Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: Małgorzata Nakielska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2018 r. w Warszawie

sprawy A. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania A. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 9 września 2016 r., znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2016 r. A. B. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 9 września 2016 r.
znak:(...) na podstawie której odmówiono mu prawa dodo renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący zaskarżył powyższą decyzję w całości i wniósł o jej uchylenie oraz przyznanie mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.
W uzasadnieniu odwołania A. B. wskazał, że w dokumentacji w ZUS nie figurują zgłoszenia jego osoby do ubezpieczenia emerytalnego i rentowego z tytułu zatrudnienia
w kwestionowanych okresach, podczas gdy w tych okresach był zatrudniony i odprowadzano za niego składki (odwołanie k. 2-3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 14 listopada 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania A. B.
na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie organ rentowy wyjaśnił, że odwołujący spełnił warunki określone w art. 57 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy
o emeryturach i rentach z FUS, gdyż komisja lekarska uznała go za częściowo niezdolnego
do pracy w okresie od 23 marca 2015 r. do 8 stycznia 2016 r. oraz za całkowicie niezdolnego do pracy od 9 stycznia 2016 r. do 31 lipca 2017 r., a ponadto ww. niezdolność powstała
w okresie wskazanym w art. 57 ust. 1 pkt 3, jednakże nie spełnił warunku z art. 57 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, gdyż udowodnił staż pracy w wysokości 3 lat, 8 miesięcy i 10 dni zamiast wymaganych 4 lat (odpowiedź na odwołanie k. 4 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 czerwca 2016 r. odwołujący A. B., urodzony w dniu (...), złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziale w W. wniosek
o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Do wniosku odwołujący załączył kwestionariusz osobowy dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych oraz dowody z dokumentów
na ich potwierdzenie (wniosek o rentę z załącznikami k. 1-71 a.s.).

W toku postępowania zainicjowanego ww. wnioskiem odwołujący został skierowany
na badanie do lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 1 lipca 2016 r. stwierdził,
że jest on całkowicie niezdolny do pracy od 9 stycznia 2016 r. do 31 lipca 2017 r. Kolejnym orzeczeniem z dnia 5 sierpnia 2016 r. lekarz orzecznik ZUS uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy w okresie od 23 marca 2015 r. do 8 stycznia 2016 r. Po wniesieniu sprzeciwu od ww. orzeczeń odwołujący został skierowany na badanie do komisji lekarskiej ZUS, która podtrzymała ww. stanowiska co do istnienia częściowej i całkowitej niezdolności do pracy odwołującego (orzeczenia: lekarzy orzeczników ZUS k. 100 i 129 a.r., komisji lekarskiej ZUS k. 156 a.r., informacja o wniesieniu sprzeciwu k. 154 a.r.).

Po rozpoznaniu wniosku organ rentowy wydał w dniu 9 września 2016 r. decyzję znak: (...) na podstawie której odmówił przyznania odwołującemu prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy ze względu na brak wymaganego okresu składkowego
i nieskładkowego w wymiarze 4 lat. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wyjaśnił,
że przyjął za udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe w łącznym wymiarze 3 lat,
8 miesięcy i 10 dni, wskazując, że nie uwzględnił okresów zatrudnienia odwołującego
na podstawie umowy zlecenie:

- od 9 października 2009 r. do 31 października 2009 r. w (...),

- od 10 grudnia 2009 r. do 9 stycznia 2010 r. w (...),

- od 29 czerwca 2010 r. do 20 lipca 2010 r. w (...),

- od 12 kwietnia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r. w (...),

- od 2 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. i od 21 kwietnia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r.
w (...) Sp. z o.o.,

- od 20 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r. w (...) Sp. j.,

- od 23 października 2013 r. do 1 grudnia 2013 r. w (...) Sp. z o.o.,

- od 2 grudnia 2013 r. do 31 marca 2014 r. w (...) Sp. z o.o.,

ponieważ dokumentacja zgromadzona w ZUS nie potwierdza faktu zgłoszenia odwołującego do ubezpieczenia emerytalnego i rentowego z tych tytułów zatrudnienia. Jednocześnie organ rentowy stwierdził, że odwołujący podlegał ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu
z innego tytułu zatrudnienia w następujących okresach:

- od 1 listopada 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. w (...),

- od 1 września 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. w (...),

- od 23 lipca 2013 r. do 19 sierpnia 2013 r. w (...) Sp. j.,

- od 1 października 2013 r. do 11 października 2013 r. w (...) Sp. j.,

- od 22 października 2013 r. do 1 grudnia 2013 r. w (...) Sp. z o.o.,

- od 1 marca 2014 r. do 20 kwietnia 2014 r. w (...) Sp. z o.o.,

- od 25 kwietnia 2014 r. do 17 maja 2014 r. w (...) S.A.,

- od 13 sierpnia 2014 r. do 23 sierpnia 2014 r. w (...)Sp. j.,

- od 24 sierpnia 2014 r. do 17 września 2014 r. w (...) Sp. z o.o.,

- od 8 października 2014 r. do 12 grudnia 2014 r. w (...).

(decyzja ZUS z 09.09.2016 r. k. 161 a.r., karta przebiegu zatrudnienia k. 160 a.r.)

Sąd ustalił, że odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych
w następujących okresach oraz z następujących tytułów:

- od 1 sierpnia 2007 r. do 22 sierpnia 2007 r. – (...) s.c., pracownik młodociany

- od 10 września 2007 r. do 9 maja 2008 r. – (...) s.c., pracownik młodociany

- od 10 czerwca 2008 r. do 28 czerwca 2008 r. – (...), umowa zlecenie

- od 7 listopada 2008 r. do 27 listopada 2008 r. – (...) Sp. z o.o., umowa zlecenie

- od 1 listopada 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. – (...), umowa zlecenie

- od 1 lutego 2010 r. do 30 kwietnia 2010 r. – (...) Sp. z o.o., umowa zlecenie

- od 29 czerwca 2010 r. do 20 lipca 2010 r. – (...), umowa zlecenie,

- od 1 września 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. – (...), umowa zlecenie

- od 28 lipca 2011 r. do 31 sierpnia 2011 r. – (...), umowa zlecenie

- od 9 lipca 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. – (...), umowa zlecenie

- od 23 lipca 2013 r. do 19 sierpnia 2013 r. – (...) Sp. j., umowa zlecenie

- od 22 października 2013 r. do 1 grudnia 2013 r. – (...) Sp. z o.o., umowa zlecenie

- od 1 marca 2014 r. do 20 kwietnia 2014 r. – (...) Sp. z o.o., umowa zlecenie

- od 25 kwietnia 2014 r. do 17 maja 2014 r. – (...) S.A., umowa zlecenie

- od 13 sierpnia 2014 r. do 23 sierpnia 2014 r. – (...) Sp. J., umowa zlecenie

- od 24 sierpnia 2014 r. do 3 września 2014 r. – (...) Sp. z o.o., umowa zlecenie

- od 8 września 2014 r. do 17 września 2014 r. – (...) Sp. z o.o., umowa zlecenie

- od 8 października 2014 r. do 12 grudnia 2014 r. – (...) Sp. z o.o., umowa zlecenie

- od 18 marca 2015 r. do 1 kwietnia 2015 r. – (...) Sp. z o.o., umowa zlecenie

- od 7 września 2015 r. do nadal – (...) Sp. z o.o., umowa o pracę

(poświadczenia dla celów świadczeń emerytalno-rentowych k. 91-157 a.s.)

