Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2023 roku

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 października 2023 roku w W.

sprawy (...) sp. z o.o. w W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

o wysokość zadłużenia w tytułu nieopłaconych składek

na skutek odwołania (...) sp. z o.o. w W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

z dnia 11 października 2022 roku, znak: (...)

oddala odwołanie

zasądza od (...) sp. z o.o. w W. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. kwotę 1.800 zł (tysiąc osiemset złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi od daty uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w dniu 21 listopada 2022r. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 11 października 2022r., stwierdzającej, że spółka jest dłużnikiem Zakładu z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i wniosła o uchylenie decyzji oraz o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zaskarżonej decyzji zarzuciła:

naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 i 77 k.p.a. w zw. z art. 123 u.s.u.s. i art. 180 § 1 k.p.a. poprzez nieprzeprowadzenie właściwego i kompleksowego postępowania wyjaśniającego w zakresie niezbędnym do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego wpływającego w sposób oczywisty na ustalenie, czy płatnik składek wywiązuje się z obowiązków nałożonych na niego w art. 46 ust. 1 u.s.u.s.;

wynikający z powyższego naruszenia przepisów postępowania błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę kwestionowanej decyzji, a polegający na stwierdzeniu, że płatnik składek nie wywiązuje się z obowiązku nałożonego przepisem art. 46 ust. 1 u.s.u.s. polegającego m.in. na rozliczaniu i opłacaniu należnych składek za każdy miesiąc.

Uzasadniając swe stanowisko, odwołująca się spółka wskazała, że w toku postępowania prowadzonego z urzędu organ rentowy naruszył podstawowe zasady procesowe określone w Kodeksie postępowania administracyjnego. W toku postępowania powinien był podjąć wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes podmiotu, w którego sprawie prowadził postępowanie. Organ rentowy nie wykazał na podstawie jakich dokumentów ustalił zaległość i to w kwocie 8.580,77 zł, nie przeprowadził zatem kompleksowego postępowania wyjaśniającego w zakresie niezbędnym do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Tym samym nie mógł w sposób oczywisty ustalić, czy płatnik składek jest obowiązany do uiszczenia składek określonych w decyzji. Powyższe naruszenie przepisów postępowania doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych, przyjętych za podstawę kwestionowanej decyzji. Pomimo braku podstaw ku temu, organ uznał, że spółka (...) nie wywiązuje się z publicznoprawnych obowiązków (odwołanie z 16 listopada 2022r., k. 3-4 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie od odwołującej się spółki na rzecz organu rentowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że wydanie decyzji zostało poprzedzone postępowaniem przeprowadzonym z urzędu w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek. Strona odwołująca się została poinformowana o możliwości czynnego udziału w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów, nie skorzystała jednak z przysługującego jej prawa. Zaskarżona decyzja, obejmująca zadłużenie za okres w niej wskazany, została wydana na podstawie dokumentów zaewidencjonowanych na koncie odwołującej się spółki. Według stanu na 25 listopada 2022r. na koncie figuruje zadłużenie z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne za czerwiec 2017r., za sierpień 2017r., za styczeń 2018r. i za marzec 2018r. w łącznej kwocie 8.580,77 zł plus odsetki za zwłokę wynoszące 3. 843,00 zł. W świetle powyższego zaskarżona decyzja jest prawidłowa, a odwołanie powinno zostać oddalone (odpowiedź na odwołanie z dnia 20 grudnia 2022r., k. 6-7 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...) sp. z o.o. była zobowiązana do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych m.in. w miesiącach czerwiec 2017r., sierpień 2017r., styczeń 2018r. oraz marzec 2018r. Liczba osób ubezpieczonych oraz kwota składek w poszczególnych miesiącach, wynikająca ze składanych przez spółkę deklaracji rozliczeniowych była różna (bezsporne, a ponadto deklaracje ZUS DRA, k. 30-38 a.s.).

Za czerwiec 2017r. spółka dokonała w dniu 19 lipca 2017r. wpłaty do organu rentowego kwoty 2.610,44 zł, która w całości została rozliczona na poczet składek na ubezpieczenia społeczne za wskazany miesiąc. Również wpłata z dnia 15 września 2017r. na ubezpieczenia społeczne za sierpień 2017r. w kwocie 2.789,42 zł została w całości rozliczona na poczet składek na ubezpieczenia społeczne należnych za ww. miesiąc. Natomiast wpłata z dnia 2 marca 2018r. w kwocie 5.916,79 zł została zaliczona na poczet składek:

- na ubezpieczenia społeczne za styczeń 2018r. w kwocie 2.258,49 zł i odsetki w wysokości 7,00 zł,

- na ubezpieczenia społeczne za czerwiec 2017r. w kwocie 61,05 zł,

- na ubezpieczenia zdrowotne za styczeń 2018r. w kocie 3.390,41 zł i odsetki w wysokości 11,00 zł,

- na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za styczeń 2018r. w kwocie 188,84 zł.

