Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2025 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Bańcerowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2025 r. w Warszawie

sprawy M. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o ustalenie podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu

na skutek odwołania M. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 30 kwietnia 2024 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, że M. W. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 11 sierpnia 2023 r.

sędzia Agnieszka Stachurska

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2024r. M. W. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 30 kwietnia 2024r., nr (...). Wniosła o jej zmianę poprzez stwierdzenie podlegania ubezpieczeniu chorobowemu od 11 sierpnia 2024r. do nadal. Zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie:

1.  art. 11 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez jego niezastosowanie w okresie od 11 sierpnia 2023r. do 15 lutego 2024r.;

2.  art. 8 i 9 k.p.a. poprzez brak terminowego pouczenia o tym, że z chwilą objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymi z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustało, a ponownie objęcie tym ubezpieczeniem w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą może nastąpić po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, co wymaga jednak złożenia stosownego wniosku, w wyniku czego organ bezpodstawnie wykluczył ubezpieczoną z dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego w spornym okresie – wbrew jej woli;

3.  sprzeczność istotnych ustaleń organu rentowego z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, przez co ZUS zamiast naprawić swój błąd i objąć ubezpieczoną dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym z datą 11 sierpnia 2023r., wykluczył ją z tego ubezpieczenia i objął nim ponownie dopiero od 16 lutego 2024r.

Uzasadniając odwołanie, ubezpieczona wskazała, że od wielu lat prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i z tego tytułu podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. W dniu (...) urodziła martwe dziecko i przebywała na skróconym 8-tygodniowym zasiłku macierzyńskim. Po zakończeniu pobierania tego zasiłku nadal kontynuowała opłacanie składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe. Biuro rachunkowe prowadzące jej sprawy w przepisanych terminach składało deklaracje DRA. ZUS nie kwestionował żadnej z wpłat. Ponadto w okresie, kiedy ubezpieczona pobierała zasiłek macierzyński nie pouczył jej, jakie kroki prawne powinna podjąć oraz jakich wyrejestrowań i zarejestrowania do ubezpieczeń powinna dokonać. Dopiero w piśmie ZUS z 6 lutego 2024r. została przekazana informacja o tym, jak ubezpieczona powinna postąpić w związku z pobieraniem zasiłku macierzyńskiego, aby nadal podlegać dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. W wyniku tego pisma księgowa natychmiast złożyła stosowany ZUS ZUA, a jako datę objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym wskazała 11 sierpnia 2023r.

W dalszej części odwołania ubezpieczona wskazała, że nie może ponosić konsekwencji opieszałości ZUS oraz braku stosowanego pouczenia. Dla potwierdzenia swojego stanowiska powołała się na brzmienie art. 8 i 9 k.p.a. oraz orzecznictwo (odwołanie z 13 maja 2024r., k. 3-11 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie na jego rzecz od ubezpieczonej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik Zakładu wskazał, że od 2 marca 2015r. M. W. zgłosiła prowadzenie działalności gospodarczej i w związku z tym:

- od 2 marca 2015r. do 3 maja 2016r. zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego;

- od 4 maja 2016r. do 2 maja 2017r. zgłosiła się do ubezpieczenia zdrowotnego z uwagi na przyznane prawo zasiłku macierzyńskiego;

- od 3 maja 2017r. zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

Od 16 czerwca 2023r. do 10 sierpnia 2023r. ubezpieczona miała przyznane prawo do zasiłku macierzyńskiego. Zakład z urzędu uporządkował zapisy na jej koncie, o czym ubezpieczona została poinformowana pismem z 6 lutego 2024r. W dniu 16 lutego 2024r. wpłynęło do Zakładu na formularzu ZUS ZUA zgłoszenie do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, zatem jako datę objęcia tym ubezpieczeniem należy przyjąć dzień złożenia wniosku.

