Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2024 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Renata Gąsior

Protokolant st. sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2024 r. w W.

sprawy M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy

na skutek odwołania M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 22 sierpnia 2022 r. znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

M. S. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w dniu 4 października 2022 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z 22 sierpnia 2022 r., znak: (...), zarzucając jej naruszenie:

1)  art. 12 ust. 1, art. 13 i art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez niezgodne ze stanem faktycznym oraz ze zgromadzoną dokumentacją medyczną stwierdzenie, że ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy, podczas gdy ze zgromadzonej przez organ rentowy dokumentacji medycznej wynika jednoznacznie, że ubezpieczony cierpi na chorobę wieńcową i przebył dwa zawały, ma nadciśnienie tętnicze, wstawiony stent, jest leczony urologiczno- onkologicznie, ubezpieczony jest leczony tytułu trwalej niezdolności do dłuższego przebywania w pozycji siedzącej oraz do poruszania się i cierpi na dyskopatię lędźwiową i przewlekły neurologiczny zespół bólowy kręgosłupa na poziomie szyjnym i lędźwiowym (Iumbalgia, cerwikalgia, brachialgia) a w konsekwencji jest niezdolny do wykonywania pracy;

2)  niezgodność stanowiska organu rentowego ze zgromadzonym przez organ materiałem dowodowym, polegającego na odmowie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, podczas gdy ze zgromadzonej przez organ rentowy dokumentacji medycznej wynika jednoznacznie, że ubezpieczony nie ma możliwości wykonywania dotychczasowej pracy ani podjęcia innej pracy a przekwalifikowanie zawodowe jest niecelowe z uwagi na fakt, że z uwagi na stan zdrowia ubezpieczony nie może wykonywać ani pracy fizycznej ani pracy wymagającej siedzenia bowiem ubezpieczony może co do zasady przebywać wyłącznie w pozycji półleżącej;

Mając powyższe na względzie, wniesiono o uchylenie decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 22 sierpnia 2022 r. w przedmiocie odmowy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy znak sprawy: (...) w całości, a względnie o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania wskazano, że ubezpieczony leczy się z powodu licznych schorzeń, a dolegliwości bólowe utrudniają mu chodzenie. Wskazano, że w dniu 15 września 2015 roku ubezpieczony doznał wypadku przy pracy polegającego na wystąpieniu nagłego bólu w trakcie wykonywania rozładunku towaru z dostawy. Pomimo przyjmowanych środków przeciwbólowych przez kilka dni dolegliwości nie ustąpiły, a wręcz się nasiliły. W dniu 18 września 2015 roku z dużymi problemami w trakcie chodzenia ubezpieczony udał się do (...) gdzie przeprowadzono badania i poproszono o przybycie następnego dnia w celu konsultacji neurologicznej. Po konsultacji został przyjęty do Kliniki (...). Po wykonaniu badań w trybie pilnym został skierowany do zabiegu neurochirurgicznego z powodu wypadniętego jądra miażdżystego poziomu L3-L4. Powyższe schorzenia powodują, w ocenie ubezpieczonego, niezdolność do pracy. Komisja Lekarska ZUS nie uwzględniła w swojej ocenie łącznie wszystkich chorób, na które choruje ubezpieczony, które należało oceniać łącznie i które dają podstawę do uznania ubezpieczonego za osobę niezdolną do pracy. W odwołaniu podkreślono, że renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, ponieważ jest on niezdolny do pracy i spełnia wszystkie wymagania konieczne do uzyskania renty. Odwołujący utracił zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Ponadto wniesiono o dopuszczenie dowodu z przesłuchania wskazanych świadków oraz przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych lekarzy specjalistów z określonych specjalności (odwołanie z 3 października 2022 r. k. 3-17 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.Uzasadniając swe stanowisko w sprawie organ rentowy powołał się na przepisy ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, odnoszące się do przyznawania renty z tytułu wypadku przy pracy oraz ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Organ wskazał, że w toku postępowania sprawę skierowano do komisji lekarskiej ZUS, która w orzeczeniu z dnia 5 lipca 2022 r. ustaliła, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy. Na tej podstawie została wydana decyzja odmawiająca ubezpieczonemu prawa do wnioskowanego świadczenia (odpowiedź na odwołanie, k. 18-20. a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. S. ur. (...) z zawodu jest technikiem mechanikiem obróbki skrawaniem. Ostatnio pracował jako kierowca magazynier, nie pracuje od 2017 r. Ubezpieczony od 2009 r. leczy się z powodu choroby wieńcowej oraz nadciśnienia tętniczego, ma wstawiony stent. M. S. przebył dwa zawały serca. Ubezpieczony jest leczony jest urologiczno- onkologicznie od 2014 r., leczy się z powodu nowotworu pęcherza, cierpi na dyskopatię lędźwiową i przewlekły neurologiczny zespół bólowy kręgosłupa na poziomie szyjnym i lędźwiowym, leczy się na cukrzycę typu II. W dniu 15 września 2015 r. ubezpieczony doznał wypadku przy pracy polegającego na wystąpieniu nagłego bólu w trakcie rozładunku towaru z dostawy. Z uwagi na nieustające dolegliwości bólowe zgłosił się do szpitala, gdzie po przeprowadzeniu badań skierowany został w trybie pilnym do zabiegu neurochirurgicznego z powodu wypadniętego jądra miażdżystego poziomu L3-L4. Po operacji uzyskano poprawę stanu neurologicznego ubezpieczonego. Po przebytej operacji ubezpieczony korzystał z rehabilitacji (dokumentacja medyczna znajdująca się w aktach sprawy, opinia biegłego kardiologa k. 33-34 a.s., opinia biegłego onkologa k.84-85, opinia biegłego neurochirurga k.101-104 a.s., opinia biegłego neurologa k.130- 134 a.s., opinia biegłego ortopedy k.150-154, opinia biegłego urologa k.169—170 a.s.).