Sąd ustalił, że odwołujący był zatrudniony u następujących podmiotów:

⚫

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. – w okresie
od 9 października 2009 r. do 30 listopada 2009 r. i od 16 listopada 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. na podstawie umowy zlecenie (k. 20-21 a.r.). Z ww. tytułu odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń za okres od 1 listopada 2009 r. do 31 grudnia 2009 r.
(k. 107 a.r.), nie został zgłoszony za okres od 9 października 2009 r. do 31 października 2009 r. (k. 138 a.r.);

⚫

(...) – w okresie od 10 grudnia 2009 r. do 9 stycznia 2010 r.
na podstawie umowy zlecenie (k. 70 a.r.). Odwołujący nie został zgłoszony
do ubezpieczeń (k. 132 a.r.);

⚫

Przedsiębiorstwo (...) – w okresie od 29 czerwca 2010 r. do 30 września 2010 r. na podstawie umowy zlecenie (k. 67 a.r.). Z ww. tytułu odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń za okres od 29 czerwca 2010 r. do 20 lipca 2010 r.
(k. 75, 153 a.r.), nie został zgłoszony za okres od 29 czerwca 2010 r. do 20 lipca 2010 r. (k. 152 a.r.);

⚫

(...) – w okresie od 12 kwietnia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r. na podstawie umowy zlecenie (k. 25 a.r.). Odwołujący nie został zgłoszony do ubezpieczeń
(k. 137 a.r.);

⚫

(...) Sp. z o.o. – w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. (k. 26-35 a.r.)
i od 1 marca 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. na podstawie umowy zlecenie (k. 53-54 a.r.). Z tytułu ww. umowy odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń za okres od 1 marca 2014 r. do 20 kwietnia 2014 r. (k. 106 a.r.), nie został zgłoszony za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz za okres od 21 kwietnia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. (k. 140 i 157 a.r.);

⚫

(...) sp. j. – w okresie od 23 lipca 2013 r.
do 31 października 2013 r. na podstawie umowy zlecenie (k. 37-38 a.r.). Z ww. tytułu odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń za okres od 23 lipca 2013 r. do 19 sierpnia 2013 r., nie został zgłoszony za okres od 20 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r. (k. 113 a.r.);

⚫

(...) Sp. z o.o. – w okresie od 23 października 2013 r. do 31 grudnia
2013 r. na podstawie umowy zlecenie (k. 39-40 a.r.). Z tytułu ww. umowy odwołujący został zgłoszony jedynie do ubezpieczenia zdrowotnego w okresie od 23 października 2013 r. do 1 grudnia 2013 r., nie został zgłoszony do innych ubezpieczeń (k. 136 a.r.);

⚫

(...) Sp. z o.o. – w okresie od 22 października 2013 r. do 31 marca 2014 r. na podstawie umowy zlecenie (k. 46-47 a.r.). Z tytułu ww. umowy odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń za okres od 22 października 2013 r. do 1 grudnia 2013 r. oraz od 18 marca 2015 r. do 1 kwietnia 2015 r. (k. 76 i 131 a.r.), nie został zgłoszony
za okres od 2 grudnia 2013 r. do 31 marca 2014 r. (k. 76 a.r.);

Dodatkowo Sąd ustalił, że odwołujący bywał zarejestrowany w Urzędzie Pracy
(...) W. jako bezrobotny bez prawa do zasiłku w kilku okresach na przełomie lat 2009-2015 (zaświadczenie z PUP k. 92 a.s.).