Odnosząc się do argumentów ubezpieczonej, pełnomocnik Zakładu powołał się na przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zacytował art. 9 ust. 1c, art. 14 ust. 2 pkt 3 i art. 11 ust. 2, jak również przedstawił stanowisko judykatury zaprezentowane w uchwale składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 11 lipca 2019r. (III UZP 2/19). Dalej wskazał, że w przypadku M. W. w momencie rozpoczęcia pobierania zasiłku macierzyńskiego w dniu 16 czerwca 2023r. ustało dobrowolne ubezpieczenie chorobowe. Po zakończeniu okresu pobierania zasiłku ubezpieczona nie dokonała ponownego zgłoszenia, w związku z czym nie można mówić o ubezpieczeniu dorozumianym (odpowiedź na odwołanie z 24 czerwca 2024r., k. 58-59 a.s.).

M. W. na rozprawie w dniu 4 września 2025r. wskazała, że żąda zmiany zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie podlegania ubezpieczeniu chorobowemu od 11 sierpnia 2023r. do nadal (protokół rozprawy z 4 września 2025r., k. 87 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. W. od 2015r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z tym dokonała do ZUS zgłoszenia:

- od 2 marca 2015r. do 3 maja 2016r. do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego;

- od 4 maja 2016r. do 2 maja 2017r. do ubezpieczenia zdrowotnego z uwagi na przyznane prawo zasiłku macierzyńskiego;

- od 3 maja 2017r. do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego, rentowych i wypadkowego oraz do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

W dniu 16 czerwca 2023r. ubezpieczona urodziła martwe dziecko. W związku z tym od 16 czerwca 2023r. do 10 sierpnia 2023r. pobierała zasiłek macierzyński. Po zakończeniu jego pobierania, jak i wcześniej nie dokonywała w ZUS ponownej rejestracji do ubezpieczeń ani wyrejestrowania. Po 10 sierpnia 2023r. prowadząca jej sprawy księgowa M. C. składała co miesiąc deklaracje DRA, gdzie była wskazywana kwota składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe. Składki te były uiszczane w terminie przelewem. System ZUS umożliwiał przesyłanie deklaracji, nie wykazywał żadnych błędów, w związku z tym zarówno ubezpieczona, jak i jej księgowa pozostawały w przekonaniu, że ubezpieczenia społeczne oraz dobrowolne ubezpieczenie chorobowe – tak jak dotychczas – są kontynuowane (zeznania świadka M. C., k. 87 a.s.; zeznania M. W., k. 87 verte a.s.; deklaracje DRA, potwierdzenia wysyłki i potwierdzenia przelewu składek, k. 16-56 a.s.).

Kiedy w 2024r. M. W. przez kilka dni była niezdolna do pracy, ZUS działając z urzędu uporządkował przebieg jej ubezpieczenia oraz skorygował deklaracje rozliczeniowe. W piśmie z 6 lutego 2024., informującym o tym, wskazał na konieczność zgłoszenia do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego na dokumencie ZUS ZUA po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, jak również na 7 dniowy termin na dokonanie tego. Jednocześnie ubezpieczona została poinformowana o obowiązujących przepisach oraz o możliwości wystąpienia o wydanie decyzji, jeśli nie zgadza się ze stanowiskiem ZUS ( pismo z 6 lutego 2024r., k. 12-13 a.s.).

Po otrzymaniu wskazanego pisma księgowa prowadząca sprawy ubezpieczonej w dniu 16 lutego 2024r. wysłała do ZUS dokument ZUS ZUA, dokonując zgłoszenia M. W. do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Jednocześnie, opisując sytuację ubezpieczonej, wniosła o przywrócenie jej dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego (pismo, k. 14 a.s.; pismo ogólne do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – nienumerowane karty akt ZUS; świadka M. C., k. 87 a.s.; zeznania M. W., k. 87 verte a.s). Dodatkowo ubezpieczona wystąpiła o wydanie decyzji ustalającej, że od 11 sierpnia 2023r. podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu (pismo z 6 marca 2024r. – nienumerowana karta akt ZUS).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadomił o wszczęciu, a potem o zakończeniu postępowania, zaś w dniu 30 kwietnia 2024r. wydał decyzję nr (...), w której stwierdził, że M. W. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą:

1.  nie podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 11 sierpnia 2023r. do 15 lutego 2024r.;

2.  podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu do 16 lutego 2024r.