Decyzją z dnia 11 kwietnia 2017 r. przyznano ubezpieczonemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, którą ubezpieczony pobierał do 31 maja 2022 r. (decyzja z dnia 12 kwietnia 2017 r. k. 23 a.r., decyzja o przeliczeniu renty z dnia 29 maja 2017 r. k. 38 a.r., decyzja o przeliczeniu renty z 7 listopada 2017 r. k. 48 a.r., decyzja o przeliczeniu renty z 30 października 2018 r. k. 56 a.r., decyzja o przyznaniu renty z 22 listopada 2019 r. k. 63 a.r., decyzja o przeliczeniu renty z 4 grudnia 2020 r. k. 73 a.r., decyzja o przeliczeniu renty z 1 czerwca 2021 r. k. 79 a.r.).

W dniu 14 kwietnia 2022 r. M. S. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 5 lipca 2022 r. Komisji Lekarskiej ZUS uznano, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy (wniosek z dnia 14 kwietnia 2022 r. k. 81 a.r., orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 84 a.r.).

Decyzją z dnia 22 sierpnia 2022 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. odmówił M. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Rozstrzygnięcie ww. decyzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych oparł na przepisach ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazując, że ubezpieczony nie spełnia warunku do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy albowiem orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 10 maja 2022 r. nie został on uznany za osobę niezdolną do pracy (decyzja z dnia 22 sierpnia 2022 r., k. 86 a.r.).

Postanowieniem z dnia 16 listopada 2022 r. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych: kardiologa, ortopedy, neurologa, neurochirurga, urologa i onkologa na okoliczność ustalenia czy odwołujący się jest całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy, a jeżeli tak, to od kiedy i czy niezdolność ta powstała w związku z wypadkiem przy pracy, któremu odwołujący uległ we wrześniu 2015 r., czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres (postanowienie z 16 listopada 2022 r. k. 21 a.s.).

W opinii z dnia 23 listopada 2022 r. biegły sądowy kardiolog J. K. w badaniu przedmiotowym ubezpieczonego stwierdził graniczne ciśnienie tętnicze, zmniejszoną dźwięczność tonów serca, jednak nie zaobserwował innych przedmiotowych odchyleń w zakresie swojej specjalności. Biegły wskazał, że ubezpieczony jest wydolny oddechowo i krążeniowo, ogólnie sprawny ruchowo. Biegły po zapoznaniu się z dostępną dokumentacją z leczenia i po zbadaniu odwołującego się stwierdził, że z przyczyn kardiologicznych odwołujący się nie jest niezdolny do pracy. Równocześnie podkreślił, że co do skutków przebytego we wrześniu 2015 roku wypadku przy pracy wypowiedzieć się muszą powołani biegli ortopeda oraz neurolog (opinia biegłego z zakresu kardiologii z 23 listopada 2022 r. k. 33-34 a.s.).