Wpłata z dnia 21 marca 2018r. w kwocie 13.404,71 zł została rozliczona na poczet składek:

- na ubezpieczenia społeczne za marzec 2018r. w kwocie 1.857,77 zł,

- na ubezpieczenia społeczne za czerwiec 2017r. w kwocie 65,06 zł;

- na ubezpieczenia społeczne za styczeń 2018r. w kwocie 7,00 zł;

- na ubezpieczenia zdrowotne za marzec 2018r. w kwocie 11.318,78 zł;

- na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za marzec 2018r. w kwocie 156,11 zł (deklaracje rozliczeniowe, k. 30-38 a.s.).

Jedną z osób pracujących dla (...) sp. z o.o. był A. K., zgłoszony jako zleceniobiorca. Płatnik składek dokonał zgłoszenia ww. zleceniobiorcy tylko do ubezpieczenia zdrowotnego w miesiącach czerwiec 2017r., sierpień 2017r., styczeń 2018r. i marzec 2018r., natomiast zgłoszenie powinno obejmować również ubezpieczenia społeczne. W związku z tym organ rentowy z urzędu w dniu 29 lipca 2020r. sporządził dokumenty rozliczeniowe ZUS DRA oraz imienne raporty, uwzględniające ww. okoliczność. Wobec tego składki należne do zapłaty za ww. zleceniobiorcę wyniosły:

- za czerwiec 2017r. – 2.685,72 zł

- za sierpień 2017r. – 2.014,28 zł

- za styczeń 2018r. – 2.084,66 zł

- za marzec 2018r. – 2.084,66 zł.

Tym samym łączna kwota składek do zapłaty przez (...) sp. z o.o. na ubezpieczenia społeczne za ww. miesiące wzrosła:

- za czerwiec 2017r. – do kwoty 9.488,25 zł

- za sierpień 2017r. – do kwoty 8.113,04 zł

- za styczeń 2018r. – do kwoty 7.929,40 zł

- za marzec 2018r. – do kwoty 15.417,32 zł

(deklaracje ZUS DRA i imienne raporty, k. 30-42 a.s.; raport rozliczenia zobowiązań płatnika w (...) akta organu rentowego).

Pismem z dnia 15 marca 2022r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zawiadomił (...) sp. z o.o. o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne. Spółka została też poinformowana o prawie do czynnego udziału w postępowaniu, w tym o możliwości wglądu w akta sprawy, sporządzania z nich notatek, kopii lub odpisów, zgłaszania dowodów, przedstawiania wyjaśnień i wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, w terminie 7 dni od otrzymania zawiadomienia (zawiadomienie z dnia 15 marca 2022r., akta organu rentowego). Zawiadomienie zostało doręczone prezesowi zarządu spółki A. S. w dniu 22 marca 2022 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru – akta organu rentowego). Spółka w trakcie postępowania nie przedstawiła stanowiska ani nie zgłosiła dowodów.

Pismem z dnia 7 lipca 2022r. organ rentowy zawiadomił odwołującą się spółkę o zakończeniu postępowania oraz możliwości wglądu w akta sprawy, zgłoszenia dowodów, przedstawienia wyjaśnień i wypowiedzenia się co do zebranych materiałów, dowodów i zgłoszonych żądań (zawiadomienie z dnia 7 lipca 2022r. – akta organu rentowego). Pismo to zostało doręczone prezesowi zarządu A. S. w dniu 21 lipca 2022r. Spółka nie skorzystała z ww. uprawnień (zwrotne potwierdzenie odbioru – akta organu rentowego).

