Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

29 września 2021 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Kosicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu 30 sierpnia 2021 r. na rozprawie

odwołania E. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z 30 kwietnia 2021 r., znak (...)

z udziałem D. S.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, że D. S. jako pracownik płatnika składek E. C. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od 15 września 2020 r.;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz E. C. 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

E. C. 28 maja 2021 r. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z 30 kwietnia 2021 r. nr (...) w sprawie niepodlegania przez D. S. na podstawie umowy o pracę obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu, zaskarżając ww. decyzję w całości. Odwołująca wniosła o zmianę skarżonej decyzji w całości poprzez stwierdzenie braku podstaw do wyłączenia D. S. z ubezpieczeń z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę od 15 września 2020 r. i ustalenie, że podlega on obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu.

Płatnik zarzuciła skarżonej decyzji naruszenie:

a)  art. 6 ust. 1 pkt 1 i nast. w zw. z art. 8 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2019 poz. 1145 ze zm.) w zw. z art. 22 § 1 k.p. w zw. z art. 21a ust. 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019r. o systemie instytucji rozwoju (Dz. U. 2019 poz. 1572 ze zm.) oraz ustawy z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa (...)2 (Dz. U. 2020 poz. 695) poprzez wyłączenie z ubezpieczeń społecznych D. S. wskutek ustalenia, że nieważny jest tytuł zatrudnienia u płatnika składek, podczas gdy kompletny i właściwie oceniony materiał dowodowy prowadzi do odmiennych wniosków;

b)  art. 58 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 83 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. w zw. z art. 21 § 1 k.p. w zw. z art. 21a ust. 1 ustawy o systemie instytucji rozwoju, oraz ustawy z 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa (...)2 poprzez wyłączenie z ubezpieczeń społecznych D. S. wskutek ustalenia, że nieważny jest tytuł zatrudnienia u płatnika składek wskutek m.in. wywiedzenia wniosków wzajemnie się wykluczających, polegających na przyjęciu z jednej strony, że umowa o pracę zmierzała do obejścia prawa, a z drugiej, że była czynnością pozorną,

c)  art. 77 § 1 k.p.a. i art. 80 k.p.a. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zebranego materiału dowodowego, zawierającą nieuprawnione założenia i domniemania o rzekomo celowym schemacie działania, skutkujące uznaniem, że zainteresowany nie jest w rozumieniu art. 22 § 1 k.p. pracownikiem u płatnika, który z kolei nie ma statusu pracodawcy w rozumieniu art. 3 k.p.

E. C. uzasadniła odwołanie, wskazując, że w toku postępowania wyjaśniającego przed organem rentowym dostatecznie udowodniła, że D. S. świadczył pracę na jej rzecz na podstawie umowy o pracę, składając dokumenty, wyjaśnienia oraz oświadczenia. Płatnik zwróciła uwagę, że organ rentowy nieprawdziwie ustalił, że ubezpieczony został zwolniony przez poprzedniego pracodawcę, sugerując jego przymusowe położenie lub chęć uzyskania większych dochodów niż w poprzedniej pracy. Tymczasem wynagrodzenie D. S. u odwołującej jest niższe niż u poprzedniego pracodawcy. Odwołująca wskazała również, że decyzja ZUS oparta jest na domysłach w zakresie intencji stron podczas zawierania umowy o pracę. E. C. wskazała, że niesłusznie organ rentowy stwierdził, że do zawarcia umowy o pracę z 15 września 2020 r. doszło w celu uzyskania świadczeń z programu rządowego „tarcza finansowa 1.0”, podczas gdy odwołująca korzystała z „tarczy finansowej 2.0”, której regulamin został opublikowany dopiero 14 stycznia 2021 r. w związku z czym odwołująca nie mogła przewidywać w dacie zawarcia umowy o pracę ani w dacie dokonania spóźnionego zgłoszenia pracownika do ubezpieczeń społecznych (30 listopada 2020r.) nie mogła przewidywać, że spełni warunki uzyskania subwencji ( odwołanie k.3-10 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 1 k.p.c. ZUS wskazał, że zgłoszenie D. S. do ubezpieczeń społecznych jako pracownika odwołującej od 15 września 2020 r. wpłynęło do organu rentowego 30 listopada 2020 r., zaś dokumenty rozliczeniowe ZUS RCA za wrzesień i październik 2020 r. - 3 grudnia 2020 r., czyli znacznie po ustawowym terminie. Ze złożonych dokumentów wynika, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne D. S. wynosiła: za 09/2020 – 1418,18 zł, za 10/2020 – 1950 zł, za 11/2020 – 1950 zł, za 12/2020 – 2600 zł, za 01/2021 – 2800 zł, za 02/2021 – 2800 zł, za 03/2021 – 2800 zł, za 04/2021 – 2800 zł. Organ rentowy wskazał ponadto, że 30 listopada 2020 r. płatnik dokonał zgłoszenia drugiego pracownika i zleceniodawcy od 15 września 2020 r., zaś 31 grudnia 2020 r. wyrejestrował jednego z pracowników i dokonał ponownego zgłoszenia od daty 20 lipca 2020 r. – zaliczki na podatek od wynagrodzenia tego pracownika zostały odprowadzone dopiero w grudniu 2020 r. Tymczasem 15 stycznia 2021 r. płatnikowi wypłacono pomoc z (...) Funduszu (...) w kwocie 108 000 zł, do uzyskania której warunkiem było, aby przedsiębiorca zatrudniał przynajmniej jednego pracownika na podstawie umowy o pracę na dzień 31 lipca 2020 r. Zdaniem organu rentowego, powyższa sekwencja zdarzeń wskazuje na działanie mające na celu stworzenie warunków do otrzymania pomocy z (...) ( odpowiedź na odwołanie k.39-40 a.s.).

