Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Renata Gąsior

Protokolant sekr. sądowy Aneta Rapacka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2016 r. w Warszawie

sprawy D. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania D. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 14 marca 2014 r., znak: (...)

1. oddala odwołanie,

2. przyznaje adw. E. R. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych) powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego udzielonego odwołującej D. S. z urzędu,

3. poleca wypłatę przyznanej w pkt. 2 kwoty ze Skarbu Państwa – kasy Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie.

UZASADNIENIE

Ubezpieczona D. S. w dniu 14 kwietnia 2014 r. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 14 marca 2014 r. znak: (...) odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania wnioskodawczyni wskazała, że stan jej zdrowia uległ pogorszeniu. Podkreśliła, że stale towarzyszy jej ból oraz zmuszona jest do noszenia miękkiego gorsetu ortopedycznego. Odwołująca powołała się jednocześnie na zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia 28 listopada 2013 r. ze specjalistycznego Gabinetu Neurologicznego, oceniającego rokowania odwołującej jako niepewne oraz stwierdzające ograniczoną możliwość pracy zarobkowej. Wobec powyższego ubezpieczona wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i uwzględnienie wniosku o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 13 maja 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wskazał, że komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 28 lutego 2014 r. uznała odwołującą za zdolną do pracy i na tej podstawie organ rentowy wydał decyzję odmawiającą ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wobec powyższego Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny:

D. S. urodzona (...) w dniu 3 grudnia 2013 r. złożyła wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. o rentę z tytułu niezdolności do pracy wraz z kwestionariuszem dotyczącym okresów składkowych i nieskładkowych (k. 1-12 a.r.) .

W toku postępowania przed organem rentowym odwołująca została skierowana na badanie lekarskie przez lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem wydanym w dniu 30 grudnia 2013 r. uznał badaną za zdolną do pracy. W związku z wniesionym sprzeciwem sprawa została skierowana do rozpatrzenia przez komisję lekarską ZUS, która po przeprowadzeniu ponownych badań ubezpieczonej orzeczeniem z dnia 28 lutego 2014 r. uznała D. S. za zdolną do pracy i tym samym podtrzymała dotychczasowe ustalenia dokonane przez lekarza orzecznika ZUS (orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 30 grudnia 2013 r. k. 28 a.r., orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 28 lutego 2014 r., k. 32 a.r.).

W oparciu o stanowisko komisji lekarskiej ZUS, organ rentowy wydał w dniu 14 marca 2014 r. decyzję znak: (...) odmawiającą ubezpieczonej prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że ubezpieczona nie spełnia przesłanek wynikających z art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a mianowicie nie stwierdzono, iż jest ona niezdolna do pracy. (k. 42 a.r.). W związku z niekorzystną decyzją organu rentowego, D. S. złożyła odwołanie do Sądu Okręgowego, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (k. 2 - 4 a.s.).

Sąd Okręgowy w toku postępowania, postanowieniem z dnia 28 maja 2014 r. dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy specjalistów: neurologa, ortopedy, neurochirurga celem ustalenia, czy odwołująca się jest zdolna czy też całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy zarobkowej, ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności oraz czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres a jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonej (poprawa lub pogorszenie) to na czym ona polegała. (k. 37 a.s.).

W dniu 19 sierpnia 2014 r. wpłynęła do Sądu opinia lekarzy biegłych sądowych neurologa dr med. B. A. oraz neurochirurga dr med. A. M.. Na jej podstawie Sąd ustalił, że od 2011 r. u odwołującej nasiliły się bóle kręgosłupa w odcinku szyjnym wraz z towarzyszącymi zawrotami głowy. Ponadto odwołująca odbyła zabieg operacyjny z powodu dyskopatii szyjnej. W roku 2013 r. ubezpieczona leczyła się w Klinice (...) w W. na skutek złamania górnej blaszki granicznej trzonu L2. Stwierdzono również u wnioskodawczyni wielopoziomowe wypukliny dysków, cechy ich degeneracji, które wraz ze zmianami zwyrodnieniowymi powodowały zwężenie otworów międzykręgowych i ucisk na korzenie nerwowe w zachyłkach bocznych. W wyniku późniejszego, pooperacyjnego leczenia w poradni neurologicznej i ortopedycznej ruchomość kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowo – krzyżowym wróciła do granicy fizjologicznej normy, siła mięśniowa i napięcie mięśniowe w kończynach górnych i dolnych są prawidłowe oraz symetryczne. Ponadto nie zostały stwierdzone objawy patologiczne, czy też inne cechy mogące świadczyć o uszkodzeniu układu piramidowego. Wobec powyższego z przyczyn neurochirurgicznych i neurologicznych odwołująca jest zdolna do pracy. (k. 58-59 a.s., t. I ).

