Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2025 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Renata Gąsior

Protokolant st. sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2025 r. w Warszawie

sprawy A. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o ustalenie okresów podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu

na skutek odwołania A. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 26 kwietnia 2024 roku nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 26 kwietnia 2024 roku nr (...) w ten sposób, że stwierdza, że Pani A. W. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność, oprócz okresów wskazanych w decyzji, podlega również dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 2021-12-25 do 2021-12-31.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2024 roku A. W. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 26 kwietnia 2024 roku nr (...), zaskarżając ją i wnosząc o jej zmianę poprzez objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w okresie od 25 do 31 grudnia 2021 r. W uzasadnieniu odwołania wskazała, że po otrzymaniu zasiłku macierzyńskiego nie dokonała wyrejestrowania z ubezpieczeń społecznych. Ubezpieczona wskazała, że nie otrzymała decyzji o przyznaniu zasiłku macierzyńskiego, który otrzymała w ciągłości do pobieranego wcześniej zasiłku chorobowego i ten fakt oraz opieka nad dziećmi spowodowały przeoczenie przez nią konieczności przerejestrowania. Odwołująca podkreśliła, że nie otrzymała żadnego przypomnienia czy informacji, że nie dopełniła tego obowiązku. Dodatkowo A. W. podkreśliła, że po zakończeniu okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego chciała dokonać zgłoszenia za pośrednictwem ZUS PUE do pełnych ubezpieczeń społecznych, jednak system wskazywał na błędy w zgłoszeniu informując ją, że podlega temu ubezpieczeniu. Odwołująca podkreśliła, że próbowała skontaktować się z organem rentowym telefonicznie, jednak bezskutecznie, a z uwagi na pełnienie opieki nad synem i panującą wówczas pandemię COVID-19 nie miała możliwości osobiście udać się do placówki ZUS. Na platformie PUE ZUS kwestionowany okres ubezpieczenia cały czas widniał jako podleganie do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Odwołująca wskazała, że organ rentowy nie poinformował jej o obowiązku przerejestrowania i nie dokonał aktualizacji na platformie PUE ZUS wprowadzając ubezpieczoną w błąd. Mając powyższe okoliczności na względzie A. W. wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji (odwołanie z 10 czerwca 2024 r. k. 3-5 a.s.).

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania A. W. na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu Zakład Ubezpieczeń Społecznych podniósł, że zaskarżoną decyzją z dnia 26 kwietnia 2024 r. nr (...) stwierdził, że odwołująca jako osoba prowadząca pozarolnicza działalność podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w okresach (uwzględniając sprostowanie dokonane postanowieniem z dnia 7 maja 2024 r.):

1)  Od dnia 13 czerwca 2014 r. do dnia 16 lutego 2015 r.;

2)  Od dnia 16 lutego 2016 r. do dnia 14 stycznia 2017 r.;

3)  Od dnia 14 stycznia 2018 r. do dnia 25 grudnia 2020 r.;

4)  Od dnia 1 stycznia 2022 r. do nadal.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił, że w okresie od 26 grudnia 2020 r. do 25 grudnia 2021 r. odwołująca przebywała na zasiłku macierzyńskim. ZUS zauważył, że ubezpieczona po nabyciu prawa do zasiłku macierzyńskiego nie wyrejestrowała się z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i nie zgłosiła się do ubezpieczenia zdrowotnego, a po zakończeniu okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego nie złożyła w przewidzianym przepisami terminie deklaracji zgłoszeniowej ZUS ZUA. Zatem brak było podstaw do objęcia jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w okresie od 26 grudnia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Mając powyższe na względzie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania (odpowiedź na odwołanie z dnia 21 czerwca 2024 r. k. 6-8 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. W. od 13 czerwca 2014 r. prowadziła działalność gospodarczą pod firmą (...): (...), której przedmiotem były usługi gastronomiczne – przygotowywanie posiłków. W lipcu 2025 r. odwołująca zawiesiła działalność (bezsporne).

Odwołująca po uzyskaniu zasiłku macierzyńskiego od 26 grudnia 2020 r. do 25 grudnia 2021 r. nie zgłosiła wyrejestrowania z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia działalności i nie zgłosiła się do ubezpieczenia zdrowotnego. Natomiast po ustaniu prawa do zasiłku macierzyńskiego nie przekazała zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na dokumencie ZUS ZUA, w którym należało zadeklarować chęć przystąpienia do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego (bezsporne).

