Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2021 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Renata Gąsior

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 września 2021 r. w Warszawie

sprawy B. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wysokość kapitału początkowego

na skutek odwołania B. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 11 sierpnia 2020 r. znak: (...)-2005

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 11 sierpnia 2020 r. znak: (...)-2005, w ten sposób, że ustala kapitał początkowy odwołującej B. K. na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 58.072,74 zł (pięćdziesiąt osiem tysięcy siedemdziesiąt dwa złote i siedemdziesiąt cztery grosze).

SSO Renata Gąsior

UZASADNIENIE

B. K. 8 września 2020 r. za pośrednictwem organu rentowego złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z 11 sierpnia 2020 r. znak sprawy: (...)-2005. Odwołująca wniosła o zmianę decyzji poprzez zaliczenie do wartości kapitału początkowego okresu pracy od 1 marca 1979 r. do 15 marca 1980 r. w Klubie (...) w W. przy ul. (...). B. K. wskazała, że niesłusznie organ rentowy nie uwzględnił powyższego okresu zatrudnienia z uwagi na brak pieczęci nagłówkowej zakładu pracy, skoro dopiero na mocy rozporządzenia z 1996 r., nieistniejącego w okresie zatrudnienia, określono wymaganą treść świadectwa pracy, a ponadto posiadanie pieczątki firmowej nie jest wymagane w polskim prawie ( k. 3-4 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z 17 września 2020 r. organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. ZUS wskazał, że sporny okres zatrudnienia nie mógł zostać uwzględniony do wyliczenia kapitału początkowego ubezpieczonej, ponieważ na załączonym świadectwie pracy brak jest pieczątki nagłówkowej zakładu pracy, a w miejscu, gdzie powinna być ona przystawiona widnieje pieczątka kierownika Klubu, który wystawił świadectwo pracy. W górnym lewym rogu widnieje adnotacja „pieczęć nagłówkowa zakładu pracy”, której jednak brak. Organ rentowy wskazał, że powyższe świadectwo pracy wydano w 1982 r., tj. w okresie obowiązywania Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie świadectw pracy i opinii – Dz.U. z 1974 r. nr 45 poz. 269 ( k.6 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. K. (nazwisko rodowe: K.) urodziła się (...)

W okresie od 1 marca 1979 r. do 15 marca 1980 r. ubezpieczona była zatrudniona w Klubie – Kawiarni Związku Zawodowego (...) w W. przy ul. (...) na stanowisku kelnerki z wynagrodzeniem 2400 zł miesięcznie. 8 lutego 1982r. Kierownik Klubu (...) wydał odwołującej świadectwo pracy ( świadectwo pracy k. 5 a.s.).

Decyzją z 20 lutego 2008 r. znak: (...)-2005 Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. ustalił kapitał początkowy B. K. na dzień 1 stycznia 1991r. Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 414,61 zł. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z faktycznego okresu ubezpieczenia. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 33,96%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego organ rentowy ustalił w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru, wynoszącego 33,96% przez kwotę bazową, tj. 1.220,89 zł określoną w ustawie powołanej w części I decyzji (33,96% x 1.220,89 zł = 414,61 zł), okresy składkowe w łącznym wymiarze 5 lat, 0 miesięcy i 14 dni (60 miesięcy) oraz nieskładkowe w wymiarze łącznym 7 lat, 3 miesięcy i 6 dni, a także współczynnik proporcjonalny do wieku oraz okresu składkowego w wysokości 60,23% oraz średnie dalsze trwanie życia w wymiarze 209 miesięcy. Kapitał początkowy ustalony na 1 stycznia 1999 r. wyniósł 46.918,41 zł. W decyzji wskazano, że nie uwzględniono m.in. okresu od 1 marca 1979 r. do 15 marca 1980 r., gdyż nie został wystarczająco udowodniony ( decyzja z 20.02.2008 r. – nienumerowane akta rentowe).

