Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lipca 2024 roku.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia (del.) Przemysław Chrzanowski

Protokolant: Marek Pniewski

po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2024 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy W. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziałowi w W., Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziałowi w W.

o kapitał początkowy

w związku z odwołaniem W. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W.

z dnia 28 lipca 2023 roku, znak (...) (...) oraz

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W.

z dnia 25 sierpnia 2023 roku, znak (...) (...)

1.  umarza postępowanie w zakresie w jakim zaskarżona decyzja została zmieniona przez decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z dnia 21 września 2023 roku, znak (...) (...),

2.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przy ustaleniu wymiaru kapitału początkowego uwzględnia okres zatrudnienia ubezpieczonego w firmie (...) S.A. w W. od dnia 10 stycznia 1990 roku do dnia 31 stycznia 1992 roku na podstawie umowy o pracę.

Sygn. akt VII U 1425/23

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2023 r. W. G. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z dnia 28 lipca 2023 r., znak: (...) (...), którą organ rentowy ustalił kapitał początkowy nie zaliczając do okresu składkowego zatrudnienia w firmie (...) S.A. w okresie od 10 stycznia 1990 r. do 31 stycznia 1992 r. Ubezpieczony wniósł o nakazanie Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych zaliczenia ww. okresu pracy roku jako okresu składkowego i ponowne ustalenie kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r.

Uzasadniając odwołanie ubezpieczony wskazał, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie uznał za spełniające wymogi świadectwa pracy wystawionego 31 stycznia 1992 r. z uwagi na brak pieczątki imiennej osoby, której podpis widnieje na tym dokumencie. Ubezpieczony zaakcentował, że organ rentowy nie wskazał jakich z przepisów prawnych wywodzi obowiązek, aby na świadectwie pracy z 1992 r. wymagana była imienna pieczątka podpisującego. Ubezpieczony podniósł, że we wzorze świadectwa pracy, będącym załącznikiem do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu wydawania i prostowania, mowa jest o pieczęci i podpisie pracodawcy lub osoby działającej w jego imieniu. Ubezpieczony uzasadniając swoje stanowisko argumentował, że niezbędnymi elementami świadectwa pracy są zatem pieczęć pracodawcy oraz podpis pracodawcy lub osoby działającej w jego imieniu - a nie pieczęć osoby wystawiającej świadectwo, czy też pieczęć imienna pracodawcy. W ocenie ubezpieczonego, żądanie przez organ rentowy imiennej pieczęci osoby podpisującej świadectwo pracy nie znajduje żadnych podstaw prawnych. Ubezpieczony wniósł o uznanie, że załączone świadectwo pracy spełnia wymogi przewidziane przez prawo, w dacie w jakiej zostało wydane. Ubezpieczony zaakcentował, że na dokumencie znajduje się pieczęć pracodawcy, a podpis pod świadectwem jest czytelny i należy do będącego w 1992 r. prezesem zarządu R. W.. Nadto ubezpieczony podniósł okoliczność, że potwierdzeniem jego zatrudnienia w firmie (...) S.A. jest wpis w legitymacji ubezpieczeniowej z datą 10 grudnia 1991 r. Ubezpieczony wyjaśnił, że w grudniu 1991 r. było już wiadome, że firma zaprzestanie działalności, dlatego wszystkim zatrudnionym uzupełniono wpisy do legitymacji ubezpieczeniowych, aby mogli po ustaniu zatrudnienia przez trzy miesiące korzystać ze świadczeń lekarskich. Ubezpieczony w uzasadnieniu odwołania zwrócił także uwagę na okoliczność, że sam organ rentowy w piśmie z dnia 10 marca 2023 r. wskazał, że ubezpieczony podlegał ubezpieczeniu z tytułu zatrudnienia w firmie (...) S.A. w styczniu 1990 r. i w styczniu 1992 r. i że za te miesiące płatnik, firma (...) S.A. składała deklaracje imienne. W ocenie ubezpieczonego potwierdza to cały okres zatrudnienia poświadczony świadectwem pracy. (odwołanie od decyzji z dnia 28 lipca 2023 r. – k. 3-4 akt o sygn. VII U 1425/23).