W piśmie procesowym z 10 sierpnia 2021r. zainteresowany D. S. poparł stanowisko płatnika wyrażone w odwołaniu ( pismo z 10.08.2021r. k.64 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca E. C. od 27 lat prowadzi działalność gospodarczą Przedsiębiorstwo Handlowe (...) z siedzibą w S.. W jej ramach, płatnik zajmuje się sprzedażą na bazarach i targowiskach artykułów wędliniarskich. W 2017 r. odwołująca podjęła decyzję o kupnie działki B. w celu budowy sali weselnej. W 2018 r. E. C. uzyskała zezwolenie na budowę i w 2019 r. rozpoczęto pierwsze prace konstrukcyjne ( decyzja z 15.06.2018 r. k.54 a.r., decyzja z 28.09.2020 r., decyzja z 17.07.2020 r. – nienumerowane karty akt rentowych, fotografie – nienumerowane karty akt rentowych, zeznania E. C. k.102-104 a.s.).

W marcu 2020 r. E. C. zachorowała na C.-19, co w czerwcu 2020 r. dało powikłania w postaci zaburzeń rytmu serca. Ze względu na nagromadzenie obowiązków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, domu i budową sali weselnej, latem 2020 r. odwołująca uzgodniła z mężem i synem, że pomogą oni odwołującej w pracy poprzez przejęcie czynności związanych z budową sali weselnej ( konsultacja lekarska – nienumerowane karty akt rentowych, zeznania E. C. k.102-104 a.s.).

15 września 2020 r. E. C. i D. S. zawarli umowę o pracę na czas określony do 31 grudnia 2020 r. Zainteresowany został zatrudniony na stanowisku „pracownik biurowy, osoba nadzorująca, pracownik fizyczny” w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem w wysokości 2600 zł brutto miesięcznie. Do obowiązków zainteresowanego należała obsługa sprzętów biurowych, telefoniczna obsługa klienta, sporządzanie ofert handlowych, organizacja spotkań, komunikacja z innymi firmami, archiwizacja dokumentów, pozyskiwanie ofert handlowych, nadzór nad inwestycją budowlaną, dostarczanie dokumentów do biura rachunkowego, reprezentowanie właściciela/inwestora firmy przed firmami, dbałość o powierzony sprzęt, wykonywanie prac budowlanych. W dniu rozpoczęcia pracy na rzecz odwołującej, D. S. odbył szkolenie wstępne w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy ( umowa o pracę z 15.09.2020r. k.4 a.r., zakres czynności k.9-10 a.r., karta szkolenia wstępnego BHP k.12 a.r.).

