Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Małgorzata Jarząbek
Protokolant:	Paweł Gołaszewski

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2014 r. w W.

sprawy C. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania C. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 23 września 2013 roku, znak: I/20/(...)

- zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje C. P. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 czerwca 2013 roku na stałe.

Sygn. akt VII U 2716/13

UZASADNIENIE

C. P. w dniu 4 października 2013r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. 23 września 2013 r. znak (...) odmawiającej ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu ubezpieczony wskazał, iż przebył operację usunięcia guza jamy brzusznej i od tego czasu jego stan zdrowia pogarsza się. Wniósł o ustalenie, ze jest całkowicie niezdolny do pracy i przyznanie stosownej renty (k. 2 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie, z dnia 30 października 2013r., wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że w toku postępowania, odwołujący został skierowany na badanie do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 30 sierpnia 2013 roku nie stwierdziła u badanego niezdolności do pracy. W oparciu
o powyższe orzeczenie organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 23 września 2013 roku odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 3 a.s.).

Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21.06.2013r. C. P. złożył wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony został skierowany na badanie do komisji lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 30 sierpnia 2013r. (k. 22 akt rentowych) nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy.

Na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika, organ rentowy decyzją z dnia 23 września 2013r. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty (k.32 akta rentowe).

Od niekorzystnej decyzji organu rentowego C. P. odwołał się do Sądu Okręgowego, inicjując niniejsze postępowanie sądowe (k. 2 a.s.).

Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ustalił, że ubezpieczony przebył w dniu 24 kwietnia 2013 operację usunięcia olbrzymiej torbieli jamy brzusznej. Operację poprzedziło krwawienie z owrzodzenia żołądka, będące bezpośrednim powodem hospitalizacji w dniu 21 kwietnia 2013r.

Usunięto otorbiony guz o średnicy 32 cm i o wadze 3060g, na przekroju torbielowato-lity z ogniskami martwicy w centrum guza, obraz mikroskopowy sugerował włókniako- nerwiaka.

W dnu 22 listopada 2013r. odbyła się konsultacja w Centrum Onkologii, podczas której rozpoznano stan po wycięciu mięsaka nerwów obwodowych przestrzeni zaotrzewnowej.

Kontrolne badanie TK jamy brzusznej i miednicy małej z 23 grudnia 2013r. wykazało stan po usunięciu guza jamy brzusznej. Obecnie od przodu i nieco w lewo od trzonu trzustki wykazano obszar o wym. 11x13mm zwiększonej gęstości tłuszczu otrzewnowego (najpewniej zmiany pooperacyjne) i węzeł chłonny. Z kolei badanie KT klatki piersiowej z tej samej daty wykazało w porównaniu z poprzednim badaniem (z 17 października 2013r.) w przednim górnym śródpiersiu widoczną litą strukturę tkankową o wymiarach 20x30 mm (poprzednio 19x27), która prawdopodobnie odpowiada powiększonemu węzłowi chłonnemu. W oknie aortalno-płucnym węzeł chłonny o wymiarach 10-x l2 mm, a w segmencie 9 prawego płuca wykazano obwodowy lity guzek o wym. 7x6 mm (jak poprzednio). W obwodowym miąższu segmentu 5 prawego płuca guzek o wym. 5x4mm (jak poprzednio).

Stan ogólny ubezpieczonego jest zadowalający, obwodowe węzły chłonne nie są powiększone. Obraz kliniczny odpowiada mięsakowi tkanek miękkich wywodzącemu się z nerwów obwodowych przestrzeni zaotrzewnowej. Nowotwory te cechują się wielką częstością nawrotów miejscowych, a także rozsiewu. Biegły sądowy lekarz onkolog ustalił w opinii z dnia 15 stycznia 2014r. że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej od dnia 21 kwietnia 2013r. na stałe (opinia prof. T. L. k. 25 a.s.).

Dokonując oceny kardiologicznej biegły dr J. K., po zapoznaniu się dokumentacją sądowo - lekarską i po zbadaniu odwołującego się stwierdził chwiejne, zadawalająco kontrolowane farmakologicznie nadciśnienie tętnicze. Ustalił, że od około pięciu lat ubezpieczony leczy cukrzycę typu II lekami doustnymi, od około pięciu lat kontrolowany i leczony z powodu wahań ciśnienia tętniczego. Poza nadciśnieniem tętniczym nie leczy innych schorzeń z kręgu kardiologicznych.

