZUS).

Odwołująca widniała na liście płac za miesiące wrzesień, październik, listopad
i grudzień 2015 r., z których wynikały dane dotyczące wypłaty jej wynagrodzenia oraz wysokość składek odprowadzanych do urzędu ( k. 7-10 a. s. i k. 17-20 akt ZUS).

Odwołująca została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego od dnia 1 września 2015 r. Ubezpieczona od dnia 9 listopada 2015 r. stała się niezdolna do pracy, a w dniu 31 grudnia 2015 r. wystąpiła z roszczeniem o wypłatę zasiłku macierzyńskiego ( okoliczność bezsporna).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w oparciu o własne ustalenia wydał zaskarżoną decyzję z dnia 6 kwietnia 2016 r., nr: (...)
na podstawie art. 83 ust. 1, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1,
art. 13 pkt 1 oraz art. 38 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 58 § 2, art. 83 § 1 k.c. i art. 300 k.p. Organ rentowy stwierdził, że A. T. jako pracownik u płatnika składek O. Z. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu
od dnia 1 września 2015 r. Oddział wskazał, że strony postępowania nie przedstawiły dowodów świadczących o faktycznym wykonywaniu pracy przez odwołującą na rzecz płatnika składek, który dodatkowo posiada zadłużenie z tytułu nieopłaconych składek. Organ rentowy stwierdził również, że A. T. nie była do tej pory zgłoszona
do jakiegokolwiek tytułu. W ocenie Oddziału opisane powyżej okoliczności wskazują,
że ubezpieczona została zgłoszona do ubezpieczeń wyłącznie w celu uzyskania świadczeń,
a nie faktycznego wykonywania zatrudnienia ( k. 1-5 akt ZUS).

Odwołująca w spornym okresie czasu pracowała w sklepie zoologicznym jako ekspedientka. A. T. sprzedawała artykuły dla zwierząt. Wykazywała się profesjonalnością, ponieważ doradzała klientom. Ubezpieczona zajmowała się strzyżeniem,
a także obcinaniem paznokci psom. Odwołująca dodatkowo zamawiała towar, który następnie rozkładała na półki oraz wprowadzała dane do systemu. W sklepie ubezpieczona pracowała wraz z mężem, który był administratorem budynku. A. T. po powrocie ze zwolnienia pracowała u zainteresowanego przez dwa miesiące. Sklep był czynny w godzinach
od 11-12 do godzin 19-20. Zeznający klienci sklepu przychodzili do ubezpieczonej celem wykonania usług kilka razy w miesiącu o różnych porach dnia. Płatnik składek rozliczał A. T. z jakości wykonanej przez nią pracy. Obowiązki odwołującej przejął S. M. ( zeznania świadków D. W., H. K., S. M., H. G., E. G. i Ł. K. oraz odwołującej - k. 69-70
i k. 177-180 a. s.).

Na dzień 24 listopada 2016 r. płatnik składek posiadał zaległości względem organu rentowego na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
w kwocie 433,91 złotych, Fundusz Ubezpieczeń Zdrowotnych w kwocie 5806,73 złotych
oraz Fundusz Ubezpieczeń Społecznych w kwocie 18791,57 złotych ( k. 99-102 a. s.).

Zgodnie z pismem z dnia 14 lutego 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. poinformował, że płatnik składek nie posiada zaległości podatkowych ( k. 105 a. s.).

Na podstawie opinii biegłego sądowego ginekologa Sąd ustalił, że ciąża odwołującej w 20 tygodniu przebiegała prawidłowo i nie była przeciwskazaniem do podjęcia przez nią pracy w charakterze weterynaryjnym. Ubezpieczona w dniu podjęcia zatrudnienia była zdolna do świadczenia obowiązków pracowniczych na zajmowanym stanowisku ( k. 119-120 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzone dokumenty zawarte
w aktach rentowych i aktach sprawy głównej, a także na podstawie zeznań świadków D. W., H. K., S. M., H. G., E. G. i Ł. K. oraz odwołującej, jak również z opinii biegłego sądowego
z zakresu ginekologii.

Sąd ocenił jako wiarygodne wszystkie dokumenty złożone przez odwołującą w toku postępowania wyjaśniającego przed organem rentowym oraz w trakcie postępowania sądowego. Należy wskazać, że dla uwiarygodnienia wykonywania pracy przez ubezpieczoną na rzecz odwołującego zebrano dokumenty takie, jak umowa o pracę, zaświadczenie lekarskie, zaświadczenie o przeszkoleniu w zakresie BHP, listy płac, listy obecności, czy też pozwolenie na pracę. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ww. dokumentów, których treść została poparta zeznaniami świadków i odwołującej. Należy zaznaczyć,
że o wiarygodności treści zeznań ww. świadków świadczy ich zbieżność oraz wzajemne korelowanie ze sobą. Sąd nie znalazł podstaw, aby w ramach swobodnej oceny dowodów
nie dać wiary zeznaniom aż sześciu świadków. Zdaniem Sądu z uwagi na fakt, iż odwołująca w spornym okresie czasu była jedynym pracownikiem zainteresowanego o szerokim zakresie obowiązków, trudnym było udowodnienie wszystkich czynności, które wykonywała. Oprócz ubezpieczonej w sklepie pracował jej mąż S. M., który przejął jej obowiązki
w czasie przejścia przez A. T. na zwolnienie lekarskie. Tym nie mniej Sąd ustalił,
że o realnym wykonywaniu pracy przez odwołującą świadczą niezbicie zeznania klientów sklepu, którzy za każdym razem widywali A. T. świadcz

