Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Anna Kozłowska-Czabańska
Protokolant:	sekr. sądowy Aneta Rapacka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2016 r. w Warszawie

sprawy S. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania S. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 29 października 2015r., nr (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 1663/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 października 2015 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. ustalił wysokość należnej S. Z. emerytury, tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego, czyli od dnia 24 października 2015 r. i ustalił termin płatności świadczenia na 25 dzień każdego miesiąca. Organ rentowy wskazał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Świadczenie emerytalne stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę, tj. w następujący sposób: (37 166,69 zł + 161 727,41 zł) /211,40 co dało kwotę świadczenia w wysokości 940,84 zł (decyzja z dnia 29 października 2015 r., znak: (...), k. 21-24, tom I a.r.).

W odwołaniu od powyższej decyzji z dnia 21 listopada 2015 r. (data nadania) ubezpieczony S. Z. wskazał, że nie zgadza się z powyższą decyzją ze względu na fakt, iż świadczenie przedemerytalne pobierane dotychczas opiewało na wyższą kwotę. Odwołujący wskazał, że powinien otrzymywać świadczenie emerytalne w wysokości 1 600 zł netto, a nie jak zastało wyliczone przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji – 806,16 zł netto.

(odwołanie z dnia 25 listopada 2015 r. k. 2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 21 grudnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując w całości treść zaskarżonej decyzji i argumenty w niej przedstawione. Dodatkowo organ rentowy wskazał, iż udowodniony okres składkowy przyjęty do wyliczenia wartości kapitału początkowego wyniósł łącznie 10 lat, 8 miesięcy i 24 dni, tj. 128 miesięcy, natomiast do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto najkorzystniejszy wskaźnik z 10 lat kalendarzowych kolejno po sobie następujących, tj. 1979 r. do 1988 r. Wskaźnik ten wyniósł 46,72 %, z kolei kapitał początkowy ustalony na dzień 1 stycznia 1999 r. wyniósł 49 363,71 zł. (odpowiedź na odwołanie z dnia 21 grudnia 2015 r. k. 5 a.s.).

Odwołujący oraz organ rentowy, podtrzymali zaprezentowane powyżej stanowiska w toku postępowania sądowego. (protokół rozprawy z dnia 18 sierpnia 2016 r. k. 20 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. Z. urodzony (...) w dniu 12 kwietnia 2010 r. złożył wniosek o świadczenie przedemerytalne, załączając kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych obejmujący okres od 25 stycznia 1966 r. do 26 lutego 2010 r. (k.5, t. III) oraz oświadczenie wnioskodawcy dotyczące pracy w gospodarstwie rolnym prowadzonym przez rodziców, zaświadczenie o wykonywaniu pracy w charakterze obuwnika podczas odbywania kary pozbawienia wolności w okresie 5 stycznia 1976 r. – 11 czerwca 1976 r. w Zakładzie Karnym B. oraz w okresie od 31 grudnia 1976 do 27 stycznia 1986 r. w Zakładzie Karnym nr (...) w S., świadectwo pracy z dnia 16 kwietnia 2007 r. potwierdzające zatrudnienie w okresie od 11 lutego 1987 r. do 30 kwietnia 1988 r. w Fabryce (...) S. A. w W., świadectwo pracy z dnia 19 lipca 2003 r. dotyczące zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. w L. w okresie od 1 czerwca 2002 r. do 19 lipca 2008 r. oraz zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy w L. z dnia 12 kwietnia 2010 r., wskazujące na fakt, że odwołujący od dnia 19 sierpnia 2009 r. do daty wystawienia zaświadczenia jest osobą bezrobotną. (k. 11 – 41, t. III). W związku z powyższym organ rentowy wszczął postepowanie, po przeprowadzeniu którego w dniu 29 czerwca 2013 r. wydał decyzję odmowną znak: (...)