W dniu 11 października 2022r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję nr (...), w której stwierdził, że (...) sp. z o.o. jest dłużnikiem Zakładu z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne. Zadłużenie wraz z należnymi odsetkami za zwłokę naliczonymi na dzień wydania decyzji wyniosło łącznie 12.248,77 zł, w tym z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w ramach zakresów numerów deklaracji 01-39 za okres od czerwca 2017r. do marca 2018r. - 8.580,77 zł oraz z tytułu odsetek za zwłokę – 3.668,00 zł (decyzja ZUS z 11 października 2022r. - akta organu rentowego).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, a także w aktach organu rentowego. Wskazane dokumenty nie zostały zakwestionowane przez strony sporu, w szczególności przez odwołującą się spółkę, która co do tych dowodów w żadnej fazie toczącego się postępowania, tak sądowego, jak i administracyjnego, nie wypowiedziała się. W postępowaniu administracyjnym organ rentowy o takiej możliwości poinformował spółkę, zaś w postępowaniu zainicjowanym odwołaniem (...) sp. z o.o., wskazana spółka została dwukrotnie wezwana do wypowiedzenia się w zakreślonym terminie w przedmiocie informacji przekazanych przez ZUS w pismach procesowych oraz odnośnie dołączonych do tych pism dokumentów. Poza tym Sąd już na etapie doręczenia odpowiedzi na odwołania, a potem przed wydaniem orzeczenia na posiedzeniu niejawnym dał stronie odwołującej się możliwość przedstawienia swojego stanowiska. Spółka z takiej możliwości nie skorzystała, wobec czego Sąd ocenił dowody złożone przez organ rentowy jako wiarygodne, zaś twierdzenia organu rentowego zostały uznane za przyznane w myśl art. 230 k.p.c. Wskazany przepis stanowi, że gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. W przedmiotowej sprawie Sąd – uwzględniając te wszystkie okoliczności, o których była mowa – przyjął, że istnieje możliwość zastosowania ww. przepisu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Rozpoznanie sprawy w analizowanych przypadku nastąpiło na posiedzeniu niejawnym. Taką możliwość daje art. 148 ¹ § 1 k.p.c. (Dz.U. z 2021r. poz. 1805), który przewiduje, że sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, Sąd uzna – mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. W przedmiotowej sprawie okoliczności faktyczne nie były sporne, a zatem nie zachodziła potrzeba przeprowadzenia dowodów. Spór dotyczył jedynie prawa. Ponadto strony nie wniosły o przeprowadzenie rozprawy. W tych okolicznościach Sąd na podstawie powołanego przepisu ocenił, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, co w konsekwencji pozwoliło na rozpoznanie sprawy i wydanie rozstrzygnięcia na posiedzeniu niejawnym. O takim sposobie załatwienia sprawy Sąd wcześniej uprzedził strony, powołując się dodatkowo na art. 15 zzs ¹ ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r., poz. 1842) i udzielając stronom tygodniowego terminu na złożenie pism procesowych prezentujących ich stanowiska w sprawie. Poza tym strona odwołująca się została pouczona o prawie do zgłoszenia sprzeciwu wobec skierowania sprawy na posiedzenie niejawne, ale takiego nie zgłosiła (k. 54 - 56 i 59 a.s.).

Przechodząc do rozważań dotyczących zasadności odwołania, w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( tekst jedn. Dz. U. z 2023r., poz. 1230), zwanej dalej ustawą systemową, płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy.