ącą usługi na ich rzecz. Świadkowie wskazali, że ubezpieczona sprzedawała im artykułu zwierzęce, doradzała,
ale również dokonywała strzyżenia oraz obcinania paznokci psom. Te wszystkie zeznania zdaniem Sądu nie pozostają w sprzeczności ze stanowiskiem odwołującej podnoszonym
w toku całego postępowania sądowego.

Sąd również posiłkował się opinią sporządzoną przez niezależnego biegłego sądowego z zakresu ginekologii. W ocenie Sądu treść oraz wnioski zawarte w opinii były rzetelne
i oparte na dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach niniejszej sprawy.
Należy wskazać, że strony procesu nie zakwestionowały treści opinii, a więc Sąd uznał wnioski biegłego za własne. Odwołująca w dniu zatrudnienia nie była niezdolna do pracy.

W związku z powyższym Sąd uznał zgromadzony materiał dowodowy
za wystarczający do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. T. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział
w W. z dnia 6 kwietnia 2016 r., nr: (...) jest zasadne i podlega uwzględnieniu.

Zasadniczą kwestią w niniejszej sprawie było ustalenie, czy odwołująca podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu
z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę od dnia 1 września 2015 r. Aby tę kwestię rozstrzygnąć, należało dokonać szczegółowej wykładni przepisów ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2015 r. poz. 121 j.t.) zwanej dalej ,,ustawą’’.

Art. 6 ust 1 pkt 1 ustawy stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu
i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów.

W myśl art. 13 pkt 1 w/w ustawy obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne, tj. pracownicy – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Zgodnie z cytowanym przepisem art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – ubezpieczeniu społecznemu podlegają pracownicy. Stosownie zaś do zawartej w art. 2 k. p. definicji – pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie m.in. umowy
o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym,
tj. stosunku pracy. Istotą tegoż stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k. p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga – stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem.

W świetle art. 58 § 1 i § 2 k.c. czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca
na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek,
w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Natomiast na podstawie art. 83 § 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności.

W pierwszej kolejności Sąd zauważył, że stanowisko organu rentowego odnoszące się do jednoczesnego naruszenia art. 58 i 83 k.c. jest błędne i nie może się ostać na gruncie niniejszej sprawy. Sąd doszedł do wniosku, że organ rentowy bezprawnie wskazuje,
iż umowa zawarta pomiędzy odwołującą a zainteresowanym była jednocześnie pozorna
w myśl art. 83 k.c. oraz nieważna na podstawie art. 58 k.c. Taki pogląd jest nietrafny, gdyż zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, ,,przepis art. 83 k.c. i art. 58 § 1 k.c. stanowią odrębne, samodzielne i wykluczające się wzajemnie podstawy nieważności czynności prawnej. Czynność pozorna jest zawsze nieważna. Niekiedy ważna może być w świetle
art. 83 § 1 zdanie 2 k.c. czynność ukryta. Dopiero wówczas jest możliwe badanie jej treści
i celu w świetle kryteriów wyrażonych w art. 58 k.c. Nie jest więc możliwe obejście prawa poprzez dokonanie czynności prawnej pozornej.’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 marca 2005 r., sygn. akt II PK 163/05). Tym niemniej w ocenie Sądu nie doszło do naruszenia żadnego z powołanych powyżej przepisów Kodeksu cywilnego.