Pismem z 21 grudnia 2022 r. organ rentowy wskazał, że nie wnosi uwag do opinii biegłego sądowego kardiologa (pismo procesowe z 21 grudnia 2022 r. k. 66 a.s.).

Biegły sądowy z zakresu onkologii J. B. w opinii z dnia 17 mara 2023 r. wskazał, że po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną ubezpieczonego oraz po przeprowadzeniu badania przedmiotowego ubezpieczonego biorąc pod uwagę typ schorzenia onkologicznego jego wyjściowe zaawansowanie oraz przebieg leczenia rokowanie co do stanu zdrowia ubezpieczonego jest niepewne. Biegły zaznaczył, że zgłaszane dolegliwości nie są efektem czynnego procesu onkologicznego, lecz efektem jego leczenia oraz obecnością schorzeń współistniejących i dolegliwościami z nimi związanymi. Biegły podkreślił, że schorzenie onkologiczne nie ma związku z wypadkiem przy pracy, a na dzień badania onkologicznie brak jest przeciwwskazań do zatrudnienia odwołującego zgodnie z kwalifikacjami. Biegły zaznaczył, że wskazana jest dalsza systematyczna opieka medyczna zgodnie z planem w tym onkologiczno-urologiczna (opinia biegłego onkologa z dnia 17 marca 2023 r. k. 84-85 a.s.).

Pismem z dnia 7 kwietnia 2023 r. organ rentowy wskazał, że nie wnosi uwag do opinii biegłego z zakresu onkologii (pismo z dnia 7 kwietnia 2023 r. k. 96 a.s.).

Biegła z zakresu neurochirurgii A. M. w wydanej opinii stwierdziła u ubezpieczonego stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii na poziomie L3-L4 w 2017 roku, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa w odcinkach szyjnym i lędźwiowo-krzyżowym bez istotnych ubytkowych objawów neurologicznych. Biegła wskazała, że w przeprowadzonym badaniu neurologicznym odwołujący był w stanie ogólnym dobrym, w logicznym kontakcie słownym i o prawidłowej orientacji auto i allopsychicznej. Biegła nie stwierdziła ewidentnych cech uszkodzenia nerwów czaszkowych, mowa odwołującego była prawidłowa, ruchomość kręgosłupa w odcinku szyjnym i w odcinku lędźwiowo-krzyżowym była zachowana, w normie bez cech wzmożonego napięcia mięśni przykręgosłupowych. Biegła wskazała, że siła mięśniowa kończyn górnych i dolnych u ubezpieczonego była prawidłowa, odwołujący miał zachowaną sprawność manualna rąk oraz ruchy naprzemienne rąk. Biegła podkreśliła, że odruchy w kończynach górnych i dolnych u odwołującego były obecne, w dolnych osłabione. Biegła nie stwierdziła objawów patologicznych, w tym objawu Babińskiego, a objawy korzeniowe z odcinka szyjnego i z odcinka lędźwiowego były nieobecne. Biegła nie stwierdziła zaburzeń zborności kończyn, próba Romberga była prawidłowa, chód był samodzielny, sprawny, bez pomocy ortopedycznych, stawał na palcach i piętach. Biegła zaznaczyła, że ubezpieczony pozycję ciała zmieniał sprawnie, samodzielnie. Biegła wskazała, że po analizie dokumentacji medycznej ubezpieczonego, w ocenie biegłej z przyczyn neurochirurgicznych naruszenie sprawności organizmu ubezpieczonego nie powoduje niezdolności do pracy w charakterze rentowym. Z przedstawionej przez M. S. dokumentacji nie wynika, żeby leczył się on intensywnie neurologicznie z powodu zaostrzenia dolegliwości bólowych od zakończenia renty, ale także w czasie jej trwania. Biegła wskazała, że w badaniu neurologicznym nie stwierdza się istotnych ubytkowych objawów neurologicznych uniemożliwiających podjęcie pracy zawodowej. Istnienie cech choroby zwyrodnieniowej w badaniu MRI, zgłaszane przez ubezpieczonego subiektywne dolegliwości oraz propozycja leczenia operacyjnego dyskopatii szyjnej w 2020 roku (na którą odwołujący się nie był zdecydowany) nie są jednoznaczne z niezdolnością do pracy w charakterze rentowym. O niezdolności do pracy decyduje stan neurologiczny i przebieg leczenia. Biegła wskazała, że z przyczyn neurochirurgicznych ubezpieczony po 29 marca 2022 r. był zdolny do pracy wykonywanej przed okresem zasiłkowym (opinia biegłej z zakresu neurochirurgii k.102-104 a.s.).