W dniu 13 listopada 2014 r. wpłynęła do Sądu opinia biegłego sądowego ortopedy S. M., w której wskazał, że odwołującej towarzyszy silny ból kręgosłupa szyjnego z promieniowaniem do prawej kończyny górnej połączony z drętwieniem prawej ręki po zewnętrznej stronie. W konsekwencji odwołująca korzysta stale z zabiegów rehabilitacyjnych. W swojej opinii biegły również wskazał, że ubezpieczona odczuwa silne bóle w okolicy L-S z promieniowaniem do prawej kończyny dolnej nasilające się w pozycji siedzącej oraz przy zmianie pozycji ciała. Jednocześnie biegły ortopeda podkreślił, iż zjawisko odczuwania bólu jest subiektywne i zależy od kondycji psychofizycznej danego człowieka. Natomiast zdaniem biegłego sądowego S. M., schorzenia na tle ortopedycznym nie wywołują u odwołującej upośledzenia sprawności organizmu uzasadniającego orzeczenie o niezdolności do pracy. W ocenie biegłego dolegliwości bólowe, zgłaszane przez odwołującą są przedmiotem oceny biegłego innej specjalności np. anestezjologa (k. 69-81 a.s. t. I).

Postanowieniem z dnia 5 października 2015 r. Sąd Okręgowy na wniosek odwołującej D. S. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty z zakresu anestezjologii celem ustalenia zdolności wnioskującej do kontunuowania pracy zarobkowej w związku z przewlekłym leczeniem przeciwbólowym. (k. 168 a.s.)

W dniu 27 stycznia 2016 r. do Sądu Okręgowego wpłynęła opinia biegłego sądowego z zakresu anestezjologii H. P. wskazującej, że zastosowane w przypadku odwołującej metody leczenia środkami przeciwbólowymi oraz stan somatyczny nie pozwalają stwierdzić u odwołującej niezdolności do wykonywania pracy zawodowej. Przebyta przez odwołującą operacja zakończona została zadawalającymi rezultatami, natomiast pojawiające się dolegliwości bólowe, na które wskazuje odwołująca, są nieuniknionym następstwem i wynikają ze zmian zwyrodnieniowych. Ponadto leczenie zastosowane w przypadku odwołującej w postaci farmakoterapii oraz leczenia blokadami przyniosły pozytywne efekty. (k. 176-177 a.s., t. I).

W toku postępowania na wniosek strony odwołującej Sąd zarządził w dniu 9 marca 2016 r. uzupełnienie materiału dowodowego poprzez zobowiązanie biegłych sądowych z zakresu neurologii dr med. B. A. oraz neurochirurg dr med. A. M. do wydania uzupełniającej, łącznej opinii w oparciu o dokumentację medyczną znajdującą się w aktach sprawy oraz o dodatkowe dokumenty załączone przez D. S., tj. kartę informacyjną z Instytutu (...) z dnia 8 kwietnia 2015 r., zaświadczenie z dnia 16 grudnia 2015 r., kartę informacyjną z Centrum (...) z dnia 26 listopada 2015 r., wyniki badania MR kręgosłupa szyjnego z dnia 5 stycznia 2016 r., wyniki badania MR kręgosłupa lędźwiowego z dnia 29 stycznia 2016 r., wyniki badania USG stawu barkowego z dnia 1 grudnia 2015 r. (k. 196 a.s. t. I).

Wobec powyższego w dniu 20 kwietnia 2016 r. wpłynęła opinia w/w biegłych, w której stwierdzili, że odwołująca ze względu na schorzenia natury neurologicznej nie jest niezdolna do pracy, zwłaszcza że zabieg embolizacji, który odwołująca przebyła odbył się bez komplikacji neurologicznych. Biegli w opinii zwrócili także uwagę, że fakt pojawiania się zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa w obrazach badań (...) nie oznacza równocześnie niezdolności do pracy w charakterze rentowym. Decydujące znaczenie ma stan neurologiczny, a ten nie wskazuje na zasadność orzeczenia niezdolności do pracy (k. 216-217 a.s., t. II).

Na rozprawie w dniu 9 czerwca 2016 r. Sąd Okręgowy postanowił dopuścić dowód z opinii uzupełniającej łącznej biegłych sądowych neurologa dr med. B. A. oraz neurochirurga dr med. A. M., ze względu na zastrzeżenia odwołującej D. S. co do sposobu przeprowadzenia badania przez w/w biegłych (k. 263 a.s., t II) .