W dniu 11 sierpnia 2020 r. organ rentowy wydał skarżoną decyzję znak: (...)-2005 o ponownym ustaleniu kapitału początkowego. Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy przyjął:

1.  podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 509,23 zł – na podstawie przeciętnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z faktycznego okresu ubezpieczenia. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 41,71%, zaś podstawę wymiaru kapitału początkowego obliczono dzieląc kwotę bazową – 1220,89 zł przez wskaźnik 41,71%, co dało wynik 509,23 zł;

2.  okresy składkowe w wymiarze 5 lat, 0 miesięcy i 14 dni i okresy nieskładkowe w wymiarze 7 lat, 3 miesięcy i 6 dni;

3.  współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego – 60,99%.

Kapitał początkowy w powyższej decyzji obliczono na kwotę 53.506,09 zł. W decyzji wskazano, że nie uwzględniono m.in. okresu od 1 marca 1979 r. do 15 marca 1980 r., gdyż nie został wystarczająco udowodniony ( decyzja z 11.08.2020 r. – nienumerowane akta rentowe).

Zarządzeniem z 17 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy (...)VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zobowiązał organ rentowy do przedstawienia hipotetycznego wyliczenia kapitału początkowego B. K. z uwzględnieniem okresu zatrudnienia w Klubie – Kawiarni Związku Zawodowego (...) w okresie od 1.03.1979 r. do 15.03.1980 r. i przygotowania hipotetycznej decyzji na datę wydania zaskarżonej decyzji z 11.08.2020 r. (zarządzenie z 17.06.2021 k.44 a.s.).

Organ rentowy w piśmie procesowym z 13 lipca 2021r. złożył hipotetyczną decyzję o ponownym ustaleniu kapitału początkowego, który przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia odwołującej w Klubie – Kawiarni Związku Zawodowego (...) w okresie od 1.03.1979 r. do 15.03.1980 r. wyniósłby na 1 stycznia 1999 r. 58.072,74 zł ( pismo organu rentowego z 13.07.2021 r. k. 48-50 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zgromadzonych w sprawie dowodów z dokumentów w zakresie wskazanym powyższej. Załączone do akt sprawy dokumenty były czytelne, a ich treść nie budziła zastrzeżeń.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie B. K. zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie należy zważyć, że zgodnie z art. 148 ¹ § 1 k.p.c. Sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, Sąd uzna – mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Analizując treść złożonych przez strony i zgromadzonych w aktach rentowych dokumentów, Sąd uznał, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Ponadto strony nie wnosiły o przeprowadzenie rozprawy. W tych okolicznościach Sąd na podstawie art. 148 ¹ § 1 k.p.c. uznał, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, co w konsekwencji pozwoliło na rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.

Przedmiotem sporu w przedmiotowej sprawie w zakresie decyzji z 11 sierpnia 2020 r. znak: (...)-2005 była kwestia przeliczenia kapitału początkowego poprzez dodanie do okresów składkowych okresu zatrudnienia odwołującej w Klubie – Kawiarni Związku Zawodowego (...) w W., tj. od 1 marca 1979 r. do 15 marca 1980 r.

Kapitał początkowy ma być odtworzeniem kwoty składek na ubezpieczenie społeczne, opłaconych przed dniem 1 stycznia 1999 r. Zasady ustalania podstawy wymiaru emerytury zostały określone w art. 15 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2017 r., poz. 1383) zwanej dalej ,,ustawą”, a wysokość kapitału początkowego, zależy od udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych, podstawy wymiaru świadczenia, współczynnika określonego przez proporcję wieku ubezpieczonego i ustawowo określonego wieku emerytalnego oraz stażu. Natomiast do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia uwzględnia się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z okresu ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok zgłoszenia wniosku o emeryturę lub z dowolnych 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku.