Organ rentowy pismem z dnia 11 września 2023 r. wskazał, że nie wnosi uwag do opinii biegłego sądowego z zakresu neurochirurgii (pismo procesowe z dnia 11 września 2023 r. k. 116 a.s.).

Pełnomocnik odwołującego pismem procesowym z dnia 15 września 2023 r. wniósł zastrzeżenia do opinii biegłej z zakresu neurochirurgii wskazując, że jest ona wewnętrznie sprzeczna i wadliwa, równocześnie wnosząc o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu neurochirurgii (pismo z dnia 15 września 2023 r. k. 117 a.s.).

W opinii z dnia 7 grudnia 2023 r. biegła neurolog T. Ł. po dokonaniu analizy akt sprawy i dokumentacji medycznej oraz po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego wskazała, że ubezpieczony zgłosił się na badanie sam przyjechał komunikacją miejską. Biegła wskazała, że ubezpieczony porusza się sprawnie, a ruchy dowolne ciała w pełnym zakresie, bez pomocy zmienia pozycje ciała przy badaniu. Biegła wskazała, że ruchomość kręgosłupa odcinka szyjnego u ubezpieczonego jest zachowana. Stwierdziła niewielką bolesność przy opukiwaniu kręgosłupa na poziomie L-S. Biegła zaznaczyła, że ruchy czynne odwołujący wykonywał w pełnym zakresie, celowo o prawidłowym zasięgu. Biegła podkreśliła, że przy chodzeniu odwołujący symetrycznie balansuje kończynami górnymi, w zakresie kończyn górnych biegła nie stwierdziła niedowładów, bez zaburzeń czucia powierzchniowego, siła obustronnie dobra, bez zaburzeń czucia powierzchniowego, odruchy fizjologiczne zachowane prawidłowe, średnio-żywe, próby móżdżkowe obustronnie prawidłowe. W zakresie kończyn dolnych biegła wskazała na brak niedowładów u ubezpieczonego, brak zaników mięśni, odwołujący chodzi samodzielnie i sprawnie. Biegła oceniła, że odwołujący się ze względów neurologicznych nie jest niezdolny do pracy, w szczególności nie jest niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Biegła wskazała, że odwołujący w dniu 25 września 2015 roku przebył w Klinice (...) operację usunięcia masy wypadniętego jądra miażdżystego poziomu L3-L4 - uzyskano poprawę stanu neurologicznego. Poza tym u odwołującego stwierdziła zwyrodnieniowe kręgosłupa odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego bez istotnych ubytków neurologicznych. Biegła zaznaczyła, że odwołujący okresowo cierpiał na zaostrzenie przewlekłych dolegliwości bólowych odcinka L-S kręgosłupa, wielopoziomową dyskopatię L/S. Reasumując, biegła wskazała, że analiza przedłożonej dokumentacji medycznej i wynik badania neurologicznego nie wskazują na istnienie u odwołującego się istotnych ubytków neurologicznych uniemożliwiających wykonywanie pracy. Biegła wskazała, że odwołujący się ze względów neurologicznych nie jest niezdolny do pracy (opinia biegłej z zakresu neurologii z 7 grudnia 2023 r. k. 130-134 a.s.).

Pismem procesowym z 14 grudnia 2023 r. organ rentowy wskazał, że nie wnosi zastrzeżeń do opinii biegłego (pismo procesowe z 14 grudnia 2023 r. k. 142 a.s.).