W kwietniu- maju 2013 roku w Oddziale Chirurgii Szpitala w W. rozpoznano „ olbrzymią torbiel jamy brzusznej / rzekomą torbiel trzustki/, krwawienie z owrzodzenia żołądka w przebiegu choroby wrzodowej”. Wykonano operację usunięcia torbieli. Obecnie ubezpieczony leczony jest ambulatoryjnie, podaje bóle całej lewej kończyny górnej, odczuwa kłucia w lewej połowie klatki piersiowej, zmieniające się przy zmianie pozycji ciała. Ma bole i zwroty głowy. W wykonywanych kontrolnych badaniach dodatkowych radiogram klatki piersiowej wykazał nieco powiększoną sylwetkę serca oraz wyrównane krążenie płucne. Podobny obraz wykazano w komputerowym warstwowym badaniu klatki piersiowej. Ubezpieczony nie przedstawił biegłemu innych badań dodatkowych, na podstawie których można byłoby ocenić aktualny stan układu krążenia, a szczególnie stopień zaawansowania choroby nadciśnieniowej.

W badaniu przedmiotowym biegły stwierdził prawidłowe ciśnienie tętnicze. Nie obserwował istotnych przedmiotowych odchyleń w zakresie swojej specjalności. Po zapoznaniu się dokumentacją z leczenia i po zbadaniu odwołującego się kardiolog stwierdził, że ubezpieczony z przyczyn kardiologicznych nie spełnia kryteriów niezdolności do pracy (opinia k. 36-37 a.s.).

Do analogicznego wniosku doszedł biegły sądowy lekarz diabetolog, który po zbadaniu odwołującego się i po analizie dokumentacji sądowo-lekarskiej nie stwierdził utraty zdolności do pracy z przyczyn diabetologicznych (opinia k. 45-46 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumentację medyczną zawartą w aktach sądowych, aktach rentowych ubezpieczonego, a także w oparciu
o dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów: lekarza onkologa, kardiologa i diabetologa. Autentyczność zgromadzonych dokumentów i ich zgodność
z rzeczywistym stanem rzeczy nie budziła zastrzeżeń Sądu, w związku z tym Sąd uznał dokumenty za pełnowartościowy materiał dowodowy. Jako kluczową dla rozstrzygnięcia sprawy Sąd uznał opinię sporządzoną w sprawie przez biegłego onkologa, albowiem opinia ta dotyczyła głównej dysfunkcji powodującej u ubezpieczonego niezdolność do pracy. Zdaniem Sądu opinia biegłego wydana została w oparciu o obiektywne wyniki badań odwołującego się, a biegły jest specjalistą w swojej dziedzinie, posiadającym bogatą wiedzę medyczną i wieloletnie doświadczenie zawodowe.

Tym samym w ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający do wydania orzeczenia.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie zważył co następuje:

Odwołanie C. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 23 września 2013 roku, znak: 1/20/(...) jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Elementem spornym niniejszego postępowania było jednoznaczne określenie stanu zdrowia odwołującego i ustalenie, czy przysługuje mu prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy.

W tym względzie zdaniem Sądu uzasadnione jest odwołanie się do słusznej tezy wyrażonej w orzecznictwie, według której „postępowanie sądowe w sprawach dotyczących ubezpieczenia rentowego wszczynane jest w rezultacie odwołania wniesionego przez ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Ma więc ono charakter odwoławczy. Jego przedmiotem jest ocena zgodności z prawem -
w aspekcie formalnym i materialnym - decyzji wydanej przez organ rentowy na wniosek ubezpieczonego lub z urzędu. Jest zatem postępowaniem kontrolnym. Badanie owej legalności decyzji i orzekanie o niej jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego oraz prawnego istniejącego w chwili wydawania decyzji. Mówiąc inaczej - o zasadności przyznania lub odmowy przyznania świadczenia decydują okoliczności istniejące w chwili ustalania do niego prawa. Postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Biegli sądowi nie zastępują lekarza orzecznika ZUS. Zgodnie z posiadaną wiedzą specjalistyczną poddają ocenie merytorycznej trafność wydanego przez niego orzeczenia o zdolności wnioskodawcy do pracy lub jej braku” (tak: wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 20 maja 2004 roku, II UK 395/03, OSNAPiUS rok 2005, Nr 3, poz. 43.).