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ubezpieczona była zgłoszona do ubezpieczenia zdrowotnego i chorobowego, jak również do ubezpieczenia rentowego i emerytalnego. Odwołująca w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej miała trzy przerwy związane z macierzyństwem - między lutym 2015 r., a lutym 2016 r. odwołująca miała przerwę w opłacaniu dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, co wynikało z jej pierwszej ciąży. Kolejne dziecko ubezpieczona urodziła w 2017 r. i wówczas również miała przerwę w związku z urlopem macierzyńskim. W dniu 26 grudnia 2020 r. odwołująca urodziła córkę i przebywała na urlopie macierzyńskim do 24 grudnia 2021 r. Odwołująca nie złożyła deklaracji o ponownym przystąpieniu do dobrowolnego ubezpieczenia, ponieważ była przekonana, że nastąpi to z urzędu, automatycznie. Opłacając składkę za grudzień 2021 r. uwzględniła proporcjonalną składkę na ubezpieczenie chorobowe. Ubezpieczona była przekonana, że kontynuuje ubezpieczenie, które opłacała wcześniej. A. W. samodzielnie zajmowała się księgowością w swojej działalności, sama wypełniała wszystkie dokumenty, nie korzystała z pomocy profesjonalnego księgowego. Po złożeniu wniosku o wypłatę zasiłku opiekuńczego odwołująca dowiedziała się, że nie zostanie jej wypłacony zasiłek za ten okres, ponieważ w tym czasie nie podlegała ubezpieczeniu chorobowemu. Ubezpieczona pierwszy raz miała taką sytuację, przy wcześniejszych urlopach macierzyńskich nie miała podobnych problemów. Pismo z organu rentowego odwołująca się otrzymała 14 lutego 2022 r., jednak z uwagi na pobyt jej dziecka w szpitalu, dopiero w dniu 28 lutego 2022 r. udała się do placówki ZUS, aby wyjaśnić swoją sytuację. A. W. została poinstruowana przez pracownika ZUS o konieczności złożenia korekty do deklaracji, co zrobiła i zgłosiła się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 25 grudnia 2021 r. Przez cały okres ubezpieczona opłacała składkę na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe w prawidłowej wysokości. Intencją odwołującej była kontynuacja dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Odwołująca została pouczona przez urzędnika w ZUS, że jeśli będzie jakikolwiek problem to organ rentowy skontaktuje się z nią. Jednak nikt z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie skontaktował się z ubezpieczoną i była ona przekonana, że wszystko zostało prawidłowo wyjaśnione i podlega ona ubezpieczeniu chorobowemu (zeznania złożone przez A. W. k. 45-48 a.s).

W dniu 30 grudnia 2021 r. A. W. przesłała do ZUS drogą elektroniczną dokument rozliczeniowy ZUS DRA z zadeklarowanymi składkami na ubezpieczenie społeczne, w tym dobrowolne ubezpieczenie chorobowe i opłaciła składki w wysokości odpowiadającej zadeklarowanym (bezsporne). W dniu 28 lutego 2022 r. odwołująca złożyła korektę okresów podlegania ubezpieczeniom społecznym (ZUS KOA), w której wniosła o wprowadzenie okresów podlegania i ubezpieczeń: od 26 grudnia 2020 r. do 24 grudnia 2021 r. – obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne, od 25 grudnia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. – obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe, zdrowotne i dobrowolne ubezpieczenie chorobowe, od 1 stycznia 2022 r. – obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe, zdrowotne i dobrowolne ubezpieczenie chorobowe (nienumerowane karty a.r.).

Pismem z dnia 6 marca 2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. Inspektorat w N. zawiadomił ubezpieczoną o wszczęciu postepowania w sprawie okresu podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu oraz prawidłowej podstawy wymiaru składek na ubezpieczeni społeczne za grudzień 2021 r. z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej NIP: (...). Następnie, pismem z dnia 2 kwietnia 2024 r. organ rentowy poinformowała ubezpieczoną o zakończeniu postępowania oraz możliwości zapoznania się z aktami sprawy (nienumerowane karty a.r.).