Ubezpieczony W. G. w dniu 15 września 2023 roku odwołał się także od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z dnia 25 sierpnia 2023 r., znak (...) (...), którą organ rentowy odmówił mu ponownego ustalenia kapitału początkowego z uwzględnieniem okresu ukończonych studiów wyższych od 1 października 1977 r. do 30 czerwca 1983 r. Ubezpieczony wniósł o zmianę ww. decyzji i nakazanie Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. z uwzględnieniem okresu nieskładkowego nauki w szkole wyższej. Zaskarżonej decyzji ubezpieczony zarzucił niezgodność z istniejącym stanem faktycznym i jako dowód załączył do odwołania zaświadczenia z uczelni, na której studiował.
W uzasadnieniu stanowiska ubezpieczony wskazał, że uzyskał z Politechniki (...) zaświadczenia, w którym żądane przez organ rentowy informacje zostały wyszczególnione
i dostarczył je do organu rentowego wraz z wnioskiem o ponowne ustalenie kapitału początkowego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w decyzji z dnia 25 sierpnia 2023 r. odmówił ponownego ustalenia kapitału początkowego, co argumentował okolicznością, że według przedstawionego zaświadczenia ubezpieczony nie ukończył studiów. W. G. podniósł, że organ rentowy nie uwzględnił treści przedłożonych przez niego zaświadczeń
z Politechniki (...), z których wynika informacja o czasie trwania toku studiów
i uzyskaniu absolutorium. (odwołanie od decyzji z dnia 25 sierpnia 2023 r. – k.2-2v akt o sygn. VII U 1426/23).

W dniu 9 października 2023 r. organ rentowy odpowiedział na odwołania W. G. wnosząc o ich oddalenie. W uzasadnieniu stanowiska organ rentowy charakteryzując przebieg toczącego się przed nim postępowania podał, że zaskarżoną decyzją z dnia 28 lipca 2023 r. ponownie ustalił kapitał początkowy ubezpieczonego, a do obliczenia podstawy jego wymiaru oraz do obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. 1983 r. – 31.12.1992 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynosi 51,38%. Organ rentowy wzmiankował, że W. G. odwołał się od tej decyzji, wnosząc o zaliczenie jako składkowego okresu zatrudnienia w firmie (...) S.A. od 10 stycznia 1990 r. do 31 stycznia 1992 r. Organ rentowy wyjaśniał, że okres zatrudnienia w firmie (...) S.A. został zaliczony w mniejszym zakresie niż żądany przez ubezpieczonego, tj. od 10 stycznia 1990 r. do 31 stycznia 1990 r. oraz od 1 stycznia 1992 r. do 31 stycznia 1992 r., ponieważ za ten okres pracodawca składał deklaracje imienne. Natomiast nie zaliczono okresu składania deklaracji bezimiennych, tj. 1 lutego 1990 r. do 31 grudnia 1991 r., ponieważ nie został wystarczająco udowodniony, a świadectwo pracy z dnia 31 stycznia 1992 r. nie spełnia, w ocenie organu rentowego wymogów formalnych, z uwagi na brak pieczątki imiennej pracodawcy lub upoważnionego pracownika. Organ rentowy odniósł się do kwestii legitymacji ubezpieczeniowej i wskazał, że wpis w niej naniesiony nie zawiera daty końca zatrudnienia. Ponadto, organ rentowy wskazał, że nieuwzględniony został okres od 1 lutego 1992 r. do 31.12.1992 r., ponieważ ubezpieczony został wyrejestrowany z ubezpieczeń społecznych z dniem 31.01.1992 r.

Odnosząc się do podnoszonej przez ubezpieczonego kwestii uwzględnienia jako nieskładkowego okresu nauki w szkole wyższej, organ rentowy wskazał, że decyzją z dnia 21 września 2023 r. o ponownym ustaleniu kapitału początkowego organ rentowy uwzględnił jednak okres studiów od 1 października 1977 r. do 30.06.1983 r. (odpowiedzi na odwołania – k.11-12 akt o sygn. 1425/23, k.9-10 akt o sygn. 1426/23).

Z uwagi na złożenie odwołania od dwóch decyzji, pierwotnie sprawy zostały zarejestrowane pod dwiema sygnaturami VII U 1425/23 i VII U 1426/23. Sąd zarządzeniem z dnia 27 października 2023 r. na podstawie art. 219 k.p.c. połączył sprawę o sygn. akt VII U 1426/23 dotyczącą odwołania ubezpieczonego od decyzji z dnia 25 sierpnia 2023 r. ze sprawą o sygn. akt VII U 1425/23 dotyczącą odwołania od decyzji z 28 lipca 2023 r. celem łącznego rozpoznania i prowadzenia pod sygn. akt VII U 1425/23. (zarządzenie sądu z dnia 27 października 2023 r. – k.12 akt o sygn. 1426/23, k. 14 akt o sygn. 1425/23).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony W. G., urodzony (...), posiada wykształcenie wyższe, ukończył studia na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki (...). (zaświadczenie z Politechniki (...) z dnia 1 lipca 1983 r. – k. 15 a.r.).