W opinii z dnia 7 lutego 2024 r. biegły z zakresu ortopedii M. G. wskazał, że podczas badania kontakt z ubezpieczonym był dobry, odwołujący poruszał się bez utykania, bez zaopatrzenia ortopedycznego. Siadał, wstawał zupełnie swobodnie i bez podparcia, rozbiera się samodzielnie, zupełnie sprawnie. Biegły podkreślił, że kończyny górne ubezpieczonego są równe, symetryczne, prawidłowo zbudowane, a stawy niebolesne. Wszystkie stawy bez wysięku i bez obrzęku i bez objawów stanu zapalnego, a ruchy w stawach symetryczne, swobodne, bez ograniczeń. Biegły podkreślił, że siła mięśniowa u ubezpieczonego jest symetryczna, prawidłowa, bez jakichkolwiek zaników mięśniowych, chwyt sprawny, sprawność manualna jest zachowana prawidłowo, co także widać przy prezentowaniu dokumentacji i przy ubieraniu i rozbieraniu. Biegły zaznaczył, że kończyny dolne ubezpieczonego są równe, prawidłowo zbudowane, stawy niebolesne, wszystkie stawy bez wysięku i bez obrzęku i bez objawów stanu zapalnego, ruchy w stawach swobodne, bez ograniczeń, kolana bez objawów łąkotkowych i bez niestabilności, siła mięśniowa symetryczna, prawidłowa bez jakichkolwiek zaników mięśniowych, a chód ubezpieczonego wydolny. Biegły rozpoznał u ubezpieczonego dyskopatię kręgosłupa, stan po operacyjnym leczeniu w odcinku lędźwiowym w 2015 r. Biegły wskazał, że analiza przedstawionej dokumentacji, zebrany wywiad oraz przeprowadzone badanie, pozwalają stwierdzić, że u odwołującego nie występuje niezdolność do pracy. Biegły nie stwierdził ani częściowej, ani całkowitej niezdolności do pracy. Zaznaczył, że co prawda wykonane badania obrazowe uwidaczniają zmiany dyskopatyczne kręgosłupa, a w 2015 roku odwołujący był z tego powodu operowany, ale wynik tego leczenia jest bardzo dobry. Nie występują objawy przepukliny nawrotowej. Również przeprowadzone badanie ortopedyczne nie ujawnia jakiejkolwiek istotnej dysfunkcji narządu ruchu, tym bardziej w stopniu, który powodowałby niezdolność do pracy. Biegły podkreślił, że ruchy kręgosłupa są wykonywane swobodnie, w submaksymalnym zakresie, bez jakichkolwiek obiektywnych objawów zespołu bólowego. Nie są obecne również objawy neurologiczne odkręgosłupowe o charakterze podrażnieniowym lub ubytkowym, co potwierdza badanie biegłego lekarza neurologa i neurochirurga. Biegły zaznaczył, że w zakresie kończyn nie występuje jakakolwiek dysfunkcja, mimo zgłaszanych drętwień i braku pewnego chwytu. Ruchy w stawach i siła mięśniowa są prawidłowe, nie występują objawy stanu zapalnego stawów, chwytność i wydolność chodu są prawidłowa. Biegły wskazał, że stan ortopedyczny ubezpieczonego nie stanowi podstawy do orzeczenia niezdolności do pracy w rozumieniu Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdzie niezdolność do pracy jest definiowana w art. 12. Poprawa w sensie ortopedycznym polega na uzyskaniu wystarczająco dobrego zakresu ruchu i niewystępowaniu objawów zespołu bólowego (opinia biegłego z zakresu ortopedii z dnia 7 lutego 2024 r. k. 150- 154 a.s.).

Pismem procesowym z dnia 22 lutego 2024 r. organ rentowy wskazał, że nie wnosi zastrzeżeń do opinii biegłego z zakresu ortopedii (pismo z dnia 22 lutego 2024 r. k.162 a.s.).

W opinii z dnia 10 kwietnia 2024 r. biegły z zakresu urologii P. M. rozpoznał u ubezpieczonego chorobę wieńcową, nadciśnienie tętnicze, stan po implantacji stentu oraz nikotynizm. Biegły wskazał, że w jego opinii odwołujący się nie jest osobą niezdolną do pracy z przyczyn urologicznych. Biegły zaznaczył, że rak przejściowokomórkowy pęcherza moczowego nie rozwinął się w związku z wypadkiem przy pracy, któremu odwołujący uległ we wrześniu 2015 r. jak również nie powoduje u odwołującego się niezdolności do pracy (opinia biegłego z zakresu urologii k. 169-170 a.s.).

Pismem procesowym z dnia 22 maja 2024 r. organ rentowy wskazał, że nie wnosi zastrzeżeń do opinii biegłego z zakresu urologii (pismo procesowe z dnia 22 maja 2024 r. k.190 a.s.).