Sąd zważył, że zgromadzony rzeczowy i osobowy materiał dowodowy nie dał podstaw do uznania, iż umowa o pracę została zawarta dla pozoru czy też należy ją uznać
za nieważną i sprzeczną z zasadami współżycia społecznego. W pierwszej kolejności należy wskazać, że dokumenty znajdujące się w niniejszej sprawie wskazują, że zostały zachowane wszelkie procedury, od których przepisy kodeksowe uzależniają rzeczywiste rozpoczęcie stosunku pracy. Zainteresowany zawarł z odwołującą umowę o pracę, która została sporządzona na piśmie i jest dołączona do materiału dowodowego. Dokument ten również
w sposób wyczerpujący wskazywał na wszelkie warunki zatrudnienia, do których zaliczał się rodzaj stanowiska, miejsce wykonywania pracy, jej wymiar i wysokość płacy zasadniczej. Świadkowie zeznający w niniejszej sprawie wskazali na zakres czynności, które w ich obecności wykonywała ubezpieczona. Sąd doszedł do przekonania, że odwołująca faktycznie występowała w sklepie zoologicznym w roli sprzedawcy, ale również jako groomer i pomoc weterynaryjna. Co prawda świadkowie nie potwierdzili, że A. T. zamawiała towar
do sklepu, który następnie rozpakowywała i wprowadzała do systemu. Tych czynności klienci sklepu mogli nie widzieć, ponieważ w pierwszej kolejności oczekiwali, aby odwołująca ich obsłużyła zgodnie z poleceniem. Pomimo trudności w udowodnieniu pozostałego zakresu czynności, Sąd dał wiarę w przedmiotowym zakresie zeznaniom odwołującej, gdyż pozostałe jej twierdzenia były zbieżne z zeznaniami świadków, a ponadto fakt zajmowania się przyjmowaniem, rozpakowywaniem i wprowadzaniem do systemu towarów został potwierdzony zeznaniami administratora sklepu. Sąd doszedł do wniosku, że odwołująca miała wyznaczone miejsce i czas pracy. Świadkowie byli klientami sklepu i potwierdzili,
że ubezpieczona realizowała stosunek pracy w pełnym wymiarze czasu pracy w siedzibie firmie tj. przy ulicy (...). Świadkowie przychodzili do sklepu
o różnych godzinach i porach w ciągu dnia, co dodatkowo potwierdza, iż A. T. realizowała stosunek pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, co było również zgodne
z podpisywaną przez nią listą obecności. Wypłata wynagrodzenia nie była realizowana przelewem na konto pracownika. Jednakże obowiązujące przepisy prawa nie zabraniają płatnikowi składek dokonywać wypłaty ,,do ręki’’. Ubezpieczona widniała na liście płac,
a więc wszystkie składniki wynagrodzenia ubezpieczonej za poszczególne miesiące były wykazywane. Odwołująca potwierdziła, że otrzymywała wynagrodzenie od pracodawcy, zatem Sąd nie znalazł podstaw, aby i w tym przypadku odmówić jej zeznaniom waloru wiarygodności.

Zdaniem Sądu organ rentowy w toku niniejszego postępowania nie wykazał, aby odwołująca nie wykonywała pracy na podstawie umowy o pracę. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. pozostał bierny w toku postępowania dowodowego. Natomiast ubezpieczona przedstawiła cały szereg wniosków dowodowych, które zostały przeprowadzone przed Sądem I instancji i prowadzą do ustalenia, że faktycznie wykonywała czynności zgodnie z ustalonym zakresem obowiązków. Organ rentowy wskazywał w głównej mierze, że zainteresowany miał zaległości składkowe względem ZUS, jednak nie wykazał,
iż okoliczność ta ma pierwszorzędne znaczenie dla końcowego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu płatnik składek na dzień 24 listopada 2016 r. posiadał kilkanaście tysięcy nieopłaconych zaległości składkowych na rzecz organu rentowego. Tym niemniej zaległości składkowe nie mają nic wspólnego ze sprawą, jaką jest podleganie ubezpieczeniom społecznym. W niniejszej sprawie należało wykazać, że ubezpieczona faktycznie
nie wykonywała obowiązków pracowniczych, co miałoby znaczenie w kontekście naruszenia art. 22 k.p. oraz przepisów kodeksu cywilnego. Natomiast Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie udowodnił, aby odwołująca podpisała umowę o pracę dla pozoru lub w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. Ponadto należy wskazać, że zainteresowany nie posiadał zaległości na rzecz Urzędu Skarbowego, a przedmiotowy dług wobec organu rentowego mógł być w każdej chwili opłacony. W ocenie Sądu pracownik nie ma wpływu na kondycję finansową swojego pracodawcy i nie może z tego tytułu ponosić negatywnych konsekwencji. Zdaniem Sądu fakt niezatrudnienia na miejsce odwołującej nowego pracownika jest bez znaczenia dla wydanego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Prowadzący działalność gospodarczą ma pełną swobodę w decydowaniu o liczbie zatrudnionych pracowników.

W związku z powyższym, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.

Sąd w punkcie 2 wyroku zasądził od organu rentowego na rzecz odwołującej A. T. kwotę w wysokości 4800,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. z 2015 r., poz. 1804). Wysokość wartości przedmiotu sporu została obliczona w świetle art. 23 ¹ k.p.c., zgodnie z którym w sprawach o roszczenia pracowników dotyczące nawiązania, istnienia
lub rozwiązania stosunku pracy wartość przedmiotu sporu stanowi, przy umowach na czas określony - suma wynagrodzenia za pracę za okres sporny, lecz nie więcej niż za rok, a przy umowach na czas nieokreślony - za okres jednego roku. Ubezpieczona miała zawartą umowę na czas określony na okres prawie 11 miesięcy za wynagrodzeniem 3000,00 złotych brutto. Tak więc wartość przedmiotu sporu stanowi ww. kwota pomnożona przez okres trwania umowy, co dało w przybliżeniu kwotę 27000,00 złotych.

Zarządzenie: (...)

(...)