W dniu 15 lipca 1983 r. W. G. podjął pracę w (...) Przedsiębiorstwie (...) w W.. (umowa o pracę – k. 17 a.r.). Od 3 maja 1984 r. do 26 kwietnia 1985 r. pełnił służbę wojskową. ( legitymacja wojskowa – k. 34 a.r.) W okresie od 3 czerwca 1985 r. do 25 maja 1987 r. zatrudniony był w Zakładach (...) w M.. (świadectwo pracy – k. 19 a.r.). Od 21 sierpnia 1987 r. do 31 grudnia 1988 r. zatrudniony był przez pracodawcę (...) M. S.. ( informacja dotycząca objęcia ubezpieczeniem społecznym – k. 27 a.r.). Od 10 stycznia 1990 r. do 31 stycznia 1992 r. W. G. pracował w firmie (...) S.A. w pełnym wymiarze czasu pracy. Firma działała na początku lat 90-tych, po czym nastąpiła jej upadłość. Prowadzona była przez R. W., który pełnił funkcję prezesa zarządu. W ramach jej funkcjonowania prowadzona była m.in. agencja nieruchomości, kantor, sklepy. Było w niej zatrudnionych ponad 20 osób. Firma miała też sklep w S., a w W. przy ul. (...). Ubezpieczony pracował jako kasjer i kasjer walutowy, Ubezpieczony jeździł z ochroniarzem do sklepów i odbierał pieniądze. Do pracy przychodził codziennie. Ubezpieczony bezskutecznie czynił starania, aby uzyskać dokumentację pracowniczą. (świadectwo pracy – k 29 a.r., zeznania W. G. – k.34-36 a.s., zeznania E. W. -k. 36 a.s., legitymacja ubezpieczeniowa – k. 8-9 a.s.).

W dniu 28 marca 2023 r. W. G. złożył wniosek w sprawie kapitału początkowego. (wniosek. 1-4 a.r.)

Decyzją z dnia 28 lipca 2023 r., znak (...) (...) organ rentowy
z urzędu ponownie ustalił kapitał początkowy w wartości 44 723,91. Decyzja zawierała informację, że do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględnił okresów: od 1 października 1977 r. do 30 czerwca 1983 r., ponieważ przedłożone zaświadczenie z uczelni nie zawierało informacji o dacie rozpoczęcia studiów ani o programowym toku studiów, okresu od 01 października 1988 r. do 31 grudnia 1988 r. z uwagi na przebywanie ubezpieczonego na urlopie bezpłatnym, okresu od 1 lutego 1990 r. do 31 grudnia 1991 r., co argumentowano tym, że przedłożone świadectwo pracy nie spełnia wymogów formalnych, tj. brak na nim pieczęci imienno-stanowiskowej, a zakład pracy składał deklaracje bezimienne
i okresu od 1 lutego 1992 r. do 31 grudnia 1992 r, ponieważ wg danych organu rentowego u pracodawcy firmie (...) S.A. ostatni raz figurował jako ubezpieczony w deklaracji za 01/1992 z datą wyrejestrowania 31 stycznia 1992 r. (decyzja z dnia 28 lipca 2023 r. – k.12 a.r.).

W dniu 9 sierpnia 2023 r. ubezpieczony ponownie złożył wniosek w sprawie kapitału początkowego, do wniosku dołączył zaświadczenia z Politechniki (...) o ukończeniu studiów i czasie ich trwania. (wniosek z 9 sierpnia 2023 r. – k. 6 a.r.)

Organ rentowy po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonego, decyzją z dnia 25 sierpnia 2023 r. odmówił ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r., ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami okres nauki w szkole wyższej na jednym kierunku może zostać uwzględniony jako okres nieskładkowy pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów. Organ rentowy podniósł, że zgodnie z przedłożonym zaświadczeniem z Politechniki (...) z dnia 7 sierpnia 2023 r. ubezpieczony nie ukończył studiów, będąc skreślonym z listy studentów. (decyzja z dnia 25 sierpnia 2023 r. – k. 15 a.r.).

W dniu 15 września ubezpieczony odwołał się od dwóch ww. decyzji organu rentowego, tj. od decyzji z 28 lipca 2023 r. i od decyzji z 25 sierpnia 2023 r. (odwołanie od decyzji z dnia 28 lipca 2023 r. – k. 3-4 akt o sygn. VII U 1425/23, odwołanie od decyzji z dnia 25 sierpnia 2023 r. – k.2-2v akt o sygn. VII U 1426/23).