Jeśli chodzi o sposób rozliczania należności składkowych, to od 1 stycznia 2018r. nastąpiły istotne zmiany. Przed tą datą obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z 18 kwietnia 2008r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 78, poz. 465). § 11 ust. 1 rozporządzenia regulował, że Zakład dokonuje rozliczenia dokonanej przez płatnika składek wpłaty na koncie płatnika i zewidencjonowania danych na koncie ubezpieczonego za dany miesiąc kalendarzowy na podstawie deklaracji oraz raportów lub deklaracji korygującej i raportów korygujących, zgodnie z oznaczeniem dokonanym przez płatnika składek na dokumencie płatniczym, o którym mowa w art. 47 ust. 4a ustawy, z uwzględnieniem § 3 ust. 4 i § 25 ww. rozporządzenia. Sytuacja ta jednak nie dotyczy momentu, w którym Zakład koryguje przedstawione przez płatnika deklaracje rozliczeniowe, zgodnie z przesądzonym tytułem do ubezpieczeń i podstawą wymiaru składki. Co więcej, przepis ten mógł mieć tylko zastosowanie do wpłat dokonanych w okresie obowiązywania ówczesnego rozporządzenia. Z dniem 1 stycznia 2018r. zmodyfikowano sposób rozdzielania wpłat na ww. Fundusze. Tego dnia weszło w życie nowe rozporządzenie Rady Ministrów z 21 września 2017 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jedn. Dz. U. z 2022r., poz. 1771). Określiło ono szczegółowe zasady rozliczania dokonanych wpłat składek, tj. rozdysponowywania ich pomiędzy dysponentów poszczególnych funduszy, zasad rozliczania nadpłat i niedopłat na poszczególnych funduszach, zasad rozliczania wpłat dokonywanych z tytułu zawartych umów o rozłożenie płatności na raty czy też odroczenia terminu płatności składek, jak również wpłat na należności objęte przymusowym dochodzeniem. Kwoty składek na poszczególne fundusze wyliczane są w wyniku zastosowania tzw. algorytmu podziału. Dokonana przez płatnika składek wpłata na numer rachunku składkowego jest dzielona przez ZUS proporcjonalnie na należności wszystkich funduszy, w zależności od procentowego udziału składek na dany fundusz, określonych w deklaracji rozliczeniowej przekazanej za dany miesiąc kalendarzowy. Tak podzielone wpłaty podlegają zaliczeniu na należności danego funduszu począwszy od najstarszych należności, według najwcześniejszej daty powstania zobowiązania. Stosownie do treści § 12 ust. 1-5 ww. rozporządzenia, Zakład dokonuje rozliczenia dokonanej przez płatnika składek wpłaty na koncie płatnika i zewidencjonowania danych na koncie ubezpieczonego za dany miesiąc kalendarzowy na podstawie deklaracji oraz raportów lub deklaracji korygującej i raportów korygujących, w części przypadającej na dany fundusz według podziału ustalonego zgodnie z § 7 ust. 1 ww. ustawy. Kwota wpłaty w części przypadającej na ubezpieczenia społeczne podlega zaliczeniu na fundusz emerytalny i otwarte fundusze emerytalne, fundusz rentowy, fundusz chorobowy oraz fundusz wypadkowy, począwszy od należności o najwcześniejszym terminie płatności, z uwzględnieniem § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia. Kwota wpłaty w części przypadającej na Fundusz Emerytur Pomostowych podlega zaliczeniu na należności z tego tytułu, począwszy od należności o najwcześniejszym terminie płatności. Również kwota wpłaty w części przypadającej na ubezpieczenie zdrowotne podlega zaliczeniu na należności z tego tytułu, począwszy od należności o najwcześniejszym terminie płatności. Kwota wpłaty w części przypadającej na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych podlega zaliczeniu na należności z tych tytułów, począwszy od należności o najwcześniejszym terminie płatności. Zasadą jest, że niezależnie od woli płatnika składek, wpłaty należności składkowych rozliczane są najpierw w celu uregulowania najstarszych zobowiązań płatnika jako przedsiębiorcy. Stanowić to ma motywację do regulowania swoich zobowiązań wobec ZUS na bieżąco i terminowo, tak aby zachować uprawnienia do świadczeń z ubezpieczenia społecznego i chorobowego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 29 czerwca 2021r., III AUa 1962/20, LEX nr 3230516; wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 11 marca 2021r., III AUa 60/21, LEX nr 3262422).

W rozpatrywanej sprawie odwołująca się spółka w dniach 19 lipca 2017r., 15 września 2017r., 2 marca 2018r., oraz 21 marca 2018r. dokonała wpłat za miesiące objęte zaskarżoną decyzją i wpłaty te zostały rozliczone według przepisów najpierw rozporządzenia Rady Ministrów z 18 kwietnia 2008r., a po 1 stycznia 2018r. wedle zasad, jakie wprowadziło rozporządzenie Rady Ministrów z 21 września 2017 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Nie to jednak było powodem powstania niedopłaty za ww. miesiące na koncie spółki. Niedopłata powstała, gdyż zleceniobiorca A. K. w ww. miesiącach był zgłoszony tylko do ubezpieczenia zdrowotnego, zaś z uwagi na brak innego tytułu do ubezpieczenia powinien być zgłoszony również do ubezpieczeń społecznych, co wynika z art. 6 ust. 1 pkt 4 i art. 12 ustawy systemowej W związku z tym faktem nastąpiła zmiana schematu podlegania ubezpieczeniom w przypadku wskazanego zleceniobiorcy i organ rentowy z urzędu w lipcu 2020r. sporządził korekty deklaracji ZUS DRA oraz imiennych raportów miesięcznych dotyczących ww. ubezpieczonego. W wyniku tego za miesiące czerwiec 2017r., sierpień 2017r., styczeń 2018r. oraz marzec 2018r. powstała niedopłata z tytułu składek na koncie spółki. Na kwotę niedopłaty wynoszącą 8.580,77 zł złożyły się: za czerwiec 2017r. – 2.397,17 zł, za sierpień 2017r. – 2.014,28 zł, za styczeń 2018r. – 2.084,66 zł i za marzec 2018r. – 2.084,66 zł.