W toku postępowania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu laryngologii oraz neurologii celem ustalenia stanu zdrowia odwołującego. W oparciu o opinię biegłych Sąd ustalił, że odwołujący choruje
na stwardnienie rozsiane, diagnoza została potwierdzona badaniem (...) przeprowadzonym
w trakcie hospitalizacji w Klinice (...) w W. w marcu 2015 roku.
W ocenie biegłej neurolog stwierdzone u odwołującego zmiany potwierdzają progresję schorzenia o wieloletnim przebiegu rzutowo-remisyjnym, zaś w świetle obecnej wiedzy medycznej rokowanie co do wyleczenia jest niekorzystne. Biegła neurolog stwierdziła
w badaniu cechy istotnego, wieloogniskowego uszkodzenia centralnego układu nerwowego, mowę dyzartryczną, spastystyczny niedowład kończyn dolnych oraz ataksję kończyn górnych i dolnych, ruch utrudniony z zachwianiem równowagi. Ponadto odwołujący cierpi
na niedosłuch obustronny z upośledzoną społecznie wydolnością słuchu od urodzenia.
W ocenie biegłej laryngolog wyraźne pogorszenie stanu narządu słuchu nastąpiło
w 2011 roku, aktualnie od 2016 roku występuje średni ubytek słuchu obustronny.
Biegła laryngolog wskazała, że stwierdzony u odwołującego niedosłuch obustronny upoważnia do ustalenia u odwołującego inwalidztwa słuchowego, jednakże biorąc pod uwagę nasilenie i rokowanie schorzenia podstawowego w postaci stwardnienia rozsianego, schorzenie narządu słuchu nie powinno stanowić merytorycznie najważniejszej części oceny stanu zdrowia odwołującego. W ocenie biegłych stan zdrowia odwołującego uzasadnia orzeczenie częściowej niezdolności do pracy od 23 marca 2015 r., tj. od daty pierwszej hospitalizacji, do 8 stycznia 2016 r. oraz podstawy do ustalenia całkowitej, okresowej niezdolności do pracy od 9 stycznia 2016 r. do 8 stycznia 2018 r. (opinie biegłych sądowych: laryngolog k. 16-18 a.s., neurolog k. 32-33 a.s., opinia łączna uzupełniająca k. 56-58 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o zebrane w sprawie dowody, obejmujące dokumenty załączone do akt sprawy i akt rentowych, opinie biegłych sądowych lekarzy specjalistów oraz zeznania odwołującego (k. 94 a.s.). Sąd dał wiarę zebranym
w sprawie dowodom w całości – treść poszczególnych, wymienionych wyżej co do kart dowodów nie budziła zastrzeżeń co do ich autentyczności i wiarygodności, nie była również kwestionowana przez strony postępowania. Ponadto Sąd podzielił wnioski opinii biegłych sądowych co do oceny stanu zdrowia odwołującego. Opinie biegłych zostały sporządzone
w oparciu o zebrane w sprawie dowody, w tym zwłaszcza załączoną do akt dokumentację medyczną odwołującego, a w ocenie Sądu były kompleksowe i rzetelne, zaś formułowane przez biegłych wnioski były zrozumiałe i jednoznaczne.

W tych okolicznościach Sąd uznał zebrany materiał dowodowy za wystarczający
do rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. B. było niezasadne.

Spór w niniejszej sprawie dotyczył ustalenia, czy odwołujący spełnia warunki
do uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W myśl art. 57 ust. 1 ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 1383 z późn. zm. – dalej jako ustawa emerytalna) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie
albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W niniejszej sprawie było bezspornym, że A. B. był częściowo niezdolny
do pracy w okresie od 23 marca 2015 r. do 8 stycznia 2016 r. oraz całkowicie niezdolny
do pracy od 9 stycznia 2016 r. do 8 stycznia 2018 r. Niezdolność do pracy odwołującego, wywołana schorzeniem w postaci stwardnienia rozsianego, została stwierdzona przez lekarzy orzeczników ZUS w trakcie postępowania zainicjowanego jego wnioskiem o rentę,
a ich stanowisko w tym zakresie zostało potwierdzone przez biegłych sądowych z zakresu neurologii i laryngologii. Opinie biegłych w tym zakresie nie budziły wątpliwości Sądu i nie były kwestionowane przez strony postępowania, toteż Sąd uznał okoliczność stanu zdrowia odwołującego i istniejącą u niego niezdolność do pracy – tak w stopniu częściowym,
jak i całkowitym – za okoliczność bezsporną.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zakwestionował fakt spełnienia przez odwołującego przesłanki koniecznej do nabycia praw do renty z tytułu niezdolności do pracy związanej
z posiadaniem odpowiedniego stażu pracy, określonej w art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej. Przesłanka ta wiąże się z koniecznością posiadania przez ubezpieczonego odpowiedniej ilości okresów składkowych i nieskładkowych w wymiarze określonym
w art. 58 ustawy. Wymóg ten wynika z tego, że renta z tytułu niezdolności do pracy nie jest świadczeniem o charakterze socjalnym na rzecz osób niezdolnych do pracy, pozostających bez związku z tytułem ubezpieczenia rentowego, ale jedną z form zabezpieczenia społecznego powiązaną z wymaganym okresem płacenia składek (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2016 r. I UK 424/15). Wskazany wyżej przepis określa
w ust. 1, że warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego,
w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:

1)  1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2)  2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3)  3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4)  4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;

5)  5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.