Decyzją z dnia 26 kwietna 2024 r. nr (...) organ rentowy stwierdził, że A. W. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od:

- 13 czerwca 2014 r. do 16 lutego 2015 r.;

- 16 lutego 2016 r. do 14 stycznia 2017 r.;

- 14 stycznia 2018 r. do 25 grudnia 2021 r.;

- 1 stycznia 2022 r.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że po uzyskaniu prawa do zasiłku macierzyńskiego od 26 grudnia 2020 r. do 25 grudnia 2021 r. odwołująca nie zgłosiła wyrejestrowania z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia działalności i nie zgłosiła się do ubezpieczenia zdrowotnego. Natomiast po ustaniu prawa do zasiłku macierzyńskiego nie przekazała zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na dokumencie ZUS ZUA, w którym należało zadeklarować chęć przystąpienia do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego (decyzja z 26 kwietnia 2024 r. – nienumerowane karty a.r.).

Odwołująca nie zgodziła się z powyższą decyzją i wnosząc odwołanie od niej zainicjowała przedmiotowe postępowanie (odwołanie z 10 czerwca 2024 r. k.3-5 a.s.).

Postanowieniem z dnia 7 maja 2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. Inspektorat w N. sprostował oczywistą omyłkę pisarską w wydanej decyzji z 26 kwietnia 2024 r. wskazując, że A. W. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od:

- 13 czerwca 2014 r. do 16 lutego 2015 r.;

- 16 lutego 2016 r. do 14 stycznia 2017 r.;

- 14 stycznia 2018 r. do 25 grudnia 2020 r.;

- 1 stycznia 2022 r. do nadal.

(postanowienie z 7 maja 2024 r. – nienumerowana karta a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego w aktach sprawy, w tym w aktach organu rentowego oraz na podstawie wiarygodnych zeznań odwołującej A. W.. Sąd uznał dokumenty za w pełni wiarygodne, bowiem wynikająca z nich treść nie była kwestionowana przez strony procesu. Zeznania ubezpieczonej Sąd ocenił jako wiarygodne, odwołująca opisała w sposób wiarygodny okoliczności opłacanych przez nią składek oraz fakt, że nie miała woli rezygnowania z ubezpieczenia chorobowego.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie A. W. od decyzji z dnia 26 kwietnia 2024 roku nr (...) podlegało uwzględnieniu.

Istota sporu w przedmiotowej sprawie sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy zasadnie zaskarżoną decyzją organ rentowy stwierdził, że A. W. podlegała dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą od 13 czerwca 2014 r. do 16 lutego 2015 r., od 16 lutego 2016 r. do 14 stycznia 2017 r., od 14 stycznia 2018 r. do 25 grudnia 2020 r. i od 1 stycznia 2022 r. do nadal, zatem z wyłączeniem okresu od 26 grudnia do 31 grudnia 2021 roku.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 423 z późn. zm. – dalej jako ustawa systemowa) osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowym oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Natomiast, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu podlegają osoby prowadzące pozarolniczą działalność - od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów ustawy Prawo Przedsiębiorców.

Objęcie dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i chorobowym następuje zaś:

- od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tym ubezpieczeniem, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony,

- od dnia wskazanego we wniosku tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych i zostanie dokonane w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczeń emerytalnego i rentowych (art. 14 ust. 1 i ust. 1a ustawy systemowej).

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 3 ustawy systemowej dobrowolne ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe ustają od dnia ustania tytułu podlegania tym ubezpieczeniom.

Zgodnie z art. 36 ust. 3 i 11 ustawy systemowej, obowiązek dokonania zgłoszenia do ubezpieczeń oraz wyrejestrowania z ubezpieczeń należy do płatnika składek tj. osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych dokonuje się w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia, a w przypadku, gdy osoby te są obejmowane ubezpieczeniami społecznymi na zasadach dobrowolności, zgłaszają wniosek o objęcie ich ubezpieczeniem w terminie przez nie wybranym.

Należy zauważyć, że po zakończeniu okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego na ubezpieczonym ciążą te same obowiązki rejestrowe, tj. wyrejestrowania się z obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego na druku ZUS ZWUA i ponownego zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych (w tym do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego) oraz do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wraz z zadeklarowaniem wysokości składek na te ubezpieczenia. Ten ostatni obowiązek jest szczególnie istotny w sytuacji, gdy osoba prowadząca działalność gospodarczą chce, po okresie pobierania zasiłku macierzyńskiego, podlegać dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Ubezpieczenie to bowiem uaktualnia się dopiero w wyniku wniosku zainteresowanego.