Ponadto, w myśl przepisu art. 57 ust 1. ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1). jest niezdolny do pracy;

2). ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3). niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych
w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Z powyższego jednoznacznie wywieść można, iż w art. 57 ust. 1 ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych określono warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie. Prawo do renty uzależnione pozostaje przede wszystkim od samego faktu wystąpienia niezdolności do pracy, a ponadto niezbędne jest posiadanie wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego oraz powstanie niezdolności do pracy nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania okresów wymienionych w ustawie (z uwzględnieniem art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.).

Sąd Okręgowy podziela również tezę wyrażoną w orzecznictwie, według której przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności oraz rokowania co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy) (tak: wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 stycznia 2004 roku, II UK 222/03, OSNAPiUS rok 2004, Nr 19, poz. 340.). Reasumując, prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt.1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Niepodważalna okolicznością w niniejszej sprawie jest fakt, że stwierdzenie niezdolności do pracy wymaga wiadomości specjalnych, toteż podstawę ustaleń
w sporach o rentę stanowią dowody z opinii biegłych, posiadających wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń osoby zainteresowanej uzyskaniem świadczenia. Prawidłowa opinia biegłego winna być wyczerpująca, czyli odnosić się do wszystkich kwestii zawartych w tezie dowodowej, jak również zawierać logiczne uzasadnienie postawionych wniosków. Dowód tego rodzaju podlega ocenie według zasad określonych w art. 233 § 1 k.p.c., a więc na podstawie kryteriów zgodności z zasadami logiki, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia skuteczności wyrażonych w niej wniosków, bez wkraczania w sferę wiedzy specjalistycznej.
W przypadku odmiennych opinii biegłych sąd, w ramach przyznanej mu swobody
w ocenie dowodów, nie tylko może, ale jest zobligowany do dokonania selekcji, czyli do uznania jednej z opinii za przekonywającą, a zdyskwalifikowania drugiej. Jest przy tym jasne, że prawidłowa ocena dowodów nie oznacza niepodzielenia merytorycznych poglądów biegłego przez wprowadzenie w ich miejsce własnych stwierdzeń, lecz jest to ocena pod względem rzetelności i logiki.

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłych sądowych, zaś poczynione przez nich ustalenia, co do stanu zdrowia odwołującego przyjął za własne. W związku z powyższym, C. J. jest w ocenie Sądu częściowo niezdolny do pracy od 21 kwietnia 2013 r. na stałe.

Odwołujący nie spełnia kryteriów niezdolności do pracy z przyczyn kardiologicznych i diabetologicznych, niemniej jednak podkreślić należy, że obowiązujące przepisy nie formułują wymogu, by wszyscy biegli lekarze oceniający zdolność ubezpieczonego do pracy byli jednomyślni. Jest oczywistym, że w sytuacji, gdy specjaliści chociażby z jednej dziedziny nauk medycznych stwierdzają niezdolność ubezpieczonego do pracy to można uznać, iż ubezpieczony z powodu istniejących u niego schorzeń jest niezdolny chociażby okresowo do podejmowania i wykonywania pracy zarobkowej.

Ustalenie terminu od jakiego Sąd Okręgowy uznał za zasadne przyznać ubezpieczonemu prawo do renty wynika z dyspozycji art. 133 ust. 1 ustawy o emeryturach…, zgodnie z którym w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3 ustawy o emeryturach….

C. P. wystąpił do organu rentowego o przyznanie świadczenia w dniu 21 czerwca 2013r. dlatego Sąd na podstawie przepisu art. 133 ust. 1 ustawy o emeryturach… przyznał mu prawo do świadczenia od dnia 1 czerwca 2013r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony wystąpił o przyznanie świadczenia. Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy w związku ze spełnieniem przez odwołującego przesłanek wynikających z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaiskrzoną decyzję w ten sposób, że przyznał C. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia
1 czerwca 2013r. na stałe.

Z/(...)