W art. 58 ust. 3 i 4 ustawy emerytalnej przewidziano wyjątki od powyższej reguły. Zgodnie z pierwszym z wymienionych przepisów jeżeli ubezpieczony nie osiągnął okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w ust. 1, warunek posiadania wymaganego okresu uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony został zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu 6 miesięcy po ukończeniu nauki w szkole ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej oraz do dnia powstania niezdolności do pracy miał, bez przerwy lub z przerwami nieprzekraczającymi 6 miesięcy, okresy składkowe i nieskładkowe. Z kolei w myśl drugiego z wymienionych przepisów przepisu ust. 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy,
o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W oparciu o powyższe rozważania oraz po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd Okręgowy uznał stanowisko organu rentowego za zasadne. A. B. nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej.

Odwołujący ani w dziesięcioleciu przypadającym przed ustaloną datą powstania niezdolności do pracy, tj. w okresie od 23 marca 2005 r. do 23 marca 2015 r.,
ani też w dziesięcioleciu przypadającym przed datą złożenia wniosku o rentę, tj. w okresie
od 10 czerwca 2006 r. do 10 czerwca 2016 r., nie legitymuje się wystarczającym stażem pracy (sumą okresów składkowych i nieskładkowych). W dniu powstania niezdolności
do pracy odwołujący miał 25 lat, wobec czego zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 4 w zw.
z art. 57 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej powinien wykazać łączny staż pracy w wymiarze
co najmniej 4 lat. W okresie przypadającym na dziesięciolecie przed złożeniem wniosku
o rentę odwołujący posiada staż pracy w wymiarze jedynie 3 lat, 8 miesięcy i 10 dni,
zaś w dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy w wymiarze jeszcze niższym, gdyż pierwsze zatrudnienie podjął w dniu 1 sierpnia 2007 r. Sąd miał na względzie, że część
z okresów zatrudnienia odwołującego nie została uwzględniona przez organ rentowy
jako okresy składkowe lub nieskładkowe, które podlegałyby zaliczeniu na poczet stażu pracy w ramach dochodzenia świadczeń rentowych w myśl art. 57 ust. 2 ustawy emerytalnej. Chodzi mianowicie o wykonywania umów zlecenie:

- od 9 października 2009 r. do 31 października 2009 r. w (...),

- od 10 grudnia 2009 r. do 9 stycznia 2010 r. w (...),

- od 29 czerwca 2010 r. do 20 lipca 2010 r. w (...),

- od 12 kwietnia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r. w (...),

- od 2 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. i od 21 kwietnia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r.
w (...) Sp. z o.o.,

- od 20 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r. w (...) Sp. j.,

- od 23 października 2013 r. do 1 grudnia 2013 r. w (...) Sp. z o.o.,

- od 2 grudnia 2013 r. do 31 marca 2014 r. w (...) Sp. z o.o.