Kwestia skutków rozpoczęcia pobierania zasiłku macierzyńskiego przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą dla trwania dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego stanowiła przedmiot rozstrzygnięcia Sądu Najwyższy w uchwale składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 2019 r. III UZP 2/19. W powołanej uchwale zawarty został pogląd, że rozpoczęcie pobierania zasiłku macierzyńskiego przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność, która uprzednio została objęta dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym, powoduje ustanie ubezpieczenia chorobowego (art. 9 ust. 1c) w związku z art. 14 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Do utraty tytułu do podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu dochodzi z mocy prawa na skutek rozstrzygnięcia w przedmiocie zbiegu tytułów objęcia ubezpieczeniem społecznym, co w ocenie Sądu Najwyższego w składzie powiększonym rodzi obowiązek organu rentowego wynikającym z art. 8 i 9 k.p.a. pouczenia osoby prowadzącej pozarolniczą działalność, że z chwilą objęcia jej obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymi z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego jej dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje, a ponowne objęcie tym dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością może nastąpić po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, co wymaga jednak złożenia stosownego wniosku (art. 11 ust. 2, art. 14 ust. 2 pkt 3 i art. 36 ust. 3 i 5 ustawy systemowej). Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z 4 listopada 2020 r., I UK 399/19. Natomiast w uzasadnieniu wyroku z 20 października 2021 r., III USKP 66/21 Sąd Najwyższy wyjaśnił, że nieudzielenie przez organ rentowy osobie prowadzącej działalność pozarolniczą prawidłowej informacji, co do czynności niezbędnych dla dalszego podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, może być podstawą stwierdzenia, że taka osoba podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od pierwszego dnia przypadającego bezpośrednio po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, choćby złożyła ona dopiero w późniejszym czasie ponowny wniosek o objęcie jej ubezpieczeniem chorobowym. Dla takiego stwierdzenia konieczne jest jednak uprzednie zbadanie, czy po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego osoba ubezpieczona podejmowała działania, które wskazywały na jej zamiar uzyskania ochrony ubezpieczeniowej (czy i jakie działania podjęła po zakończeniu okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego w celu ponownego objęcia jej ubezpieczeniem z tytułu pozarolniczej działalności). Błędne pouczenie osoby prowadzącej pozarolniczą działalność przez organ rentowy o braku konieczności złożenia ponownego wniosku o objęcie ubezpieczeniem chorobowym po ustaniu zasiłku macierzyńskiego i o nieprzerwanym podleganiu ubezpieczeniu chorobowemu, uprawnia osobę prowadzącą pozarolniczą działalność do złożenia wniosku o ponowne objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w dowolnie obranym przez nią terminie liczonym od dnia zakończenia pobierania zasiłku macierzyńskiego (Wyrok SN z 9.08.2018 r., II UK 213/17, OSNP 2019, nr 3, poz. 38.). Inaczej mówiąc, nieudzielenie przez organ rentowy osobie prowadzącej działalność pozarolniczą prawidłowej informacji co do czynności niezbędnych dla dalszego podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, może być podstawą stwierdzenia, że taka osoba podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od pierwszego dnia przypadającego bezpośrednio po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, choćby złożyła ona dopiero w późniejszym czasie ponowny wniosek o objęcie jej ubezpieczeniem chorobowym (Wyrok SN z 9.06.2021 r., II SKP 59/21, LEX nr 3302392.; Wyrok SN z dnia 24 września 2020 r., III UK 28/19, LEX nr 3082410; Wyrok SN z dnia 8 lipca 2020r., II UK 351/18, LEX nr 3213564).

W przedmiotowej sprawie dla rozpoznania kwestii podlegania przez A. W. dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu kluczowe było ustalenie okoliczności, które doprowadziły do niezłożenia wniosku w okresie następującym bezpośrednio po tym, gdy zakończył się urlop macierzyński. W kwestii tej Sąd w całości uwzględnił stanowisko przedstawione przez ubezpieczoną w odwołaniu, oraz przedstawione przez nią w toku postępowania przed Sądem, że źródłem nieterminowości w ponownym zgłoszeniu do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego był brak pouczenia przez organ rentowy o konieczności dokonania takiego zgłoszenia po zakończeniu urlopu macierzyńskiego i przekonanie ubezpieczonej, że nadal podlega ubezpieczeniu bez konieczności ponownego zgłoszenia. Z niekwestionowanych ustaleń faktycznych wynika, że A. W. w czasie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej urodziła dziecko i do 25 grudnia 2021 r. przebywała na urlopie macierzyńskim i pobierała z tego tytułu zasiłek macierzyński. Odwołująca nie zgłosiła wyrejestrowania z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i nie zgłosiła się do ubezpieczenia zdrowotnego. Natomiast po ustaniu prawa do zasiłku macierzyńskiego nie przekazała zgłoszenia do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wedle organu rentowego wszelkie informacje dotyczące pobierania zasiłku macierzyńskiego dla osób prowadzących działalność gospodarczą są zamieszczone na stronie internetowej urzędu, a odwołująca się powinna była się z nimi zapoznać.