Po wniesieniu do sądu przez ubezpieczonego odwołań, w dniu 21 września 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. ponownie rozpatrzył wniosek ubezpieczonego z dnia 9 sierpnia 2023 r. i ponownie ustalił wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. uwzględniając okres studiów od 1 października 1977 r. do 30 czerwca 1983 r. (decyzja z dnia 21 września 2023 r. – k. 17 a.r.).

Wskazany stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie wymienionych dokumentów zgromadzonych w toku postępowania przed organem rentowym oraz postępowania sądowego, a także zeznań ubezpieczonego i świadka E. W., które dotyczą zatrudnienia ubezpieczonego w spornym okresie od 10 stycznia 1990 r. do 31 stycznia 1992 r. w firmie (...) S.A. Zeznania ubezpieczonego były spójne i w ocenie Sądu rzetelnie charakteryzowały przebieg zatrudnienia. Korelowały z pozostałym dokumentarnym materiałem dowodowym. Zeznania ubezpieczonego znalazły potwierdzanie w zeznaniach świadka E. W., a wiarygodność tych zeznań również nie budziła wątpliwości Sądu, co do ich szczerości i prawdziwości. W zakresie dotyczącym braków danych w przedmiotowych dokumentach, biorąc pod uwagę, że pozostałe dane zawarte w świadectwach pracy były prawidłowe i spójne z zeznaniami odwołującego oraz nie istnieją dowody negujące zawarte w nich treści, należało uwzględnić te dokumenty w całości. Sąd zatem, mając na uwadze powyższe, nie znalazł podstaw do kwestionowania tych dokumentów, ani zeznań ubezpieczonego, zaś dowody te – z uwagi na ich spójność – zostały ocenione jako wiarygodne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Analizując stanowiska stron procesu, w pierwszej kolejności należy wskazać, że w myśl art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), zwanej dalej ustawą emerytalną, dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 ustawy, pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia, ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy dla osób w wieku 62 lat (art. 173 ust. 2). Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy (art. 173 ust. 3). Z kolei art. 174 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przewiduje, że kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1)  okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2)  okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3)  okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze
nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 (art. 174 ust. 2).

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym, że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. (art. 174 ust. 3).

Organ rentowy zgodnie z powyższymi przepisami ustalił wartość kapitału początkowego. Spór w przedmiotowej sprawie powstał wobec nieuwzględnienia przez organ rentowy przy ustalaniu kapitału początkowego zatrudnienia ubezpieczonego od 1 lutego 1990 r. do 31 grudnia 1991 r. w firmie (...) S.A., chociaż organ rentowy nie kwestionował zatrudnienia ubezpieczonego w tym zakładzie pracy na początku tego okresu, tj. od 10 do 31 stycznia 1990 roku oraz na końcu ww. okresu, tj. od 1 do 31 stycznia 1992 roku. Z twierdzeń organu rentowego zamieszczonych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz odpowiedzi na odwołania wynika, że przyczyną niezaliczenia do stażu pracy było to, że świadectwo pracy z dnia 31 stycznia 1992 r. nie spełnia wymogów formalnych z uwagi na brak pieczątki służbowo – imiennej osoby upoważnionej do podpisu.

Z ustaleń poczynionych przez Sąd wynika, że W. G. składając wniosek o obliczenie kapitału początkowego przedstawił kserokopię świadectwa pracy z 31 stycznia 1992 r. Z dokumentów wynika, że w spornym okresie zatrudniony był firmie (...) S.A. Odwołujący na potwierdzenie powyższego do akt sprawy przedłożył również legitymację ubezpieczeniową, zawiera ona wpis pod datą 10 grudnia 1991 r., co oznacza że w tej dacie, na kilka tygodni przed zakończeniem pracy ubezpieczony był pracownikiem ww. pracodawcy, a mało prawdopodobne jest, że został dokonany na rzecz niezatrudnionego w danym momencie pracownika.

Legitymacja ta potwierdza dane zawarte w świadectwie pracy. Ponadto ubezpieczony podjął starania, aby uzyskać dokumentację pracowniczą za okres zatrudnienia w spornym okresie, jednak wobec upływu czasu nie dało się ustalić czy poszukiwana dokumentacja jeszcze istnieje ani tego kto jest w jej posiadaniu.