(decyzja ZUS z 30 kwietnia 2024r., zawiadomienie o wszczęciu postępowania z 8 marca 2024r., pismo z 26 marca 2024r. – nienumerowane karty art ZUS).

Powyższy stan faktyczny, który nie był sporny, Sąd ustalił w oparciu o niekwestionowane przez strony, powołane dokumenty, jak również na podstawie zeznań świadka M. C. oraz ubezpieczonej M. W., które z uwagi na wewnętrzną spójność i zgodność z dokumentami, zostały ocenione jako wiarygodne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2024r., poz. 497) osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą podlegają ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie, na swój wniosek. Natomiast w myśl art. 14 ww. ustawy objęcie dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi albo chorobowym następuje od dnia wskazanego odpowiednio w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 36 ust. 10 albo 14, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym zgłoszenie zostało złożone w Zakładzie, z zastrzeżeniem ust. 1a. Objęcie dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego w zgłoszeniu tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zostanie dokonane w terminie określonym w art. 36 ust. 4 albo 4b (ust. 1a). Ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe, o których mowa w ust. 1, ustają:

1) od dnia wskazanego w zgłoszeniu wyrejestrowania, o którym mowa w art. 36 ust. 11 albo 14, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym zgłoszenie zostało złożone w Zakładzie;

2) (uchylony);

3) od dnia ustania tytułu podlegania tym ubezpieczeniom.

Okres podlegania obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i chorobowemu w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą – w myśl art. 13 pkt 4 ustawy – trwa od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Argumentacja organu rentowego, uzasadniająca zaskarżoną decyzję, koncentrowała się na akcentowaniu literalnej wykładni wskazanych przepisów, z których wynika, że objęcie dobrowolnie ubezpieczeniem następuje od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tym ubezpieczeniem, nie wcześniej niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony. W uzasadnieniu decyzji i odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazywał również, że osoba prowadząca działalność gospodarczą po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego powinna złożyć nowy wniosek o objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.

Sąd Okręgowy wskazanego stanowiska nie kwestionuje, gdyż z uchwały Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 2019r., sygn. akt III UZP 2/19, jak i późniejszego, wciąż aktualnego orzecznictwa, wynika, że rozpoczęcie pobierania zasiłku macierzyńskiego przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność, która uprzednio została objęta dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym, powoduje ustanie ubezpieczenia chorobowego. Sąd Okręgowy podziela ponadto pogląd – szczegółowo uzasadniony w powyższej uchwale – zgodnie z którym ponowne objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym może nastąpić dopiero po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, co rodzi po stronie osoby prowadzącej pozarolniczą działalność obowiązek ponownego złożenia wniosku o objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym. Takie stanowisko wynika wprost z literalnej wykładni przytoczonych przepisów. Jak jednak słusznie wskazywała odwołująca się, w przedmiotowej sprawie należy odwołać się do obciążającego ZUS obowiązku pouczenia odwołującej się o konieczności złożenia wniosku o objęcie ubezpieczeniem chorobowym po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego. Tymczasem odwołująca się nie otrzymała ze strony organu rentowego żadnej informacji o tym, że jej dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustało z dniem rozpoczęcia okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego. Dodatkowo miała prawo pozostawać w przekonaniu, że skoro opłaca składki, które Zakład przyjmuje, a jej księgowa co miesiąc wysyła deklaracje DRA, co do których system nie sygnalizuje błędów, to jej ubezpieczenie chorobowe wciąż trwa.