Zgodnie z art. 175 ust. 1 ustawy emerytalnej, postępowanie w sprawie ustalenia kapitału początkowego przebiega według zasad dotyczących ustalenia prawa do świadczeń przewidzianych w tej ustawie, co w szczególności dotyczy katalogu środków dowodowych, jakie służą ubezpieczonemu w postępowaniu przed organem rentowym do wykazania zarówno stażu ubezpieczonego, jak i wysokości przychodów.

W ocenie Sądu Okręgowego stanowisko organu rentowego i przedstawiona argumentacja nie zasługują na uwzględnienie. Organ rentowy argumentował nieuwzględnienie spornego okresu zatrudnienia nieprawidłowościami w przedłożonym przez B. K. świadectwie pracy, tj. brakiem pieczątki nagłówkowej i tym, że w miejscu, w którym pieczęć ta powinna się znajdować, znajduje się pieczęć kierownika Klubu. Sąd nie podzielił tego argumentu i uznał przedłożone przez ubezpieczoną świadectwo pracy z 8 lutego 1982 r. za wiarygodne.

W dacie wydania kwestionowanego przez organ rentowy świadectwa pracy, treść dokumentu określał art. 97 k.p. ( Dz. U. z 1974r. nr 24 poz. 141), wskazując, że w świadectwie pracy należy podać dane dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, wysokości i składników wynagrodzenia, uzyskanych w zakładzie kwalifikacji, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, oraz okoliczności, o których mowa w art. 36 § 5, tj. okoliczności uzasadniające wliczanie okresów poprzedniego zatrudnienia. Ponadto w świadectwie pracy zamieszcza się wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym. Uzupełnienie powyższego przepisu znalazło się w § 7 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie świadectw pracy i opinii ( Dz. U. z 1974 r. nr 11 poz. 30), gdzie wskazano, że oprócz danych określonych w art. 97 § 2 k.p. w świadectwie pracy powinny być zamieszczone następujące informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracownika w nowym zakładzie pracy:

1) okres korzystania z urlopu bezpłatnego i podstawa prawna jego udzielenia,

2) okres korzystania z urlopu wychowawczego, a w wypadku likwidacji zakładu pracy – okres tego urlopu przypadający po likwidacji zakładu,

3) wykorzystanie zwolnienia od pracy przewidzianego w art. 188 Kodeksu pracy,

4) okres odbywania służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej lub służby zastępczej, przypadający w czasie zatrudnienia w zakładzie pracy, który wydaje pracownikowi świadectwo pracy,

5) okres, za który przyznano pracownikowi odszkodowanie w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę (art. 36 ¹ Kodeksu pracy),

6) termin zdarzenia uzasadniającego, na podstawie odrębnych przepisów, obniżenie pracownikowi zasiłku z ubezpieczenia społecznego.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że argumentacja organu rentowego dotycząca nieuwzględnienia świadectwa pracy z powodu braku „pieczęci nagłówkowej” jest nieuprawniona, bowiem przywołane przepisy nie stanowią o obowiązku opatrzenia świadectwa pracy w taką pieczęć. Ponadto, Sąd Okręgowy, kierując się dyspozycją art. 472 k.p.c. zobowiązał Biuro Federacji Związku Zawodowego (...) do wypożyczenia akt osobowych B. K., ewentualnie do wskazania gdzie te akta się znajdują. Ustalono, że pracodawcą ubezpieczonej nie było ww. Biuro, lecz O. B. (1), który prowadził Klub – Kawiarnię jako ajent. Wprawdzie w dalszym toku postępowania nie ustalono aktualnego miejsca pobytu O. B. (2) i niemożliwe było zażądanie od niego dokumentacji pracowniczej odwołującej się, jednak treść pisma Biura Federacji Związku Zawodowego (...) wskazuje na fakt, że pracodawcą odwołującej nie była ta instytucja, lecz O. B. (1) działający jako ajent. W tym stanie rzeczy należało uznać, że świadectwo pracy zostało wydane przez upoważnioną osobę i stanowi ważny dokument, odpowiadający przepisom obowiązującym w dacie jego wydania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., jak w sentencji.