Odwołująca się spółka, wnosząc odwołanie, zarzuciła, że organ rentowy nie przeprowadził właściwego i kompleksowego postępowania wyjaśniającego oraz błędnie ustalił faktyczne zadłużenie z tytułu składek. Zarzuty, o których mowa, nie zostały jednak rozwinięte. Spółka nie wyjaśniła, w jaki sposób organ rentowy uchybił przepisom k.p.a. Wprawdzie konkretne przepisy zostały wskazane, ale nie nastąpiło rozwiniecie zarzutów przy uwzględnieniu stanu faktycznego przedmiotowej sprawy. Ten zaś wskazuje, że zaskarżona decyzja została wydana w wyniku przeprowadzonego przez organ rentowy postępowania w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne. W jego trakcie Zakład Ubezpieczeń Społecznych pismem z dnia 15 marca 2022r. poinformował spółkę o wszczęciu z urzędu takiego postępowania oraz o prawie do czynnego udziału w postępowaniu. Pismo to zostało doręczone prezesowi zarządu A. S. w dniu 22 marca 2022r. Mimo tego odwołująca się spółka nie przedstawiła żadnych wyjaśnień i dowodów w sprawie. Z kolei w dniu 7 lipca 2020r. organ rentowy zawiadomił spółkę o zakończeniu postępowania oraz o możliwości wglądu w akta sprawy, zgłoszenia dowodów, przedstawienia wyjaśnień i wypowiedzenia się co do zebranych materiałów, dowodów i zgłoszonych żądań. Wskazane pismo zostało doręczone prezesowi zarządu A. S. w dniu 21 lipca 2022r., ale spółka nie skorzystała z przysługującego jej prawa. W tej sytuacji formułowanie zarzutów dotyczących naruszenia art. 7 i art. 77 k.p.a. jest bezpodstawne. Poza tym spółka bezpodstawnie wskazała na wadliwie ustalony stan faktyczny, tym bardziej że nie wyjaśniła o jakie wadliwości chodzi. Jak już zostało wskazane w części obejmującej ocenę dowodów, Sąd kilkukrotnie dał spółce możliwość przedstawienia swojego stanowiska i wypowiedzenia się co do twierdzeń i dowodów strony przeciwnej. Spółka w żadnej fazie postępowania – poza złożeniem odwołania – nie wypowiedziała się w sprawie. Nie zajęła stanowiska w przedmiocie wpłat, jakie zostały dokonane na poczet składek za czerwiec 2017r., za sierpień 2017r., za styczeń 2018r. oraz za marzec 2018r. i ich rozliczenia. Poza tym nie wypowiedziała się odnośnie najistotniejszej w sprawie okoliczności dotyczącej wadliwego zgłoszenia do ubezpieczeń w ww. miesiącach zleceniobiorcy A. K.. Jak już zostało wskazane, Sąd biorąc pod uwagę dowody przedstawione przez organ rentowy oraz jego twierdzenia, co do których (...) sp. z o.o. nie zajęła stanowiska, przyjął możliwość uznania twierdzeń organu rentowego za nie tylko udowodnione, ale i przyznane.

Mając na względzie wskazane argumenty, Sąd ocenił, że zaskarżona decyzja odpowiada prawu i w konsekwencji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie zostało oddalone.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 99 k.p.c. w zw. art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zasądzając je od odwołującej się spółki – jako strony przegrywającej spór – na rzecz organu rentowego, reprezentowanego przez radcę prawnego. Wysokość tychże kosztów została ustalona przy uwzględnieniu okoliczności, że postępowanie w przedmiotowej sprawie dotyczyło wysokości zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek, a w takim przypadku koszty zastępstwa procesowego powinny zostać ustalone według stawek liczonych od wartości przedmiotu sporu (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2019r., III UZP 9/19). Wartość przedmiotu sporu obejmująca należności z tytułu składek (bez odsetek, z uwagi na brzmienie art. 20 k.p.c. oraz poglądy orzecznictwa – postanowienie Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2022r., I UZ 12/22) wyniosła w przedmiotowej sprawie 8.581 zł (art. 126 ¹ § 3 k.p.c.), co uzasadniało zasądzenie od strony odwołującej się na rzecz organu rentowego kwoty 1.800 zł, zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2018r., poz. 265).