W okresie do 8 grudnia 2020r. D. S. równolegle pracował w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) (...), przy czym we wrześniu 2020 r. przebywał u wskazanego pracodawcy na urlopie wypoczynkowym. Na podstawie zawieranych przez strony aneksów do umowy o pracę, wymiar czasu pracy D. S. był zmniejszony do ¾ w okresie od 1 października do 30 listopada 2020 r. Ubezpieczony świadczył pracę na rzecz odwołującej w zmiennych godzinach, najczęściej od 16:30 do 21:30-22:00, niekiedy również w soboty. Od 1 grudnia 2020 r. zainteresowany pracował najczęściej w godzinach od 6:00 do 18:00 ( aneks z 1.10.2020 r. k.5 a.r., aneks z 1.12.2020r. k.6 a.r., grafik – nienumerowane karty akt rentowych, świadectwo pracy k.38 a.s., zeznania E. C. k.102-104 a.s., zeznania D. S. k.104 a.s.).

D. S. pracując na rzecz płatnika zajmował się negocjowaniem cen materiałów i prac wykończeniowych w budowanej sali weselnej w B., ustalaniem zakresu i osobistym nadzorowaniem sposobu i jakości wykonania prac budowlanych. Dodatkowo, zainteresowany był odpowiedzialny za dostarczanie dokumentów do biura księgowego, w tym dokumentów pracowniczych. Z uwagi na niedopełnienie obowiązków - zagubienie dokumentów kadrowych w zakresie zgłoszenia pracowników do ZUS i niedostarczenie ich do biura księgowego, D. S. 30 listopada 2020 r. został ukarany karą porządkową nagany ( wiadomości e-mail k.34-44, 50-51 a.r., faktury k.45-48 a.r., oferta handlowa k.49, 52 a.r., pełnomocnictwo k.53 a.r., wymierzenie kary porządkowej k.76 a.r., fotografie – nienumerowane karty akt rentowych, zeznania świadków: P. W. k.101 a.s., R. P. k.101-102 a.s., zeznania D. S. k.104 a.s.).

Zainteresowany otrzymywał wynagrodzenie za pracę w gotówce do rąk własnych ( wniosek o wypłatę wynagrodzenia do rąk własnych k. 8 a.r., szczegółowa lista płac k.16-20 a.r.).

31 grudnia 2020 r. odwołująca i ubezpieczony przedłużyli umowę o pracę na czas nieokreślony, podwyższono wynagrodzenie D. S. do 2800 zł brutto miesięcznie. Strony planują podwyższyć wynagrodzenie zainteresowanego po rozpoczęciu działalności sali weselnej w B. ( umowa o pracę z 31.12.2020 r. k.7 a.r., zeznania D. S. k.104 a.s.).

30 kwietnia 2021r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał skarżoną decyzję nr (...), w której stwierdził, że D. S. jako pracownik płatnika składek E. C. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 15 września 2020 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że E. C. dokonała zgłoszenia pracownika do ubezpieczeń społecznych 30 listopada 2020 r. z datą wsteczną, tj. od 15 września 2020 r. Dokumenty rozliczeniowe również zostały złożone po terminie. Na podstawie postępowania dowodowego, opartego na analizie dokumentów nadesłanych przez płatnika i zainteresowanego D. S., a także w oparciu o dokumenty zidentyfikowane w Kompleksowym Systemie Informatycznym Zakładu, organ rentowy stwierdził, że motywem wstecznego zgłoszenia zainteresowanego do ubezpieczeń społecznych była chęć osiągnięcia przez płatnika subwencji z (...) Funduszu (...) poprzez obejście prawa i dokonanie niezakazanej formalnie czynności prawnej, sprzecznej jednak z zasadami współżycia społecznego. Zgodnie z regulaminem przyznania subwencji, z dofinansowania mogą skorzystać przedsiębiorcy, którzy na 31 lipca 2020r. zatrudniali co najmniej jednego pracownika, zaś wysokość subwencji uzależniona jest od stanu zatrudnienia na 30 września 2020r . ZUS wskazał, że 30 listopada 2020 r. E. C. zgłosiła do ubezpieczeń społecznych zainteresowanego D. S. oraz drugiego pracownika, zaś 31 grudnia 2020r. wyrejestrowała innego pracownika i zgłosiła go do ubezpieczeń z datą od 20 lipca 2020 r. co w ocenie organu rentowego zmierzało do spełnienia warunków otrzymania subwencji z (...), gdyż brak wśród osób zgłoszonych do ubezpieczeń przez danego przedsiębiorcę przynajmniej jednej osoby zatrudnionej na podstawie umowy o pracę na dzień 31 lipca 2020 r. blokował możliwość ubiegania się o wsparcie. ZUS wskazał, że w toku postępowania wyjaśniającego nie uzyskał wiarygodnego wytłumaczenia tak znacznego opóźnienia w zgłoszeniu pracownika do ubezpieczeń społecznych. 15 stycznia 2021 r. płatnikowi udzielono pomocy przez (...) na kwotę 108 000 zł - wysokość subwencji była uzależniona od liczby pracowników zgłoszonych do ubezpieczeń przez E. C.. Organ rentowy podkreślił rozbieżności w przedstawieniu okoliczności rozwiązania umowy o pracę D. S. z poprzednim pracodawcą – (...) (...). Płatnik wskazała, że zainteresowany rozwiązał stosunek pracy, aby podjąć zatrudnienie w jej działalności gospodarczej, zainteresowany wskazał, że przyczyną był stan zdrowia matki (płatnika), zaś z zapisów w Kompleksowym Systemie Informatycznym Zakładu wynika, że do rozwiązania umowy o pracę doszło z inicjatywy pracodawcy. Zdaniem organu rentowego, płatnik i ubezpieczony nie przedłożyli wiarygodnych dokumentów ani oświadczeń świadków potwierdzających wykonywanie obowiązków służbowych przez D. S.. ZUS uznał ponadto dokumentację pracowniczą za stworzoną dla urealnienia faktu wykonywania pracy i nie stanowi dowodu faktycznego istnienia stosunku pracy między ubezpieczonym a E. C. ( decyzja z 30.04.2021 r. – nienumerowane karty akt rentowych).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o wymienione dokumenty oraz na podstawie zeznań świadków: R. P. i P. W., odwołującej E. C. i ubezpieczonego D. S..