Kwestia pouczenia przedsiębiorcy kończącego okres pobierania zasiłku macierzyńskiego o konieczności złożenia wniosku w celu objęcia ubezpieczeniem chorobowym nie jest obca orzecznictwu Sądu Najwyższego, jak również sądów powszechnych. Już w przywołanej wcześniej uchwale z dnia 11 lipca 2019r., sygn. akt III UZP 2/19, Sąd Najwyższy stwierdził, że „w związku z tym, że do utraty tytułu do podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu dochodzi z mocy prawa na skutek rozstrzygnięcia zbiegu tytułów objęcia ubezpieczeniem społecznym, w ocenie Sądu Najwyższego w składzie powiększonym, obowiązkiem organu rentowego wynikającym z art. 8 i 9 k.p.a. jest pouczenie osoby prowadzącej pozarolniczą działalność, że z chwilą objęcia jej obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymi z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego jej dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje, a ponowne objęcie tym dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością może nastąpić po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, co wymaga jednak złożenia stosownego wniosku (art. 11 ust. 2, art. 14 ust. 2 pkt 3 i art. 36 ust. 3 i 5 ustawy systemowej)”. Sąd Okręgowy ocenia powyższe stanowisko jako reprezentujące słuszny kierunek wykładni przepisów regulujących problematykę objęcia osób prowadzących działalność gospodarczą dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym po okresie pobierania zasiłku macierzyńskiego. Osoby prowadzące działalność gospodarczą muszą brać pod uwagę dodatkowe okoliczności, takie jak konieczność zgłoszenia do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego tuż po zakończeniu okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego, co w rzeczywistości nie zawsze jest realne, a nadto jak pokazuje praktyka orzecznicza, niejednokrotnie sprawia istotne problemy z uwagi na brak świadomości osób prowadzących działalność gospodarczą co do ciążących na nich obowiązków, w szczególności w przypadku kobiet równolegle prowadzących działalność i korzystających z zasiłków macierzyńskich. Nie bez znaczenia z praktycznego punktu widzenia jest również brak intuicyjności takiej wykładni co do objęcia ubezpieczeniem chorobowym, które w przypadku osób wykonujących działalność gospodarczą jest dobrowolne i zależy od wyrażenia chęci (lub jej braku) podlegania temu ubezpieczeniu. W związku z tym osoba prowadząca działalność gospodarczą ma prawo oczekiwać, że skoro wyraziła chęć objęcia jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym i opłacała z tego tytułu składkę, to ubezpieczenie to będzie kontynuowane po zakończeniu okresu zasiłku macierzyńskiego.

Cytowane wyżej stanowisko Sądu Najwyższego zaprezentowane w końcowej części rozważań prawnych w uzasadnieniu uchwały wydanej w sprawie o sygn. III UZP 2/19, znajduje potwierdzenie również w kolejnych orzeczeniach tego Sądu. W wyroku z dnia 12 sierpnia 2020r., sygn. akt II UK 384/18, Sąd Najwyższy wskazał, że udzielenie przez organ rentowy osobie prowadzącej działalność pozarolniczą nieprawidłowej informacji co do czynności niezbędnych dla dalszego podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, może być podstawą stwierdzenia, że taka osoba podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od pierwszego dnia przypadającego bezpośrednio po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, choćby złożyła ona dopiero w późniejszym czasie ponowny wniosek o objęcie jej ubezpieczeniem chorobowym. Z kolei w wyroku z dnia 22 stycznia 2020r., sygn. akt I UK 311/18, Sąd Najwyższy wprost stwierdził, że obowiązkiem organu rentowego wynikającym z art. 8 i 9 k.p.a. jest pouczenie osoby prowadzącej pozarolniczą działalność, że z chwilą objęcia jej obowiązkowymi ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z tytułu pobierania zasiłku macierzyńskiego, jej dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje, a ponowne objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością może nastąpić dopiero po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, co wymaga jednak złożenia stosownego wniosku. Źródłem powyższego obowiązku informacyjnego jest uwzględnienie tego, że utrata tytułu do podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu przez osobę prowadzącą działalność pozarolniczą następuje z mocy samego prawa z chwilą rozpoczęcia pobierania przez tę osobę zasiłku macierzyńskiego.