W dniu 1 grudnia 2010 r. odwołujący złożył ponownie wniosek o świadczenie przedemerytalne i na jego podstawie w dniu 20 stycznia 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał decyzje znak: (...) o podjęciu wypłaty roszczonego świadczenia. Miesięczna kwota do wypłaty wyniosła 746,20 zł. (k. 73 a.r.) W dniu 16 września 2013 r. odwołujący złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy załączając kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych. Na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 października stwierdzającego trwałą, częściową niezdolność do pracy, organ rentowy w dniu 13 grudnia 2013 r. wydał decyzję znak (...) przyznającą ubezpieczonemu S. Z. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy na stałe od dnia 1 września 2013 r. Wysokość świadczenia do wypłaty wyniosła miesięcznie 674,99 zł. Z uwagi na fakt, iż wyliczona kwota renty była niższa niż kwota dotychczas pobieranego świadczenia przedemerytalnego, odwołujący w dniu 13 grudnia 2013 r. wniósł o wycofanie wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy z dnia 16 września 2013 r. i na jego podstawie organ rentowy umorzył postępowanie w sprawie. (k. 1 - 47, t. V) Następnie ubezpieczony w dniu 1 września 2015 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniosek o emeryturę załączając do wniosku kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych. W piśmie z dnia 8 września 2015 r. organ rentowy wskazał, że termin wydania decyzji uległ przesunięciu do czasu osiągnięcia wieku emerytalnego odwołującego oraz do zakończenia postępowania wyjaśniającego przed Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. W piśmie z dnia 24 września 2015 r. Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział (...) w W. wskazała, że odwołujący nie figuruje w ewidencji emerytalno – rentowej KRUS. Wobec powyższego organ rentowy w związku z zakończonym postępowaniem przed KRUS i osiągnięciem przed S. Z. wieku emerytalnego wydał w dniu 29 października 2015 r. decyzje znak: (...), w której przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 24 października 2015 r. Wartość kapitału początkowego organ rentowy ustalił, przyjmując do jego wyliczenia udowodniony okres składkowy wynoszący łącznie 10 lat, 8 miesięcy, 24 dni tj. 128 miesięcy. Organ rentowy wskazał, że podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Zaznaczył, że emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę i została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748) w sposób następujący:

(37 166,69 + 161 727,41) / 211,40 = 940,84 zł. Wysokość świadczenia do wypłaty z kolei wyniosła 806,16 zł. (decyzja z dnia 29 października 2015 r., (...), k.21, t. I a.r.)

Od powyższej decyzji S. Z. złożył odwołanie do tutejszego Sądu, inicjując tym samym postępowanie w niniejszej sprawie. W jego treści podniósł, że choruje na płuca i serce oraz cierpi na migotanie przedsionka. Dodatkowo posiada 2 grupę inwalidzką i nie zgadza się z wyliczoną przez organ rentowy wysokością świadczenia emerytalnego. (odwołanie z dnia 25 listopada 2015 r., k. 2 a.s.)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie S. Z. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 29 października 2015 r., znak:(...)jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem judykatury, w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (art. 477 ⁹ k.p.c., art. 477 ¹⁴ k.p.c. - tak orzeczono w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2010 r. II UZ 49/09 LEX nr 583831). W wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r. (II UK 309/09, LEX nr 604210) Sąd Najwyższy przypomniał, że zgodnie z systemem orzekania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, w postępowaniu wywołanym odwołaniem do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych sąd rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji (art. 477 ¹⁴ § 2 i art. 477 ^14a k.p.c.) w granicach jej treści i przedmiotu. Ponadto treść decyzji wydanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a także zakres wniesionego od niej odwołania wyznacza przedmiot sporu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2004 r. III AUa 430/2004).

W niniejszej sprawie spór pomiędzy stronami dotyczył wyłącznie stwierdzenia, czy organ rentowy na gruncie decyzji z dnia 29 października 2015 r., zasadnie wyliczył wysokość świadczenia emerytalnego oraz czy przyjął najkorzystniejszy wskaźnik wynagrodzenia. Podkreślenia wymaga również, że od dnia 01 stycznia 1999 r. obowiązuje nowy system ubezpieczeń społecznych. Przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.) przewidują różne zasady przechodzenia na emeryturę w zależności od wieku uprawnionego ubezpieczonego, a także różny jest sposób liczenia tych emerytur. Co do zasady osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. przechodzą na emerytury według nowych zasad. W myśl art. 24 ust. 1 powołanej ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184. Dla skarżącej wiek emerytalny wynosi 65 lat i 9 miesięcy (art. 24 ust. 1b pkt. 5 ww. ustawy). Podstawę emerytury oblicza się według przepisów art. 25 i 25a powołanej ustawy, a jej wysokość według zasad z art. 26 tej ustawy, zwanej dalej ustawą emerytalną. Wysokość świadczenia tych osób została uzależniona od sumy składek zewidencjonowanych na indywidualnym koncie ubezpieczonego i stanowi swojego rodzaju ekwiwalent zgromadzonych składek z całego okresu ubezpieczenia.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 z późn. zm.) dla osób urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