W dniu 19 lipca 2016 r. wpłynęła opinia uzupełniająca biegłych, którzy odnieśli się do sposobu przeprowadzania badań. Wskazali, że badanie polegało na wykonaniu wywiadu, dotyczącego schorzeń, na które cierpi odwołująca, zapoznaniu się z dokumentacją medyczną oraz przeprowadzeniu badania neurologicznego przeprowadzonego według schematów zawartych w podręcznikach neurologii. Biegli obserwowali sposób poruszania się odwołującej, zadawali pytania dotyczące leczenia i dolegliwości, oceniając stan zdrowia i zdolność do pracy osoby badanej, niezależnie od dotychczas podjętego sposobu leczenia. Ponadto biegłe podtrzymały dotychczasową opinie, wskazując że odwołująca nie jest niezdolna do pracy (k. 271-273 a.s., t. II). Na rozprawie w dniu 22 września 2016 r. strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska procesowe (k. 295 a.s., t. II).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych. Zdaniem Sądu powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Jednocześnie w toku sprawy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu neurologii i neurochirurgii celem jednoznacznego ustalenia stanu zdrowia odwołującej. W ocenie Sądu Okręgowego wnioski zawarte w sporządzonych przez biegłych opiniach, zarówno głównej, jak i uzupełniających należy podzielić w całości. Opinie zostały bowiem wydane po przeprowadzeniu szczegółowego badania przedmiotowego odwołującej i wnikliwej analizie całości dokumentacji medycznej zawartej zarówno w aktach sądowych, jak i aktach rentowych ubezpieczonej. Biegli dodatkowo również odnieśli się do wszystkich pytań skierowanych pod ich adresem przez stronę odwołującą, zarzucającą im brak należytej staranności w przeprowadzeniu badania odwołującej. Biegli z dużą precyzją odnieśli się do każdego z pytań im postawionego, szczegółowo wyjaśniając metody przeprowadzonych badań. (lista pytań do biegłych k. 261 a.s., t. II, odpowiedź biegłych k. 271-273 a.s. t. II). Opinie biegłych są wyczerpujące, a także zostały sporządzone w sposób jasny i logiczny oraz nie pozostawiają wątpliwości, co do dokładnego określenia stanu zdrowia odwołującej. Dodatkowo nie zasługiwał na uwzględnienie wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni, dotyczący powołania dowodu z opinii innych biegłych z zakresu neurologii i neurochirurgii, bowiem biegli, którzy w niniejszej sprawie wydawali opinię w tym zakresie zaprezentowali stanowisko, które zostało wyczerpująco uzasadnione. Warto zauważyć, że w ślad za opinią biegłych z zakresu neurologii i neurochirurgii, którzy nie uznali odwołującej za niezdolną do pracy, do podobnych wniosków w swoich opiniach doszli biegli z zakresu ortopedii S. M. oraz z zakresu anestezjologii H. P.. W ocenie Sądu Okręgowego brak było podstaw do powoływania kolejnych biegłych z zakresu neurologii i neurochirurgii, których powołanie w przedmiotowej sprawie nie wniosłoby do sprawy nowych okoliczności, a jedynie mogłoby się przyczynić do bezprzedmiotowego przedłużenia postępowania. Sąd ponadto oddalił wniosek pełnomocnika odwołującej o przesłuchanie D. S. na okoliczność jej stanu zdrowia oraz niezdolności do pracy w dacie wydania decyzji. Wniosek był bezzasadny z uwagi na fakt, że biegli powołani przez Sąd udzielili obiektywnej oceny stanu zdrowia i są kompetentnymi, niezależnymi specjalistami, którzy nie mają żadnego interesu prawnego w toczącej się sprawie. Co więcej Sąd na podstawie opinii biegłych rozstrzyga wątpliwości pojawiające się w toku procesu mając na celu prawidłowe ustalenie okoliczności sprawy, natomiast przesłuchanie odwołującej mogłoby jedynie dać odpowiedź na pytanie odnośnie jej własnych odczuć, natomiast z całą pewnością odwołująca nie mogłaby w sposób profesjonalny ocenić stanu swojego zdrowia. Stan zdrowia wnioskodawczyni był przedmiotem badań biegłych sądowych z różnych dziedzin medycyny, którzy wszechstronnie i obszernie dokonali jego oceny. Dlatego Sąd oddalił wniosek, jednocześnie uznając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy za wystarczający do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie D. S. od decyzji organu rentowego z dnia 6 października 2016 r., znak: (...) nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W treści wskazanej powyżej regulacji zostały określone warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie. Niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu (art. 12 ustawy). Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy) (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 stycznia 2004 roku, II UK 222/03). Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku.