Postanowieniem z dnia 24 czerwca 2024 r. Sąd pominął na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. wniosek odwołującego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków wskazanych przez odwołującego jako zmierzający jedynie do przedłużenia postępowania (postanowienie z dnia 24 czerwca 2024 r. k. 193 a.s.).

Postanowieniem z dnia 17 lipca 2024 r. Sąd pominął na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. również wnioski odwołującego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego neurochirurga oraz z przesłuchania odwołującego w charakterze strony jako zmierzające jedynie do przedłużenia postępowania (postanowienia z dnia 17 lipca 2024 r. k. 205 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych odwołującego. Zdaniem Sądu powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Jednocześnie w toku sprawy, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu: kardiologii, neurologii, onkologii, neurochirurgii, urologii i ortopedii celem jednoznacznego ustalenia stanu zdrowia odwołującego. W realiach rozpoznawanej sprawy, Sąd oparł się na opiniach ww. biegłych w całości. Biegli opiniowali odwołującego na podstawie dostępnej dokumentacji medycznej oraz bezpośredniego badania. W swoich opiniach biegli uwzględnili także najnowszą dokumentację medyczną dotyczącą ubezpieczonego. Wszyscy biegli byli zgodni co do braku niezdolności ubezpieczonego do pracy.

Biegły z zakresu kardiologii wskazał, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy z przyczyn kardiologicznych biegły zaznaczył, że ubezpieczony jest wydolny oddechowo i krążeniowo i ogólnie sprawny ruchowo.

Biegły z zakresu onkologii również wskazał, że ubezpieczony z przyczyn onkologicznych nie jest niezdolny do pracy, a schorzenie onkologiczne nie ma związku z wypadkiem przy pracy.

Biegła z zakresu neurochirurgii rozpoznała u ubezpieczonego chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowo-krzyżowym jednak bez istotnych ubytkowych objawów neurologicznych. Biegła podkreśliła, że naruszenie sprawności organizmu ubezpieczonego nie powoduje niezdolności do pracy, a subiektywne odczucia ubezpieczonego nie mogą świadczyć o niezdolności do pracy.

Biegła z zakresu neurologii również wskazała, że ubezpieczony ze względów neurologicznych nie jest niezdolny do pracy, a w szczególności w związku z wypadkiem przy pracy. Biegła podkreśliła, że po przebytej operacji w 2015 r. i leczeniu stan zdrowia ubezpieczonego uległ poprawie.

Biegły z zakresu ortopedii rozpoznał u ubezpieczonego dyskopatię kręgosłupa oraz stan po operacyjnym leczeniu w odcinku lędźwiowym w 2015 r., wskazując równocześnie, że w zakresie kończyn nie występuje jakakolwiek dysfunkcja, mimo zgłaszanych dolegliwości. Biegły wskazał, że stan ortopedyczny nie stanowi podstawy do orzeczenia niezdolności do pracy.

Biegły z zakresu urologii wskazał, że obecnie ubezpieczony nie wymaga leczenia urologicznego jednak powinien znajdować się pod kontrolą urologiczną. Biegły wskazał, że z przyczyn urologicznych odwołujący nie jest niezdolny do pracy.

Biegli wszystkich specjalności uznali, że naruszenie sprawności organizmu u odwołującego obecnie nie powoduje utraty zdolności do pracy, a jedynie pewne ograniczenia. Z takim stanowiskiem biegłych odnośnie braku występowania niezdolności do pracy należało się zgodzić biorąc pod uwagę logiczną i pogłębioną argumentację, jaką przedstawili powołani biegli ww. specjalności. Na tej podstawie, Sąd doszedł do przekonania, że analizowane opinie biegłych stanowią rzeczowe i wartościowe źródło ustaleń faktycznych w sprawie, tym bardziej, że wnioski wynikające z opinii biegłych były zgodne i spójne. Wskazać również należy, że ww. biegli są specjalistami w swoich dziedzinach, legitymują się wiedzą medyczną z zakresu schorzeń na które uskarża się odwołujący, posiadają bogate doświadczenie zawodowe oraz jak już zostało wskazane wyżej zapoznali się z całokształtem dokumentacji medycznej dotyczącej ubezpieczonego, jak też przeprowadzili jego badanie. W sposób przekonujący przedstawili również uzasadnienie swoich wniosków oraz rzetelnie i logicznie odpowiedzieli na postawione w tezie dowodowej pytania. Wobec tego sporządzone przez nich opinie nie pozostawiają żadnych wątpliwości, co do dokładnego określenia stanu zdrowia ubezpieczonego. Sąd Okręgowy uznał, że stan zdrowia ubezpieczonego został przez biegłych oceniony prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, posiadanej wiedzy medycznej oraz doświadczenia zawodowego.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy ocenił ww. opinie biegłych na równi z innymi środkami dowodowymi, a w szczególności ze znajdującą się w aktach sprawy i aktach organu rentowego kompleksową dokumentacją medyczną i uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do uznania, że opinie ww. biegłych spełniają wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych, które zostały określone w art. 278 k.p.c. i 285 k.p.c., a także w art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1251). Zastrzeżenia strony odwołującej stanowiły jedynie polemikę z prawidłowo przeprowadzonymi opiniami i były subiektywnymi ocenami stanu zdrowia ubezpieczonego, wobec czego nie zasługiwały one na uwzględnienie.