Dokumenty w zakresie, w jakim potwierdzają wynikające z nich okoliczności, zostały ocenione jako wiarygodne, tym bardziej że ich treść koresponduje z tym na co wskazują osobowe środki dowodowe. Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych świadków, którzy w sposób przekonujący i spójny przedstawili okoliczności dotyczące wykonywania przez D. S. obowiązków służbowych, tj. osobistego nadzorowania wykonania prac wykończeniowych przez firmy świadków. Oceniając zeznania świadków sąd miał na względzie, że świadkowie w ramach prowadzonych przez siebie działalności gospodarczej wykonywali prace wykończeniowe w sali weselnej budowanej przez firmę (...), gdzie regularnie widywali zainteresowanego i ustalali z nim warunki i sposób wykonania prac. Jako wiarygodne sąd ocenił również zeznania odwołującej i ubezpieczonego. E. C. przedstawiła okoliczności, które doprowadziły do zawarcia umowy o pracę z synem, zaś D. S. wyjaśnił sposób łączenia przez okres 3 miesięcy pracę świadczoną na rzecz (...) sp. z o.o. z zatrudnieniem u odwołującej - zatem sąd, nie znajdując podstaw, by płatnikowi i ubezpieczonemu nie dać wiary, w oparciu o ich zeznania poczynił ustalenia faktyczne.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Przystępując do oceny prawnej przedmiotu sporu, w pierwszej kolejności wskazać należy, że dokonywana przez organ rentowy kontrola zgłoszeń do ubezpieczenia oraz prawidłowości i rzetelności obliczenia składki oznacza przyznanie Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych kompetencji do badania samego tytułu ubezpieczenia wynikającego z zawarcia umowy o pracę, a zatem badania również ważności takiej umowy ( por. postanowienia Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 10.01.2013 r., III AUa 1039/12 oraz z 25.09.2012 r., III AUa 398/12).

Sporne w rozpatrywanej sprawie było to, czy D. S. od 15 września 2020 r. realizował umowę o pracę u płatnika składek Przedsiębiorstwo Handlowe (...) i czy z tego tytułu powinien podlegać obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym. Aby tę kwestię rozstrzygnąć należy dokonać szczegółowej wykładni przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 266), zwanej dalej ustawą systemową . Art. 6 ust. 1 pkt 1 tej ustawy stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. W myśl art. 13 pkt 1 ustawy systemowej następuje to od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania. O tym jednak, czy dany stosunek prawny łączący dwa podmioty może być uznany za stosunek pracy, rozstrzygają przepisy prawa pracy. Stosownie do treści definicji zawartej w art. 2 kodeksu pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 1040, dalej: k.p. ) pracownikiem jest osoba zatrudniona między innymi na podstawie umowy
o pracę. Użyty w powyższym przepisie zwrot „zatrudniona” oznacza istnienie między pracownikiem a pracodawcą szczególnej więzi prawnej o charakterze zobowiązaniowym,
tj. stosunku pracy. Istotą tegoż stosunku jest – w świetle art. 22 § 1 k.p. – uzewnętrznienie woli umawiających się stron, z których jedna deklaruje chęć wykonywania pracy określonego rodzaju w warunkach podporządkowania pracodawcy, natomiast druga - stworzenia stanowiska pracy i zapewnienia świadczenia pracy za wynagrodzeniem. Celem i zamiarem stron umowy o pracę winna być każdorazowo faktyczna realizacja treści stosunku pracy, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika - ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego za pracę.