Przywołane stanowisko jest potwierdzeniem i zarazem rozwinięciem wcześniejszego poglądu judykatury, zgodnie z którym błędne pouczenie osoby prowadzącej pozarolniczą działalność przez organ rentowy o braku konieczności złożenia ponownego wniosku o objęcie ubezpieczeniem chorobowym po ustaniu zasiłku macierzyńskiego i o nieprzerwanym podleganiu ubezpieczeniu chorobowemu, uprawnia osobę prowadzącą pozarolniczą działalność do złożenia wniosku o ponowne objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym w dowolnie obranym przez nią terminie liczonym od dnia zakończenia pobierania zasiłku macierzyńskiego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 sierpnia 2018r., II UK 213/17). Innymi słowy, udzielenie przez organ rentowy osobie prowadzącej działalność pozarolniczą nieprawidłowej informacji co do czynności niezbędnych dla dalszego podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, może być podstawą stwierdzenia, że taka osoba podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od pierwszego dnia przypadającego bezpośrednio po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, choćby złożyła dopiero w późniejszym czasie ponowny wniosek o objęcie jej ubezpieczeniem chorobowym.

Powyższa interpretacja przepisów odnosi się także do sytuacji, w której ZUS w ogóle nie poinformował prowadzącej działalność gospodarczą o konieczności złożenia ponownego wniosku wówczas, gdy po upływie okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego taka osoba ma zamiar nadal podlegać dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Skoro organ nie dopełnił tej powinności, to osoba ubezpieczona może zasadnie pozostawać w usprawiedliwionym - choć błędnym - przekonaniu, że jej ubezpieczenie chorobowe „reaktywuje się”. Wprawdzie ustawa nie określa wprost sankcji za niewywiązanie się organu rentowego z obowiązku informacyjnego, tym niemniej trzeba uznać, że osoba ubezpieczona nie powinna ponosić ujemnych konsekwencji wynikających z wadliwego zachowania organu rentowego. Skoro nie została we właściwym czasie należycie pouczona o skutkach, jakie w płaszczyźnie podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu wywołuje zaprzestanie pobierania przez nią zasiłku macierzyńskiego (brak pouczenia o konieczności złożenia nowego wniosku o objęcie ubezpieczeniem chorobowym za okres przypadający bezpośrednio po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego), to organ rentowy nie może przerzucać na nią ciężaru odpowiedzialności za skutki własnych zaniedbań.

W ocenie Sądu Okręgowego, w przedmiotowej sprawie było bezsporne, że organ rentowy nie udzielił odwołującej się stosownego pouczenia o przysługujących jej prawach oraz obowiązkach. Odwołująca się nie miała wiedzy o tym, że musi dokonać ponownego zgłoszenia do ubezpieczenia chorobowego po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego. Pozostawała w słusznym i niezakwestionowanym przez Zakład przekonaniu, że skoro w 2015r. zgłosiła się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego i opłacała z tego tytułu składki – także po okresie zakończenia urlopu macierzyńskiego – to takie ubezpieczenie trwa.

W świetle prezentowanych wyżej poglądów orzecznictwa, fundamentalne znaczenie z perspektywy uwzględnienia bądź oddalenia odwołania od zaskarżonej decyzji przypisuje się ustaleniu, czy ZUS poinformował konkretną osobę o konieczności zgłoszenia nowego wniosku o objęcie jej dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym. Taka zaś sytuacja w niniejszej sprawie nie miała miejsca.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję poprzez ustalenie, że M. W. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 11 sierpnia 2023r.