Odwołujący zakwestionował opinię biegłej z zakresu neurochirurgii A. M. wnosząc równocześnie o powołanie innego biegłego z zakresu neurochirurgii, jednocześnie nie przedstawiając żadnych argumentów i merytorycznych zarzutów wobec opinii, które mogłyby podważyć dotychczasowe ustalenia biegłego. Wobec czego Sąd pominął wniosek odwołującego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu neurologii jako zmierzający do przedłużenia postępowania.

Zbędne też było zdaniem Sądu przesłuchiwanie świadków czy odwołującego się na okoliczność jego stanu zdrowia, bowiem są to kwestie ściśle medyczne, które mogą być oceniane jedynie przez biegłych sądowych lekarzy specjalistów posiadających odpowiednią wiedzę medyczną. Natomiast subiektywne opinie rodziny, znajomych czy samego odwołującego nie mają wpływu na tą ocenę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wniesione przez M. S. podlegało oddaleniu.

Spór w przedmiotowej sprawie dotyczy prawa M. S. do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 1205 z późn. zm. – dalej jako ustawa wypadkowa) ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy. Natomiast w myśl art. 17 ust. 1 ustawy wypadkowej, przy ustalaniu prawa do renty z tytułu ubezpieczenia wypadkowego, do ustalenia wysokości świadczeń oraz ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1251 – dalej jako ustawa emerytalna) z uwzględnieniem przepisów ustawy wypadkowej. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują niezależnie od długości okresu ubezpieczenia wypadkowego oraz bez względu na datę powstania niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową (ust. 2).

Powyższe odesłanie do przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS sprawia, że przy ocenie niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy znajdują zastosowanie przepisy art. 12 i art. 13 ustawy emerytalnej. Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu. Powyższy przepis rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy – niezdolność częściową oraz całkowitą. Osobą częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3). Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2). Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 ustawy emerytalnej, przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego. Przy tym niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań do odzyskania zdolności do pracy; gdy zaś takie rokowania istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy (ust. 2 i 3).

W rozpatrywanej sprawie bezsporne jest, że M. S. uległ wypadkowi przy pracy w dniu 15 września 2015 r., w wyniku którego doznał wypadnięcia jądra miażdżystego poziomu L3-L4. Z tej przyczyny odwołujący po wypadku miał przyznane prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy do 31 maja 2022 r. W zaskarżonej decyzji organ rentowy odmówił przyznania prawa do świadczenia rentowego w związku z niezdolnością do pracy na dalszy okres, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 5 lipca 2022 r., która uznała, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Ocena niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania zatrudnienia wymaga z reguły wiadomości specjalnych. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych dotyczących prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, do dokonywania ustaleń w zakresie oceny stopnia zaawansowania chorób oraz ich wpływu na stan czynnościowy organizmu, uprawnione są osoby posiadające fachową wiedzę medyczną, a zatem okoliczności tych można dowodzić tylko przez dowód z opinii biegłych sądowych, zgodnie z treścią art. 278 k.p.c. Opinia biegłego ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału dowodowego wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Dlatego też opinie sądowo – lekarskie sporządzone w sprawie przez lekarzy specjalistów, mają zasadniczy walor dowodowy dla oceny schorzeń występującego z wnioskiem o świadczenie rentowe (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 11 lutego 2016 r., III AUa 1609/15).