Art. 12 powołanej wyżej ustawy rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy - całkowitą i częściową. Zgodnie z ust. 3 w/w przepisu częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2000 roku, II UKN 134/00 i z dnia 7 września 1979 r., II URN 111/79). Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności złożonego przez ubezpieczoną odwołania wskazać należy, że zaskarżona decyzja organu rentowego jest prawidłowa, albowiem odpowiada rzeczywistemu stanowi rzeczy. W przedmiotowej sprawie, Sąd uwzględnił opinie wydane przez biegłych z różnych dziedzin medycyny i uznał je za wyczerpujące, poddające wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonej w odniesieniu do jej wykonywanego w latach od 1980 r. do 2012 r. zawodu krawca. Wnioski zawarte w przedmiotowych opiniach nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli powołani przez Sąd są bowiem doświadczonymi specjalistami w swoich dziedzinach. Opinie wydali po zapoznaniu się ze wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczoną. W ocenie Sądu biegli rzeczowo uzasadnili swoje stanowisko odnośnie zdiagnozowanych u wnioskodawczyni schorzeń i ich wpływu na jej zdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi. U wnioskodawczyni nie stwierdzono naruszenia sprawności organizmu powodującą niezdolność do wykonywania zawodu krawca.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii i neurochirurgii wynika, że występujące u D. S. dolegliwości bólowe, wynikające ze złamania trzonu kręgu L2, a następnie pooperacyjne bóle występujące po przeprowadzonym zabiegu wertebroplastyki złamanego kompresyjnie trzonu L2 przy zastosowaniu cementu wymagają dalszego leczenia i rehabilitacji, ale nie dają podstaw do stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy zgodnie z kwalifikacjami odwołującej. Wynik badania (...) kręgosłupa szyjnego z dnia 5 stycznia 2016 r. wskazuje na zwyrodnienia krążków międzykręgowych w postaci ich odwodnienia, wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe kostne na krawędziach trzonów i w stawach międzykręgowych. Sąd jednak na podstawie opinii biegłych ustalił, że istnienie zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa nie jest tożsame z niezdolnością do pracy w znaczeniu rentowym. Natomiast wyniki badań (...) z dnia 20 stycznia 2016 r. wskazują na skuteczną embolizację oraz fakt, że z neurologicznego punktu widzenia nie doszło do żadnych powikłań. Z karty informacyjnej z pobytu w Centrum (...) w dniach od 28 października 2015 r. do 26 listopada 2015 r. załączonej do pisma procesowego odwołującej z dnia 25 marca 2016 r. wynika, iż stan zdrowia ubezpieczonej uległ poprawie, wobec czego w podsumowaniu opinii biegli podkreślili, że wnioskodawczyni ma możliwość wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji. Z opinii biegłych z zakresu ortopedii oraz anestezjologii również wynika, że stan odwołującej nie powoduje jej niezdolności do pracy w charakterze krawca. Jak wskazali powołani przez Sąd biegli, przeciwwskazana jest dla D. S. ciężka praca fizyczna. Natomiast dotychczasowy jej zawód krawca nie wymaga używania siły, ani też podnoszenia czy przenoszenia ciężkich przedmiotów. Jak wskazał biegły z zakresu anestezjologii, ze względu na zadawalające wyniki badań wnioskodawczyni, które zostały przeprowadzone po odbytej operacji, kontunuowanie leczenia farmakologicznego oraz zabiegi rehabilitacyjne umożliwią jej wykonywanie pracy zawodowej. Natomiast biegły z zakresu ortopedii wskazał, iż dolegliwości bólowe odwołującej nie mają podłoża neurologicznego oraz stwierdził dodatkowo, że jej stan zdrowia nie powoduje niezdolności do pracy.

Zdaniem Sądu oceny powyższej w niczym nie mogło zmienić przekonanie ubezpieczonej o złym stanie jej zdrowia. Zgodnie bowiem z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, subiektywne przekonanie strony o stopniu niezdolności do pracy ze względu na stan zdrowia nie może mieć decydującego znaczenia dla ustalenia prawa do świadczenia rentowego, albowiem miarodajny jest obiektywnie istniejący stan zdrowia, stwierdzony w toku postępowania, do której to oceny uprawnieni są biegli lekarze o specjalności odpowiadającej schorzeniom osoby badanej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1968 r., III PRN 66/68). W tej sytuacji Sąd Okręgowy, na podstawie wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz w oparciu o obowiązujące przepisy prawa przyjął, że odwołanie wnioskodawczyni było bezzasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. podlegało oddaleniu o czym orzekł Sąd w pkt.1 wyroku.

O kosztach zastępstwa prawnego, Sąd Okręgowy orzekł w pkt. 2 wyroku. Wysokość tychże kosztów Sąd ustalił w oparciu o treść § 12 ust. 2 w związku z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t.) w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przed adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego są podwyższane o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.

Wobec powyższego Sąd przyznał adwokat E. R. kwotę 180,00 zł powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego udzielonego odwołującej. Wypłatę wskazanej w pkt 2 kwoty Sąd polecił ze Skarbu Państwa – kasy Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie (pkt 3).

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)