Z zebranego materiału dowodowego wynika jednoznacznie, że po zakończeniu urlopu macierzyńskiego w 2021 r. ubezpieczona wyraziła wolę kontynuowania dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Wcześniej w całym okresie swojej działalności takiemu ubezpieczeniu podlegała – zgłaszała się do ubezpieczeń, odprowadzała składki w należytej wysokości, w odpowiednich terminach. W związku z tym korzystała z urlopów macierzyńskich i ZUS nigdy nie miał, co do tego zastrzeżeń, nigdy nie kwestionował uprawnień odwołującej w tym zakresie. Faktem jest, że ubezpieczona kończąc urlop macierzyński w 2021 r. nie złożyła ponownej deklaracji o przystąpieniu do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, ale z drugiej strony odwołująca nie miała świadomości, że powinna taką deklarację złożyć, ponieważ nie została przez organ rentowy o tym pouczona. Co więcej ubezpieczona była przekonana, że ubezpieczeniu temu podlega, ponieważ w systemie internetowym ZUS PUE widniała informacja o podleganiu przez nią ubezpieczeniom. A. W. wszelkie czynności związane z deklaracjami wykonywała samodzielnie, nie korzystała z pomocy księgowego – sama wypełniała deklaracje i odprowadzała składki. Przejawem woli, że ubezpieczona chciała kontynuować ubezpieczenie chorobowe było niewątpliwie to, że opłaciła składkę proporcjonalnie za okres po urlopie macierzyńskim w prawidłowym terminie i dalej również kontynuowała taką wolę. Odwołująca nie wiedziała, że ZUS nie objął ją tym ubezpieczeniem – nie wynikało to z żadnej informacji od organu rentowego, ubezpieczona dowiedziała się o tym dopiero z decyzji odmawiającej prawa do zasiłku opiekuńczego, ale po uzyskaniu takiej informacji podjęła kroki, żeby tą sytuację uregulować – w pierwszym możliwym terminie starała się to wyjaśnić udając się do oddziału ZUS. Konsultowała się z pracownikiem ZUS, złożyła korektę deklaracji zgodnie z instrukcją przekazaną jej przez pracownika organu rentowego i zdaniem Sądu w tej sytuacji cały przebieg postępowania odwołującej wskazuje, że wolą ubezpieczonej było nadal podleganie dobrowolnemu ubezpieczonemu chorobowemu, tak jak we wcześniejszym okresie prowadzenia przez nią działalności gospodarczej. Odwołująca nie miała świadomości, że powinna ponownie zgłosić się do dobrowolnego ubezpieczenia, w chwili gdy dowiedziała się że nie podlegała w tym okresie ubezpieczeniom podjęła działania ukierunkowane na wyjaśnienie swojej sytuacji, postępowała zgodnie z instrukcjami przekazanymi jej przez pracownika organu rentowego, zatem niewątpliwie jej wolą było podleganie ubezpieczeniom, a jedynie brak pouczenia jej przez organ rentowy doprowadził do sytuacji, w której odwołująca nie zgłosiła się ponownie do ubezpieczenia chorobowego. Równocześnie należy zauważyć, że prezentowane przez organ rentowy stanowisko, że ogólnodostępna informacja dotycząca skutków pobierania zasiłku macierzyńskiego znajduje się na stronie organu rentowego nie może stanowić argumentacji świadczącej o tym, że organ rentowy faktycznie pouczył ubezpieczoną o konieczności ponownego zgłoszenia się do ubezpieczeń.

Uwzględniając powyższe, Sąd dokonał zmiany decyzji i orzekł, że A. W. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność, oprócz okresów wskazanych w decyzji, podlega również dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 25 grudnia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Sędzia SO Renata Gąsior