Mając na względzie powyższe, Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe z uwzględnieniem dokumentacji medycznej ubezpieczonego, której analizę zlecił biegłym sądowym sześciu specjalności: kardiologa, ortopedy, neurochirurga, neurologa, ortopedy, onkologii oraz urologa. Wszyscy biegli byli zgodni co do tego, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Biegły sądowy kardiolog J. K. po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego oraz przeprowadzeniu analizy dokumentacji medycznej ubezpieczonego uznał, że z przyczyn kardiologicznych ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, a odnośnie skutków wypadku jaki przebył ubezpieczony wskazał na konieczność ustosunkowania się przez biegłych z zakresu ortopedii i neurologii. Biegły z zakresu onkologii J. B. również wskazał na brak powiązania schorzenia onkologicznego z wypadkiem przy pracy, a z przyczyn onkologicznych biegły wskazał, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Biegła z zakresu neurochirurgii A. M. wskazała, że po analizie dokumentacji medycznej i przeprowadzeniu badania z przyczyn neurologicznych ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Biegła zaznaczyła, że ubezpieczony nie leczy się intensywnie neurologicznie z powodu zaostrzenia dolegliwości bólowych. Biegła wskazała, że w badaniu neurologicznym nie stwierdziła istotnych objawów neurologicznych uniemożliwiających podjęcie pracy zawodowej. Biegła z zakresu neurologii T. Ł. również wskazała, że z przyczyn neurologicznych ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, a po przebytej operacji w 2015 r. stan zdrowia ubezpieczonego uległ poprawie i obecnie brak jest przeciwwskazać do wykonywania przez ubezpieczonego pracy. Tak też, biegły z zakresu ortopedii M. G. nie stwierdził u ubezpieczonego niezdolności do pracy, oraz wskazał, że stan zdrowia ubezpieczonego uległ poprawie od przeprowadzonej operacji. Biegły z zakresu urologii P. M. także zaznaczył, że ubezpieczony z przyczyn urologicznych nie jest niezdolny do pracy. Biegły zaznaczył, że ubezpieczony nie wymaga w chwili obecnej leczenia urologicznego, a choroba nowotworowa którą przebył ubezpieczony obecnie jest w remisji.

Odnosząc się do zastrzeżeń wniesionych przez pełnomocnika ubezpieczonego, zgłoszonych wobec opinii biegłego z zakresu neurochirurgii, zdaniem Sądu, należało przyjąć, że brak jest podstaw do aprobaty stanowiska odwołującego oraz zarzutów zgłoszonych względem opinii biegłego sądowego. Biegła dokładnie przeanalizowała dokumentację medyczną ubezpieczonego i przeprowadziła badanie, na podstawie którego stwierdziła, że zgłaszane przez ubezpieczonego subiektywnie dolegliwości bólowe nie świadczą o niezdolności do pracy. Biegła nie stwierdziła istotnych objawów neurologicznych uniemożlwiających podjęcie ubezpieczonemu pracy. Wobec powyższego powołana biegła wskazała, że pomimo ograniczeń nadal występujących u ubezpieczonego po wypadku w dniu 15 września 2015 r. jest on zdolny do pracy w wykonywanym zawodzie i zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Zastrzeżenia odwołującego się nie zdołały podważyć rzetelnej i spójnej opinii biegłej, która posiada odpowiednią wiedzę w swojej dziedzinie.

Mając na względzie kompleksowy i rzetelny charakter sporządzonych opinii biegłych, Sąd podzielił ich wnioski w całości. Opinie zostały wydane na podstawie właściwych przesłanek, w tym dokumentacji medycznej odwołującego, a także badań przedmiotowych. Podkreślenia wymaga, że dowód z opinii biegłego jest przeprowadzony prawidłowo, jeżeli sąd uzyskał od biegłych sądowych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania, a tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej. Sąd nie może natomiast czynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeśli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 18 września 2014 r., I UK 22/14; z dnia 24 czerwca 2015 r., I UK 345/14; z dnia 30 czerwca 2000 r., II UKN 617/99; także wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 14 września 2017 r., III AUa 258/17).

Z tych też względów, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., odwołanie M. S. od zaskarżonej decyzji podlegało oddaleniu, o czym orzekł Sąd w sentencji wyroku.

Sędzia SO Renata Gąsior