Dla stwierdzenia czy zaistniały podstawy do objęcia ubezpieczeniem społecznym,
w świetle powołanych przepisów, wymagane jest ustalenie czy zatrudnienie miało charakter rzeczywisty i polegało na wykonywaniu pracy określonego rodzaju, na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, czyli w warunkach określonych w art. 22 § 1 k.p. W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że przy ocenie istnienia tytułu do ubezpieczenia społecznego nacisk kładzie się na ustalenie faktycznego wykonywania umowy czy działalności (zob. wyroki Sądu Najwyższego: z 26 lutego 2013r., I UK 472/12, z 24 sierpnia 2010 r. I UK 74/10, z 13 listopada 2008 r., II UK 94/08, postanowienie Sądu Najwyższego z 18 października 2011 r., III UK 43/11). Nie wystarczy zatem zawarcie samej umowy, lecz konieczne jest rozpoczęcie jej wykonywania. Umowa taka powinna mieć, przynajmniej w zamiarze, realne znaczenie gospodarcze, w innym bowiem przypadku można by mówić jedynie o relacji grzecznościowej, a nie stosunku prawnym.

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy argumentował, że zawarcie przez D. S. z płatnikiem umowy o pracę miało na celu spełnienie wymagań koniecznych dla uzyskania subwencji z (...) Funduszu (...) i nie udowodniono, że umowa o pracę była faktycznie wykonywana przez ubezpieczonego. O powyższym, w ocenie organu rentowego, świadczył fakt spóźnionego dokonania zgłoszenia zainteresowanego do ubezpieczeń społecznych, jak również drugiego pracownika i zleceniobiorcy u płatnika składek. Sąd zważył, że dla ustalenia, czy D. S. podlegał ubezpieczeniom społecznym jako pracownik E. C., okoliczności dotyczące zatrudnienia i zgłoszenia do ZUS pozostałych pracowników czy zleceniobiorców przez płatnika składek są nieistotne. Kluczowe bowiem jest, jak już wskazano, ustalenie, czy strony wykonywały zawartą umowę o pracę – w ocenie sądu bowiem kwestia zatrudnienia zainteresowanego od 15 września 2020 r. nie przesądzała o spełnianiu przez płatnika warunków przyznania pomocy z (...), a jedynie o wysokości przyznanej subwencji.

W toku niniejszego postępowania wykazano, że D. S. wykonywał stosunek pracy z E. C., wykonując zadania związane z organizowaniem i nadzorowaniem prac wykończeniowych budynku sali weselnej, budowanej w miejscowości B.. Ubezpieczony był regularnie widywany na budowie przez wykonawców robót budowlanych, tj. P. W., który w ramach swojej działalności gospodarczej zajmował się wykonaniem elewacji budynku oraz R. P., odpowiedzialnego za wykonanie instalacji do wentylacji pomieszczeń kuchennych i klimatyzacji w budynku. Zainteresowany zajmował się również negocjowaniem cen i warunków wykonania prac budowlanych w sali weselnej.

Zdaniem sądu, nie świadczy o pozorności zawartej umowy o pracę ani o jej sprzecznym z zasadami współżycia społecznego celu okoliczność spóźnionego dokonania przez płatnika składek zgłoszenia D. S. jako pracownika do ubezpieczeń społecznych. Niewątpliwie E. C. zaniedbała obowiązek terminowego zgłoszenia pracownika do ZUS, jednak nieprawidłowość po stronie płatnika składek nie może skutkować negatywnie po stronie ubezpieczonego.

Z opisanych przyczyn sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, zgodnie z żądaniem odwołującej się E. C..

O kosztach procesu sąd orzekł w pkt 2 wyroku, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( t.j. Dz. U. 2018.265), obciążając nimi organ rentowy jako przegrywającego sprawę.