Zasady określające sposób postępowania przed organem rentowym oraz dowody wymagane w tym postępowaniu określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011r. nr 237, poz. 1412). Zgodnie z § 22 ust. 1 rozporządzenia § 22 jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: 1) legitymacja ubezpieczeniowa; 2) legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia. Wymaga przy tym zaznaczenia, że w postępowaniu sądowym w sprawach o świadczenia emerytalno-rentowe sąd nie jest związany takimi ograniczeniami w dowodzeniu, jakie odnoszą się do organu rentowego w postępowaniu administracyjnym. Według art. 473 § 1 k.p.c. w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przed sądem przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu z zeznań świadków i z przesłuchania stron. Ten wyjątek od ogólnych zasad, wynikających z art. 247 k.p.c., sprawia, że każdy istotny fakt, może być dowodzony wszelkimi środkami dowodowymi, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 4 października 2007 r., I UK 111/07). Pogląd wyrażony w cytowanym wyżej orzecznictwie jest uzasadniony tym, że z uwagi na upływ lat ubezpieczeni wnioskujący o przyznanie im prawa do świadczenia emerytalnego lub jego przeliczenie mogą napotkać pewne trudności w należytym udokumentowaniu nie tylko przebiegu zatrudnienia czy też faktu otrzymywania konkretnych składników wynagrodzeń bądź ich wysokości, lecz również samej okoliczności zatrudnienia w danym zakładzie pracy. Praktyka orzecznicza zna zresztą wiele przypadków, w których dostęp ubezpieczonych do pełnych akt osobowych jest problematyczny. Przyczyną tego stanu rzeczy najczęściej jest likwidacja zakładu pracy, w którym ubezpieczony przed laty pracował, zagubienie dokumentacji w związku z krótkim termin jej obowiązkowej archiwizacji, czy przejęciem zakładu pracy przez inny podmiot, lecz również niestaranne prowadzenie dokumentacji kadrowo-płacowej przez byłego pracodawcę. Ujemne konsekwencje związane z trudnościami w dokumentowaniu okresów składkowych, czy też wysokości wynagrodzeń z lat odległych nie powinny jednak obciążać wyłącznie ubezpieczonych, przy czym nie można również odpowiedzialności za taki stan rzeczy przenosić w całości na Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Oznacza to, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, z tym że zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno-rentowych wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych (zob. wyroki Sądu Najwyższego z 9 stycznia 1998r., II UKN 440/97 i z 4 lipca 2007r., I UK 36/07, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 30 października 2013r., III AUa 269/13; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 15 marca 2006r., III AUa 1096/05).

Kierując się powyższym Sąd ocenił, że zgromadzone w przedmiotowej sprawie dowody pozwalały na rozstrzygnięcie zgodnie z żądaniem ubezpieczonego. W ocenie Sądu z materiału dowodowego, obejmującego przede wszystkim dokumenty w postaci świadectwa pracy i legitymacji ubezpieczeniowej, a także z zeznań ubezpieczonego oraz ww. świadka, wynika fakt zatrudnienia ubezpieczonego w spornym okresie. W ocenie Sądu brak pieczątki służbowo – imiennej osoby wystawiającej świadectwo nie przekreśla wiarygodności dokumentu i jego wartości dowodowej tylko z tego powodu. Na świadectwie widnieje czytelny podpis pracodawcy, co podniósł nie tylko ubezpieczony, ale także i świadek E. W., która wymieniła z imienia i nazwiska byłego pracodawcę i to właśnie takie personalia widnieją na świadectwie, jako podpis jego wystawcy. Ponadto Sąd ma na uwadze, że świadectwo zostało oprócz podpisu opatrzone pieczęcią zakładu pracy, co również potwierdza jego wiarygodność, co nakazuje przyjąć, że ubezpieczony był pracownikiem ww. pracodawcy w całym spornym okresie.

W ocenie Sądu, w rozważanym przypadku dowody potwierdzające zatrudnienie ubezpieczonego w spornym okresie to nie tylko wspomniane dokumenty, ale także zeznania ubezpieczonego i świadka, które wraz z dokumentami dają spójny obraz przebiegu zatrudnienia. Ubezpieczony w swoich zeznaniach wskazał, czym zajmował się w zatrudniającym go zakładzie pracy i jaki charakter miała praca wykonywana przez niego na rzecz pracodawcy, a okoliczności te zostały potwierdzone przez wiarygodnego świadka E. W..

Z uwagi na zmianę decyzji organu rentowego poprzez wydanie nowej decyzji w dniu 21 września 2023 r. znak (...) (...)- (...) Sąd w 1 punkcie wyroku umorzył postępowanie w zakresie w jakim zaskarżona decyzja została zmieniona przez decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z dnia 21 września 2023 roku, znak (...) (...). Zaś w punkcie 2 wyroku Sąd w pozostałym zakresie zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przy ustaleniu wymiaru kapitału początkowego uwzględnia okres zatrudnienia ubezpieczonego W. G. w firmie (...) S.A. w W. od dnia 10 stycznia 1990 roku do dnia 31 stycznia 1992 roku na podstawie umowy o pracę.