Zgodnie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej okresem składkowym jest m. in. okres ubezpieczenia. Z kolei w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1778), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. W ocenie Sądu nie było jednak możliwości, aby zaliczyć powyższe okresy pracy na umowie zlecenia,
gdyż odwołujący nie został przez wymienionych pracodawców zgłoszony do ubezpieczeń społecznych. sporne okresy umów zlecenia, gdyż odwołujący nie został przez zleceniodawców zgłoszony do ubezpieczeń społecznych. W toku długotrwałego postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego zainicjowanego na wniosek odwołującego organ rentowy uzyskał informacje, zgodnie z którymi wymienione wyżej podmioty
nie zgłosiły odwołującego do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnych i rentowych
za powyższe okresy. Choć fakt zgłoszenia do ubezpieczeń nie jest decydujący w kwestii możliwości zaliczenia danego okresu jako składkowego bądź nieskładkowego,
gdyż obowiązek zgłoszenia zleceniobiorcy, w myśl art. 36 ust. 2 u.s.u.s., ciąży na płatniku składek (a więc w tym przypadku na zleceniodawcy), to należy wskazać, że organ rentowy przy ustalaniu okresów składkowych i nieskładkowych w oparciu o przedłożona przez wnioskodawcę dokumentację dokonuje weryfikacji wskazanych w niej okresów zatrudnienia między innymi poprzez analizę zgłoszeń do ubezpieczeń. Okoliczność ta nie wyklucza możliwości dochodzenia przez wnioskodawców zaliczenia danych okresów jako okresów składkowych lub nieskładkowych, które podlegałyby zaliczeniu na poczet stażu w myśl
art. 57 ust. 1 pkt 2 i art. 58 ust. 2 ustawy emerytalnej, jednakże zgodnie z ugruntowanym
w orzecznictwie poglądem ciężar dowodu spoczywa na osobie ubiegającej się o przyznanie wnioskowanego świadczenia (zob. wyroki Sądu Najwyższego; z 28 marca 2001 r., II UKN 297/00; z dnia 8 stycznia 2008 r., I UK 193/07; z dnia 15 października 2010 r., III UK 20/10). W niniejszej sprawie odwołujący nie przedłożył żadnych dowodów pozwalających zweryfikować informacje wynikające z umów zlecenie obejmujących sporne okresy zatrudnienia, w tym w części umożliwiającej wyjaśnienie rozbieżności pomiędzy poszczególnymi okresami zatrudnienia wskazanymi w przedłożonych do ZUS umowach zlecenie oraz uzyskanych przez organ rentowy informacji o okresach, za które odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń przez zleceniodawców. Podczas przesłuchania na rozprawie dnia 26 lutego 2018 r. odwołujący wskazał w sposób ogólny, że w okresie kwietnia 2012 r.
i lutego 2013 r. pracował w różnych miejscach jako ochroniarz, sprzątacz czy pracownik myjni samochodowej, jednakże nie miał wiedzy o tym, czy zleceniodawcy podejmowali jakiekolwiek działania w celu zgłoszenia go do ubezpieczeń. W tych okolicznościach Sąd nie miał podstaw do zweryfikowania spornych okresów wykonywania przez odwołującego pracy na podstawi umów zlecenie i rozważenia o ich ewentualnym zaliczeniu jako okresów składkowych i nieskładkowych na poczet stażu pracy przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Dodatkowo należy wskazać, że nie było podstaw do uwzględnienia do stażu pracy okresów, w których odwołujący był zarejestrowany w Urzędzie Pracy (...) W.. Okres posiadania statusu osoby bezrobotnej podlega uwzględnieniu do stażu pracy jako okres składkowy, lecz jedynie w przypadku, gdy bezrobotnemu przysługuje zasiłek, co wynika
z art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej w zw. z art. 79 ust. 1 z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1065).

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy zważył, że nie zaistniały przesłanki
do uwzględnienia odwołania A. B. i zmiany zaskarżonej decyzji organu rentowego. O ile bezspornym w sprawie był fakt, że aktualny stan zdrowia odwołującego nie pozwala
mu na okresowe podjęcie jakiegokolwiek zatrudnienia, o tyle należy podkreślić, że podstawą przyznania prawa do renty jest kumulatywne spełnienie wymienionych wyżej przesłanek, określonych w art. 57 i 58 ustawy emerytalnej. W przypadku odwołującego taka okoliczność nie zachodzi, wobec czego prawo do renty odwołującemu nie przysługuje.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku
na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

SSO Zbigniew Szczuka

Zarządzenie: (...)