Zgodnie z powołanymi przepisami, decyzją z dnia 29 października 2015 r. ustalono wnioskodawcy wysokość świadczenia w kwocie 940,84 zł brutto. W decyzji wskazano sposób wyliczenia emerytury na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej. Podstawę obliczenia emerytury według zasad wynikających z art. 26 ustawy stanowiła kwota składki zewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w kwocie 37 166,69 zł, kwota zwaloryzowana kapitału początkowego w wysokości 161 727,41 zł oraz 211,40 miesięcy, tj. średnie dalsze trwanie życia. Następnie wysokość emerytury została ustalona przez podzielenie sumy kwoty zwaloryzowanych składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego i kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego przez średnie dalsze trwanie życia określone w miesiącach. Wysokość emerytury wyniosła zatem 940,84 zł.

Zgodnie z art. 24 ust. 1b pkt. 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wiek emerytalny dla mężczyzn urodzonych w okresie: od dnia 1 stycznia 1950 r. do dnia 31 marca 1950 r. wynosi co najmniej 60 lat i 9 miesięcy. Ubezpieczony urodził się w dniu (...), a zatem prawo do emerytury nabył z dniem 24 października 2015 r. Średnie trwanie życia powinno być zatem określone dla ubezpieczonego tj. dla osób, które nabyli prawo do emerytury w wieku 60 lat i 9 miesięcy. Ubezpieczony nabył uprawnienia do emerytury w dniu 24 października 2015 r. wobec, czego w okolicznościach niniejszej sprawy ma zastosowanie Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 26 marca 2015 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn (M.P.2015.296). W tym komunikacie wskazano, że dla osób przechodzących na emeryturę w wieku 65 lat i 9 miesięcy średnie dalsze trwanie życia wynosi 211,4 miesięcy, wobec czego organ rentowy poprawnie przyjął ten wskaźnik do obliczenia wysokości emerytury.

W ocenie Sądu Okręgowego, wbrew stanowisku wnioskodawcy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych prawidłowo ustalił wysokość przysługującej mu świadczenia. Nie można przy tym podzielić zastrzeżeń skarżącego dotyczących nieprawidłowego obliczenia przez organ rentowy wysokości jego emerytury i wybrania mniej korzystnego wskaźnika poprzez nieuwzględnienie okresu pracy w (...) Sp. z o.o. w L. w okresie od 1 czerwca 2002 r. do 19 lipca 2008 r. Nie ma wątpliwości, że organ rentowy uwzględnił do stażu pracy wszystkie okresy ubezpieczenia odwołującego wynikające z przedłożonych dokumentów. Zakład Ubezpieczeń Społecznych prawidłowo również ustalił stosunek podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wnioskodawczyni do przeciętnego wynagrodzenia w poszczególnych latach. Organ rentowy dokonał w tym względzie wyboru najkorzystniejszego dziesięciolecia, tj. od 1979 r. do 1988 r., co obrazują zestawienia na k. 5 - 6 , tom II akt rentowych, ustalając w ten sposób wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego na 46,27 %. Konsekwencją takiej wysokości wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz tego, że odwołujący legitymuje się stażem pracy, wynoszącym 10 lat, 8 miesięcy i 24 dni było ustalenie kapitału początkowego na kwotę w wysokości 49 363,71 zł, przy wykorzystaniu wzoru określonego w art. 174 ust. 8 ustawy emerytalnej. Wobec powyższego, zarzuty skarżącego, prowadzące do podważenia zasadności zaskarżonej decyzji z dnia 29 października 2015 r., które zostały przez niego zgłoszone w treści odwołania z dnia 25 listopada 2015 r. okazały się bezzasadne.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy uznał zaskarżoną decyzję organu rentowego za prawidłową i oddalił odwołanie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, o czym orzekł w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...).

(...)